Hallo! Ik vroeg me af of er hier ook vrouwen zijn die zijn bevallen op een baarkruk? Ik wil dat ook gaan proberen dus nu ben ik best benieuwd hoe de ervaringen daarmee zijn? Alvast bedankt!
ik heb tijdens de persfase die niet opschoot, een tijdlang op de baarkruk gezeten.. de kleine is uiteindelijk liggend op bed geboren, maar de baarkruk heeft wel een goed zetje gegeven. Het was fijn om van houding te veranderen, en dat mijn vriend achter me kon zitten en ik dus tegen hem aan kon hangen. Maar wat ik nooit zal vergeten is dat ik voorovergeboven met ellebogen op mn knieen hing, zeg maar, met mijn ogen dicht, en toen ik mijn ogen opende keek ik zo de spiegel in die onder mijn gapende gat lag!!!!!!! ik schrok me kapot en heb tegen de verloskundige gezegd/geschreeuwd dat ze dat ding zo snel mogelijk weg moest halen, dat had ik echt NIET willen zien. Dus hou daar vast rekening mee haha ! En ik vond de baarkruk vrij laag, vraag me af of de baby niet op de grond valt.. zeker als de verloskundige niet in de spiegel kan zien dat hij er bijna is..
Ik zag de baarkruk staan bij een rondleiding in de verloskamer en vomd hem ook wel erg laag! Misschien ga ik het wel proberen hij staat er toch...
Ik wilde eerst ook graag op de baarkruk bevallen, maar toen ik dit besprak met mijn zwangerschapsyoga- juf die ook bevallingen begeleidt in het ziekenhuis, gaf zij aan dat het erg zwaar kan zijn omdat je tussendoor niet zo goed kan rusten/ ontspannen en dat je een grotere kans hebt op flinke schade...(niet alleen door de zwaartekracht maar ook doordat de verloskundige minder goed kan zien hoe het gaat met je pirineum) Ik denk dat ik er zelf nu nu toch maar van af zie...
Mijn vk stelde het bij de eerste zelf voor om op de baarkruk te gaan zitten. Het persen ging goed, maar niet erg snel (meneer had nogal een grote kop, bleek later..). Ik weet niet meer hoe, maar ik ben tussen twee persweeën erop gaan zitten. Vond het best een fijne houding en kon m'n kracht goed kwijt. Na een paar persweeën kon vk het hartje niet goed genoeg horen dus ik moest terug op bed. Uiteindelijk is zoonlief na 1,5 uur persen heeeeeel gezond en gaaf ter wereld gekomen, maar dus uiteindelijk wel liggend op m'n rug. Ik vond het fijn voor de afwisseling, ik denk dat ik geen enkele houding 1,5 uur lang goed had volgehouden (al had ik géén idee meer van de tijd, was verbaasd dat het zo lang was). Bij dochterlief was dit allemaal niet aan de orde. Bij de eerste echte perswee braken de vliezen en ik voelde haar hoofdje al staan. Binnen 10 min daarna was ze er al. Als ik met dat natuurgeweld ook nog had gehurkt, was ze er misschien meteen al uitgeschoten (en was ik écht uitgescheurd...).
Bij de oudste ben ik na een uur persen op bed, door de VK op de baarkruk gezet (zonder spiegel ) met de boodschap... "we proberen het ongeveer 20 minuten max half uur, lukt het dan nog niet, dan haal ik de gyn erbij" UIteindelijk wel wat meer vooruitgang erdoor gekregen, maar na 25 minuten persen heeft de VK de gyn erbij gehaald, ik moest op bed gaan liggen, vacuumpomp erbij en een knip.... binnen een kwartier was ze er vervolgens.