Hoi allemaal! Ik ben op het moment 25 weken zwanger van ons 2e kindje. Mijn eerste zwangerschap is na 41+6 uiteindelijk geëindigd in een keizersnede. Deze bevalling is niet spontaan begonnen en vorderde niet. De vliezen zijn gebroken door de verloskundige en toen bleek dat mijn zoontje in het vruchtwater had gepoept moesten we meteen naar het ziekenhuis. Uiteindelijk na weeën opwekkers en 26 uur weeën is het geëindigd in een keizersnede omdat ik bleef hangen op een kleine 5 cm. Ergens halverwege een ruggenprik gekregen maar die werkte niet. Wij hebben vandaag een gesprek gehad in het ziekenhuis en heb mijn voorkeur uitgesproken rond 40 weken over te gaan op een geplande keizersnede. Echter zou ik liever een gewone bevalling hebben vóór die termijn. Nu ben ik eigenlijk op zoek naar ervaringen van bevallingen na een keizersnede. Heb je bijvoorbeeld een vaginale bevalling gehad na een eerdere keizersnee? Vooral op welke termijn zo'n bevalling dan plaatsvond, en of deze spontaan begon. En met welke reden had je de eerste keer een keizersnede? Mocht je na een eerdere keizersnede weer een keizersnede hebben gehad, zowel geplande keizersnee als vaginaal begonnen en "niet gelukt", en daar je ervaring over willen delen, ook héél graag! Mijn eerste bevalling had ik zó ontzettend anders voor me gezien(thuis, in bad), waardoor ik er best wel moeite mee heb gehad dat dit niet gelukt was. Nu meteen medisch beginnen in het ziekenhuis en direct aan zo'n CTG is sowieso niet hoe ik het graag zou hebben, en vaginaal beginnen en alsnog een 2e keer eindigen in keizersnee lijkt me pas echt rot. Dan liever rustig op instellen en gepland. Daarom op zoek naar alle mogelijke ervaringen. Dankjewel alvast!
Ik lees met je mee, nog niet zwanger maar wel eenzelfde verhaal bij bevalling 1. Ook mijn ruggeprik werkte niet en daardoor algehele narcose tijdens KS. Was dat bij jou ook het geval? En als je zegt een 'gewone bevalling voor die termijn', dan bedoel je niet met opwekkers enzo?
1ste met 42 weken ingeleid. Lukte voor geen meter en er kwamen weeenopwekkers aan te pas. Ik ging daar heel slecht op en kreeg last weeeenstormen, maar verder dan 5 cm nooit gekomen. Eind van dag 42.1 kreeg ik een ks. Ik had al een ruggenprik, dus ks was een fluitje van een cent. Er was geen geen paniek en js ging rustig. Op de ks kijk ik wel fijn terug. Bevalling vobd ik heel vervelend met allerlei artsen die kwamen toucheren en de weeenopwekkers. Bij nummer 2 afgesproken: ks als de kleine er met 41 weken nog niet is. Spontaan bevallen is beter vonden ze. Zoon kwam met 39.3 spontaan. Dus helaas geen geplande ks wat ik het liefste wilde. Maar het eindigde wederom op 5 cm met een ks. Veel fijnere bevalling, ging veel rustiger. Alleen toucheren als ik het wilde/nidig was maar niet als "onderzoeksobject" wat bij dochter wel zo was. Ik zou geen weeenopwekkers krijgen. Dat ging nog even mis: ze wilde mij toch geven. Ik werd toen heel boos én de verpleegkundige ook. Ze koos mijn kant. Later zei ze ook dat ze ook al de ks zag aankomen sinds 15 uur. Om 20:30 wre zoon geboren met een ks. Bij het dichtnaaien was de ruggenprik al uitgewerkt, dat was minder. Maar omdat ik absoluut heen morfine wilde heb ik het zo gelaten. Bij dochter wrl morfine na de ks. Ik ben 2 dagen van de wereld geweest
Klopt. Ik bedoel dan een spontane bevalling inderdaad. Inleiding wil ik sowieso niet. Als het dan toch niet spontaan komt, dan maar met geplande keizersnede als ik die mogelijkheid toch heb. Ze zijn sowieso ook voorzichtiger met weeën opwekkers na een eerdere keizersnede werd al aangegeven.
Ah dank voor je reactie! Ik vond die opwekkers en al die mensen ook verschrikkelijk, kon me totaal niet ontspannen. Heb je er veel last van gehad dat het niet "gelukt" was? Hoop dat je snapt wat ik bedoel, je bent net zo goed bevallen natuurlijk en een keizersnede maakt dit absoluut niet minder op wat voor manier dan ook. Maar wellicht dat je hetzelfde idee hebt als ik dat je op zich een vaginale bevalling wel mee had willen maken? Ik snap dat je boos bent geworden dat ze weer opwekkers wilden gaan geven, zou ik ook écht niet willen! Hoe groot waren jouw kindjes? Hier was mijn ventje 4580 gram bij geboorte, dit meisje zit juist overal net een beetje onder alle gemiddeldes..
Nee absoluut niet, ik denk nml dat ik niet kan bevallen. Ik denk dat ik een te smal bekken heb. Gelukkig leven we nu, want in 1600 waren dochter en ik dood geweest. Wel wilde ik bij zoon het liefst een geplande ks, maar ben ik achteraf blij dat zoon zich zelf spontaan melde. Heel anders dan ingeleid bevallen als je lijf niet mee werkt. Mijn kinderen waren juist erg klein. Dochter was zelfs rand dysmatuur met 2890 gram en 47 cm en zoon woog 3190 en 49 cm.
Ja dat werd hier ook gezegd, dat we het wellicht niet hadden gered als we wat jaartjes terug hadden geleefd.. Ik ben zelf normaal qua postuur en dit pastte ook gewoon niet. Vind het lastig hoor, want de kans dat het wel lukt is volgens het ziekenhuis zo'n 66%, gezien alle meespelende factoren. Nog wel iets te hoog voor mij om het helemaal niet te proberen..
Hier een afwachtende gyn die liever niet inleidde (omdat dit ook risico's heeft) Uiteindelijk begonnen de weeën op 42+4 In de nacht van 42+6 had ik eindelijk 10 cm en mocht ik persen. Zoon bleek een sterrekijker te zijn en eindigde het hele gebeuren met 43 weken in een keizersnee. Ruggeprik zat er zo in , deed geen pijn en ook geen last van gehad. 3 jaar later was ik zwanger van nr 2, omdat de eerste bevalling er heel erg ingehakt had vroeg ik meteen om een geplande keizersnee (wilde onder geen beding weer tot 43 weken doorgaan) Maar dat gingen ze dus echt niet doen, gewoon de natuur haar gang laten gaan was de insteek van de gyn. Nou de natuur ging zijn gang hoor, alleen niet zoals de gyn het had bedacht. Dochter ging overdwars liggen in week 38 en was niet te draaien en dus werd het een geplande keizersnee, wat was ik daar blij mee. Dochter is uiteindelijk gehaald met 39+3 (op eigen verzoek hoor want de gyn was zo handig om de ks te plannen op de verjaardag van de oudste en toen ben ik geflipt geloof ik als ik mijn man moet geloven en besloot de gyn dat het beter was de ks voor na het weekend te plannen)
Wij moeten het er nog over hebben met de gynaecoloog. Maar loop er zelf ook over te dubben. Denk dat ik op het volgende scenario uitkom - als de bevalling zich op natuurlijke wijze aandient dan dat proberen - anders een geplande keizersnede met 38 weken De geboorte van onze dochter valt niet in de categorie "kleinere kans op gezonde vaginale bevalling". Dus ik zou het best weer willen proberen. Ben alleen dan bang voor weer een spoed sectio. Vorige keer zat de ruggeprik goed, dus bleef ik bij bewustzijn. Maar had best moeite met accepteren dat dit kindje uit mij was gekomen. Kan me voorstellend dat ik dat nog moeilijker vind als ik echt buiten westen zou zijn. Dus daar gaan we het binnenkort over hebben. Hopelijk komen we er samen met de verloskundige goed uit.
Maar waarom wil je dan een ks bij 38 weken al? De kans op een spontane bevalling is dan wel heel klein. Ik mocht pas een ks met 42 weken, zoon kwam met 39.3 en ik ben heel blij dat ik dat tot 5cm heb mogen meemaken. Was toch een deel verwerking van de bevalling van nummer 1.
Ik heb een hevige HG zwangerschap. Zit nu aan de prednison, medicinale voeding, 3x per week infuus etc. Kans dat het beter wordt gedurende de zwangerschap is eigenlijk nul. We hopen het tot 38 weken te kunnen rekken, maar vanaf 32 weken is doorslaggevend of mijn organen falen of niet. Vorige keer had ik zelf met 37+5 wat ontsluiting, dus konden ze inleiden. Dat is uiteindelijk een spoed sectio geworden, omdat onze dochter naar sterrenkijker draaide toen mijn vliezen braken. Daardoor zat ze klem vast in het bekken. 10 cm ontsluiting, 38 uur weeën en 2 uur persen. Maar moet zeggen dat ik niet het idee had dat het me mentaal geholpen heeft. Inleiden leidt tot een minder grote kans op een succesvolle vaginale bevalling. Dus dat zal geen optie zijn deze keer. Dus dan is het hopen dat het voor 38 weken op gang komt, of een geplande keizersnede.
Dan is dat heel logisch. Wat naar dat je weer HG hebt bij de 2de zwangerschap. 2 vraagouders (ik ben gastouder) van mij hadden het ook, dat is heel erg naar en zwaar.
Mijn eerste bevalling begon spontaan bij 35+5. Ik heb een uur geperst zonder resultaat en daarna hebben ze nog 3x geprobeerd met de vacuümpomp, maar ook dat lukte niet. Dat werd een keizersnede. Daar bleek dat de kleine verstrengeld zat in de navelstreng, ze had hem 2x om haar romp en 1x om haar nek. Bij de 2e kreeg ik de keuze. Er was geen reden waarom het niet vaginaal zou moeten lukken, de eerste was gewoon domme pech zei de gynaecoloog. Mijn 2e bevalling is spontaan begonnen met 39+4 en zij is via de natuurlijke weg geboren. De 3e is ook spontaan begonnen met 39+4 en ook vaginaal bevallen. Zij woog 4666 gram, dus mijn bekken was groot genoeg. Bij de 4e ben ik ingeleid en zij is ook via de natuurlijke weg geboren. De 5e is geboren via een geplande keizersnede. Bij de 3e was ik subtotaal gescheurd en ik was ontzettend bang dat dat nu ook zou gebeuren (ook al was het bij de 4e ook goed gedaan). Hij werd weer groot geschat, vandaar mijn angst en de keuze voor een keizersnede. Hij bleek een sterrenkijker te zijn, dus ik ben blij dat ik gekozen heb voor een keizersnede.
Beetje off topic, maar ook weer niet. Heeft iemand nog ervaring met alle dan wel niet bewezen middeltjes/tips om een bevalling op te wekken? Voorkeur is wel echt voor de 40 weken spontaan bevallen, dus ben alles aan het verzamelen wat ik eventueel voor die tijd zou kunnen doen om dit een handje te helpen
Ik lees even mee, zit een beetje in hetzelfde schuitje alleen reden eerdere keizersnede was stuitligging. Ben nu 27+3 en deze baby loopt gemiddeld (!) 3 weken voor op de groei. Dit gaan ze via groeiecho’s verder opvolgen. De gyn lijkt wel wat aan te sturen op vaginale bevalling, maar benoemde vanwege de grootte ook al “eerder inleiden”. En daar zit ik nou net niet op te wachten. Ik neig zelf steeds meer naar geplande keizersnede. Wat mij betreft hakt de baby de knoop door, door ook in stuit te gaan liggen
Oh lastig ook, weten dat je kindje waarschijnlijk wel groter gaat zijn. Met welke termijn had je de vorige keer een keizersnede? Dat laatste heb ik hier ook een beetje. Ga maar lekker in stuit
Vorige keer was de ks met 38+4, dat had te maken met haar aandoening waarvoor een ECMO-plek op de NICU beschikbaar moest zijn. Ik heb geen idee wanneer ze in dit geval eventueel een ks zouden plannen?
Ik heb mijn voorkeur uitgesproken voor week 39 iets plannen voor uiterlijk kort na de 40 weken. Al merkte ik aan alles, en dat sprak ze ook uit, dat ze zelfs liever tot 41 weken wachten. Maar dat wil ik eigenlijk liever niet.