Bevalling na eerdere keizersnede

Bij de eerste braken met 41.2 spontaan mijn vliezen. Uiteindelijk keizersnede door combinatie gepoept in vruchtwater/niet goed indalen/slechte weeën.
De tweede is geboren met 41.0 na 2 dagen heftig voorwerk.
De derde op 40.4 nadat de vk tijdens strippen per ongeluk mn vliezen brak. Bevalling duurde ongeveer 8u
De 4e met 38.2, spontaan. Heftigere bevalling ivm sterrenkijker maar qua tijden ook netjes gegaan
De 5e met 39.2, spontaan met vliezen breken, paar uur niks en toen in 4u tijd geboren (liep al wel met 4cm rond door alle voorweeën)

Dus ja, mijn ervaringen met vaginaal na keizersnede zijn positief Overigens was de eerste niet de zwaarste, dat was nr5 (4130, 3800, 4030, 3850, 4175). Gewicht zei hier niks over de moeilijkheid, wel het geslacht

 

Mijn eerste bevalling is semi-spontaan begonnen na strippen met 40+6. Waarschijnlijk was hij een sterrenkijker. Ik kreeg toen met 4cm al flinke persdrang en toen zat ik in het geboortecentrum en werd uren alleen gelaten en ik had het niet door en heb toen te hard op de bmm geperst. Die was verdikt geraakt. Toen ben ik overgedragen aan het ziekenhuis voor een ruggenprik. Met ruggenprik wat koorts gekregen en toen moest ik ook aan de weeën opwekkers. De baby vond veel houdingen niet leuk en de hartslag bleef zakken. Uiteindelijk wel 10 cm gehaald en 45 min mogen persen, maar tegen die tijd had ik niet echt persdrang meer. Kind kwam in foetale nood (had tijdens de bevalling ook nog in het vruchtwater gepoept, wat 's ochtends nog helder was). Vacuümpomp bleef niet op zijn hoofd zitten en toen zijn we naar de OK gereden voor een keizersnede. Na dus een bevalling van 26u. Ik baalde ook heel hard. Ook al wist ik dat ik er alles aan had gedaan om die keizersnede te voorkomen, was dit helemaal op het einde toch niet gelukt. M. was een ruime 4 kg en heeft nog een dag op de high care gelegen aan de cpap (zuurstof) met een sonde, dus het was wel echt nodig dat hij destijds snel kwam.

2e bevalling begon spontaan met 40+6 met (voor)weeën. Eerste 6 uur een beetje onregelmatige weeën gehad die nog niet het zuchten waard waren. Nog boodschappen gedaan en alles. Na een uurtje wat pijnlijker weeën die wat regelmatiger kwamen het ziekenhuis gebeld. In de auto kreeg ik de eerste wee met persdrang en in het ziekenhuis bleek ik al 9cm te hebben, maar er zat nog een randje dus ik "mocht nog niet persen". 3,5 uur heb ik persweeën weggepuft. Na 2 u toen om remifentanil gevraagd. Gyn was echt oude stempel en ik moest vaak op mijn rug voor controles etcetera, wat ik helemaal niet fijn vond. Ook de baarkruk hadden ze geen ervaring mee, dus bijna al mijn wensen waren van tafel. Gyn heeft wel 5x aan mijn bed gestaan met dat hij nu wel een keizersnede zou adviseren, maar er was gewoon echt nog te veel andere dingen die we konden proberen. Dingen zoals niet op mijn rug, want dat vond zowel ik als de baby niet leuk (hartslag ging weer dippen). Blaas legen was ook een goede. Uiteindelijk hebben ze dat gedaan en vliezen gebroken en zat ik zo op 10 maar nog te hoog. Dus mocht dingen doen als "proefpersen", maar na 3,5 uur puffen uit alle macht, vergat ik telkens dat ik nu wel mocht persen. Dus toen hij na een kwartier weer terug kwam was er nog te weinig gebeurd. Toen echt zwaar onderhandeld hoe lang hij me nog kon geven. Dat was een kwartier. Toen heb ik hem diep genoeg gekregen dat hij wel een vacuümverlossing wilde proberen. Ik was toen allang blij dat de keizersnede even van tafel was. De vacuumpomp bleef ook bij deze baby niet op zijn hoofd zitten dus hij heeft helemaal niet kunnen helpen. De knip die ik er automatisch blijkbaar bij kreeg was al wel gezet en toen was hij er zo uit. Die knip was ik best boos over, want die was niet echt aangekondigd. Maar op dat moment was ik vooral blij dat mijn VBAC was gelukt! In de tijd erna wel een beetje boos terug gekeken op dit verloop. Vooral de weinig bewegingsvrijheid, de tijdsdruk (alsof ik constant een of andere deadline moest halen) en de in mijn ogen onnodige knip. Als ik had kunnen persen zoals ik wilde, ben ik ervan overtuigd dat die niet nodig was geweest. Hij is gelukkig wel goed genezen en het herstel van deze bevalling was echt wel veel fijner en sneller.

Oh en mijn 2e was trouwens een sterrenkijker. Die is dus uiteindelijk gewoon vaginaal geboren en hij was ook zeker niet klein!

Verhaal van 3e bevalling volgt snel.

 

Afgelopen woensdag ben ik bevallen van mijn 3e zoontje.

4450 gr - 52,5 cm - 41+3

Ik heb een hele mooie semi-ingeleide VBAC gehad (mijn 1e was een keizersnede):

Beetje lang verhaal sorry :

Maandag 7 augustus (41+1) hoopte ik dat ik gestript kon worden. Helaas had ik nog helemaal geen ontsluiting en kon dit dus niet. Ook zat de kleine, zoals alle controles hiervoor nog echt "op zolder". Met andere woorden nog ruim boven mijn bekken.

De dagen erna heb ik veel geprobeerd te wandelen, veel op de yogabal rondjes gedraaid en oefeningen gedaan als de "glute scoot".

Woensdag (41+3) had ik de routine ctg en echo check in het ziekenhuis (die je standaard krijgt vanaf 41 weken). Ik had wel wat harde buiken, maar niks heftigs en niet meer dan ik de afgelopen dagen ook wel eens had gehad. Helaas dipte de hartslag van de baby net een beetje op zo'n lichte harde buik. Daarnaast waren er veel problemen met mijn bloeddruk meten. Die ging telkens heel hard aan en moest vaak 3x proberen welk apparaat ze ook probeerden. Ook mijn eigen hartslag konden ze maar slecht in beeld krijgen. Ook het vruchtwater bleek bij de echo bijna helemaal op. Dus helaas. Ik mocht niet meer naar huis en ben naar de verloskamers gestuurd. Nog een stripppoging was nu van tafel, want daarmee zou het te langzaam op gang komen (of niet) en het was belangrijk dat ze vanaf nu de kleine in de gaten hielden met ctg.

Bij aankomst hadden ze gelukkig mijn bevalwensen al gelezen en kreeg ik een draadloze ctg. Daar bleek ook dat ik nu toch 2cm ontsluiting had en dat dit genoeg was om de vliezen op te breken. Dit hebben ze om 14.35u gedaan. De kleine bleek achteraf toch te zijn ingedaald, maar zat gewoon niet vast. Vrij snel daarna kreeg ik wel wat meer harde buiken die echt terug bleven komen, alleen totaal nog niet pijnlijk.

Dus ik moest even op bed blijven omdat hij ook niet super diep zat, maar mocht na de dienstwissel toch van het bed af (wat ik zelf ook graag wilde). Als de navelstreng er dan toch tussen had gezeten hadden ze het snel gemerkt.

Ik vond het opvallend dat ze na het vliezen breken zo snel begonnen over weeënopwekkers. Ik had sowieso gezegd in mijn plan minimaal 2 u te willen wachten en mijn lichaam ging duidelijk iets doen ook al was het nog niet heftig. Rond 18.30 had ik nog steeds 2cm en toen kwam ook de gyn over de weeën opwekkers. Die vroeg mij een tijd te noemen wanneer ik wel aan de opwekkers wilde. Toen heeft mijn man (heel goed) gevraagd wat het risico was van gewoon afwachten. Het risico op scheuren litteken wordt namelijk 3x zo groot als je aan de weeën opwekkers gaat dus wij snapten niet echt waarom zij dit bleven voorstellen. Nou een heel klein beetje was dat, dat als er iets met de kleine was (die deed het trouwens al 4 u super op de ctg) en het zou niet vorderen, dan was de keizersnede de enige optie nog. Een heel klein beetje was dat infectiegevaar, maar vrouwen die spontaan gebroken vliezen hebben mogen ook 72 u afwachten. En toen kwam de aap uit de mouw: we gingen de nacht in en dan was er minder personeel. Toen dacht ik echt "toet, toet, daarom ga ik dus echt niet nu aan de weeën opwekkers". Ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik gewoon echt geen "deadline" wilde geven aan mezelf omdat ik daar alleen maar van zou stressen en ik al die deadlines bij mijn vorige 2 bevallingen zo naar heb gevonden. Gelukkig konden zij zich daarin vinden en daarna was de lucht volledig geklaard. Ze zullen vast op de achtergrond een tijdslimiet in gedachten hebben gehad, maar ze hebben mij er toen niet meer mee lastig gevallen. Ik kon eindelijk mijn ontspanning vinden toen.

Mijn hartslag en bloeddruk deden wel rare dingen dus ik kreeg nog wel even een ECG van mijn hart. Tijdens dat hartfilmpje (18.40u ongeveer) kreeg ik de eerste wee die wat pijnlijker was. En in het komende uur werden ze steeds regelmatiger tot ze om de 2min zaten.

Toen ben ik even onder de douche gegaan waarin ik steeds meer druk begon te voelen. Daarna (ca 20u) even getoucheerd en ik bleek nu wel op 5 cm te zitten. Maar wel een 5 cm waarbij 1 kant vrijwel volledig ontsloten was en de andere kant gewoon nog niet. Toen is mij geadviseerd even op mijn linkerzijde te liggen zodat de druk ook even op die kant kwam. In de 40 min die volgden werd het snel heftiger en kreeg ik nagenoeg geen pauze meer. Ik kreeg ook weer persdrang. Dit had ik bij mijn eerste 2 bevallingen ook voordat ik volledige ontsluiting had en heb dit toen ruim 3,5u zitten wegpuffen dus ik dacht echt "oh nee, niet weer, ik zit pas op 5". Gelukkig vond deze vk het niet nodig om te checken. Die zei gewoon "ik zie dat je reflectoire persdrang hebt, volg je lichaam maar". Ik kon d'r wel zoenen en heb haar maar niet gezegd dat ik wist dat ik het grotendeels tegen kon houden als ik dat moest.

Na 20 min wilde ze wel even controleren toch hoeveel ik ontsloten was. Ik zat op 9 cm en er zat nog een randje, maar dit kon zij tijdens een wee wegduwen. Toen zei ik dat ik op de baarkruk wilde. Ik ben rond 21u uit bed gestapt en kon hem al enorm voelen zakken toen. Om 21.17u is hij geboren en konden mijn man en ik hem samen aanpakken (hij zat achter me). Dit was echt magisch en ik zou het iedereen aanraden die nog moet!

Ik heb deze keer ook bijna geen schade (3 kleine scheurtjes). Na de placenta werd wel mijn baarmoeder niet heel snel hard waardoor ik alsnog 725ml bloed heb verloren en wat medicatie nodig had, maar ik vond het toen niet erg meer. De navelstreng is pas na een uur losgeknipt dus was deze keer echt mooi wit. Ik had mijn droombevalling dan toch eindelijk!

Dus dames. Laat een eerdere keizersnede je niet in de weg staan. Ook een inleiding met 41 + weken kan. En vraag door naar waarom ze iets nu echt adviseren. Laat ze je de risico's van alle opties voorleggen zodat jij goed kan kiezen wat je wil!

Na mijn spoedkeizersnede kreeg ik maar 65% kans dat ik vaginaal kon bevallen omdat het na de eerste erop had geleken dat zijn hoofdje niet door het smalste deel van mijn bekken ging. Ik heb nu 2 vaginale bevallingen gehad van 2 grote kindjes. De bevalling van mijn middelste was iets minder fijn gelopen, maar hij was ook een sterrenkijker en dit is dus ook gelukt.

 

Gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje @Dwaallichtje en wat fijn om je uitgebreide bevallingsverhaal te lezen! Ben blij voor je dat je de gewenste droombevalling hebt gekregen. Het geeft mij weer wat inspiratie voor mijn gesprek met de gynaecoloog volgende week! Veel geluk samen

 

De eerste bevalling is hier spontaan begonnen op 40.6, maar bleef na bijna 24u steken op 7cm. Dat is toen dus een semi-spoed ks geworden. Heel goed herstel van gehad.
De tweede wilde ik vaginaal proberen omdat ik die mogelijkheid anders niet meer had zeiden ze toen. Is gelukt, maar wel met vacuümpomp en een knip. Van de knip ontzettend veel last gehad en na 1,5jr zat ik nog met pijn bij de gyn.
De derder werd dus een geplande ks. Is goed gegaan, maar wel een pittiger herstel dan bij de eerste ks. Meer pijn en veel langer pijn. Vond het echt pittig.
Nu zwanger van de 4e en ik denk dat dit dus verplicht een ks gaat worden, maar ik ga daar binnenkort over in gesprek. Weet nu ook nog niet wat ik zelf wil, mocht ik een keuze hebben.