Ervaringsberichten weeën tot natuurlijke bevalling

Hoi,

Gefeliciteerd met je zwangerschap en ik kan me je wens goed voorstellen. Wat denk ik nog beter werkt dan hier verhalen te verzamelen, is een online bevalcursus volgen die je hier specifiek op voorbereid: "bevallen als een baas" van Nira van Dijk, zoek maar op op instagram. Denk dat deze super geschikt voor je is. En als je haar volgt vind je ook gratis al heel veel tips en info. Zo ook bij "vroedvrouw margot" van "vraagdevroedvrouw". Heel waardevolle info. (Ik heb geen aandelen ofzo hoor, maar ben zelf vk en ken hen uit het werkveld. Beiden super veel en echt goede info.)
Succes!

 

Ik snap je vraag maar vind m ook een beetje eng. Het verloop van een bevalling kan echt zo verschillen per vrouw en per bevalling en zegt ook niks over hoe het bij jou verloopt en wat de risico’s zijn als je (te) sterk vasthoud aan je wens van een natuurlijke bevalling.
Ik zou proberen iemand te vinden die je vertrouwd, die bij de bevalling is en die begrijpt wat de risico’s zijn. Geen idee welke mogelijkheden er zijn, maar bijvoorbeeld een privekliniek, doula oid.

mijn bevallingen: van gebroken vliezen tot volledige ontsluiting 3 a 3,5 uur. Vervolgens 2 uur geperst en toen een spoedkeizersnede vanwege verkeerde ligging baby. 2 uur persen kon omdat ik het goed volhield en de baby ook, dat werd goed gemonitord.

andere bevalling gestript, 20 uur later begon het te rommelen. Nog eens 5 uur later vliezen gebroken, na 2 uur volledige ontsluiting en 3 min geperst.

op papier was bevalling 1 pittiger, maar qua pijnervaring etc vond ik bevalling 2 veel zwaarder.

 

Ik raad ook een online bevalcursus aan. Ik heb zelf een cursus bij Drs. mama gedaan, zij doen ook online cursussen en volgens mij ook privé-consulten. Ik was erg tevreden over hen. Het boek Expecting Better van Emily Oster heeft ook een hoofdstuk over de bevalling met wat statistieken. Ik meen (maar dat zeg ik nu even uit mijn hoofd) dat een vrouw die voor het eerst bevalt gemiddeld 1 cm in 1 uur doet, maar er zijn grote uitschieters en natuurlijk ook vrouwen bij wie het sneller gaat. Bij niet vorderende ontsluiting hoeft niet meteen een keizersnede te volgen, in Nederland krijg je dan in principe eerst een oxytocine-infuus om de weeën aan te jagen.

Mijn eigen bevalling: begon met vliezen breken (inleiding, maar kwam verder vanzelf op gang). Volledige ontsluiting in ongeveer 7,5 uur, daarna 20 minuten persen. Helaas dipte de hartslag van de baby te veel waardoor een knip nodig was.

 

Oef, ik snap je zorgen en daarom je vraag wel. Ik zou het advies dat hier boven gegeven is om je voor te bereiden middels cursussen absoluut ter harte nemen. Door je beeld enkel te baseren op bevalverhalen van anderen kan je ten onrechte het idee krijgen dat je weet wat je doet. Wellicht is het ook mogelijk om een telefonisch/digitaal consult oid met een verloskundige in Nederland te plannen?

Maar het kan natuurlijk nooit kwaad om je een beetje in te lezen in ervaringen van anderen. Bij deze mijn verhaal;
Mijn vliezen braken spontaan bij 38+3 om 9.15u ‘s ochtends. Rond 16u die middag begonnen de weeën langzaam te komen. Er kwam niet goed regelmaat in. Weeen van 5 minuten wisselden elkaar af met weeën van 30 seconden, dan weer met 1 minuut er tussen, dan weer met maar een paar seconden. Om 19u toch de verloskundige gebeld, omdat de weeën toen wel al een uur behoorlijk krachtig waren. 1cm ontsluiting. De weeën bleven de hele avond en nacht zo onregelmatig. Vanaf 23u werden ze echt pijnlijk, in de zin van niet meer kunnen praten e.d. tijdens de weeën. 1.00u check door verloskundige, 1cm ontsluiting. 7.00u check door verloskundige, 1cm ontsluiting. Toen naar het ziekenhuis ivm langdurig gebroken vliezen en pijnstillingswens. 8.30u, 2-3cm ontsluiting. 10.30u ruggenprik, 11.30u weeënopwekkens via infuus. Ook zijn toen mijn vliezen centraal gebroken en bleek de baby in het vruchtwater te hebben gepoept. 17.00u volledige ontsluiting, maar de baby moest nog wat verder zakken. De baby had een electrode op zijn hoofd om zijn hartslag te monitoren. Die begon tegen 18u ineens te zakken en te dippen. Via een klein sneetje in zijn hoofd is wat bloed afgenomen. Daaruit bleek een te lage ph waarde en er moest direct ingegrepen worden. Ze wilden het 1x middels vacuümpomp proberen en anders zou het een spoedkeizersnede worden. Er werd een knip gezet, vacuümpomp op zijn hoofd en na 2 keer persen is in 6 minuten toen om 18.27u onze zoon geboren.

Geboorte middels een vacuümpomp gaat in mijn beleving met grof geweld. Er wordt echt heel hard aan zo’n baby getrokken, bijna dat je denkt ‘dit kan toch niet goed gaan??!!’. Gelukkig was ik zelf nog zo verdoofd door de ruggenprik dat ik er niks van heb gevoeld. Maar anders denk ik dat het een horrorervaring was geweest. De baby is er goed uitgekomen, maar heeft de eerste 2 maanden erg veel last gehad van zijn nek. Mijn herstel ging prima, na een week weer prima ter been. Al met al kijk ik positief terug op de bevalling, ondanks dat het lang duurde en het einde met de vacuümpomp. Geen idee eigenlijk of vacuümpompgeboortes buiten Nederland ook gebruikelijk zijn.

Heel veel succes met de laatste loodjes en een hele fijne, hopelijk vaginale, bevalling gewenst!

 

Dat een keizersnede niet belastend is voor een kind is niet helemaal juist. Een kind die middels een keizersnede wordt geboren heeft meer vocht in de longen waardoor de ademhaling moeilijker op gang kan komen en een kind tijdelijk kan moeten worden beademd.
Een keizersnede geeft ook iets meer risico's voor de moeder. Zo heb ik achteraf een ernstige ontsteking aan de wond gekregen waardoor de wond (zonder dat deze verdoofd kon worden) open moest worden gemaakt en ik in het ziekenhuis moest worden opgenomen en antibiotica via het infuus kreeg.

Als je de kans krijgt en dit verantwoord is zou ik dus zeker kiezen voor een natuurlijke bevalling. Kan je niet vooraf een goed gesprek aanvragen in het ziekenhuis en aangeven dat een keizersnede wat jou betreft helemaal niet zo vanzelfsprekend is en tenzij er complicaties zijn absoluut natuurlijk wil bevallen?

Ben nu wel benieuwd om welk land het gaat waar vrouwen gezamenlijk op zaal bevallen en waar je in een kliniek of ziekenhuis bijna standaard een keizersnede aangesmeerd krijgt.

 

Eerste bevalling,

Spoedkz onder narcose.

Herstel was snel, maar meer omdat het moest. Kind op Nicu dus veel heen en weer.

Tweede bevalling inleiding, ondanks een knip en weeenstorm kijk ik hier goed op terug. Dat herstel was toch wel stukke makelijker ook.

 

Ik heb 3 spontane, natuurlijke (en snelle) bevallingen gehad (2e en 3e thuis). Gelukkig in Nederland, want ik denk dat er in andere landen veel eerder was ingegrepen m.b.t. termijn en grootte van baby (41+ wkn met grote niet-ingedaalde kinderen).

De eerste was strippen, na aantal uren harde buiken en 'buikgriep' (diarree, darmkrampen, misselijkheid en overgeven), wat daarna vrij abrupt overging in regelmatige weeën. Ontsluiting verliep vlot, vliezen braken spontaan bij 8 cm, na totaal 4 uur weeën volledige ontsluiting, in 20 minuten soepel geperst en kind gezond geboren met goede scores.

Bij tweede begonnen weeën onregelmatig, maar al snel regelmatig, binnen 2 uur volledige ontsluiting. Vliezen bij 10 cm spontaan gebroken, kindje is naar buiten 'gespoeld' met het vruchtwater, ik heb moeten zuchten en binnen 2 persweeën was ze er, gezond en wel.

De derde was het meest 'problematisch' want spontaan gebroken vliezen bij niet-ingedaalde baby, dus platte bedrust en onmiddellijke controle van verloskundige noodzakelijk. Weeën kwamen redelijk snel daarna op gang, maar ontsluiting verliep langzaam omdat ik plat moest blijven liggen. Na 7 uur met moeite 3 cm, dus eigenlijk indicatie om naar ziekenhuis te gaan (niet-vorderende ontsluiting), maar baby was genoeg ingedaald om te mogen staan en zwaartekracht te laten meehelpen. Omdat het mijn derde was en ik eerder soepel bevallen was, heeft verloskundige gezegd dat ze het nog een uurtje wilde aankijken, terwijl ik staand weeën zou opvangen. Heb dat uur niet meer nodig gehad. Toen kreeg ik weeën storm, ben in 45 minuten van 3 naar 10 cm geknald en heb ik 2 persweeën kunnen zuchten voordat baby snel en soepel geboren werd.

 

Ik heb drie snelle thuisbevallingen gehad.
Alles begon met weeën.

Bij de eerste was ik zelf zo dom dat ik met 38 weken niet doorhad dat het weeën waren. Ik dacht dat het krampen moesten zijn die steeds overgingen en dan weer opnieuw kwamen, maar ik had gewoon 1 doorlopende pijn die steeds erger werd. Na een uurtje toch maar de verloskundige gebeld, omdat ik me afvroeg of er misschien iets aan de hand kon zijn (duh, wat dacht je van een bevalling?), die kwam nog een uur later en toen had ik al 8 cm ontsluiting. Daarmee durfde ik niet meer naar het ziekenhuis, een kwartier later had ik ook al volledige ontsluiting en persdrang. Uiteindelijk nog relatief lang (drie kwartier) geperst en dus thuis bevallen.

De tweede ging nog sneller, maar toen had ik het wel door. Die was er twee uur en een kwartier na de eerste wee, met 1x persen. Dat kwam voor mij alsnog als een verrassing. De verloskundige kwam en ik had 4 cm ontsluiting. Ze prikte mijn vliezen door. Een kwartier later kreeg ik enorme persdrang en met 1 grote pers werd hij heel snel gelanceerd. Ik zat op de baarkruk en ze moest zowat een snoekduik maken om hem op te vangen.

De derde kwam volgens het boekje. Keurig opbouwende weeën. Ik had wat krampen, stelde niks voor, maar ik hoopte dat het wat zou worden. Dat gebeurde niet erg, dus man en oudste kinderen naar buiten gestuurd, voor wat rust en toen zette het wel door. Rond 3 uur dacht ik dat het wel wat zou gaan worden, dus man gebeld dat hij de jongens moest droppen bij opa en oma en de verloskundige gebeld. Die kwam, maar dacht niet dat er echt wat aan de hand was, omdat ik nog prima aanspreekbaar was, in tegenstelling tot de eerste twee keer. Toch had ik al 6 cm ontsluiting. Een uur later was dat 8. Toen prikte ze mijn vliezen door en ging het heel snel. Binnen een paar minuten had ik persdrang, alleen ik was een beetje bang voor de echte bevalling, omdat het de tweede keer zo heftig was gegaan.

Op een gegeven moment zei ze dat ik maar eens moest stoppen met tegenhouden en zodra ik dat deed werd de baby geboren. Ik heb niet eens echt geperst, hij glibberde zo naar buiten. In 4 uurtjes vanaf het begin van echte weeën, dus echt netjes.


Ik denk dat hem nog wel in het ziekenhuis had kunnen krijgen, maar dat was met die eerste twee echt niet haalbaar. Uiteindelijk zijn ze alle drie thuis geboren en ook alle drie pas nadat de verloskundige de vliezen had doorgeprikt. En daarna ging het ook steeds heel snel.

Vergeleken met heel veel anderen is dit waarschijnlijk niet standaard. Maar snelle natuurlijke bevallingen zonder pijnstillers of kunstgrepen zijn echt wel mogelijk. In jouw land (India toch?) zou ik niet het risico nemen om te lang thuis te blijven wachten, denk ik, zoals ik eigenlijk gedaan heb.

 

Hier alles poliklinisch. Je blijft dan thuis totdat de verloskundige t seintje geeft aan t ziekenhuis geeft dat de bevalling nabij is (meestal zit je dan op de 4-5cm). Verloskundige gebruikt een ruimte in t ziekenhuis, zolang er niks aan de hand is doet zij je bevalling. Komt er pijnbestrijding bij of complicaties dan wordt t medisch en val je onder t ziekenhuis.

Eerste was een weeënstorm waar geen eind aan kwam, vanaf t moment dat ze vliezen doorprikten (toen 5cm maar daar bleef t toen al een tijdje bij). Toen ging t ineens van 0 naar 100 maar qua cm gebeurde er geen bal. Ziekenhuis greep in, gelukkig, en na een aantal uur weeënstorm die 0cm voortgang bracht kreeg ik dankzij hun ingrijpen de volle lading pethydine er in. Toen ging dat ontsluiten aanzienlijk beter! Uiteindelijk vaccuumpomp maar geen raar eihoofd ofzo, ookal schoot hij er wel vanaf en moest t nog een keer. Die episode duurde bij elkaar 5 uur (Van doorprikken naar G op de wereld brengen).

Tweede was ingeleid bij 15 wkn dus die tellen we maar niet mee. Ging wel prima overigens. Zeker geen rotervaring, helaas wel nare uitkomst maar dat stond al vast en staat los van het bevallen zelf.

Derde had ineens haast, we dachten kalmpjes aan die kant uit te gaan. Lekker op t gemakje. Maar bij t oprijden van de snelweg (zo'n scherpe bocht) veranderde dat in wat minder relaxed. Verplichte CTG (want wens pijnbestrijding met pethydine) hadden we net afgerond en vanwege harttonen durfde ze pethydine niet aan. Ze legt net de remphytaline of hoe t mag heten (pompje) uit en halverwege dr zin kwam de perswee, die optie verviel ook...Koud 45 minuten na binnenkomst in t ziekenhuis en daar was R. Die had de navelstreng om zn torso en nek gedraaid dus vond dat enige spoed wel op zn plaats was. Vaccuumpomp niet nodig gehad, ze heeft wel tot 2x toe die rand weggeduwd en ik kon dat nou ook niet in mn dagboek schrijven als "voor herhaling vatbaar".

Mijn lijf heeft een abbonementje op rug, buik en beenweeën met een weeënstorm, maar ik heb ook een heup die keigoed is in "in de kramp schieten". Ben geen fan van bevallen, het is t euvel wat er nou eenmaal bij hoort. Maar met duidelijk communicatie en pijnbestrijding bij de hand, mocht t nodig zijn, is t goed te doen. Ik zou er geen keizersnede voor verkiezen in elk geval, tenzij er een medische noodzaak toe is.

Enige wat ik pertinent niet wilde is een ruggenprik, maar dat is persoonlijk en vanwege al bekende rugwervel issues. Zolang er een alternatief is gaat er geen naald bij mn wervels.

 

Hoi Intel,
Het is zo lastig om daar één antwoord op te geven (zoals de damens hierboven als aangeven).

Bij onze dochter braken mijn vliezen met 38+2, ze hebben me 63 uur rond laten lopen met weeën (waarvan de laatste 9 uur met ruggenprik en weeopwekkers). Uiteindelijk bleef ik maar op 8 centimeters hangen. Toen werd er besloten haar te gaan halen. Waar ik inmiddels al op hoopte... ook in mijn achterhoofd wetende (en ook genoteerd in ons geboorte plan) dat aan mijn kant van de familie kleine bekken een grote rol spelen... de kans voor mij op een natuurlijke (normale) bevalling, was vrij klein... maar ik wilde het wel een kans hebben gegeven. Ik was opgelucht dat ze er na al die uren was.

Bij onze zoon zou het een geplande keizersnede worden, maar hij vond het 4 dagen voor de geplande datum nodig om al te komen (in de Hema braken mijn vliezen hahaha). Hij is ca 7 uurtjes na gebroken vliezen gehaald dmv keizersnede (er kwamen wat spoedjes tussendoor).

Misschien is een geboorteplan schrijven in de taal van het land een idee? Om zo in ieder geval in het heetst van de strijd duidelijk kan zijn wat je wenst?

En een online cursus is zeker een goed idee! En misschien leuk om samen met je man te doen? Ik weet niet of hij ook Nederlands is? Wij hebben namelijk onlangs vrienden van ons een cursus cadeau gegeven (Welcome to Mankind). Dat begon eigenlijk als een geintje voor "hem" en uiteindelijk hebben ze samen gekeken. De cursus is gericht op mannen (net wat stoerder hier en daar), maar ik begreep van mijn vriendin dat ze het zelf ook erg grappig en leuk vond, misschien is dat wat?

Ik hoop dat je een prachtige bevalling mag ervaren. Veel geluk!

 

Mijn bevalling duurde 18 uur, maar bij de eerste 6 uur dacht ik eigenlijk dat ik krampen had. Als kind had ik namelijk ook regelmatig kramp en dit leek er voor mijn gevoel zo op. Ik dacht heb ik weer, in trimester 3 mijn kinderkrampen terug

Maar goed mijn vriend vertrouwde het niet en ging de kramp timen. Toen kwamen we er gauw achter dat het weeen waren.

Ik kon ze goed opvangen met behulp van ademhalingstechnieken en houdingen die ik geleerd had via twee gratis Youtube accounts

- Pregancy & postpartum TV + ademhalingstechnieken van Birthmind

Dagelijks was ik hier wel mee bezig omdat ik heel angstig was voor de bevalling dus ik wilde mij zo goed mogelijk voorbereiden.

De weeen voelde dus een beetje als een kramp die steeds heftiger lijkt de worden en dan afzwakt ( het klinkt wellicht enger dan het is). Ik had ook kamelenweeen haha. Dat is dat je dus eerst heftiger gaat en dan lijkt het af te zwakken maar dan gaat de kramp toch nog even een keertje met een piek.

Mijn vliezen braken vrij laat maar dat was geen probleem.

Pas bij de 10cm ontsluiting had ik 1x dat ik dacht doe maar een keizersnee of een prik. Maar ik was al te ver en ik beviel thuis. Achteraf niet heel erg want ik heb het volgehouden.

Ik was eerst heel vastberaden om op een baarkruk of op handen en voeten te bevallen maar doordat de bevalling langer duurde moest ik op mijn rug. Hier werd op internet over gezegd dat dat de slechste houding zou zijn maar geloof het of niet toen was de bevalling bij mij zo gepiept en vrij pijnloos. Het verbaasde mij enorm want ik was al die maanden zo bang eerst.

Als ik ooit nog zo'n bevalling mag meemaken dan vind ik dat helemaal prima! Herinner mij nog zo die opluchting toen ik het volbracht had haha!

Hoop dat je een mooie bevalling zal hebben!