Hallo allemaal, even een lang verhaal. ik ben dinsdag op 33 weken en 6 dagen binnen gegaan op verloskunde mer hevige weeën , ze dachten gelijk dat ik ging bevallen. Ik had 1 cm en een baarmoederhals van 0,5 cm. Meteen aan het infuus met de remmers voor 48u. Door de remmers heen heb ik steeds blijven weeën hebben , niet zo hevig en ook geen regelmaat tot gisteren. De laatste uren van de remmers waren ingegaan en ik heb om het verhaal kort te maken tot 3 x toe 2 uur nalf aan een stuk heftige weeën gehad die om de 2 minuten kwamen . Ik moest mijn man deze nacht opbellen want het ging beginnen alles klaar gezet man kwam toe alles viel stil. Uurtje rust dan begon het weer . Weer zeer pijnlijke weeën die meer dan 100 tekenden op de monitor om de 2 minuten ! Weer ging ik zogezegd bevallen. Uiteindelijk toch eens gekeken naar mijn ontsluiting ( wouden ze niet doen omdat dit stimuleert dus gingen af op de weeën ) die was het zelfde gebleven op 1cm zoals ik had toen ik 3 dagen geleden binnen ging! Tegen de middag mocht ik naar huis omdat ze niet voor ontsluiting zorgden maar met volledige platte rust. Nu lig ik hier en ben ik toch wat ongerust. Heb ook steeds harde buiken en een drukkend gevoel van onder. Zijn er mamas met gelijkaardige ervaringen? Heb je nog een aantal weken kunnen uitstellen ? en wordt het beter? ik kan mij niet bewegen zonder aanhoudende harde buik.
Wat schikken voor je! Mijn oudste is met 32 weken geboren. Bij de tweede progesteron gebruikt met 36 weken mocht ik stoppen en met 32 weken werden er geen bmh metingen meer gedaan. Het protocol was dat er naar 34 weken niet geremd zou worden.
Ik heb ervaring maar dan 10 weken eerder en gebroken vliezen. Ik heb de bevalling 3,5 dagen kunnen uitstellen, maar toen had ik volledige ontsluiting (en geen weeen meer). Het kan ook veel langer, het is prima mogelijk dat je de 36 weken nog haalt. Ik wil je even meegeven dat je gelukkig al op een relatief goede termijn zit. Iedere dag is mooi meegenomen. Hou vol en hou rust. Probeer afleiding te zoeken met een boek of een serie.
Hier verkorte cervix van 0,6 en veel harde buiken. Toen ik opgenomen was weeën. Daarna nog 4x voorgekomen, maar daarbuiten veel harde buiken en constante pijn en druk down under. Ik was toen ik opgenomen werd 25+2. De artsen maakten zich enorm veel zorgen toen. Inmiddels ben 29+4 en iedere dag dat ze binnen blijft is er één. Ik heb overigens geen absolute bedrust ivm risico trombose. Ik mag best lopen, maar geen huishouden runnen en moet wel om en in huis blijven met strenge belinstructies. Inmiddels dus wel 4 weken verder. Het is zwaar die onzekerheid, maar de kansen zijn goed. Overigens zei de gyn wel dat harde buiken er nu bij zullen blijven horen en idem voor weeën, het gaat nu vooral om toename pijn of intensiteit of andere veranderingen. Het opmeten doen ze overigens bij mij pas met een week, dus dan heeft er 5 weken tussen gezeten. Dan weet ik ook of die rust wat gedaan heeft.
Hi, geen ervaring maar wat een lastige situatie zeg!! Veel heel sterkte. Sta je goed in contact met je verloskundige?
Wat heftig! Elke dag is er 1 nu inderdaad. En gelukkig op een termijn dat de kansen beter zijn. Sterkte deze tijd. Ik heb een vriendin die op dezelfde termijn zulke heftige weeën had met beginnende ontsluiting en die volledige remming heeft gehad wat in beginsel niet veel deed. Uiteindelijk is het kindje toch blijven zitten en kreeg ze inderdaad veel rust voorgeschreven. Vervolgens moest ze bijna ingeleid worden (stond gepland met 38 weken) dag eerder werd de kleine na vliezen breken spontaan geboren. Hopenlijk blijft het bij jou ook nog even zitten.
Je zit dan echt in een rollercoaster. Ik heb er ook ervaring mee. Ik ben met 28 weken bevallen, met 26+5 weken was al ontsluiting te zien van binnenuit. Mijn baarmoedermond is sowieso te kort. Dus dat dit zou gebeuren verbaasde me niet. Ik moest meteen naar het amc en kreeg longrijpingsinjecties. Met 27 weken braken mijn vliezen , maar de weeen kwamen maar niet. Een week liep ik in het ziekenhuis rond. Toen eindelijk met 28weken ik ineens direct persweeen kreeg. Er bleek een infectie in mijn baarmoeder en de baby moest er zo snel mogelijk uit. Toen dus bevallen met 28 weken. Ik hoefde geen bedrust, maar mocht ook niet naar huis, moest wel genoeg rust houden. Het klinkt raar maar ik was blij dat hij geboren werd, ook al was het veelte vroeg. Ik vertrouwde mijn lichaam niet en wilde dat hij zo snel mogelijk in veiligheid werd gebracht door de artsen.