Hallo allemaal, Ik ben eind oktober uitgerekend en ik zou graag thuis willen bevallen. Bij mijn eerste bevalling moest ik naar het ziekenhuis ivm dat mijn dochter in het vruchtwater had gepoept uiteindelijk ben ik ruim 36 uur bezig geweest, wat uiteindelijk uitmondde dat ik een ruggenprik heb gekregen en weeenopwekkers en dat ze na bijna 1,5 uur persen er uit is gehaald met een vacuüm pomp. Maar dit keer zou ik heel graag thuis willen bevallen en in bad, heb zelf het idee gehad dat ik zelf het de vorige keer wat tegen heb gehouden, wie heeft de tip voor mij om te kunnen ontspannen en te kunnen overgeven aan de bevalling en dat deze bevalling misschien wat soepeler gaat verlopen en ik toch mijn thuisbevalling kan krijgen. Moet ik door wat voor reden ook naar het ziekenhuis dan ga ik dat natuurlijk wel doen maar zou zo graag thuis willen
Precies wat je zegt is dé tip denk ik: Ontspannen, je overgeven, loslaten. En dat kan heel moeilijk zijn, maar hoeft niet denk ik. Wat zijn dingen waar je normaal door ontspant? Waar zie je het meest tegenop? Hier ervaring met een thuisbevalling na een ziekenhuisbevalling. Ik merkte dat ik thuis veel makkelijker kon ontspannen dan in het ziekenhuis. Je eigen omgeving. Je eigen dingen/ritme blijven doen. Hier begonnen de weeën eigenlijk steeds savonds of snachts en ik merk dat ik dan al sneller wat ontspannen ben. Dus hoe ik dat gedaan zou hebben met weeën overdag en de 'stress' van overdag...geen idee.
Ik zie denk het meeste tegen op dat het mij soort van weer niet gaat lukken en dat vond ik de vorige keer gewoon heel frustrerend, je hebt iets in het hoofd en het gaat totaal niet als verwacht. Ook al weet ik wel dat een bevalling niet valt te plannen. Of te regisseren. ik zou daarom nu juist ook graag thuis willen bevallen zodat ik mij beter kan ontspannen. Ik denk dat ik misschien beter moet uitspreken waar ik op dat moment “last” van heb zodat ik misschien mijn paniek om kan zetten naar gerustgesteld te kunnen worden. Misschien moet ik dit ook nog even goed aan mijn man uitleggen dat ik vorige keer in paniek raakte en dat het daardoor niet relaxter er werd, juist omdat ik zo nodig alles in mijn eigen koppie moest oplossen want dit horen vrouwen zo even te doen. ik heb wel al weer rustgevend muziek klaar gezet waar ik naar wil luisteren
Ik herken je gedachtegang heel erg. Houd in je achterhoofd dat een 1e bevalling altijd anders us, de weg moetnog vrijgemaakt worden. Bij een 2e weet je lichaam al wat het moet dien, hoe het reageert. Daarnaast is elke bevalling (ook bij eenzelfde vrouw) anders. Mijn 3e bevalling ging snel, zo snel dat het me overkwam. Klinkt ideaal, dat zeiden veel mensen ook maar ik vond het mega heftig. Daardoor zag ik enorm op op de bevalling van de 4e. Ontspannen was de sleutel. Geef inderdaad op het moment zelf aan waar je tegen aan loopt/op ziet. Maak het bespreekbaar. Laat je man helpen, waar hij kan. Hier was dat wat ne er doorheen hielp, door die angst. Hij was de rust zelve.
Probeer jezelf ook zo lang mogelijk af te lijden van de pijn. Ga nog even een rondje wandelen, bak een cake, brei een sjaal of doe iets anders wat je normaal ook graag doet. Hier hielp het ook heel erg om voor mijzelf dingen te blijven herhalen in mijn hoofd. Deze wee gaat weer voorbij. De pijn is nodig om het kindje er uit te krijgen. Hoe meer pijn hoe dichter bij mijn kindje. Ik vind zelf de filmpjes op YouTube van Pleunie Teunis ook heel leerzaam. Maar zoek uit wat bij je past. Waar jij denkt je prettig bij te voelen.
Het is heel herkenbaar. Eerste in in zkh omdat hij in het vruchtwater had gepoept, uiteindelijk na 1,5 uur persen met vacuüm geboren. Tweede is thuis geboren, in een paar uurtjes, maar ik schoot met het persen direct in de stress. Ik dacht echt dat het vast weer niet zou gaan lukken. Daarom heb ik een half uur de persweeën (al kon je ze eigenlijk niet echt zo noemen, ik kon ze makkelijk tegenhouden) weggezucht. Toen alles op alles gezet en ze was er na 1 keer persen al. Bij de derde ging ik er heel anders in, ik wist erg goed hoe ik het wilde, en dat was zonder iemand om me heen. Zelfs mijn man niet. Pas bij het persen mocht de vk, kraamzorg en man weer er bij zijn en dat was wat voor mij dus écht werkte, ik kon me totaal ontspannen. Zelfs het persen, wat dit keer pittiger was doordat hij scheef lag, ging goed. Hoewel ik wel 1 keer geroepen heb: dit gaat me echt niet lukken! Toen zei de vk heel rustig: ik denk dat het jou prima gaat lukken, maar als je echt wil, dan gaan we naar het zkh. Toen zette ik door en was hij er snel. Dus de beste tip: doe waar jij je goed bij voelt, heb er vertrouwen in dat je het kunt!
Dankjewel voor jullie verhalen! Doet mij goed enige herkenning te lezen en dat jullie tweede bevalling al anders is verlopen, geeft mij ook wat rust en ga de tips zeker meenemen!
Elke bevalling is anders. Ik vond bij de 2e bevalling warmte en water een hel. Bij de 3e heb ik dagen onder de douche geleefd (in t ziekenhuis had ik zelfs mijn avondeten in de wasbak staan van de douche) en ben ik zelfs in t bevalbad geweest. Iets dat ik vooraf niet zag zitten ivm eerdere ervaring. Ik ben naakt bevallen, iets dat ik bij nr1 en nr2 juist vreselijk vond. Dus probeer ook gerust dingen uit die je bij de 1e bevalling niet fijn vond. Het kan echt anders uitpakken
Hier ook 3 totaal verschillende bevallingen. De eerste overkwam me helemaal, en heb me laten leiden door de vk. Achteraf had ik echt veel anders willen doen.. De tweede was ik meer in controle maar daar is uiteindelijk veel mis gegaan (zal niet in detail treden maar fijn was het niet). Nu 4 maanden geleden bevallen van nummer 3 en dit was helemaal zoals ik het zelf wilde, ging snel en relatief makkelijk en helemaal ontspannen. Dit kwam voornamelijk omdat mijn vk precies wist wat ik wilde, er echt naar mij geluisterd was.. en ook omdat deze lekker snel kwam (binnen 4 uurtjes vanaf de 1e serieuze wee).. Dus mijn tip, geef duidelijk aan je vk aan waar je grenzen en wensen liggen. Dit hoefde ik tijdens het bevallen niet meer te doen en dat gaf echt die ontspanning..
praat ook vooraf hierover met je man en verloskundige, je weet best goed aan te wijzen waar je angst zit en je probleem de vorige keer, ik kon dat na de eerste keer ook en bij de tweede keer konden ze me door die momenten heen helpen omdat we daar vooraf over gesproken hadden, bij nr 3 en 4 idem, ik wist de paniekpunten, en door vooraf al overlegt te hebben, hoefde er tijdens de bevalling niet ook nog daarover na te denken. Ik moest bij de tweede ook ineens naar het ziekenhuis , werd een spoedinleiding, maar mijn verloskundige is dus alsnog even langs gekomen, om me er doorheen te praten, wat extra tijd te helpen geven na het breken van de vliezen, zodat ik de ruimte in mijn hoofd kreeg om te wennen en daarna te kunnen ontspannen, ondanks de wending die ik eigenlijk niet wilde.