Ondanks dat ik een 'helse bevalling' had, kijk ik er wel positief op terug, in de zin dat ik het een unieke, prachtige ervaring vond om een nieuw leven op de wereld te zetten en de oerkracht die je voelt op het moment dat je kind ter wereld komt. De pijn vond ik best wel te doen, alleen na ruim 60 uur was ik er wel behoorlijk klaar mee En de persweeen vielen me eigenlijk alleen maar mee! Die deden niet zozeer pijn, maar namen gewoon de controle over mijn lichaam - dat was erg bizar, maar wel een gevoel dat me nog heel goed voor de geest staat. Het is dat ik geen kinderen meer wil, maar qua pijn e.d. zou ik het best nog een keer kunnen, hoor.
Nou, op 6 februari bevallen van Rafi....in een uur van 4 naar 10 cm ontsluiting. Ik weet zeker...dit doe ik echt niet meer.... Ik heb er een prachtige zoon voor gekregen, maar ga echt niet nog een keer bevallen. Eerste bevalling duurde 8 uur, deze totaal 4 uur. De helft qua tijd, maar dubbel zoveel pijn. Gelukkig zijn we helemaal compleet .
Hier ook een positieve ervaring! Aangezien ik na 2 uur klokken de vk mocht bellen hadden we dat gedaan. Zij had mijn vliezen gebroken thuis en ben 2 uur later bevallen in het ziekenhuis. Ik had geen pijnstilling nodig en ik was ook niet vaginaal uitgescheurd. Ons meisje kreeg gelijk apgar 10. Alles bij elkaar had dus maar 4 uur geduurt erg snel en heftig voor een eerste dat wel, maar ik vond het wel best zo. Ik was er in ieder geval lekker snel vanaf. Ik had iets teveel bloed verloren waardoor ze me ter observatie een nachtje lieten blijven, maar daar heb ik zelf allemaal niks van gemerkt! Ook was ik zo fit dat ik de hele nacht met haar in mijn armen heb gezeten zonder ook maar 1 oog dicht te doen! Hele positieve ervaring hier dus.
Hier ook positief We zijn s'avonds naar het zh gereden, omdat ik vond dat ik weeën had... Volgens de vk daar was dat helaas niet het geval, dus weer terug naar huis (ik mocht ook blijven, want ik zou de dag erna worden ingeleid). Nog geen uur later toch maar weer terug met m'n kwaaie kop, want ik vond nog steeds dat ik weeën had. En ja hoor, 9 cm ontsluiting... Moet ik er wel even eerlijk bij zeggen dat die laatste cm uren leek te duren, want het deed best een beetje pijn, om het maar netjes te zeggen. Uiteindelijk is ze met de vacuüm gehaald en ben ik geknipt, maar dat viel ook reuze mee eigenlijk... En idd, ik had al een paar nachten niet/slecht geslapen, maar toen mijn dame er was, voelde ik me ook superfit (al zag ik er niet zo uit). Ik kon echt alleen maar naar haar kijken
Hier kijk ik ook positief terug op de bevalling. Natuurlijk is het pijnlijk en op dat moment hoopte ik dat het zo snel mogelijk voorbij was maar ik mag blij zijn als ik weer zo`n bevalling heb deze keer! Ik stond er ook al heel nuchter tegenover omdat je niet weet wat je te wachten staat. Nu weet ik dus wel wat het is maar ben er niet bang voor ofzo .. komt allemaal goed!
Ik heb niks gedaan. Geen boeken gelezen, geen cursussen gevolgt (Ben je ook echt niet nodig...Alles gaat vanzelf). Ik doe mijn bevalling zo over! Ookal heb ik wel een momentje gehad dat ik dacht dat ik doodging.. ik heb het wel positief ervaren. Ik ben ook niet bang geweest voor mijn bevalling ik dacht juist dat het een enorme kick zou geven! Totdat ik 37 weken zwanger was en ik toch wat bang werd. Ben een stukje ingescheurd, ben daarna flink ingeknipt, heb een weeenstorm gehad & mn meisje had de navelstreng om haar nek maar ik doe het zo weer. Al met al is het een hele bijzonder moment. Als dat kleine warme lichaampje van je kleine op je borst word gelegt..Daar doe je het voor.
1e bevalling deed pijn maar zou het zo weer doen 2e was een keizersnede en hoop dat noooooooit meer mee te maken..... echt zeg elke keer 10x liever een normale bevalling dan weer een keizersnede
1ste was thuis, om 13:30 braken vliezen. Om 5:00 eerste wee, 10:00 volledige ontsluiting, 10:35 Evy geboren. Helaas trok mijn baarmoeder niet snel samen. 1,5 bloed verloren, toch nog met ambu naar ziekenhuis. 2de in ziekenhuis vanwege eerste bevalling. S ochtends rommelde het wat, om 11:00 de vk,... 5 cm ontsluiting , naar ziekenhuis en om 13:30 bevallen van Roan. Super ervaring in het ziekenhuis! Zag er erg tegenop, maar is reuze meegevallen. Was met het avondeten weer thuis haha.
Ik zag er wel tegenop. De bevalling van mijn dochter heeft in totaal 18 uur geduurd. Heb op een gegeven moment een ruggenprik gekregen. Uiteindelijk is ze met 3 persweeen geboren. De had haar handje tegen haar wang en heeft zo van binnen nogal wat schade aangeericht. Uit die rupturen verloor ik 2,5 liter bloed. Maar mán wat ben ik blij dat ik een vaginale bevalling heb mogen memaken. Ik voelde me helemaal euforisch en kijk er helemaal positief op terug. Zou het morgen zó weer doen!
Hoi, ik zag er ook totaal niet tegenop en kijk er met een super goed gevoel op terug! Je voelt je zo sterk dat je dat kan en is gelukt! Houd maar lekker dat positieve gevoel vast! Natuurlij ktijdens de bevalling komt er een moemnt dat je denkt"waaaah, ik kna nmiet meer", maar je hebt zulke oerkrachten! Ik schijnook letterlij kte hebben gezegd "ik geloof dat ik even wil stoppen" waarop de Vk heel droog antwoordde: "ja, dat kan nu ech tniet meer...haha" de sfeer was heel goed, dus dat kon ook gezegd worden. Succes met je laatste weken, geniet van je buik en een goede bevalling toegewenst!
Ooh ik hoop zo dat ik ooit nog een keer mag, zelfs puur het bevallen zelf zou ik zo graag nog eens meemaken. Heb 2 geweldige ervaringen gehad. Alleen het inleiden en de vacuum (bij de eerste) was wat minder, maar verder TOP!
Geen last van de bevalling gehad, maar het ging bij mij dan ook zeer snel. Na de eerste weeen werd ik al plat gespoten omdat het hart stilstond en ze er dus met alle haast uitgetrokken moest worden met de vacuumpomp. Door deze snelle bevalling ook erna geen problemen ondervonden. Was weer snel op de been. Toch wil ik het niet meer na doen omdat mijn zwangerschap niet lekker liep en ik het heel naar vond om bevallen te zijn en je kind niet te mogen vasthouden. Pas na een paar uur mochten wij ze vasthouden.
Ik zag in het begin erg op tegen mijn bevalling, maar toen ik het boek 'veilig bevallen' had gelezen, niet meer. Toen kreeg ik juist het idee: dat kan ik makkelijk en heb ik zelfs besloten dat ik toch thuis wilde bevallen. Helaas moest ik toch naar het ziekenhuis, moest bij 42 wk worden ingeleid. Kreeg meteen heftige weeën, ik had wel een ruggenprik gewild maar daarvoor was het al te laat. Toen ik begon had ik al 3 cm en na een uur 6. weer een uur later al persweeën. Deze vond ik helemaal niet zo pijnlijk, kon eindelijk ook zelf iets doen! Mijn zoon was een sterrenkijker en 3935 gram dus de uitdrijving was niet makkelijk. De verpleegkundige heeft nog op mn buik lopen duwen. Ook kreeg ik een flinke knip. Maar alles bij elkaar vond ik het goed te doen, zeker omdat het zo snel ging. Je moet gewoon denken: ik kan het! Volgens mij scheelt dat heel veel. Als je denkt dat het niet lukt of je gaat verzetten tegen de pijn, duurt het alleen maar langer.
Ik kijk met heel veel geluk terug op mijn bevallingen. Maar ze verliepen ook probleemloos en snel (4 resp 3 uur vanaf eerste krampje). Ik was en ben ook niet bang om te bevallen, was/ben niet bang voor de pijn en kan me goed overgeven aan het bevallen zelf. Dat scheelt ook wel denk ik.
ik vond mijn bevalling geweldig.....doe nog liever 100 van diezelfde bevallibgen, dan nog 1x dezelfde zw.schap hebben
Nou ik vond bevallen een super ervaring (en nee ik ben geen zweverig figuur en heb ook niet echt een hoge pijngrens). Maar het is super bijzonder. Deed het zeer? Behoorlijk! Maar ik was het serieus direct vergeten en zou het zo weer doen. En zeker voor die prachtige beloning!
hai hai, ik zag er ook niet tegenop en heb genoten! hoe raar dat ook klinkt.. tuurlijk het doet pijn, en het duurt te lang, maar wat mooi dat je dat kan doen toch? ik heb geen pijnbestrijding gehad, 12 uur over gedaan en ik heb op dat moment ook echt genoten, zelfs van de pijn, want de kleine kwam eraan.. zo bijzonder en zo vaak ga je dat niet meemaken! succes en geniet!!
Mijn eerste bevalling vond ik niet leuk, maar toen zei ik na 3 dagen alweer dat ik het nog wel eens zou doen... 4 dagen geleden ben ik in 2,5 uur bevallen, en ik vond het 'geweldig'! Geen misselijkheid, geen weeenstorm, lekker snel.... Het vervelendst vond ik deze keer de naweeën...
ik vond het bevallen zelf echt niet leuk en weet dat ik echt erge pijn had maar mooie van moedertje natuur is dat ik die pijn nu niet terug kan halen. Kan niet uitleggen hoe pijn was. Wel dat een kindje (hoe cliché het ook klinkt) je echt de bevalling doet vergeten, je hebt het er voor over
Ik vind bevallen het meest fantastische wat ik ooit heb meegemaakt. Ja, op het moment zelf deed het natuurlijk wel pijn, maar ik vond het zo bijzonder wat er allemaal met mijn lichaam gebeurden. Echt wonderbaarlijk! De eerste duurde van het spontaan breken van de vliezen tot geboorte 10,5 uur. Ik heb daarvan 1 uur en 20 minuten geperst zonder noemenswaardige persweeën. De tweede duurde van het spontaan breken van de vliezen tot geboorte ca. 3,5 uur. Ik had nu goede, sterke persweeën en na 7 minuutjes persen was mijn zoontje er al. Beide bevallingen dus erg verschillend, maar ik heb ze beide als heel positief ervaren.