De eerste bevalling duurde 9.5 uur. Van de weeën vanaf 5cm raakte ik in paniek. Ik hield mijn adem in waardoor ik begon te hyperventileren en de weeën niet kon opvangen. Uiteindelijk 1.5 uur geperst. Dit wilde ik de volgende keer anders doen. Ik kan mezelf ingeprent. Wat er ook gebeurt, hoeveel pijn het ook doet, blijven ademen. "In twee drie vier, uit twee drie vier" werkte heel goed voor mij. Niet denken aan de pijn en alleen maar aan de ademhaling denken. De tweede (en derde) bevalling duurde in totaal 2.5 uur. Waarvan 4 minuten geperst. Echt top bevallingen.
Echt bizar om te lezen hoe snel de tweede bevallingen vaak gaan tov eerste bevallingen. Mocht ik ooit een tweede krijgen houd ik mn hart vast... Eerste was al een turbo bevalling waarbij ik eigenlijk geen tijd meer had om naar het bevalcentrum te gaan. Tweede zou dan wel eens zomaar ergens eruit kunnen vliegen als ik het zo lees bij iedereen
Dat hoeft niet Mijn eerste bevalling duurde een ruime 3,5 uur vanaf de eerste wee, tweede is geboren in nog geen 50min vanaf de eerste wee. Ik maakte me daarom erg zorgen om de derde bevalling, was bang dat die nòg sneller zou gaan met alle mogelijke gevolgen van dien. Mijn derde bevalling duurde uiteindelijk echter een kleine 1,5 uur, dus langer. Nog erg snel, natuurlijk, maar het was niet het “een keer goed hoesten en ze is eruit” waar ik bang voor was.
Dacht ik ook na mijn 3e bevalling (stortbevalling) van zo 45 min. De 4e was 'gewoon' 4 uur met normaal verloop en opbouw.
Dank voor je bericht. En wat fijn dat je op de tweede en derde bevalling beter terugkijkt. Wanneer heb jij contact gezocht? Vlak na de eerste bevalling of juist toen je met de tweede bezig was?
Wat naar om te lezen dat je eerste bevalling niet fijn is verlopen. Speelde dat nog mee toen jullie besloten voor een tweede te gaan?
Wat fijn dat je ondanks de eerste heftige bevalling een tweede fijne bevalling heb mogen meemaken. Ik hoop dat het bij mij ook zo zal gaan.
Jouw eerste bevalling klinkt een beetje als de mijne. Ik was ook totaal niet gefocust op mijn ademhaling, terwijl ik nog wel Hypnobirthing heb gevolgd. Net als jij, weet je bij een tweede wat meer wat je kunt verwachten en hoop ik mij nu meer bewust van mijn ademhaling te zijn voordat ik in paniek ben en niets meer werkt
Wat ‘grappig’ is, mijn moeder had achteraf gezien precies dezelfde bevalling als ik had. Mijn zusje is er letterlijk uitgefloept. Dus hopelijk gaat mijn (en jouw )tweede bevalling ook zo.
Ja we besloten dat vooral uit te stellen en niet actief op te mikken en vooral zo min mogelijk mikken. Ik kon en kan me bijna bij een klooster inschrijven, maar dat komt vooral omdat man wel een knippie wil maar t voor zich uit schuift. Zonder ingrijpen van t ziekenhuis bij G en de ervaring van M was R er nooit of te nimmer gekomen. Maar een volgende komt er pertinent niet.
Inderdaad, ik werd bij de eerste ook overrompeld door de pijn. Dat kun je vantevoren ook niet uitleggen hoe dat voelt.
Bij mijn eerste kindje ben ik bevallen in 7,5 uur (vanaf spontaan breken van de vliezen tot aan de geboorte van m'n zoontje). Bij mijn tweede kindje is het begonnen met weeën. Vanaf de eerste regelmatige weeën tot aan de geboorte van m'n dochter duurde het dit keer 5 uur Het verloop van de bevalling was erg vergelijkbaar. De weeën waren even pijnlijk. Maar doordat ik bij m'n tweede wist wat er allemaal ging gebeuren was ik heel rustig. Ik heb tot het einde aan toe tussen de weeën door gesprekken gehad Dat deed ik bij m'n eerste bevalling vanaf een bepaald punt zeker niet meer, omdat het je idd toch een beetje overvalt allemaal. Bij m'n eerste bevalling trok ik mij zodoende juist wat meer terug in mezelf. Een verschil mbt de weeën was overigens dat ik bij m'n eerste (bijna) alleen maar buikweeën had en bij m'n tweede best een tijd de combinatie buik- en rugweeën had. Dat was wat minder En bij de eerste heb ik 1 uur geperst.. bij de tweede maar 8 minuten (3 persweeën en ze was er!) Ik vond mijn eerste bevalling erg mooi en wilde het graag hetzelfde meemaken bij de tweede... Maar de bevalling van de tweede heb ik zowaar als nog positiever zelfs ervaren (wist niet dat dat nog kon). Dus ik hoop voor jou dat je tweede bevalling jou eveneens (een stuk) beter gaat bevallen
Toen ik zwanger was van de tweede heb ik in mijn bevalplan gezet wat ik wel en niet wilde. Dat hielp al enorm. Wat nog niet fijn was is dat de verloskundige mij niet geloofde toen ik aangaf ingeleid te willen worden, omdat de bevalling bij mij uit zichzelf niet doorzet. Dus bij de tweede weer uitgeput aan de bevalling begonnen, waarna er toch een infuus geprikt moest worden. Daarna geloofden ze mij wel. Dus bij de derde een geplande inleiding met een strak bevalplan en dat verliep goed. Hoewel ze in het ziekenhuis toch lastig vinden om zich aan een bevalplan te houden. Ik had er bijvoorkeur ingezet pertinent niet op mijn rug te willen persen en toch zeiden ze: kom maar op je rug liggen. Maar inmiddels was ik assertief genoeg om te zeggen dat ik dat niet wilde. En nog wat van dat soort dingen. Maar omdat nu mijn bevalplan vooraf besproken was, was er na mijn opmerking geen discussie meer. O en je vroeg nog wanneer dat plan gemaakt is. Een groot deel van het plan is gemaakt toen mijn man de wens voor een derde opperde. Dus contact gezocht met de verloskundige om.echt vooraf vast te leggen dat het een inleiding zou worden en besproken met de pop poli wat zij voor mij konden betekenen enz. Op het moment dat ik daadwerkelijk zwanger was, hoefde alles alleen maar in gang gezet te worden.
De eerste duurde 17 uur waarvan 1,5 uur persen. De 2e duurde 3,5 uur waarvan 5 minuten persen. En de 3e duurde ook 3,5 uur waarvan 3 minuten persen.
Bij de eerste ook geen persweeen. Bij de tweede, wow klom nog net niet het bad uit. Eerste 55 min geperst en vacuüm verlossing ivm foetale nood en bij de 2e was het dus 3 min persen (1,5e perswee) Dus als je de eerste keer geen persweeen hebt ervaren hoeft het niet te betekenen dat het bij een volgende ook het geval is. Oh en de eerste duurde 8 uur en de tweede een grote golvende wee van 1,5 uur (kort en heel heftig dus zonder pauzes). Maar kijk op beide fijn terug
Ik was heel ziek bij mijn 1e bevalling (pre-eclampsie) en werd met 38 weken ingeleid. Dat duurde 3 dagen, maar pas op de laatste dag ging ik echt aan een infuus en werden mijn vliezen gebroken. Daarna brak de hel los en had ik een weeënstorm. Gelukkig was de ruggenprik zo gezet en heb ik nog wat kunnen slapen. Ik had geen persweeën en heb mijn dochter er door heel goed naar de vk te luisteren, toch in 19 minuten uitgeperst. Wel met een knip doordat de navelstreng om haar nek zat. Mijn placenta kwam niet los en ik verloor enorm veel bloed. Uiteindelijk deed ik 10 minuten langer over de placenta, dan over mijn dochter. Ik was pas na 3 weken weer een beetje op de been en had achteraf een bloedtransfusie moeten hebben volgens de verloskundig die de nazorg deed. Toch heb ik nooit opgezien tegen de 2e bevalling. Bij de tweede werd ik ook ingeleid, maar toen liep ik al een week overtijd. Het 1e pilletje deed gelukkig meteen zijn werk en de bevalling verliep dan ook vlot. Na de bevalling kwam echter wederom mijn placenta niet los en voor ik het wist had ik in beide handen een infuus. Ze waren al zowat op weg naar de ok toen ik vroeg of ik het niet nog 1x zelf mocht proberen en dat lukte, al heb ik nog 8 weken nagebloed door een klein restje wat achtergebleven was. Ook dit keer had ik een bloedtransfusie moeten hebben, maar voelde ik me na een week alweer de oude. Het scheelde denk ik enorm dat ik niet ziek was. Ik ben blij dat de tweede bevalling zo anders was dan de eerste en ik die echt op eigen kracht heb mogen doen, dat wilde ik graag. Tegen de volgende bevalling zie ik niet op, wel weet ik nu goed wat ik wel en niet wil. Twee keer heb ik achteraf te horen gekregen dat ik eigenlijk een bloedtransfusie had moeten hebben. Mocht het weer zo lopen, waar ik wel voor vrees aangezien deze placenta ook hoog achterin ligt, ga ik niet eerder naar huis dan dat ik bloed heb gekregen. Verder denk ik dat het iets is wat ik gewoon weer over me heen moet laten komen en ik mee moet gaan in het moment. Vooral niet in paniek raken, was iets wat ik steeds in mijn achterhoofd hield en zal houden.
Mijn tweede bevalling ging veel sneller dan de eerste (4 uur ipv 16), ik had de tweede keer wél persdrang en het persen zelf duurde 5 min i.p.v. 45 min. de eerste keer. Ik vond het de tweede keer echt een mooie ervaring ondanks de pijn. Terwijl ik de eerste bevalling alleen maar doffe ellende vond en alleen maar blij was dat zoontje en ik het überhaupt overleefd hadden.
Dank voor je bericht. Jij had de eerste keer dus ook geen persdrang? Hebben ze jou toen ook weeenopwekkers gegeven? Hopelijk mag ik mijn tweede bevalling hetzelfde gaan als jouw tweede
De eerste net geen 3 uur zonder (voelbare) weeën. Persen op eigen kracht gedaan, minuut of 50 bezig geweest. Flink uitgescheurd. Kwam ook een baby uit van 4 kg. 2e in 1,5 uur. Met weeën, 2x persen en toen was ze er zonder schade. 4,3 kilo. 3e besloot in stuit te liggen. Vanwege mijn snelle eerdere bevallingen gekozen voor een keizersnede. Vooral omdat deze ook nog eens lichter geschat werd was ik bang dat ik niet op tijd het ziekenhuis zou kunnen halen. 3,7 kilo en nog altijd blij met de keuze. Een 2e bevalling kan weer heel anders zijn als een 1e. Vaak gaat het wel sneller omdat er al een keer 1 doorheen is gegaan.
Even off topic maar met welk termijn heb jij uiteindelijk de keizersnede gehad? Hier dit keer ook een geplande keizersnede na 2 snelle bevallingen en ergens ben ik bang dat het toch vanzelf begint en het dan een spoedkeizersnee of wat dan ook wordt.