onze kleine man is er eindelijk na 41 week en 5 dagen! 3 feb 2007 om 04:02 uur 4590 gram en 54 cm lang! mijn verhaal: donderdag nacht begon ik ineens wat last te krijgen van wat ongesteldheids krampen onderin de buik.. heel normaal vond ik dit , want dit had ik wel vaker gehad. toch voelde ik me niet zo als anders. ik had vreselijk veel zin om in bad te gaan en heb toen besloten om dit maar te gaan doen om 4 uur snachts (achteraf moet ik er hard om lachen) sochtends hadden we een afspraak in het zh omdat ik bijna overgedragen zal worden van de vk naar de gyn omdat ik de 42 week bijna had bereikt. daar aan de ctg gelegen en nog geen enkele harde buik te zien. ook een echo en inwendig echo gehad.. en volgens de gyn zat alles nog potdicht.. dus ik was er op voorbereid dat de bevalling ingeleid zal worden die komende week we hadden en afspraak gemaakt voor maandag 5 feb om in geleid te worden.. eindelijk maar toch een eindpunt in zicht. ik was het wachten behoorlijk beu! de hele dag door eigenlijk wat krampen gehad maar savonds werden ze weer heftiger, we waren de wedstrijd fc groningen - hereveen aan het bekijken en kregen visite van mijn moeder. onder de wedstrijd moest ik toch af en toe van de bank naar de tafel om daar eens lekker te kunnen leunen en de wee weg te puffen. al had ik zelf nog geen benul dat het was begonnen en dit weeen moesten vooorstellen.. ik zat nog al wat te grappen tijdens het weg puffen. mijn moeder wees me erop dat dit toch echt weeen waren (wist ik veel haha) we hebben voor de zekerheid de tijd op genomen en toen bleken de weeen al duidelijk een vast ritme te hebben. toch wouden we voor de nacht in te gaan toch even de vk laten komen en het even te laten aanschouwen. de vk vertelde dat de eerste 3 a 4 cm het langste duurden en als je de 5 cm ontsluiting had bereikt het toch ineens best snel kon gaan. dus met volle hoop liet ik mij onderzoeken of ik al ontsluiting had. en ja hoor ze kon ons al verblijden met 3 bijna 4 cm.. dit gaat goed en snel dacht ik. en tegelijke tijd werden we ervan bewust dat het nou echt begonnnen was. tegen 11 ur savonds zijn we naar het zh gegaan en mijn moeder weer naar huis(die heeft een broerd nachtje gehad haha) eenmal in het zh. bleek dat de hartslag van tieshan te hoog was tijdens een wee. ik werd na 5 min meteen alsnog overgedragen aan de gyn. daar kwam ik aan de wee opwekkers.. om de wee sterker en krachtiger te maken voor meer onsluiting. ook bleek dat de kleine nog niet helemaal ingedaald was en door de weeen kon het koppie vast komen in de bekken. we hadden er alle vertrouwen in dat het goed zal gaan. na een aantal uren aan de wee opwekkers(echt geen pretje om die krahctige dingen weg te puffen) zei een vrouw dat ik wel moest blijven plassen. ik dacht yes nou mag ik even uit bed voor naar de wc te gaan. nou mooi niet dus. ze kam met een po aan gelopen en werd onder mijn kont geschoven .. haha had ik weer. nou ik kon ze meteen vertellen dat dat niet zou gaan lukken. ik werd toen op een stoel gezet en toenbedacht ik me opeens dat ik toch wel zou moeten gaan plassen anders was ik bang dat ze mij een cateter erin zouden gaan brengen. (mijn niet gezien) dus de plas was gelukkig gelukt. hihi ze hadden me al ingelicht over het feit als de wee opwekker niks zal helpen dathet dan waarschijnlijk een keizersnede zal gaan worden.. ou hier schrok ik behoorlijk van.. en ik raakte lichtelijk in shock ze kwamen even later weer kijken hoe de stand van zaken was. nou er was nog niks veranderd. en ik werd ingelicht over de keizersnede.. ik dacht dat ik gek werd haha.. vreselijk wat zag ik hier tegen op.. gelukkig had ik een steunende hand van mijn mannetje.die arme schat was ook hulpeloos aan het toe kijken.. binnen 5 min had ik alle kleren uit en een shirt aan van zh. er werd een infuus ingebracht en toen ook nog die bewuste cateter waar ik nog zo mijn best voor had gedaan om die niet te krijgen. hahaahaha ik lag te schudden en te shakken. ik vroeg of ze mij ook helemaal weg konden maken omdat ik vreselijk tegen die ruggeprik op zat maar dit feesie ging niet door. helaas bevend van de angst ging ik de OK in en werd ik klaar gemaakt voor de ruggenprik. ik leunde tegen een man aan en een ander zette de prik.. die man waar ik tegen aan leunde had zo'n zwoele stem dat ik daar rustig en kalm door werd. als ik hem zijn stem zal horen als ik weer en in het zh kom dat herken ik hem meteen daar aan hahhaa. de ruggeprik werd gezet. en de operatie kon beginnen. samen met mijn mannetje zaten we afte wachten achter het groene doek. en om 04:02 uur is eindelijk ons kleine ventje geboren. Tieshan! Johannes Ties is zijn naam (vernoemd naa beide opa's) en Tieshan zijn roepnaam. hij woog 4590 gram (dit hadden we niet verwacht) en hij is 54 cm lang.. groot mannetje dus. tieshan is geboren met een enkelzijdige schisis en zijn gehemelte is gesloten. zijn kaakje is ook intact. hij kan gewoon met een normale speen worden gevoed. en hij drinkt uitstekend. we hebben nog drie dagen in (za.zo.ma) ziekenhuis moeten blijven. en mochten dinsdag weer naar huis. we zijn nou lekker aan het genieten! al met al hebben we bijna een normale bevalling(tot de persweeen meegemaakt) en toch nog een keizersnede. maar het is met reuze mee gevallen. en zal het zo weer doen maar ja dat is achter af (sorry voor het lange verhaal )
@silvie: een hazenlipje word het ook wel genoemd.. www.schisis.nl tieshan heeft alleen een gespleten lipje aan de linkerkant.er zijn hier meer varianten in. elk kindje ziet er weer anders uit. ook kan de gehemelte open zijn en de kaak niet gesloten.. op het internet adres staat meer info.. ook wat voor beelden