Zo, ik heb even de tijd genomen om mijn bevallingsverhaal van Kevin op te schrijven. Woensdag 10 oktober werd ik 15.00 uur gestript door de verloskundige ik was toen 41 weken en 1 dag zwanger. Zelf had ik al het vermoeden iets ontsluiting te hebben, vanwege mijn voorgeschiedenis (veel harde buiken in het midden van de zwangerschap incl 2 dagen ziekenhuisopname). Dat klopte inderdaad. De verloskundige voelde al zon 2 a 3 cm ontsluiting en gaf het strippen een grote kans. Wel moest ik daarna in beweging blijven, dus ik ben samen met manlief nog even de stad ingegaan en zijn een glaasje bitterlemon gaan drinken bij onze vaste lunchstek. Ik kreeg al wat krampen in mijn buik, maar wist niet of dit ging doorzetten. Rond 18.30 uur begonnen de weeën. Ze waren nog niet heel sterk (hoefde ze alleen op het hoogste punt even weg te pufen). Er zat steeds zon 5 a 7 minuten tussen het begin van de ene en de andere wee. Na anderhalf uur mochten we de verloskundige bellen. Dus om 20.00 uur hing ik aan de lijn. Ik moest toch echt wachten totdat de weeën krachtiger werden. Helaas zwakten ze daarna weer af, om vervolgens rond 22.00 uur fullforce terug te komen. Ze duurden een minuut en er zat steeds maar 2 minuten tussen. Na een uur de verloskundige gebeld en die kwam tegen 00.00 langs. Helaas nog steeds 3 centimeter! Ach ja, het is de eerste dus ik had geen wonderen verwacht. Ze zou over 3 uur weer terugkomen. Na verschillende houdingen, douche-en badsessies te hebben geprobeerd was het dan eindelijk zover . Het was 3.00 uur en de verloskundige kwam weer om te kijken hoe het ging. Ik had al een uur persdrang en moest veel moeite doen om niet mee te persen. De verloskundige toucheerde me weer. Nog steeds maar 3 cm ontsluiting! Wat een teleurstelling . Wel prikte ze de vliezen door en ze beloofde om 5.00 uur terug te komen. Ik moest steeds van houding veranderen van haar om het kindje te helpen draaien, want hij lag er nog niet goed voor. De weeën werden anders . Heftiger en ik kreeg aan het eind van mijn pufriedeltje steeds een wat persdrang. Het was heel moeilijk om dat weg te zuchten. 5.00 uur leek nog zover weg en ik besloot steeds in blokjes van een half uur te denken. Half uur linkerzij, half uur rechterzij, half uur in de douche, half uur weer op de linkerzijde. Gelukkig ging om 4.30 uur de deurbel weer: de verloskundige! Ze toucheerde me weer en ik had niet alleen nog maar 3 cm ontsluiting, ik had ook een verdikte baarmoedermond van het lichte meepersen. Ik had wel sterke en goede ontsluitingsweeën, maar Kevin lag met zijn gezichtje verkeerd en veroorzaakte die persdrang wat de ontsluiting ophield. Nou, ik ga je even helpen, zei de verloskundige. Ze deed iets bijzonder pijnlijks tijdens de wee daarbinnen, maar daarna zat ik meteen op 6 a 7 cm. De volgende wee idem dito en toen zat ik op 8 a 9 cm. Kevin was nog niet goed ingedaald, dus de verloskundige ging met mijn schoonmoeder naar beneden met de opmerking te roepen als ik persdrang van onderen kreeg. Nou, binnen een kwartier was meneer gezakt en riep mijn man de verloskundige weer naar boven. Ik had volledige ontsluiting, Kevin was ingedaald en ik mocht gaan persen (het was toen 6.15 uur). Ik had alleen nog geen persdrang . Tenminste, het voelde al ontsluitingsweeën, maar besloot er met eigen kracht op mee te persen. Na de eerste persronde hoorde de verloskundige dat het hartje behoorlijk daalde. Naar zon 70 a 80 slagen per minuut. Hij moest dus meteen geboren worden e er was geen tijd om nog naar het ziekenhuis te gaan. Dus ik kreeg meteen een verdoving en een flinke knip. Twee persweeën later en een flinke duw op mijn buik van de verloskundige werd Kevin geboren. Het persen heeft in totaal maar 10 minuten geduurd. Kevin kreeg wat extra zuurstof en ging al snel huilen. Je kon zien dat ie het was moeilijk had gehad, want hij had de laatste fase flink wat gepoept in mijn buik. De reden was dat de navelstreng in een lus naast zijn hoofje lag, waardoor die in de laatste fase van de bevalling werd afgekneld. Na een agparscore van 5 (bij de bevalling), 8 (na 1 minuut) en 10 (na 5 minuten), was hij helemaal weer het ventje. 3510 gram en 52 cm schoon aan de haak! Vanaf de eerste heftige wee tot de geboorte heeft de bevalling 8,5 uur geduurd. Behalve dat het aan het einde even spannend was, heb ik de bevalling niet als heftig ervaren. Ja, het was zwaar en het deed pijn, maar ik dacht dat het veeeeeeeel pijnlijker zou zijn. Dankzij de goede begeleiding van verloskundige, man en schoonmoeder kan ik zeggen dat het bevallen is meegevallen. Ik heb geen dingen geroepen of gegild, alleen maar diep in mijzelf gekeerd door die weeën heen gepuft. Nog een keer bevallen? Ja hoor! (maar nu nog even niet!) Groetjes, Appeltje Kevin, hier vier dagen oud
Wat een lekker ventje,proficiat! En wat fijn dat je een goede bevalling hebt gehad. Geniet er maar lekker van!
Gefeliciteerd met je prachtkereltje, echt om supertrots op te zijn zeg! Tja en iedereen ervaart bevallen weer anders, dat zie je maar weer. Gelukkig dat t bij jou wel mee viel.