Bevalling van Linnepin.

Hallo,
Hier even een verslagje van mijn bevalling.
Om half tien 's morgens braken mijn vliezen. Er was toen nog weinig aan de hand, alleen wat ongesteldheidskrampjes.
Die krampjes werden steeds een beetje heftiger en om 14.00 uur ben ik naar boven gegaan om ze op bed op te vangen. Er liep beneden namelijk nog een peutertje rond wat ook aandacht wilde. Maar dat trok ik op dat moment niet meer.
Om 18.00 kwam onze verloskundige kijken hoever is was. Ik had toen 2 centimeter ontsluiting. Ik had ook niet op meer gerekend.
Toen de verloskundige net weg was, werden de weeen veel sterker en had ik moeite om ze nog op te vangen en me te concentreren. Dat was daarvoor nog wel goed gelukt. Waarschijnlijk werden de weeen ineens veel sterker, doordat de verloskundige gevoeld had. Hier had ze namelijk al voor gewaarschuwd. Ze zou om 22.00 uur terug komen, om dan naar het ziekenhuis te gaan. Maar een uur na haar vertrek kon ik het nog maar moeilijk volhouden. De weeen waren ontzettend heftig en ik kon mezelf niet meer ontspannen. Toen hebben we haar maar gebeld om half acht en een half uurtje later was ze er. Ik had toen 4 cm ontsluiting. Nadat ze me even had aangemoedigd naast mijn bed, ging ze naar beneden om wat dingen op te schrijven. Ze beloofde na een half uurtje, dus om kwart voor negen, weer naar boven te komen. Ze dacht dat we dan wel naar het ziekenhuis konden gaan, want ik had gekozen om in het ziekenhuis te bevallen.
Toen ze weer naar boven kwam, had ik heb gevoel dat ik moest duwen/drukken. Ik zei dat tegen haar en zei: maar dat kan toch helemaal niet?
Ze voelde en zei: Nou meisje, dat kan heel goed, want je hebt 9 cm ontsluiting. Ik kon weer even lachen. Hier had ik helemaal niet op gerekend, want een half uur daarvoor was het nog maar 4 cm. Maar goed, ik mocht op dat moment dus mee gaan duwen. Het echte persen was nog niet echt begonnen, maar zo kon ik wel iets aan de pijn doen.
Ondertussen werden er allerlei dingen gereed gemaakt om thuis te bevallen. Ik mocht nog wel naar het ziekenhuis, maar wilde helemaal niet meer. Ik vond het eigenlijk wel een heerlijk idee dat ik gewoon lekker thuis kon blijven. Ik had het ook niet getrokken om die auto in te stappen trouwens.
Nadat alles in orde gemaakt was, er allerlei zeiltjes onder m'n kont geschoven waren e.d., mocht echt goed gaan persen. En dat ging echt heel erg goed en snel. Het kostte even een hoop kracht, maar het duurde maar even. Ik heb in totaal nog geen half uur geperst en ons mannetje was er. Ik mocht hem zelf aanpakken. Dat vond ik een heel mooi moment.
Wat ik ook erg mooi vind, achteraf, is dat mijn moeder erbij was. Zij was even gekomen om ons hondje uit te laten en toen ze terugkwam bleek ik 9 cm te hebben. Dus ik heb toen gezegd dat ze maar moest blijven, omdat ie toch bijna geboren was. Ik had niet gedacht dat ze naar boven zou komen, maar dat deed ze wel. En dat was heel erg fijn. Ze stond achter me bij m'n hoofd en moedigde me aan. Mijn partner stond naast me en stond sprakeloos te kijken.
Het allerlaatste stukje van mijn bevalling is gefilmd. Vanaf het moment dat ik hem 'uit me haalde'. Voordien hadden we eigenlijk afgesproken dat we de bevalling niet zouden filmen, maar achteraf vind ik het heel leuk dat ik dit af en toe nog eens terug kan kijken. Zo zie je maar weer: dingen gaan nooit zoals je denkt dat ze zullen gaan. Ik zou immers in het ziekenhuis bevallen, zonder moeder en filmcamera in de buurt.
Nu ik er op terug kijk, is het een prachtige ervaring geweest en ben ik heel erg blij dat het zo gegaan is. Bovendien is ons mannetje een heerlijk ventje en kan ik me nu al niet meer voorstellen hoe het was zonder hem.
Voor iedereen die nog moet bevallen: Als je eenmaal weeen hebt, denk je dat het je nooit gaat lukken en heb je echt wel pijn, maar zodra dat glibberige lijfje op je gelegd wordt, is alles goed. Het maakt dan allemaal niks meer uit. Je hebt je kindje in je armen. Probeer je zelf dat voor te houden tijdens de ontsluitingsweeen en dan komt het helemaal goed.
x Linda

 

@ platliggertje: wij zijn compleet. Ik vind twee kinderen perfect.
@Ky84: ja, die laatste cm gingen inderdaad heel erg snel, maar daardoor waren de weeen ook wel heel erg heftig en zat er weinig tijd tussen waardoor ik niet goed op adem kon komen. Maar goed, toen ik hoorde dat ik 9 cm had, kon ik weer lachen.

x linda