Bevalling van Mouschy

Zoals de laatste tijd kwam ik donderdag 27 April om een uur of 10 mijn bed uit. Omdat ik zo slecht sliep de laatste tijd was het heerlijk om uit te slapen. Ik liep naar de wc met een raar gevoel in mijn buik en ik ging zitten op de wc en daar kwam me een hele plens water er uit! Mijn vliezen waren gebroken! Dat was een heel apart gevoel, alsof je leeg liep, en mijn buik werd ook minder dik gelijk, heel vreemd om mee te maken, maar wel grappig. Ik was net de dag ervoor naar de verloskundige geweest voor controle en die zei; "nou voorlopig zit die kleine nog lekker en beval je nog niet de komende dagen. Als je nu wel je vliezen breekt bel ons meteen en ga plat op bed liggen." Dat deed ik dus meteen met een handoek tussen mijn benen. Ik had geen weeen of zo en voelde me voor de rest goed. Ik heb meteen de VK gebeld, en die kwam 20 min. later. Ik had in die tussen tijd ook mijn man gebeld en die kwam ook thuis gelukkig. De VK voelde aan mijn buik en kwam helaas tot de conclusie dat Ewout nog niet is ingedaald . Dus ik moest naar het ziekenhuis helaas... Dus geen bad bevalling.... Ik had gelukkig al een ziekenhuis tas klaar staan, voor je weet maar nooit. En die hadden we nu gelukkig dus snel klaar. Ik ben rustig naar beneden gelopen met kraamverbanden tussen mijn benen, want het bleef maar lopen. En we zijn naar het ziekenhuis gereden met onze eigen auto. Daar aangekomen moest ik meteen in een rolstoel, want lopen mocht ik niet meer. Ik werd naar de kraamafdeling gereden en kreeg daar een bed. Mijn man is de rest van de dag bij me gebleven in het ziekenhuis. Ik werd daar meteen aan het CTG apparaat gelegd om te kijken hoe de baby het 'deed' en of ik weeen had. De baby deed het prima, alleen ik had geen weeen activiteit. Ik was om 11 uur in het ziekenhuis aangekomen en ze zouden deze dag afwachten of ik vanzelf weeen zou krijgen of niet, anders werd er de volgende dag een inleiding geplant. Je mag niet langer dan 24 uur met gebroken vliezen rondlopen namelijk.... Ik heb dus de rest van de dag rustig in bed gelegen, want lopen mocht ik niet, alleen naar de wc. Mijn man ging om 23 uur naar huis toe. En ik ging proberen te slapen, maar ja in een vreemd bed in een vreemde omgeving met vreemde geluiden lukt dat echt niet. En in eens werd ik me toch niet lekker, buik pijn, wist niet waar ik het moest zoeken. Het was toen 12 uur in de nacht. Ik dacht zal wel zenuwen zijn of zo en het zakte weer wat af. Maar 5 min. later was het er weer. Ik heb dat 3 kwartier aangekeken en toen heb ik maar van elende op de rode knop gedrukt dat er een verpleegster kwam. Ze heeft me op nieuw aan het CTG gelegd en ja hoor ik had weeen, en sterke en regelmatige ook nog! Ik moest nog maar wel blijven liggen en proberen ze een een beetje op te vangen. Ik wilde eigenlijk mijn man nog niet bellen, die lag net in z'n bedje te slapen. Maar om 3 uur snachts heb ik m toch maar z'n bed uit gebeld; schat, de weeen zijn begonnen! Oh super! klonk het met een slaperige stem. Ik zei ook nog doe rustig aan. Maar binnen 15 min. stond hij naast mijn bed! We zijn toen naar de verloskamer gereden met bed en al. We moesten nog maar proberen te rusten want het kon wel eens een lange bevalling worden Nou dat was makkelijker gezegt dat gedaan, ik deed geen oog dicht want de weeen waren heel regelmatig soms korter dan 5 min. En het deed aldoor meer pijn. Toen het licht begon te worden (schat een uur of 7) werd ik voor het eerst getoucheerd en had 4 cm ontsluiting. Ik dacht gaat best goed. Maar ik had zo'n pijn, en ik was zo moe. Dat ik een soort morfine injectie kreeg om de scherpe randjes er vanaf te halen. Dat was echt relaxt zeg! Ik had nog wel de weeen maar die waren wel op te vangen. En ik voelde me wel weer wat beter. 3 Uur later werd ik op nieuw getoucheerd en had nog steeds 4 cm onstluiting. Oh dat was een mega tegenvaller. Die prik was ook allang uitgewerkt en ik hield het bijna niet meer van de pijn. Maar we moesten gewoon doorgaan natuurlijk Ik kreeg toen bijstimulatie, zodat de weeen nog heftiger en nog sneller op elkaar kwamen. Oh dat was niet leuk meer. Ze kwamen nu wel met 3 weeen achter elkaar soms. En dat was nog pijnlijker. Ik voelde om een uur of 11 pers drang en ze gingen me toucheren en ik had 9 cm ontsluiting! Maar ik mocht niet persen... Dat was minder, ik wist bijna niet meer hoe ik het moest opvangen. Maar mijn man bleef me heel goed helpen met tellen bij het puffen. Dat was echt een hele steun. Het vervelende vond ik ook dat ik me bijna niet mocht bewegen, ik moest blijven liggen, en nu op mijn zijkant. Dus dat was ook niet zo lekker allemaal. Ik heb ook tot 3 x aan toe op nieuw een draadje op het hoofdje van Ewout moeten laten zetten. Hij heeft zoveel haar dat het niet bleef zitten. Dat was geen 'lekker' gevoel zeg maar. Om een uur of 12 mocht ik eindelijk mee persen, dat was wel een opluchting vond ik, er ging iets gebeuren! Ik was zo vermoeid, maar dat persen ging wel goed. Je kon aan het draadje op het hoofdje goed zien dat hij naar buiten kwam. Maar ik bleef maar persen ruim een uur lang. Tot dat hij bleef steken, zijn hoofdje lag toch niet goed ervoor, zodat hij niet die draai kon maken. En toen ging alles in een stoom versnelling, ik kreeg een vacuuum! Daar had ik niet op gerekend.... Ik kreeg een paar injecties van onderen want ik werd ingeknipt. En toen meteen daarachter aan ging die vacuum naar binnen en bij de volgende pers wee moest ik mee persen en kwam onze kleine Ewout eruit!!! Man wat een helse pijn was dat! Alsof ik uitelkaar werd getrokken Maar op het moment dat Ewout bij mij werd neergelegd was ik alles alweer vergeten! Het was precies 14.00 uur. Ik heb dus 28 uur over de bevalling gedaan. Ik was helemaal kapot maar slapen kon ik niet. Was zo blij met ons mannetje! Mijn man was ook helemaal blij, hij keek meteen helemaal verliefd naar ons, zo mooi moment was dat! Ewout heeft een tijdje bij me gelegen en mijn man heeft de navelstreng doorgeknipt. Geweldig moment was dat. Hij is daarna meteen na gekeken door de kinderarts en hij was helemaal goed gekeurt! Hij had een 8,9,10 voor zijn apgar score!
Ik ben een uur later gehecht en terwijl de gynecoloog bezig was met hechten gaf ik Ewout de borst. Dat gaf me echt een goed gevoel.
Ik moest die dag en nacht nog in het ziekenhuis blijven om te kijken hoe Ewout het 'deed', maar hij deed het geweldig! Hij is smiddags na gekeken door de kinderarts en toen mochten we naar huis zaterdag middag.
Thuis was het hele huis versiert, binnen en buiten met blauwe vlaggen en ballonnen. Echt een super thuiskomst
De kraamtijd was iets minder. De voeding kwam niet zo lekker op gang, dus we (kraamverzorgster, verloskundige en ik) hebben er vanalles aan gedaan om het op gang te krijgen. Elke 3 uur kolven, aanleggen en bijvoeding geven. En dat een paar dagen (en nachten) achter elkaar. En nu loopt het allemaal als een trein! Ik ben wel een paar dagen helemaal kapot geweest, zitten kon ik helemaal niet, en lopen ging ook eigenlijk niet. Als ik had gedouched was ik helemaal kapot en kon zo weer mijn bed in.
Nu gaat het gelukkig allemaal een stuk beter, zitten gaat weer een beetje. Niet te lang maar het lukt in iedergeval. En met Ewout gaat het GEWELDIG!!! Ik ben echt een hele trotse mama En ben zo blij met mijn stoere man! Hij deed het zo goed in de kraamtijd, ook al kreeg hij in het begin te weinig voeding binnen, hij was ook meer dan 10% van zijn lichaams gewicht afgevallen. Hij heeft helemaal niet geel gezien, of is minder gaan plassen of is suf geweest, hij heeft nergens last van gehad.
Hij is ook heel goed te troosten en huilt heel weinig. Kortom een super baby
Ewout is op vrijdag middag geboren op 28 April om 14.00 uur.
Het is wel grappig, want mijn man is ook op vrijdag middag 28 (januari) geboren! Ook net na 14.00 uur

 

Eh.... 28 uur over een bevalling doen...... lijkt me toch niet echt snel