Even een kleine terugblik op de afgelopen dagen, want zelf dacht ik dat het strippen (donderdag) geen effect had gehad, en dat klopte dan ook wel. Want volgens de vk moet dat binnen 24 uur doorzetten en anders als het later komt dan die uren komt het toch uit zichzelf. De hele dag had ik wel een beetje gerommel gehad, maar niet dat ik dacht van hmzzz dat zou wel eens wat kunnen zijn... Vrijdags in de ochtend ben ik toch uiteindelijk samen met Steef naar de c1000 gegaan omdat ik het zelf niet in mijn eentje aandurfde. Ik had al wel hele tijd krampen en rugpijn, en ik zei nog heel flauw aan de kassa nou schat volgens mijn sta ik hier gewoon met weeen Echter zakte dit in de avond af... waardoor ik dacht nou die komt dus echt niet he! :x Steef was ook gewoon gaan werken, en kwam rond half 12 in de avond thuis en hij vroeg hoe het met me ging.. ik zo ow er is niets aan de hand hoor, voel echt niets! Nou dat was te snel gezegd, want opeens kwamen er toch wel krampen, en rugpijn te voorschijn. Rond 2 uur s nachts zijn we naar bed gegaan, maar toen werd het wel steeds heftiger, waardoor ik zei, lieve steef ga jij het eens bijhouden joh! Wat bleek die ongein kwam al om de 3 min! hmzz dus dit zijn weeen... YEAHHHHH dat dacht ik dus nog om 3 uur he hahaha... Steef heeft het een uur bijgehouden en toen hebben we de VK maar opgebeld. Ze zijn toen gekomen rond een uurtje of half 5 om te kijken. Wat bleek ik had nu circa 3 a 4 cm ontsluiting. Zij zijn toen weer gegaan en zouden rond een uurtje of 9 in de ochtend weer terugkomen. Rond zeven uur hield ik het echt niet meer, de weeen werden erg pijnlijk, en ik kon op dat moment nog geen woord verdragen van wie dan ook. Het moest zo stil mogelijk zijn, zodat ik voor mijn gevoel de controle kon bewaren over de weeen. Dat lukte me dus ook wel. Rond 8 uur waren de dames van de verloskundige praktijk er weer en gingen kijken of ik meer ontsluiting had gehad... dat was niet echt het geval. Ok, kon er nog wel mee leven niet waar, maar het deed zo gigantisch pijn joh! Pffffff wist niet dat het zo erg kon zijn! (maar believe me er komt nog meer!) Ik ben zelf maar een aantal keren onder de douche gaan staan in de hoop dat ik op deze manier iets beter op kon vangen, nou dat was het geval thank god! Maar goed ook raakte ik af en toe in paniek, niet echt tof van mij natuurlijk... maar goed op zon moment weet je volgens mijn echt niets meer, mijn hele iq was gezakt naar 0 ben ik bang! Rond half 11 heeft Steef opgebeld naar de VK en ze waren er meteen, toen hebben ze weer gecheckt en het bleek dat ik 1 cm verder was... ok nu 5 dus wat het schiet ook geen ene moer op! Ik was er al klaar mee hahaha, maar ik wist dat het nog wel effies kon duren natuurlijk. Steef was ook zeer emotioneel, en ik was bang dat hij ook in paniek zou raken, dus had hem gevraagd om mijn moeder te bellen en te vragen of ze aub al wilde komen! Dat deed ze gelukkig ook samen met mijn zus Sandy. Hun waren er rond 12 uur. Ik was op dat moment dus al zon 28 uur wakker en nog geen oog dicht gedaan, eten ging bijna niet meer omdat de weeen achter elkaar kwamen en kon ze amper opvangen! Om 2 uur waren de verloskundige weer even bij ons en ik had toen pas 6 cm ontsluiting, het ging allemaal niet zo snel vonden we... ze zeiden het zelf wel niet, maar ik zag het aan hun gezichten dat het niet zo snel vorderde allemaal. Ik kon ook niet meer op mijn rug liggen zon pijn had ik daar. Maar ja je moet toch als ze willen kijken hoeveel ontsluiting je hebt niet waar. Ik had zon giga pijn ik kon niets meer verdragen ik was ook heel erg moe en wilde alleen maar slapen! De verloskundige besloot om te blijven en te kijken of ze wellich konden meehelpen. Ze hebben toen ook mijn vliezen gebroken... wow wat is dat een raar gevoel zeg... zo warm! De kleine deed het gelukkig prima in mijn buik die had nergens geen benul van geloof ik! Ik heb geprobeerd om onder de douche de weeen op te vangen, maar het ging echt niet meer, ik was kapot! Ik smeekte ze om er ook maar iets aan te doen, maar dat was nog niet echt mogelijk! Het was circa 3 uur en het werd alleen maar erger, believe me heb de buurt volgens mijn goed laten weten dat ik er was! Steef kon er ook niet meer tegen en wilde dat we naar het ziekenhuis gingen voor pijnbestrijding, want hij kon het niet aan dat zijn meissie zon pijn had!. De verloskundige wilde dat wel, maar wilde toch eerst even checken hoeveel ontsluiting ik nu had, want als dat circa 8 cm was dan kreeg ik geen pijnbestrijding meer in het ziekenhuis. Ok ik weer met pijn en moeite mij om draaien op mijn rug zodat ze kon checken, en natuurlijk! Ik had spontaan 8 cm! Nou geloof me, ik vond ze niet meer zo geloof waardig en heb ze dat ook wel af en toe duidelijk laten merken in ieder geval (SORRY! nog daarvoor) Anyways, ik mocht dus niet naar het ziekenhuis toe.... ok.... maar ik wilde toch wel dat het effe heel gauw op ging schieten want ik kon echt niet meer! Toen moest ik van hun maar even weer onder de douche gaan om proberen om de laatste 2 cm daar weg te gaan puffen... want die waren ook het ergst van allemaal.... Ik dacht nog.. ook dat nog! Toen dat na een half uurtje niet meer ging, werd ik langzaam toch wel gek, en ik draaide ook lichterlijk door denk ik... (zelf herrinner ik het me niet meer zo goed, maar ik was niet lief denk ik) De douche werkte uiteindelijk totaal niet! En ik ben weer op mijn bed gaan liggen zover als dat kon dan natuurlijk. En de weeen werden almaar erger en erger ik wist niet dat je zoveel pijn moest hebben en dat ik ook uberhaupt dat heb kunnen verdragen, dacht echt dat ik af en toe doodging hoor! Beetje overdreven misschien, maar het voelde toch echt zo! Toen ging de vk weer voelen, en ja ik had 9 cm.. ok dacht ik nog.. dat is nog 1 cm en 3 persweeen en klaario! Nou dat laatste kom ik zo nog wel even op terug. En het duurde en het duurde maar, die ene cm kwam maar niet... en wat bleek die kwam ook nooit! Het laatste randje wilde niet lukken, ik mocht op een gegeven moment bij elke wee meeduwen in de hoop dat dat randje alsnog uit zich zelf wegging, maar helaas ook dat mocht niet baten. Uiteindelijk heeft de VK het zelf proberen weg te duwen, maar dat lukte ook niet echt. Dus ik moest de weeen blijven opvangen totdat het randje echt weg was. Eindelijk rond half vijf ongeveer dan hebben ze dat randje alsnog weg kunnen duwen en Joaquin op weg kunnen helpen voorbij dat randje! JOEHOE ik mocht mee persen! Nou dat was wel effe anders dan JOEHOE! Damzz dat is echt heavy hoor... maar hoe dan ook mijn rug die was nog steeds killing en ik kon de weeen echt niet meer wegpuffen of mee persen, ik had geen kracht meer... ik was zo moe niet meer normaal, amper gedronken of gegeten en het was zo heet! Dus met andere woorden alles zat dus ook wel tegen wat dat betreft. Toen moest de kleine natuurlijk dat bochtje door, en daar werden de problemen wel erger hoor... wat bleek het lukte niet! De kleine wilde er niet doorheen. Hoe hard ik ook mijn best deed het lukte niet. Mijn moeder en me zus en iedereen erom heen eigenlijk stonden maar te gillen kom op Brigitte je kan het! Bla bla.... Nou lief bedoeld folks, maar nu OPZOUTEN! Ik was zo kwaad, ik kon iedereen wel killen. Steef had iedereen verzocht de kamer te verlaten, wat ze dus ook deden. Toen vroeg de verloskundige of ik niet op de baarkruk wilde, nou ok poging waard niet waar. Ik op die kruk, nou me rug deed nog tien keer meer pijn toen en het persen wilde daardoor helemaal niet vlotten.. weer kon ik de weeen niet wegpersen! Uiteindelijk heb ik gesmeekt of ik die kruk af mocht, want de verloskundigen gaven aan dat het echt zo beter ging... ja heel erg bedankt, maar nu weet ik nog net zelf wel of ik het wel of niet meer aan kan... en het antwoord is nee dus ik ga op bed liggen! Dat dus ook gedaan, het persen lukte me wel toen weer een beetje, al heb ik wel de hele buurt bij elkaar geschreeuwd Maar ja dat uhhh moesten de mensen maar voor lief nemen niet waar. De Vk vroeg of ik dat niet wilde doen, omdat het teveel energie wegnam. Ok mag ik dan nog even een pijnbestrijding? Nee niet, prima dan schreeuw ik wel! hahaha.. ja believe don't mess with Brigitte op dat moment, ik was niet meer te genieten hoor. Om een heel lang verhaal alsnog een beetje kort te houden, de kleine kregen we dus met geen mogelijkheid door die bocht heen, maar ja het moest toch niet waar. Uiteindelijk rond een uur of zes was het dan toch gelukt, nu de laatste millimeters nog. Ik was echt helemaal kapot, nog meer dan voorheen. En vroeg continu hoe lang ik nog moest, en hoe vaak ik nog moest persen. (ik had rekening gehouden 3 x persen en voila) nou dat zat er dus niet in dat blijkt wel weer. De verloskundigen gaven aan dat het echt nog maar een paar mm waren, ja ja dat zeggen jullie al 3 uur ofzo! Ik was zo kwaad en stronteigenwijs, maar ik wilde hoe dan ook me mannetje wel eens eindelijk gaan zien. Dus ik wist dat ik echt nog even door moest gaan. Steef heeft me zeer goed erdoorheen geholpen en de verloskundigen ook hoor, ondanks dat ik ze wel kon vervloeken op vele momenten! Het is voor Steef op dit moment ook echt heavy, hij weet niet meer wat hij moet doen. Huilen stond hem nader dan het lachen hoor, hij voelde zich zo machteloos. De tranen die ik bij hem gezien tijdens de bevalling zal ik niet gauw meer vergeten zon verdrietig mannetje! Owww wat hou ik toch van die gozer! Het was dan zo ver dat de dames eindelijk het hoofdje goed zagen en dat het einde dus ook echt in zicht was. Ze hebben Steef een aantal keren mee laten kijken zodat hij het kon overbrengen naar mij toe dat het ook echt zo was, want ja ik vond dat ik ze niet meer kon vertrouwen hahaha.. erg he! Anyways, ik moest me heel kwaad maken en flink persen en dan zou de kleine bink er echt uit gaan komen, en toen voelde ik het ook echt! Ik dacht wooow nu gaan persen Brigitte en je hebt hem in je armen. Dit was het moment waar wij jaren op gewacht hebben. Ze vroegen of ik weer wilde dat mijn moeder en me zus en de kraamhulp weer naar binnen mochten, ik zo prima. En toen was het dan zover (ik moest ergens aan denken dat mij heel kwaad maakte!) Nou dat heb ik gedaan manlief en ik weten allebei waaraan en het heeft geholpen! Alle kwaadheid kwam eruit samen met de kleine bink van ons. Ik wist niet wat me overkwam hij was er dan toch echt. Onze kleine bink JOAQUIN is geboren om 18.48 uur. Zo trots dat we waren de tranen vloeide rijkelijk maar nu van heeeeeel veel trots en blijdschap! Het was voorbij ik hoefde niet meer te persen ik mocht me binkie zien en aanraken! Hij werd op mijn buik gelegd en zoals ik het nu op schrijf heb ik de tranen alweer in mijn ogen, zoveel hield ik al gelijk van mijn knulletje. Zo mooi en prachtig dat hij eruit zag. Hij kreeg een score van 9 en hij deed het uitstekend! Lopen was hij ook te moe voor hahaha maar de rest was helemaal top! De kleine maakte het goed en uiteindelijk maakte ook zijn mama het goed. 1 hechting verder, en dat omdat ik op het einde toch wel heel lief luisterde naar de dames hoe ik het laatste stukje nog moest doen zodat de pijn minder zou zijn. Me moeder en me zus straalde zo gigantisch het moet zon aparte ervaring zijn geweest voor hun om de kleine geboren te zien worden. Ze hebben het er nu nog steeds over Al met al was het een hele zware bevalling voor Steef en mij, en denk ook wel voor Joaquin, en we zijn erover uit geen tweede meer voor ons, mits ik zwart op wit krijg dat ik een keizersnee mag hahahaha. Nee daar denken wij voorlopig niet aan hoor. Wij gaan lekker genieten van ons knulletje en gaan ervoor zorgen dat hij een zorgeloos en liefdevol leventje gaat krijgen. JOAQUIN JIJ BENT ALLE PIJN WAARD GEWEEST! JE PAPA EN MAMA HOUDEN ZIELSVEEL VAN JOU! HTTP://onzewonder.beebiesite.nl
wat een bevalling, maar wat een mooi manneke (heb ff de foto's bekeken) vraagje. Is JOAQUIN een samenvoeging van 2 namen of gewoon zo verzonnen? Vindt het namelijk een hele mooie naam. Geniet van de kleine man!
klinkt als een zware bevalling . geniet nu maar lekker van je mannetje. nogmaals gefeliciteerd van chantal.
Ik heb een keizersnee gehad en kan alleen maar dromen over een bevalling... Maar toch gefeliciteerd met je zoon! geniet er van!
@Wuppie, mijn mannetje heeft deze naam eigenlijk verzonnen, maar het komt eigenlijk van Joachim af (hebreeuws) en je hebt wel mensen die de naam ook dragen zoals Joaquin Phoenix (acteur, weet niet welke hoor, maar mijn mannetje weet dat wel haha) Dus ja waar het eigenlijk vandaan komt ik weet het niet ,maar wij waren gelijk weg van die naam. Thanks Chantal, wij gaan nu echt genieten
Je verhaal is op sommige vlakken na zo herkenbaar, zie mijn bevalling van Britt. Zelfde dag geboren ook! Wordt er weer emotioneel van! Maar wil even zeggen dat ik supertrots op je ben! Goed gedaan en goed volgehouden! Hoop dat je de bevalling snel bent vergeten en voor nu: Geniet van je zoon, elkaar en de kraamtijd! De dagen vliegen voorbij nu, vindt je niet?
Gefelicteeerd met je zoon . En wat een prachtig verhaal. Joaquin Phoenix is de broer van River, de prachtige acteur die veel te jong is gestorven. Zoek maar eens op internet.
Jeetje wat een bevalling, maa goed et horen dat het toch wel waard was. GEniet maar lekker van je kleine vent. Liefs Nathasja
Dag dames, dank je wel voor jullie lieve berichtjes, ben het nog steeds een beetje aan het verwerken natuurlijk, maar ik moet zeggen dat dit enorm helpt! Bedankt daarvoor! Met de kleine man gaat hetm eer als uitstekend! Hij doet het echt super! Drinkt zo goed aan de borst lijkt wel een geboren borsten eter hahaha... Hij was maar 100 gram afgevallen en vandaag is hij weer gewogen en hij weegt nog hetzelfde dus de verwachting is zelfs dat als hij a.s. vrijdag wordt gewogen ook is aangekomen dus ben benieuwd niet waar! Dikke knuffel ons!
Gefeliciteerd! prachtige naam. Het is de spaanse versie van Joachim. Heel lang bij ons op nr 1 gestaan die naam!
jeetje wat een verhaal! maar meid jij hebt het gehad! en nu lekker genieten! heeeeerlijk! kan niet wachten tot het bij mij zover is! (op dat moment denk ik vast...neeeee! blijf nog maar ff zitten haha) ben heeel benieuwd! maar van harte en suc6 met alles lekker genieten met jullie 3tjes!
Jeetje zeg wat een bevalling. En wel vergelijkbaar met mijn bevalling alleen ik kreeg gelukkig wel ruggeprik want mijn ontsluiting schoot ook niet op. En die rugweeen wens je echt niemand toe
@bibiche tell me about it! Steef (mijn mannetje) stond op een gegeven moment op van en nu is het genoeg geweest! We gaan weg hiero... en pijnbestrijding halen, maar ja dat werkte dus zo niet helaas... ;( Paracetamolletje werkt dan ook niet meer he
Zo, wat een verhaal! Dat heb je prachtig opgeschreven, maar een hele zware bevalling! Petje af! Gefeliciteerd met jullie zoon!
Dat klinkt idd als een zware bevalling. Je hebt het goed gedaan hoor mag trots zijn op je zelf. heel veel geluk voor jullie samen en vooral veel genieten.