Bevalling van Quinten

Zo.. hier mijn bevallingsverhaal van de bevalling van Quinten op 02-04-2009


Om 4 uur 's nachts werd ik wakker van wat zwakke weeën. Omdat ik de weken ervoor al diverse malen een valse start had gehad, dacht ik niet meteen aan bevallen. De weeën werden echter al gauw wat gemener, ze kwamen als ik me rustig hield om de 8 minuten, en zodra ik in beweging kwam om de 3 a 4 minuten.
Ik kon niet meer slapen, dus ging ik mijn bed maar uit. Omdat wij een eigen bedrijf hadden en ik vermoedde dat het wel eens echt begonnen zou kunnen zijn, ben ik snel op zolder de BTW-aangifte voor het eerste kwartaal gaan doen . Prompt hielden de weeën even op voor 20 minuten, zoonlief houdt nu al niet van de belastingdienst.

Afijn, de aangifte was klaar, en manlief kwam zijn bed uit om aan het werk te gaan. Hij had de nacht ervoor doorgewerkt, dus hij was nog flink moe. Ik heb hem gezegd terug te gaan naar zijn bed en even te proberen nog wat uurtjes te pakken, ipv aan het werk te gaan, ook omdat ik leek 'bezig' te zijn.

Rond acht uur 's ochtends was er nog weinig verandering in de regelmaat. Toch mijn moeder maar gebeld of ze een bakkie kwam doen, liefst vóórdat dochterlief wakker werd . Zij zou namelijk op mijn meisje passen. Dus moeders kwam hier, manlief was ook zijn bed alweer uit, en met zijn drieën stonden we ineens de woonkamer te poetsen en te herschikken (de box moest erin!).

Rond een uur of elf meldde ik dat ik me ging douchen en daarna de VK zou bellen. Goed, boven zag ik ook nog een klusje, dus daar lag ik ineens met weeën een piano (electrisch) uit elkaar te schroeven. Je moet wat. Toen toch maar de VK gebeld; die kwam een half uurtje later.

Heel fijn, je hebt dus urenlang weeén, en om 12 uur kreeg ik te horen dat ik 1 cm ontsluiting had.. De VK heeft me gestript, en ik kreeg 2 cm cadeau (maar strippen, oei, da's niet fijn). Gezien mijn vorige bevalling (weeënstorm en stortbevalling) en mijn wens om in het ziekenhuis te bevallen, adviseerde ze me toch om mijn spullen te pakken en richting ziekenhuis te gaan.

Daar aangekomen heb ik nog een kwartiertje of wat weeën staan opvangen, vervolgens heeft ze mijn vliezen gebroken (ik zat inmiddels op 5 cm) rond 14.00. De weeën kwamen goed op gang, werden erg gemeen, maar gelukkig was het niet één lange storm zoals bij mijn dochter, maar had ik adempauze tussendoor. Ik schat dat er zo'n 5 minuten per wee tussenzat, heel relaxed dus. Ik grapte dat ik op deze manier 1cm ontsluiting per wee kreeg.. Dit klopte nog aardig, een half uur later zat ik op volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Wat een ramp, in de persweeën kon ik dus géén begin of eind ontdekken. Ik kan me nog herinneren dat er geroepen werd dat zoonlief op deze wee NIET geboren ging worden, dat wilde de VK niet.. Ik dacht nog bij mezelf; dat zullen we wel zien.. En ja hoor, het mannetje werd gelanceerd, en om 14.43 had ik mijn mooie ventje in mijn armen.

Hij kwam eruit met zijn navelstreng om zijn nekje, en met zijn handje hield hij de navelstreng vast. Best even eng, hij had een Apgar van 8,9,10. Na een paar uur werd hij voor de zekerheid op de couveuseafdeling gelegd, in verband met een lage glucose en hoge HB (>14,5). Eigenlijk herhaalde de geschiedenis zich, door mijn vlotte persen hebben kennelijk mijn kids wat opstartproblemen. Een flinke domper, maar op de één of andere manier had ik het wel verwacht. De volgende dag ging het hardstikke goed met het mannetje, en 's avonds mocht hij weer bij mij op de kamer.. De volgende dag mochten we naar huis, en tot nu toe loopt alles lekker..