Mijn bevallingsverhaal...(best schokkend)

Maandag 26 maart begonnen rond 20.00 mijn weeen. Ze waren nog niet heftig maar kwamen wel om de 4 minuten. Om 22.00 hebben we de VK gebeld, en jah ik had 1 cm ontsluiting. Ik moest bellen als ze heviger werden. Na een puur uur namen de weeen af. Ik had onderhand helemaal niet geslapen en al aardig moe.

Dinsdag rond 10.00 is de VK weer langsgeweest, nog steeds 1 cm. Ik werd gillend gek. Ik had nog steeds weeen maar onregelmatig en niet zo sterk. 'S avonds rond 21.00 is de VK weer geweest en ze heeft mij toen gestript. Toen begon het echt werk ( dacht ik ) Ik kreeg hevige weeen die om de 3 minuten kwamen. De VK zei dat ik moest bellen als ik het niet meer kon houden. Nou meiden rugweeen zijn echt vreselijk en ik kon het amper houden. Ik had onderhand al vanaf maandag niet meer geslapen. De weeen namen weer af....

Woensdag morgen heb ik de VK gebeld om 05.00 dat ik helemaal uitgeput was en dat ik niet meer wist wat ik moest doen. Ze zei ga maar naar het ziekenhuis en daar kijken we verder. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen heeft ze mijn vliezen gebroken, en jah hoor ik raakte in een weeenstorm terecht! Ik kreeg een pethedine prik die zogenaamd de scherpe randjes van de weeen af zou halen, nou niet dus, ik raakte wel in een trans waardoor ik het gelijk vergat, maar de pijn nouuu mijn god zeg niet te houden. Binnen 1,5 uur ging ik van 2 cm naar 9 cm. Nog een klein randje zei de VK. aan de rechterkant. Dus hoppa, op mijn rechterzij 5 persweeen weggepuft of zeg maar geschreeuwd, dit hielpt niet.

Toen kwam de Gyn erbij en die vertelde dat hij naar de hemel keek en dus moest ik op handen en knieen ook nog eens 4 persween weg puffen. oh dat was vreselijk, ik heb echt het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd, mijn moeder was zowat flauw gevallen omdat ze het niet meer trok. Nou en na al die pijnlijke weeen, wilde meneer niet draaien. Het wordt een keizersnede zei de GYN, nou het boeide me niks als die pijn maar ophield want het was zo vreselijk. onderweg naar de O.K nog 3 persweeen weggeschreeuwd.

Toen op de operatietafel de ruggenprik. 5 keer hebben ze verkeerd geprikt, toen werd er een ander geroepen en die prikte gelukkig wel goed. Het snijden heb ik niet gevoeld, maar daarna voelde ik vreselijk veel pijn en schreeuwde ook keihard auuu! en schreewde dat ik alles voelde. Toen kreeg ik een masker op en ging out, waarna ik nog in mijn gezicht werd geslagen omdat ik niet weg mocht vallen. Toen werd Fatih geboren....Helaas voor mij niet zo'n mooi moment omdat ik helemaal uitgeput was.

Eenmaal weer terug op mijn kamer zag ik mijn zoontje en echt waar, al die pijn is het waard geweest. Ondanks dat ik het nooit zal vergeten. Het was echt de vreselijkste dag van mijn leven en wil het dan ook nooit meer meemaken.

Maar jah ik heb er iets heeeeeeel moois voor terug gekregen.

Sorry voor het lange verhaal!

 

Ben inmiddels sinds zondag thuis en het herstel loopt goed. Mag natuurlijk geen zware dingen doen, maar met die kleine loop ik wel gewoon in de weer. Hij slaapt goed, eet goed, het is echt een lekker ventje.