Hallo allemaal, Ik ben zojuist begonnen in het boek over Hypnobirthing (the Mongan Method) van Marie F. Mongan. Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn die hier meer ervaring mee hebben. Of die met hypnobirthing zijn bevallen. Ik wil me er graag meer en meer in verdiepen en hoop zo een ontspannen bevalling tegemoet te gaan. Dus lijkt me leuk hier ervaringen, informatie en tips te delen.
20 dagen terug bevallen na inleiden. Ik heb er zonder boeken en toestanden geprobeerd er wat moois van te maken. Steeds kontakt gezocht met mn manneke in mn buik, hem aangemoedigd. Zelf geprobeerd te ontspannen, luisteren naar wat mijn lichaam wil en doet. ( niet eenvoudig, want was al de vierde dag inleiden,dit keer aan infuus, lijn op hoofd baby, lijn in baarmoeder om de weeen te registreren, weeenstorm, infuus wat weeen gaf,maar geen ontsluiting, dreigende keizersnede, infuus uitgezet en weer opnieuw begonnen, uiteindelijk bijna volledige ontsluiting, kindje nog niet voldoende ingedaald,achterhoofd lag nog voor, moest op mn zij zachtjes meeduwen) Vooral het laatste gedeelte was ik totaal ontspannen, tussen de persweeen door. Ik was helemaal in mijn eigen wereld, warm en gelukkig, daarna persen, weer terug in mezelf. En zo even door. Ineens was ik bij, sloeg mn laken op en riep mn man: het hoofd is geboren.....en de rest kwam er zomaar achteraan. Geen verloskundige of verpleegkundige in de buurt..... Van te voren niet echt voorbereid, had echt zoiets van: vrouwen bevallen al duizenden jaren,dat kan ik ook. Ik was niet bang,zag er niet tegenop en had vertrouwen in mn lijf. Probeer in de pijn mee te gaan en je niet te verzetten. De weg naar mijn bevalling was niet leuk, pre eclampsie, vier dagen inleiden, met 37 weken en 1 dag bevallen,maar de bevalling op zich is te doen.
Ik heb het boek ook gelezen voor mn tweede bevalling. Ik heb er erg veel aan gehad. De ontsluitingsfase was prima te doen. Heb tussen de weeen door gezellig met mn man zitten kletsen. Doordat ik zo ontspannen was ging de ontsluiting erg snel (ongeveer 1,5 uur tot volledige ontsluiting). Ook de geboorte ging vlot. Na 2 minuten "persen" was mn dochter er al. Natuurlijk scheelt het dat het mn tweede was, maar door de ontspanningstechnieken was het een feestje. Ik kijk er erg goed op terug.
ik heb t boek niet gelezen (omdat ik engels niet zo heel sterk ben), maar me wel in nederlandse boeken ingelezen over natuurlijk bevallen. ik vond het vooral heel fijn te weten dat je lichaam dit kan enzov, en dat je vertrouwen krijg in jezelf en niet bang gemaakt wordt met wat er allemaal fout kan gaan. Ik was super ontspannen tijdens de bevalling, alleen na 20 uur had ik 6 cm en stuurden ze me in naar t ziekenhuis. Jammer maar uiteindelijk wel weer de rust gevonden. Nu uitgerekend van de 2de en hoop weer zo ontspannen de bevalling te kunnen beleven. Vertrouwen in jezelf is wel een heel fijn iets, maar ook de achtergrondinformatie wat de hormonen doen als je wel ontspannen blijf enzov heeft mij erg geholpen en mijn man ook om me goed te kunnen bijstaan. succes met lezen
Fijn om jullie reacties te lezen. @Shandy, dat klinkt inderdaad als een pittige tijd. Vervelend dat je er niet ontspannen in hebt kunnen gaan. Maar toch fijn dat je de echte bevalling wel als positief hebt ervaren. En heel bijzonder dat zo ineens het hoofdje al geboren was. Goede prestatie! @Sonjaa, dat klinkt als een super bevalling! Ik hoop het ook zo te kunnen doen. Ik twijfel zelf nu nog over thuis/ziekenhuis bevallen. Maar mocht het zo gaan als bij jou, zou ik niet eens tijd hebben om naar het ziekenhuis te gaan denk ik. @Martientje, het is indd bijzonder wat een lichaam allemaal kan. Op zich ook weer logisch, ons lichaam is zo gemaakt om dit te kunnen doen natuurlijk. En is het aan ons om daar op te vertrouwen. Ik hoop dat je 2e bevalling lekker ontspannen en voorspoedig zal zijn. Kom je het nog laten weten als je bevallen bent? Ik zie ook niet tegen de bevalling op. En ik ben heel benieuwd naar de rest van het boek. Heb al filmpjes gezien en dan denk ik echt van wauww... lijkt me geweldig om zo te kunnen bevallen.
Ik had hier nog nooit van gehoord, moet ook bevallen van de 2e en weet dus een beetje wat ik kan verwachten. Maar ik snap niet hoe je moet ontspannen met heftige weeen. Ik verging van de pijn dan kan je toch niet ondertussen ontspannen? Ik zal me er eens in verdiepen. Want lijkt me wel erg fijn
Ik heb bij de eerste om een ruggeprik gevraagd omdat ik het niet uithield... de tweede was heel anders en naar mijn idee omdat ik goed kon ontspannen door deze methode. Het kan dus wel...
kijk ook eens naar hypnobaby's daar ben ik op over gegaan doordat veel Amerikaanse moeders dat aanraden. Ik heb wel ook echt steeds naar de CD's geluisterd niet alleen een boek gelezen. Ik heb het bij mijn tweede kind maar eerste bevalling gebruikt. (eerste van geplande ks niet één wee gehad). Ik ben in 3,5 uur bevallen. Zolang ik met rust gelaten werd voelde ik alleen een heftige sensatie geen pijn. Helaas heb ik wel complicaties gehad met een lange nasleep anders was het een super bevalling geweest.
Ik had me niet verdiept in hypnobirthing,maar wel enigzins wat gelezen over de bevalling, het indalen,ontsluiten en dergelijke. Ik wist wat mijn lijf moest doen. Ik denk dat het ook van te voren erg belangrijk is om je te leren ontspannen en kontakt te maken met je kleintje. Het hielp bij mij door aan muziek te denken of mooie momenten, in gedachten te neurieen. Probeer uit te vinden wat je een prettige houding vind voor de bevalling. Ik lag veel op mijn zij. Op mijn rug lig ik zoiezo bijna nooit en is ook niet perse een ideale positie om in te bevallen. Het inleiden was echt niet leuk omdat het zo tegennatuurlijk was, maar het bevallen... Wil niet zeggen dat t een eitje is,maar was echt niet vervelend!
Ik heb het minihandboek en cd die ze bij Bol.com verkopen over hypnobirthing. Ik ben er nu een aantal weken mee bezig, maar ik moet natuurlijk nog zien hoe het straks tijdens de bevalling gaat. Eerlijk gezegd kan ik me niets voorstellen bij verhalen over dat je zo heerlijk kon ontspannen; je hebt toch enorm veel pijn? Maargoed, ik grijp alles aan, en probeer het toch maar, ik ben nl. enorm angstig..
Ik ben nog niet zo ver in het boek dus kan het fijne er nog niet over vertellen. Maar globaal gezegd gaat het er om dat je weet wat je lichaam doet en dat je zo leert ontspannen (o.a. door oefeningen) dat je lichaam het zelf oplost. Je lichaam is in staat zelf pijnstillers aan te maken die tot 200x sterker zijn dan morfine. Alleen moet je je lichaam daar de kans voor geven. Dus zo kan je door in jezelf te keren of te ontspannen/mediteren, hoe je het ook noemen wil. Je lichaam in controle houden, of er juist dus in mee gaan, zodat het voorspoedig verloopt. Ik hoop er later meer over te kunnen vertellen, als ik het boek gelezen heb. Dit is even een beetje globaal het idee wat ik er bij heb. Het boek dat ik lees is engels en heb ik bij bol.com vandaan, er zit ook een cd bij met ontspanningsoefeningen. Dat is dus deze: bol.com | Hypnobirthing: The Mongan Method: A Natural Approach To A Safe, Easier,...
Ik heb het boek al wel helemaal gelezen (2x zelfs) en ben al druk bezig met de oefeningen. Het sluit helemaal aan bij hoe ik over heel veel dingen denk. Uitgaan van het positieve en geloven in jezelf. Het kan al snel heel zweverig klinken maar ik vind dit juist meer 'aards' en nuchter dan veel toeters en bellen om je heen tijdens een bevalling (natuurlijk is dat soms nodig...) Ik heb een bevallingsplan geschreven maar heb het hernoemd naar 'bevallingswensen'. Het is namelijk geen plan van hoe wij het zouden willen hebben, dat is namelijk niet te zeggen vooraf, maar er staat in beschreven hoe wij over een bevalling denken in bepaalde situaties. Stel dat ik niet thuis kan bevallen en toch voor een keizersnede moet gaan hebben we beschreven wat wij dan evt. belangrijk zouden vinden als dat medisch mogelijk is voor mij en/of het kindje. Wij gaan ook naar de bevallingsinfoavond in het zh. Gaat over bevalling in het zh en over pijnbestrijding. Ik verwacht dat laatste niet nodig te hebben maar wie weet... als ik het toch niet volhoud (om welke reden dan ook) ik iig weet welke mogelijkheden er zijn en welke voor- en nadelen eraan vastzitten voor mij of de kleine. Dan hoef ik niet tijdens de weeën daarover na te denken maar staat het in mijn bevallingswensen. Ik probeer er iig zo open en ontspannen in te gaan! Ik heb er zin in! Ben zo benieuwd hoe mijn lichaam zal reageren! Ik heb het alleen nog niet uitgebreid besproken met mijn vk. Zo wil ik tijdens de uitdrijvingsfase niet heel actief meepersen maar de ademhalingsoefening doen uit het boek zonder dat zij er bovenop hoeft te staan. Ben benieuwd hoe zij daarover zal denken.... Aan de ene kant ben ik een beetje 'bang' voor haar reactie 'Heb je weer zo'n meid die denkt alles beter te weten en het is haar 1e' en aan de andere kant heb ik het volste vertrouwen in mijzelf. Klinkt heel arrogant (daar ben ik mij bewust van) maar het gevoel dat ik dit kan en dat alles goed gaat is zoooo sterk. Dat 'train' je ook met de oefeningen... het vertrouwen in je kindje en je lichaam. Maar hoe hebben jullie dat besproken? En hoe reageerde je vk op hypnobirhting? Ben heel benieuwd naar die ervaringen.
Ik heb het niet besproken. Tijdens de ontsluiting was ze sowieso niet aanwezig. Ik heb haar laten roepen toen ik voelde dat de baby zou komen. Toen was er niet veel tijd meer om te overleggen. Ik ben uit bad op bed gaan liggen (mn man wilde de baby aanpakken) en toen was ze er eigenlijk al.
@sonjaa, hahaha, die kleine uk was er duidelijk klaar voor! Maar is het zo dat ze tijdens persweeën altijd bij het voeteneinde zitten of komt het ook vaak voor dat ze op een paar meter afstand aan bijv. de keukentafel zitten? Dat zou ik namelijk graag willen. Ze mag het natuurlijk wel in de gaten houden ed. maar dat hele gejoel van 'ja, goed zo, kom op, nog een keer hard persen.... kom op kom op kom op....' enz. lijkt mij echt helemaal niets! Zoals in het boek staat: ik ben geen sporter! Zal het natuurlijk nog wel bespreken met haar hoor maar ben dus heel nieuwsgierig naar ervaringen.
Peony, ik denk dat een VK er wel bij blijft, "voor het geval dat", je kan natuurlijk vragen of ze zich aan de zijlijn wil houden en alleen wil kijken hoe het gaat en zo nodig ingrijpen als het nodig is. Of alleen het kindje aanpakken, als je man dat niet doet. Weet natuurlijk niet hoe jullie het afgesproken hebben. Maar meestal begeleiden ze de baby naar buiten. Maar zou het indd gewoon bespreken. En nu jij het zegt, heb nog helemaal niet nagedacht over dit bespreken met VK haha, dus moet ik ook nog over nadenken, maar eerst het boek maar eens helemaal doorlezen. Moet zeggen dat ik er best wel zin in heb haha.
@charise, ja ik denk dus ook dat een vk iig in de buurt blijft. Dat vind ik prima, lijkt mij ook wel fijn. Ik wil haar dan iig sowieso wel in de kamer hebben. Heb over 2 weken weer een afspraak (ben net geweest) en dan konden we ook een evt. bevallingsplan ed. bespreken. Dus dan kan ik dat soort dingen mooi vragen. Gelukkig heb ik wel 4 hele lieve verloskundigen en heb ik met alle 4 een prima band. Dus ik ga ervan uit dat we gezamenlijk wel tot een mooi idee kunnen komen. Want ik wil ook dat zij hun werk zo goed mogelijk kunnen doen. Zijn er meiden die zelf hun kindje hebben aangepakt? Ik heb daar eigenlijk helemaal geen voorstelling bij. Neem namelijk aan dat de vk er wel voor zorgt dat die draai goed verloopt ed. maar kun je dan evengoed zelf je kindje vastpakken zodra het geboren wordt? Of heeft de vk het kindje vast tijdens de geboorte en kun je de kleine daarna zelf aanpakken en op je borst leggen? (Ik merk het al, heb toch best héél veel vragen aan de vk de volgende keer...)
Niet aan hypnobirthing gedaan. Wel yoga en ik heb eigenlijk drie Hb bevallingen gehad. Bij S wilde ik ook meezuchten tijdens uitdrijving omdat M en T gelanceerd zijn. Mijn persweeën waren echter sterker dan ikzelf. Ik moest wel meepersen. Mijn verloskundigen vonden het allemaal prima en ik ben er uitstekend in begeleid. Drie keer zagen ze dat het goed ging en ze hebben me gelaten waar nodig en ondersteund als ik het nodig had. Idem voor mn lief trouwens!
Ik heb ze dus alledrie niet zelf opgevangen. Ik dacht zelfs toen ze het vroeg "Rot toch op met je vragen zie je niet dat ik bezig ben" maar ik denk ook niet dat ik snel genoeg was geweest
Ik zou wel willen dat mijn man het kindje aanpakt, maar hij vind dat niets geloof ik. Ben al blij dat hij zover is dat hij de navelstreng wel door wil knippen. Hij vond dat eng omdat hij dacht dat een van ons dan pijn zou hebben (ik of de baby). Ik denk met zelf aanpakken dat de vk indd de baby naar buiten begeleid en dat als het kindje met hoofdje en armpjes eruit is je het zelf mag pakken. Dan gaat de rest vlot natuurlijk. Ben me zelf trouwens aan t verdiepen in een badbevalling, kijken wat de mogelijkheden zijn. Weet alleen niet of de vk er achter staan. Volgende keer maar even vragen.