Mag ik even mijn hart luchten ... (erg lang verhaal)

Pfff wat valt me deze zwangerschap moeilijk.

Onverwacht (maar zeker erg gewenst) teste ik op 28.03.2012 positief toen was ik net geen 2 weken zwanger ....

Vreselijk bang dat deze zwangerschap ook in een missed abortion zou eindigen maar gelukkig gaat alles goed met de babe en daar mag ik al heel erg blij mee zijn.

De eerste 12 weken voorbij en toen begon het toch een klein beetje door te dringen dat wij het grote geluk hebben om nog een keer een wonder te mogen ontvangen. Toch durfde ik nog niet te geloven dat alles echt goed zat en werd ik tussentijds erg bang en onzeker.

Bij 16.3 weken een pretecho op mijn verjaardag laten maken en alles was goed.
De 20 weken echo was ook toppie en toen begon ik te genieten van mijn zwangerschap.

Ook moest ik naar de gyn omdat ik in de vooraf gaande zwangerschappen problemen had met mijn baarmoedermond en vroegtijdige weeen (die ik niet voelde) ... de gyn heeft 3 keer (met een afstand van 3 weken) een meting gedaan.
Eerste meting 3,9 cm. Tweede 3,5 cm en de derde was 3,0 cm.
Nog niks waar ik me dus onrustig over maakte omdat ik niet onder de 2,5 cm kwam.

Mijn "vaste" gyn had mijn angst nooit begrepen en kwam met zijn statistieken en zij ook dat als ik tijdens de laatste meting niet onder de grens kwam alles goed eruit zag en alles goed zou zijn want dan was ik 27 weken en daarna is de kans dat de baarmoedermond open gaat heel klein.
Ik moest hem maar vertrouwen, hij is tenslotte de arts en niet ik ook al had ik andere ervaringen gemaakt.

Preventief wilde hij nooit wat doen.

De laatste meting werd door een andere gyn gedaan en ohhh wat was ik blij dat zij mijn angsten begreep en ook bevestigde dat mijn angsten niet uit de lucht gegrepen waren maar heus wel serieus genomen moeten worden.
De eerste keer dat ik uit het ziekenhuis kwam met een opgelucht gevoel.
Zij wilde dan ook dat ik gewoon 3 weken later weer terug kwam om weer een meting te laten doen en zij ook gelijk dat ik een groeiecho kreeg.
Eigenlijk wilde ik dus weer naar haar want het was gewoon een goed gevoel, helaas ging dat niet door want ze was er pas in de middag en het echospreekuur was alleen in de ochtend

Dus weer terug naar gyn nummer 1
Dat is nu (morgen) 3 weken geleden en ik was 28.5 weken zwanger.
Eerst naar de echo. Kruimeltje was lekker actief, lag in een goede positie en alles werd gemeten.
De echoscopiste zij dat het een heel licht kindje is met ca 1100 gr ... vond ik zelf nou niet zo erg maar ze zij ook dat hij met het buikje 2 weken achter ligt op groei...dat baad me wel een beetje zorgen maar verder zij ze er niks over.
Zij heeft ook naar de baarmoedermond gekeken en zij: 8,8cm ziet er prima uit
Daar was ik enooorm verbaast over want tja dat is wel eruuuggg lang.

Maar goed, ik moest ook naar de gyn en dacht dus daar een vaginale meting te krijgen want die is toch wel iets beter.
De echoscopiste stuurde de gegevens door en dan zou de gyn deze wel nog met ons bespreken.

Bij de gyn aangekomen werd bloeddruk gemeten, de stand van de baarmoeder gecontroleerd en moest ik liggen gaan.
Hij deed even een echo om te kijken hoe het met de baby is
Nou ja, vooruit dacht ik, hij moet wel weten wat ie doet....gekeken, alles vond hij goed en ging weer achter zijn bureau zitten.
Mijn man en ik erg verbaast en dus gevraagd hoe dat nou zit met de baarmoedermond meting daarvoor waren wij er tenslotte.
Die wilde hij niet gaan meten want dat was onzin omdat hij hier toch niks meer aan zou doen behalve opname in het zh met weeenremmers tot week 34.
Ik heb toen gezegd dat ik me zorgen maak dat die kleine veel te vroeg gaat komen maar daar gaat hij niet van uit omdat alles er goed uit ziet.
Hij vertelde niks over de uitslagen en wilde me over 3 weken weer terug zien:x

Ik was gewoon zo versteld hiervan dat ik de afspraakkaart gepakt heb voor de assistente, gedag gezegd heb en vervolgens een afspraak gemaakt heb bij de gyn waar ik wel begrepen werd.

3 Weken zijn niet lang en tot die tijd red ik me wel vond ik .... de kleine doed het goed dus niks waar ik nu erg bang voor was en ik had in die tijd ook nog een afspraak bij mijn verloskundige dus dat zat wel goed.

Met de verloskundige dus ook hierover gesproken en zij vond het nou echt niet meer normaal hoe deze gyn deed en wilde dus is even daarheen gaan bellen, sowieso omdat zij niet eens de uitslagen toegestuurd kreeg van alle onderzoeken :x

Afgelopen vrijdag hield zij een bijeenkomst over de bevalling waar ik heen ging.
De allereerste keer dat ik dat deed en dat terwijl ik al 2 achter de rug heb wahahaha
Maar goed, erg interessant hoor ook al wist ik het meeste wel al
Nadat dit afgelopen was heeft mijn verlos me even op de kant genomen en met mij gesproken.

Zij vertelde dus dat de laatste meting (van de echoscopiste) bij 8,8mm lag
Ik moest me er dus op voorbereiden dat die kleine ieder moment kan komen want dat het niet goed zit met mijn baarmoedermond is duidelijk.
De metingen van de kleine waren allemaal gemiddeld en daar liep niks achter, dat was wel fijn om te horen maar ooohhh wat ben ik geschrokken van die korte baarmoedermond zeg.

Hoe kan die stomme gyn zeggen dat alles goed is terwijl het dus niet zo is :x
Ik ben hier zo enorm boos over en in plaats van dat ik de laatste weken van mijn zwangerschap kan genieten ben ik nu zo bang dat die kleine veel te vroeg komt.
Op zich zit ik wel voor de kleine in een "zekere" zone maar ik moet er niet aan denken weer een couveuse kindje te krijgen.
Vooral omdat hij de eerste weken dan zonder mama, papa en broertjes moet want wij kunnen niet iedere dag dan heen en ik kan ook niet weken in het ziekenhuis blijven.

Ik voel alsof ik weer gefaald heb...dat ik het niet goed doe in de zwangerschap .... ik heb me nu tot morgen totale rust gegeven .... doe helemaal niks meer in het huishoud, de oudste neemt de kleine mee naar school en haalt hem af en tja de rest doet mijn man.

De enigste die ondersteuning kunnen bieden zijn mijn moeder en haar partner maar die zijn zaterdag op vakantie gegaan .... konden nou moeilijk zeggen we gaan niet en dat begrijp ik ook, dus moeten we maar even zien hoe we alles tot maandag regelen.
Mijn moeder zij wel al dat ze na de vakantie iedere dag of tenminste om de dag gaat komen om alles voor me te doen.
Dat is zeker wel al een opluchting maar pffff het is zo moeilijk alles.

De hele dag niks doen, niet even buiten wandelen niks ... ik word knettergek.
Heb de hele zwangerschap al op een laag pitje geleefd zodat er zo min mogelijk gebeurt maar dit is echt niet leuk meer.

Daarbij komt nog dat ik steeds meer last van mijn bekkeninstabiliteit krijg en ik er niks tegen kan doen...bewegen was dus al moeilijk maar nu durf ik niet eens meer veel te bewegen...

Ieder klein dingetje wat ik voel maakt me onzekerder, iedere oefenwee die ik merk maakt me bang terwijl ik wel weet dat deze ook bij de zwangerschap horen en heel normaal zijn.

Sociale contacten had ik al amper maar nu ik thuis zit voel ik me helemaal geïsoleerd. Anders kon ik tenminste nog wel is even met de een of andere moeder op het schoolplein kletsen maar dat zit er nu ook niet meer in.

Waarom ik dit nu alles geschreven heb? Geen idee, ik had gehoopt dat het een beetje oplucht en dat deed het ook maar opende ook wel weer mijn ogen hoe ik me op dit moment voel .... zwaar kut dus .... verdrietig, bang, boos, eenzaam ....

moet ik niet blij zijn dat die kleine het goed doet in mijn buik? Dankbaar voor iedere dag dat ik langer zwanger ben en dat ik ondanks moeilijkheden spontaan zwanger mocht raken?
Gelukkig en trots dat ik zo gezegend ben met twee prachtige jongens die echt al hele grote kanjers zijn, een man die alle plichten op zich neemt terwijl hij ook nog fulltime werkt?

Eigenlijk wel, maar ik kan niet ... de negatieve gevoelens overwegen en dat alles omdat de gyn niet naar mij wilde luisteren en ik niet "dapper" genoeg was om mijn mond open te trekken.


Voor iedere dame die nu mijn verhaal tot het einde gelezen heeft en misschien zelfs nog hierop reageert heel erg bedankt.
Ik weet dat dit een enorm lang verhaal geworden is maar het deed wel even goed

 

Wat lief jullie reacties, dat geeft wel even een opkikkertje

@Kimmeding: Morgen middag hebben we weer een afspraak, deze dan wel bij de gyn waar ik begrip kreeg en dan ga ik ook een meting eisen mocht zij het uit zichzelf niet al doen.
Ben er mee bezig om alle vragen, wensen, kritieken en dat alles op te schrijven dat mocht ik mijn stem weer niet durven spreken te laten (of wat vergeet) ik haar gewoon mijn brief neer kan leggen.

Over de klacht ben ik al aan het nadenken en zal ik ook bij zijn collega aanspreken wat zij ervan vind.
Vind dit ook echt onmogelijk van hem hoe hij werkt en dat hij niet op de patient ingaat (hij heeft niet eens in het dossier gekeken gehad voordat hij ons zag).

Snap gewoon niet waarom ik alle details uit de verleden zwangerschappen moet vertellen als er toch niet mee gerekend word
Terwijl ik wel aangaf dat er tijdens de tweede zwangerschap ook weer een zwakke baarmoedermond aanwezig was en ik hiervoor een cerclage pessar kreeg met 27 weken (dit had ik dus graag preventief willen krijgen) .

 

Precies dit gevoel heb ik dus ook vanaf het begin al.
Het komt over alsof hij denkt:
Wat kan mij nou schelen of dat kind van haar te vroeg komt en wat dit voor consequenties met zich mee trekt, ik krijg geld ervoor dat ze voor mijn neus zit en ik lekker niks doe.

Een normale cerclage zetten ze nu niet meer daarvoor is het te laat maar dat had ik ook niet gewild die risico´s zijn mij te groot.
Ik ga wel vragen of ik nog halverwege op tijd ben voor een cerclage pessar of een ander alternatief mits de baarmoedermond nog halverwege dicht genoeg hiervoor is.

@mam1983: de triple test geeft een indicatie op afwijkingen van het kindje, dat is wat heel anders
Ik heb het over de baarmoedermond.
Gemiddeld ligt deze ergens tussen 3 en 4 cm. De ondergrens (voor 34 weken zwangerschap) ligt op 2,5 cm en ik had bij 28 weken dus alleen nog maar 8,8 mm.

Eigenlijk hadden ze dus wel in moeten grijpen. Het minste wat ik had moeten krijgen zijn longrijpingsprikken voor die kleine, voor het geval dat de weeen beginnen en niet gestopt kunnen worden en dit zie ik wel als heel erg grote fout aan.

 

@minimuis:
Pff jeetje dat is ook niet niks wat jij al meegemaakt hebt zeg.
Ja dat is het juist wat ik niet begrijp.
Eerste zwangerschap viel op zich wel mee (tenminste wat de normale kwaaltjes aanging). Alleen liep de kleine een groeiachterstand op van 10 dagen. Met 17 weken kreeg ik al te horen dat mijn baarmoedermond 2 cm open stond ... dat was wel schrikken maar ja, ik was 18 en het was de eerste zwangerschap dus niet zooo ongerust hierover en werd ook goed door de gyn begeleid.
Had 2 ziekenhuis opnames, een van 2 weken omdat ik weeen had door een infectie die best wel heftig waren maar ik ze niet eens voelde.
Met weeenremmers, antibiotica en bettrust mocht ik na twee weken weer naar huis dat was van week 32 tot 34.
2 weken later moest ik over het weekend weer in het ziekenhuis omdat tijdens de controlle die hartslag niet zo optimaal was van de kleine maar bleek alles wel goed te zijn. Maandags zou ik het zh weer uit mogen maar zondags smiddags is de kleine spontaan bij 36.2 weken geboren binnen 1 1/2 uur
Door de groeiachterstand moest hij 2 weken in het zh blijven op de couveuse afdeling.

Tweede zwangerschap werd ik nog beter begeleid en moest ik ook vaker op controles komen maar bij 27 weken ging het weer mis met de baarmoedermond en was deze ook weer open op 2 cm
Toen kreeg ik dus de pessar en die heeft tot week 36 alles goed "dicht" gehouden en werd ie weer verwijdert omdat de kleine mocht komen.
2 dagen later ben ik ingeleid omdat ik sterke weeen had maar deze niks deden (hahaha) ... waarschijnlijk heb ik het gewoon tegengehouden omdat ik zo bang was weer een couveuse kindje te krijgen
Mja, ik was helemaal op van de weeen en nadat ik ingeleid was ben ik na 2 1/2 uur bevallen.
Dit keer wel een heel gezond kindje die niet in de couveuse moest en de volgende dag heerlijk mee naar huis mocht

Bij de nazorg zij de gyn toen ook dat als ik weer zwanger mocht raken het beter is om preventief wat te doen en niet af te wachten.

Dit alles had ik tegen de gyn verteld maar ja ach is toch niet zooo erg en dat valt allemaal wel mee.
Tuurlijk, mijn kinderen zijn na 34 weken geboren min of meer maar toch, het moet toch niet als ik het kan vermijden?
De gyn heeft echt niet in het dossier gekeken anders had hij moeten reageren (met eventuele opname of tenminste voorgeschreven bedrust of what ever) en dat heeft hij dus niet. Foute boel dus eigenlijk mja, is niet de eerste keer dat er op de afdeling gynaecologie fouten gemaakt worden.
Mocht ik voor de 37 weken bevallen weet ik daarom ook zeker dat ik niet in dat ziekenhuis ga.

 

Bedankt meiden voor jullie lieve woorden.

Naar die kl**** van gyn ga ik in de zwangerschap sowieso niet meer vooral omdat ik bang ben mijn man niet onder controle te houden
Die is nu noch banger om onze gezondheit als ik en zou die man dus het liefst willen vermoorden om het maar even zo te zeggen

Dus als ik een klacht indien zal dat na de zwangerschap gebeuren

Mijn "briefje" voor morgen is een hele din a4 pagina geworden maar ben blij dat ik hem nu af heb

 

Bedankt ook jullie twee.

Geeft wel een heel goed gevoel begrepen te worden door zo veel mensen, jullie weten niet hoe goed mij dit op het moment doet en hoe dankbaar ik hiervoor ben.