Als je moeite hebt met onspanningsoefeningen zoals jezelf voorstellen op een mooie rustige plek, laat de oefeningen dan maar zitten en zoek een andere manier om te ontspannen. Ik heb namelijk in gedachten de palmbomen van mijn onbewoond eiland omgehakt en een vat olie in de zee gedumpt omdat ik juist boos werd van mijn bounty eiland.
Bevallingsplan schrijven of in elke geval goed nadenken en bespreken met degene die je tijdens de bevalling bijstaan, hoe en wat je WEL en NIET wil. Bijv. betreft pijnbestrijding (wat wel, wat absoluut niet) of je een spiegel wilt om mee te kijken tijdens de uitdrijving.. wat doen jullie als het mis is met de kleine? Wij hadden afgesproken dat mijn moeder bij mij zou blijven en mijn man onze dochter geen enkel moment uit het oog zou verliezen. Ik ben er zelf een voorstander van om een vrouw (liefst ook zelf bevallen) waar je een goede band mee hebt erbij te hebben, want die zijn mondiger dan de meeste mannen. Als je daar ligt, kan je niet veel meer beslissen of duidelijk maken, je bent zo in jezelf gekeerd.
De beste tip die ik gekregen heb, was RUSTIG blijven. En ik moet zeggen dat heeft me enorm geholpen, ontspannen helpt echt en ik heb dan ook niet echt pijn gehad omdat ik me heel goed kon concentreren!Dus mijn tip: Rustig blijven!
bij de 3e mocht ik eindelijk thuis bevallen en in 3uurtjes was ze er al! En ik moet zeggen ik voelde me thuis veel rustiger en op me gemak dan in het ziekenhuis. Ik kan niet tegen dat apparatuur om me heen en dat geneuzel steeds. Thuis kon ik me eigen gang gaan en goed ontspannen en dat heeft me goed geholpen. En idd goed luisteren naar degene die de bevalling doet. Mijn vk heeft me toen ook streng aangesproken omdat ik niet wou luisteren (vind je het gek met die rottige persdrang) maar als ik niet had geluisterd dan had me meisje in problemen gekomen. Dus hoe moeilijk het ook is zeker luisteren naar degene die de bevalling doet dan komt het zeker goed!! Ik heb er 3 gedaan maar mocht ik het nog en 4e keer doen zou ik er net zo hard weer tegen op zien maar op moment van keer ik helemaal in mezelf!
Je niet teveel dingen voornemen van te voren. Ik had zeker 50 scenario's bedacht, en de bevalling zelf was toch nog heel anders. Gewoon laten komen zoals het komt, accepteren wat er gebeurt zonder je druk te maken over je bevallingsplan of scenario's in je hoofd. Bij de eerste zat ik vol plannen en ideeën, ik wilde poliklinisch bevallen, op de baarkruk, met muziek aan, kind zelf aanpakken, niet tussendoor laten toucheren, noem maar op. Toen het zo ver was liep alles anders, wilde ik niet meer van m'n bed thuis af komen, moest ik er niet aan denken om geluid om me heen te horen, durfde ik niet eens te kijken, laat staan het kind eruit te pakken, en smeekte ik tussendoor om te voelen of er al wat vooruitgang in zat, haha. Tot zover dus het bevallingsplan. En een praktische tip: zo'n hittepit in huis halen, die je in de magnetron kan opwarmen. Heerlijk, mijn man is tig keer heen en weer gelopen om dat ding op te warmen en tegen mijn rug te duwen.
Wat voor mij heel goed heeft gewerkt is er je van tevoren idd niet teveel een voorstelling van proberen te maken, als het anders gaat, valt dat misschien tegen. En verder nog iets dat ik tijdens de yoga heb geleerd. Als je je volledig focust op de pijn, dus met heel je aandacht naar de plek van de pijn toegaan en de pijn accepteren, dan is ie beter te dragen. En idd ontspannen (al vond ik dit wel moeilijk tijdens de heftigste weeën). Ik heb echt ontzettend veel aan mijn yogalessen gehad!
Bij mij hielp het wel bij mijn 2e bevalling.... En onder de douche staan en dan een hete douchestraal op mijn buik zetten... Dat verlichte de pijn wel iets... Ik ben bijna bevallen onder de douche in het ziekenhuis, omdat ik maar niet die douche uit wilde komen.. haha
Ja rustig blijven is ook heel belangrijk.. Toen ik thuis mijn weeen aan het opvangen was kon ik ze ook heel rustig opvangen, maar eenmaal in het ziekenhuis aangekomen en mijn vliezen werden gebroken werd ik overvallen door een weeenstorm die 1000x pijnlijker waren en heb ik echt staan gillen en schreeuwen van de pijn en paniek...
ik vond bad (1e kindje) en de douche (2e kindje) erg fijn om de weeen op te wekken. een bad helemaal omdat je dan ook een warme doek over je buik kan leggen en dit scheelt echt enorm in de weeen. verder tijdens het puffen 1 keer in en in 2x uitblazen. bij alicia pufte ik maar wat en ging elke keer bijna van mijn eigen af. vooral toen de weeen snel achter elkaar kwamen en ik echt geen zuurstof meer had zag ik regelmatig zwart voor ogen en viel bijna weg. voelde me echt slapje en raakte in paniek. bij de 2e kreeg ik erg goede hulp van de assistente en door deze manier van puffen voelde ik me stukken beter, kon de weeen beter aan en had ook het idee dat het hielp met de onsluiting die ineens erg snel ging. ik concentreerde me echt op de bevalling en de pijn en ondankst dat de bevalling erg heftig was (inleiding met infuus) kon ik het redelijk goed opvangen. heb na de bevalling wel een soort roes gehad en had niet eens pijnbestrijding gehad. was gewoon helemaal inmezelf gekeerd. keek enkel naar mijn zoontje. als ik fotos terug kijk zie ik dan mijn partner toch echt de navelstreng doorknipt maar heb dat echt niet meegekregen