Ik vroeg me af hoe jullie de band met je moeder zien na de bevalling.. Hier is de band erg slecht.. wat mij betreft hoeft het niet meer maar ik steek er nog energie in voor Esmee.. Het is begonnen tijdens de zwangerschap.. ik heb tot 16 weken aan moeten horen dat ik me er nog maar niet aan moest hechten omdat ik nog een miskraam kon krijgen.. Geen interesse tonen in spulletjes kopen/babykamer.. Na de bevalling ( ks ) weinig van ze gehoord.. ze kwame wel meteen in het ziekenhuis en hebben de eerste week onze honden verzorgt wanneer mijn vriend bij mij in het zh was. Maar toen eenmaal thuis en mijn moeder verkondigde tegen iedereen dat ze heeft geholpen.. ze heeft welliswaar 1x koffie gezet maar ik kon de afwas weg werken en alsnog het eten koken want zei hield zich wel bezig met de verzorging van Esmee .. beetje de omgekeerde wereld. Ze zou gastoma worden.. bedacht ze dat ze ging werken en konden we via mijn zusje horen dat ik een andere opvang voor Esmee moest zoeken.. Een cadeautje geven en dan achteraf van iemand horen.. heb je mijn cadeautje nog gehad Eerst dacht ik dat het mijn hormonen waren.. maar het wordt niet minder en de interesse in Esmee blijft weg.. Ze vroegen wat we graag voor Esmee d'r verjaardag wilden hebben.. nou leek het me leuk om samen met mijn moeder schoentjes te kopen voor haar.. haar 1ste paar is toch wel bijzonder.. Vond ze maar niets.. ik koop wel speelgoed waar ze hier mee kan spelen.. En zo zijn er nog tal van voorbeelden.. ze komen nooit langs en we moeten altijd daar heen.. komen we een keer een weekend niet dan worden ze nog net niet boos.. zo had mijn vader Esmee al in geen maand gezien en dan komen we langs en dan krijgt Esmee nog geen handje Ik wordt een beetje moe van het 1richtings verkeer want het zorgt voor veel verdriet bij mij.. ik steek er nog steeds energie in voor Esmee.. Herkenbaar of ben ik nou zo'n aansteller.. Mijn vriend weet ook niet hoe hij met de situatie om moet gaan.. gelukkig heb ik schatten van schoonouders die het opa en oma zijn heel goed weten op te vullen
Mijn band met mijn ouders is juist erg goed alleen met schoonfam minder. Ik heb ook al een heel verhaal hier over op staan. Het is zo lastig idd je geeft energie en probeert alles zo goed mogelijk te doen, en vooral de lieve vrede te bewaren! En je krijgt er alleen maar ellende voor terug. Ik ben er nu inmiddels wel klaar mee. En fam bezoekjes hoeft van mij niet zo. Voordat de kleine er was hadden ze ook bijna geen tijd voor ons en nu hoeft het van mij niet meer. Als ze es een keertje langskomt vind ik dat prima mits ze van te voren het even laat weten en dat is nou juist wat ze nooit doet. Of als ze beld dan deeld ze even mee dat ze dan en dan langskomt zodat ik er rekening mee moet houden dat ze dan de fles wil geven alsof je dat kan regelen. Begrijp jou volkomen! Hier begrijpen ze het ook niet dat je een lijstje maakt voor cadeautjes ze kopen toch wat ze zelf leuk vinden. En als je uitleg geeft dat je graag een roze truitje wil koopt ze bv een gele omdat zei dat mooier vind. Ik ben nu zover dat ik er klaar mee ben. Mijn geduld en goedheid is nu op. Succes ermee het is gewoon erg vervelend. Maar kies op een gegeven moment voor jezelf!
jeetje....klink heftig hoor! Als ik eerlijk ben zou ik er helemaal klaar mee zijn. En je stelt je echt niet aan hoor! Het is haar kleindochter! Daar ben je toch trots op? Misschien is het een idee om het er eens met je moeder over te hebben? Is natuurlijk heel erg moeilijk, maar misschien kan het je wel een paar vragen beantwoorden. Heel veel succes!
Dee.. voor heen was er niets aan de hand.. Hadden we super goed contact en heb zelfs een tijdje het huishouden/boodschappen gedaan i.v.m. met haar rug. Kwam er dagelijks.. Mijn zusje ervaart ook wel dat het allemaal veranderd is maar ik woon niet meer thuis dus dat ligt denk ik dan nog weer anders. Mijn pa is lief maar denkt te veel aan zich zelf Ydnick.. I.d. dat energie er in steken en niets terug krijgen is erg frustrerend.. Jij ook succes! pluys.. Dat is juist het probleem.. in hun ogen doen ze niets verkeerd En als ik er over begin is het lacherig en wuiven ze het weg.. Dat is het frustrerende.. Van de week wou Esmee bij mijn moeder op schoot en toen zei ze.. oma is nu even koffie aan het drinken Mijn schoonmoeder laat alles vallen als we binnen komen en heeft alleen maar oog voor Esmee.. vond ik altijd vreselijk maar ik ben zo blij om te zien dat ze zo gek met haar zijn!
Heb ook problemen met mijn moeder maar hier is het net te veel interesse in de baby. Ze eist al onze tijd en aandacht op.Was al zo in de kliniek. Heb 5 dagen haar en haar vrienden moeten entertainen terwijl ik moe en slecht was van de bevalling en nauwelijks op mijn benen kon staan. En iedereen MOEST van haar Elise vasthouden met gevolg dat Elise een snotvalling had en als ik haar dat zeg is haar antwoord "daar wordt ze sterk van". Een boorling met een verkoudheid is gewoon erg zielig en ambetant voor dat kindje. Nu ook komt ze altijd maar langs om naar de kleertjes te kijken en naar de cadeautjes terwijl die elke keer hetzelfde blijven. En dan zaagt ze iedere keer dat ik meer moet kuisen en dit moet doen en dat moet doen want ik zit hier toch maar te zitten. Maar als ze zelf eens bij Elise blijft klaagt ze altijd dat voor een kindje zorgen een full-time job is en dat ze niets anders heeft kunnen doen. Ook als Elise een flesje krijgt wil zij dit altijd doen terwijl ik wil dat mijn vriend dat doet want dan kan hij haar ook eens voeden (anders borstvoeding).Ze belt zeker twee keer per dag om te vragen hoe het met de kleine is en hoe het met mij gaat interesseert haar geen reet. En zo kan ik blijven doorgaan. Gisteren belde ze om te zeggen dat ze vandaag weer ging komen maar heb haar gezegt dat ze mij met rust moet laten Heb geen zin meer in dat gezeik van haar. Geluukig is mijn schoonmoder een schat van een mens. ik raad je dus aan om het eens vlak af in je moeder haar gezicht te zeggen wat je er van vindt. Het lucht serieus op!
Hoi vogue , bedankt voor je reactie! Dat klinkt ook niet heel gezellig! Het probleem is een beetje dat ik niet boos ben maar juist erg verdrietig. Hoe heeft het zo ver kunnen komen.. Ze is zo kil geworden, een kus met weggaan heb ik in geen jaar gehad Ik wil gewoon een beetje mama liefde .. Haar het boos in haar gezicht zeggen helpt niets, maar misschien lucht het wel heel erg op!
Wat vogue idd zegt, Misschien is het wel de manier om het haar duidelijk te maken. Een keer goed boos worden en alles eruit gooien. Misschien is dat wel de manier om het haar aan het verstand te punnikken! En anders is het iig een grote opluchting voor jou mocht ze er niet op gaan reageren.
Misschien een gek idee hoor, maar is ze soms bang dat je haar minder leuk vindt nu je dochter er is? Omdat jullie eerst wel een goede band hadden, en nu ineens niet meer? Misschien denkt ze dat jij nu zo'n band met je dochter krijgt ipv met haar, en kan ze dat niet goed hebben ofzo. Tis maar een gedachte hoor
Ik heb wel een beetje het idee gehad dat ze jaloers is omdat nu de meeste tijd en aandacht naar Esmee gaat. Wat ook logische is ik hierdoor ook minder kon komen, vooral de eerste tijd. Eerder kwam ik daar bijna elke dag en ging alle aandacht naar haar en nu ben ik gewoon veel meer tijd thuis kwijt.. maar dat zou juist zij moeten snappen lijkt mij.. En ze kan ook hier komen! Ze is hardstikke welkom.. maar dit gebeurd ook niet.. Marijke84 helemaal niet zo gek gedacht hoor!
Ik krijg ook sterk het idee dat jouw moeder jaloers is op je kindje, of in ieder geval de aandacht mist die zij eerder van jou kreeg. Normaal gesproken zou een moeder dat begrijpen en zelfs toejuichen, maar is er in het verleden van je moeder iets gebeurd waardoor zij daartoe niet in staat is en die aandacht gewoon hard nodig heeft? Heeft zij als kind altijd veel aandacht gehad, of juist veel te weinig, zijn er trauma's waarbij er voor haar te weinig aandacht is geweest, dat soort dingen... Dat zijn vaak oorzaken voor dit soort dingen. Lastig om mee om te gaan, ik denk dta je het beste het uit kunt spreken of in een brief kunt schrijven wat het met jou doet. Dat je best snapt dat ze van je houdt enzo en alles goed zal bedoelen, (de meeste mensen doen de stomme dingen die ze doen met de beste bedoelingen), maar dat jij de dingen zo-en-zo ervaart. Dat dat vast niet haar bedoeling is, maar dat het wel zo overkomt... Moeilijk hoor! Hoop dta je eruit komt en vooral dat duidelijk wordt waarom je moeder zo doet, want dat zou wel de sleutel zijn om uit deze impasse te komen. Verandert er niets en kom je er niet achter hoe-en-wat, dan zou ik wel grenzen stellen en echt niet voortdurend achter haar komt aanlopen. Gewoon zeggen dat je graag contact wilt, maar dat je het erg op prijs stelt als zij af en toe bij jullie komen, in plaats van altijd andersom. Soms moeten ouders daar ook even aan wennen. Toen ik destijds als oudste het eerste uit huis ging, kon mijn vader ook nogal eens zeggen van: Kom weer eens thuis. Dan zei ik vaak wel: Is prima, maar als je me graag wilt zien, mag je ook hier op visite komen! Dat ging een tijdje zo en toen schakelden ze om en was het allemaal prima,
Dee..Het klinkt allemaal zo mooi en makkelijk hoe je het opschrijft Helaas is mijn mams een rare snuiter En ik wil haar ook niet kwetsen Mag ik even heel hard gillen Rozemarijke.. Mijn moeder was vroeger het lievelingetje de jongste thuis, was veel bij mijn oma ( ze is 5 jaar geleden overleden) en toen ik het huis uit ging veranderde er al veel.. Kwam er nog wel dagelijks.. Maar sinds Esmee er is en ze zijn verhuisd ( naar een andere plaats) is er de tijd gewoon niet meer.. En mijn broertjes en zusje zijn veel mindere pleasers naar mijn ouders toe, dus misschien mist mijn moeder de liefde en zorg van mij wel.. maar ik ben er toch niet voor om mijn moeder te verzorgen e.d. Beetje de omgekeerde wereld.
kan me voorstellen dat je verdrietig bent maar dit moet je haar eens zeggen. Moest mijn dochter mij later zeggen van mama je maakt me verdrietig dan zou ik door alles aan doen om dit te veranderen. En je moet uitleggen dat ondanks het feit dat je minder tijd hebt nog altijd veel van haar houdt.
Ze weet wel dat ik van haar houd.. ook al spreken we dat nooit uit! Heb vanaf dag 1 tegen mijn dochtertje gezegt. Mama houd van jou! .. Heb mijn moeder dit nooit horen zeggen Ik weet wel dat ze van me houd hoor.. Ik denk dat ik een brief ga proberen te schrijven en haar dit laten lezen.. Zo kan het niet van tafel worden geveegt met moet ze er haast wel wat mee doen.. Ik ga de verjaardag van Esmee en de feestdagen afwachten, mocht het uit de hand gaan lopen.. ( er spelen nog een aantal dingen meer die iets te prive zijn om zo op het internet te gooien) dan zit ik niet doodongelukkig op de 1ste verjaardag van mijn kindje. Een nieuwjaar een nieuwbegin.. Hopelijk..
Hoi, het is ook zeker niet jouw taak om voor je moeder te zorgen of haar gelukkig te maken, maar als ik je zo hoor, zit dit patroon er wel een beetje in... Jouw moeder heeft veel aandacht gehad als kind, heeft als volwassene blijkbaar van jou veel aandacht gehad en jij bent daarin meegegaan, (behoefte om te pleasen, geen nee kunnen zeggen, kan van alles aan ten grondslag liggen). Niet zo gek dus dat ze nu eigenlijk in verzet komt. Daarmee is het niet OK: jouw moeder zou dit absoluut niet zo moeten doen, maar ze heeft van zichzelf waarschijnlijk niet eens door dat ze dit doet... En dus zal ze proberen om het oude evenwicht in stand te houden: veel aandacht van jou en degene die die aandacht nu opeist is jouw dochtertje... Tja, jaloers dus en onbewust is je moeder de concurrentie aangegaan met je dochter, denk ik. Lijkt me verstandig als je het in een brief beschrijft en wacht idd de feestdagen maar ff af, dan kun je die nog in redelijke rust doorbrengen. Tip: beschrijf vooral dat je echt weet dat ze van je houdt en dat ze het allemaal niet verkeerd bedoelt en beschrijf vervolgens dat het met jou alleen dit-en-dat doet. En maak concreet wat je van haar verwacht: wat vind je wel en niet prettig, hoe zou je de relatie wel graag zien, enz. Als je dat laatste niet doet, moet je moeder zelf gaan lopen bedenken hoe ze het dan wel moet doen en als dat haar niet lukt, zou ze wat in paniek kunnen raken (angst om de relatie en aandacht helemaal te verliezen) en juist weer vol in verzet kunnen gaan en ruzie maken. Hoe concreter jij je wensen kunt beschrijven, hoe meer handvaten je moeder dus heeft en hoe groter de kans van slagen... Heel vee;l succes!
Ik vind het idee van een brief echt een heel goed idee. De relatie met mijn moeder staat ook even op zijn kop sinds mijn dochter is geboren. Op de een of andere manier moest ik mij geloof ik van mijn moeder losmaken om zelf moeder te kunnen worden. (plus nog hormonen die zorgen dat je je doodergert) Mijn moeder heeft dit gelukkig heel goed begrepen en wat afstand gehouden. Dit heeft goed gewerkt want de band is nu weer een stuk beter (maar wel anders) Veel sterkte Liefs v Treintje
Jee wat raar zeg, zeker daar je voor je zwangerschap een goede band met haar had. Succes met je brief, hoop dat jullie erover kunnen praten. Over koude moeders gesproken, ik had mijn moeder gevraagd bij de bevalling te zijn (ben alleenstaand) maar nee, ze is op vakantie gegaan.