Ik ben 2 maart bevallen van mijn dochtertje Zoë, 1 maart heb ik bijna de hele dag liggen slapen omdat ik ontzettend moe was, toen 's nachts wilde ik weer gaan slapen om half4, en toen ik net in bed wilde stappen waren m'n vliezen gebroken. Ik snel mijn moeder wakker maken dat het nu wel eens kon beginnen want had ook al de hele dag last van harde buiken.. Om 4 uur begonnen de weeën heel licht om de minuut, maar ze deden geen pijn, dit hield aan tot 5 uur, toen hebben we de verloskundige gebelt en die kwam kijken om 6 uur, de weeën waren intussen al wat pijnlijker geworden, maar waren nog goed op te vangen, maar omdat ik zo rustig was wou de vk niet kijken of ik ontsluiting had ivm infectiegevaar! Ze zei kijk het nog maar even aan, ik kom terug over een uurtje. Nou toen heb ik dus maar gedaan of het heel veel pijn deed en geschreeuwt zodat ze zou kijken want had echt het idee dat het al goed op gang was.. en ja hoor, al 2 cm ontsluiting! Ze zei dat ze wel even terug zou komen om half10 om te kijken, maar daarna bedacht ze zich en zei dat ze voor de zekerheid wel even om 8 uur zou komen kijken, gelukkig achteraf gezien, anders was ze al geboren! Toen heb ik een uur onder de douche de weeën op proberen te vangen wat aardig lukte, maar durfde echt niet onder de douche vandaan omdat ik bang was dat het meer pijn zou doen, uiteindelijk ben ik toch nog een uurtje in mijn bed gaan liggen, en kon de weeën alleen nog maar opvangen als ik op mijn zij lag, en NIEMAND iets zei, als mijn moeder iets kwam vragen, of me kwam vertellen dat ik het goed deed was het enige wat ik kon zeggen dat ze haar bek dicht moest houden ik kon echt niks hebben, het begon toen echt zo pijnlijk te worden dat ik eigelijk ook niet meer naar het ziekenhuis wou, ik vond het eng om op te moeten staan en naar de auto toe te moeten enz. Om 8 uur kwam de verloskundige, en ze zei dat ik al ruim 5 cm ontsluiting had! dus dat we nu naar het ziekenhuis moesten omdat het zo snel ging, ik heb echt gesmeekt of ik thuis mocht blijven, maar ze wou m'n bevalling niet thuis doen, omdat mijn bed te laag was, en ze had geen ruimte in de huiskamer.. dus ik moest wel, toen snel mijn vriend gebelt dat hij naar het ziekenhuis moest komen en tussen een wee door over de gallerij gestrompelt naar beneden naar de auto. In de auto vond ik het echt afschuwelijk! Al die geluiden, dat daglicht enz. ik kon me totaal niet meer concentreren op een wee en ze kwamen echt constant! De rit was maar 10 minuten maar leek voor mijn gevoel op een uur.. Toen in het ziekenhuis snel naar de verloskamers en toen ben ik direct op bed gaan liggen om de weeën op te vangen, toen hield ik het echt niet meer en heb gesmeekt om pijnstilling, maar de verloskundige wou toch echt eerst weten hoeveel ontsluiting ik had.. ik was toen net 10 minuten in het ziekenhuis en had al 9 cm ontsluiting! Dus ik mocht al bijna gaan persen, en kreeg geen pijnstilling, wat ik toen echt verschrikkelijk vond want ik kon amper meer helder denken.. En omdat het zo snel ging zou mijn vriend ook nog eens de hele bevalling missen omdat hij natuurlijk nog moest komen vanuit de andere kant van de stad.. Toen 5 minuten later mocht ik gaan persen, wat was dat een opluchting.. toen na 8 minuten persen, 3 persweeën was ze er! Mijn vriend kwam 10 minuten later de verloskamer binnen en kon nog net de navelstreng doorknippen maar hij had alles gemist, maar achteraf gezien had ik hem waarschijnlijk verrot gescholden net als mijn moeder als ze maar 1 ding zei.. Ik was zo opgelucht.. Daarna ben ik nog gehecht en alles ging goed met haar, we moesten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven omdat ze aan de kleine kant was, maar nu zijn we gelukkig lekker thuis Achteraf gezien heb ik een makkelijke vlotte bevalling gehad, maar ik vond het echt een ware hel kan me echt niet voorstellen dat sommige vrouwen 20 uur in de weeën zitten..
Van harte gefeliciteerd met je dochter! Joh geen een bevalling is een feessie denk ik, zeker niet van een eerste? Fijn dat alles goed met jullie is en dat je snel naar huis mocht met je meisje!