Hoi, Al sinds de geboorte van mijn dochter loop ik aan tegen de desinteresse van mijn schoonouders (vergeleken met hun andere kleindochter): Mijn zwager is in alle opzichten erg inhalig naar zijn ouders toe (heeft de halve zolder tot zijn beschikking voor zijn spullen, is tot zijn 29e mee geweest met zijn vriendin op vakantie waar ze werkelijk geen cent mee betaalden, heeft tot zijn 30e een lening gehad bij pa voor een auto en spaarde ondanks deze lening zélf wel geld etc etc). Wij hoefden vanaf de geboorte structureel geen oppas. Dit was voor mijn schoonmoeder en zwager een vrijbrief om maar helemaal geen rekening met ons te houden. Nu vind ik: zelf een kind is er zelf voor zorgen. Maar een beetje hulp kan iedereen wel gebruiken. Zo dacht ik dus ook dat in noodgevallen mijn schoonouders juist wel voor me klaar zouden staan. Helaas ben ik sinds de gebroote van mijn dochter 3 keer geopereerd en alle 3 de keren kon ze niet helpen want ze moest op haar andere kleinkind passen. Voor de gezelligheid komen ze ook zelden want het is wel 40 minuten rijden . Onlangs hing mijn schoonmoeder huilend aan de telefoon omdat haar schoondochter (een enorme kenau) haar schijnbaar bot behandelt als ze oppast. En dan ineens kan ze me dus wel veel bellen. Ik heb toen wel even mijn kant van het verhaal gedaan: dat ik nooit een beroep op haar kan doen door die anderen en dat ik het te asociaal voor woorden vind dat ze zo veel van haar vragen (mijn schoonmoeder heeft chronisch pijn en moet iedere maand naar het ziekenhuis, voor mij een reden om haar dus niet extra te belasten). Ook doen die 2 nooit iets voor haar terug (in hun vakantie werd mijn schoonmoeder geopereerd en jut en jul bleven 3 weken lekker thuis bbq-en in de tuin enzo, want iets terug doen komt in hun woordenboek niet voor). Mijn schoonmoder bevestigde dit en snapte dat het voor mij ook vervelend was. Echter nu de situatie daar weer rustig is steekt ze heerlijk haar kop in het zand en stelt haar leven toch weer in het teken van haar kleinkind. Aaaahhh, mag ik een beetje interesse/tijd/hulp verwachten van schoonouders wanneer ze het bij hun ene kind wel doen en bij ons niet??? Ik vind het zo sneu voor mijn dochter en man, maar weet dat je 'hulp' aangeboden moet krijgen en dat als iemand hulp weigert je het ze niet kwalijk kan nemen. Ook voor de gezelligheid langskomen is pas leuk wanneer beide partijen er behoefte aan hebben. Toch vind ik het steeds zo oneerlijk. Ben ik nou zo raar??
nee, je bent nier raar, ik geef je groot gelijk. Kan je alleen helaas geen tips geven maar lijkt me een erg lastige situatie.
Jemig Pienie, wat een rotsituatie! Ook stom van je schoonmoeder dat ze gewoon doet alsof er niets aan de hand is. En vinden ze het dan ook niet leuk om jullie kindje te zien? Wraakzuchtig als ik ben zou ik trouwens waarschijnlijk wel een manier zoeken om ze terug te pakken. Bijvoorbeeld met de kerstdagen ofzo geen tijd voor ze hebben. Maarja, dat is natuurlijk wel persoonsgebonden en je creëert er ook geen fijne sfeer mee. Misschien is het toch een idee om eens bij ze langs te gaan en met allebei (en misschien zelfs ook met je zwager en schoonzus) duidelijk te praten. Het is niet normaal dat 1 kleinkind zwaar de voorkeur krijgt boven de andere.
Is niet raar hoe je reageert hoor..belachelijk gewoon.. Kan je ook geen tips verder geven..maar wees wel blij dat je schoonouders jou kindje in ieder geval wel af en toe zien..je dochtertje weet wel dat ze een opa en oma heeft Mijn schoonouders hebben mijn zoontje nog nooit gezien en hij is inmiddels al zeven maanden
Ik verwacht niks van mijn schoonouders maar zoals zij met jou/jullie omgaat is niet leuk! Als het je nog een keer teveel wordt zou ik er wat van zeggen. Bespreek het met je man! Leg het voor... Want blijf je met dit gevoel zitten, succes hoor..
Dank je voor de begripvolle antwoorden. Helaas denk ik dat bespreken geen zin heeft aangezien ik het haar al eens heb uitgelegd. "wraakzuhtig' als ik soms ook kan zijn denk ik ook weleens: ,,dan zien jullie je kleinkind (strakjes de ander ook) maar helemaal niet. Maar daar ontneem ik mijn kindjes ook wat mee, want áls ze er zijn, zijn ze hele leuke opa en oma. Ik denk dan dat jij het slechter hebt getroffen, Sonja. Ik heb liever wel een opa en oma voor mijn kind. Zou alleen willen dat ze er zelf ook wat meer energie in zouden steken. Ach, ik weet dat de enige oplossing is om me er gewoon maar niks van aan te trekken en niks van ze te verwachten. Maar een paar keer per jaar ben ik het even errug zat, en dat is nu! Haha.
Sommige mensen hebben nou eenmaal een bord voor hun kop. En op die leeftijd verander je dat niet meer. Dat is iets waar je je, hoe moeilijk dat ook is, bij neer zal moeten leggen. Het enige dat jullie kunnen doen is aangeven wat jullie ervan vinden en waar jullie grens ligt.
is niet leuk voor je deze situatie ik verw8t ook niks van me ouders en schoonouders als ze een keer willen oppassen ofzo vind ik leuk maar hoeft niet ik zou wel heen blijven gaan want het is ook belanrgrijk voor je dochertje dat zij ze kent maar het is wel een moeilijke situatie
Ja jullie hebben gelijk dat ik niks mag verwachten. Prent ik mezelf ook steeds in. Maar ja, in menselijke relaties heb je altijd wel iets aan verwachtingen (bovendien hebben ze het van ons ook). Het oppassen vind ik ook niet het ergste hoor, maar het gebrek aan betrokkenheid. Ik zou het zo leuk vinden als ze mijn dochter wat beter zouden kennen, als ze dingen die ze allang kan niet als nieuw zien, niet continu de verkeerde maat kleding voor haar kopen omdat ze het alleen maar weten van haar andere kleinkind en daarmee vergelijkt, als ze eens vragen hoe het gaat, als ze wisten wat voor werk ik doe, etc. Maar goed, ik knijp me maar in mijn handjes dat mijn ouders dit wel doen en dat mijn dochter nu nog niet in de gaten heeft hoe scheef de verhoudingen zijn. Ik moet er ook geen groter drama van maken dan het is, wilde alleen even flink spuien!
Toch zul je het er nog wel eens over moeten hebben met je schoonfamilie denk ik . Want straks is ze wel oud genoeg om het te begrijpen en dan zal ze flink gekwetst zijn ..... Mijn schoonouders trekken mijn neefje ook erg voor omdat zij het gevoel hebben dat het kantje boord was met hem . Nu is het zo dat mijn schoonzus Helpp heeft gehad en dat ze daar flink ziek van is geweest , het is ook gevaarlijk . Mijn schoonmoeder had toen het idee dat mijn schoonzus wel eens in coma zou kunnen raken . Nu is dat gelukkig niet gebeurd hoor . Maar mn neefje is na de geboorte ook ziek geweest omdat hij ook te veel vocht had binnen gekregen van zijn moeder onder andere . Alleen is dit alles nu al 2 jaar geleden en is mijn neefje kerngezond .... Hij ontwikkeld zich zeer goed op alle vlakken , alleen zn lengte en gewicht is wat aan de lage kant . Verder doet hij het gelukkig goed . Maar we merken wel dat ze mijn neefje enigzins voortrekken .... Nu is dat op dit moment niet zo een probleem , mijn meiden zijn nog te jong en begrijpen het nog niet ( oudste word 5 binnenkort en jongste is net 2 ) . Maar het zal niet lang meer gaan duren dat de oudste het wel gaat begrijpen en dan ga ik het er toch over hebben . Wil het tegen die tijd wel uit de weg geruimd hebben want ik wil niet dat mijn dochter zich gekwetst gaat voelen straks . Al moet ik wel zeggen dat ik me er totaal niet aan kan ergeren omdat ik de situatie ken ( al is het wat overdreven om daar zo lang in te blijven hangen ) . Gelukkig heb ik schatten van schoonouders en als ik ze dit voorleg zullen ze het ook wel begrijpen . Ook zijn mijn schoonouders wel zo dat ze mij en mijn man helpen waar ze kunnen . Dus ook met oppas in geval van nood e.d . En ik weet ook dondersgoed dat ze echt wel van mijn meiden houden . Dus in dat opzicht heb ik het zwaar getroffen met mijn schoonouders , kan altijd bij ze terecht . Probeer er met de tijd toch nog eens over te praten met ze en leg het voor nu gewoon lekker opzij . Niet aan denken en niet aan ergeren En als het je toch ergerd , dan niet naar ze toe gaan maar wachten tot ze zelf intresse gaan tonen . Het moet tenslotte wel van 2 kanten komen he . Succes er mee . Groetjes Joyce