Ja, we hebben nog even de tijd gelukkig en nee het is niet normaal dat je niet kunt plassen na je bevalling.. maar goed, gelukkig gaat het nu met blaastraining weer zo goed als normaal.
Hey ik zie nu pas je vraag; Ja mijn 1e bevalling was zeker ideaal. Al was de 2e lekker snel en daarom ook ideaal en niet uitgescheurd niks, alleen veel pijnlijker. Ja hoe voelen weeeen.... Moeilijk uit te leggen. Bij de eerste weet ik het al niet eens echt meer. Echt pijn deed het niet. Ja ik moest ze wegzuchten, maar ik kon nog lopen en praten. Bij de 2e kon ik dat echt niet meer en lag alleen maar op bed. Maar ik weet wel dat het bij de 2e begon als lichte ja menstruatiekrampjes dat op een gegeven moment overging in een weenstorm gewoon continue buikpijn dus eigenlijk. Maar het is heel anders dan een menstruatie omdat je er ook allemaal andere dingen bij voelt wat het voor mij draaglijk maakt. Terwijl als ik menstruatiepijn heb kan ik ook heel zielig paracetamol nemen en alleen maar liggen haha.
Hier ook mijn recente bevallingsverhaal, 12-10 Ik schrok om kwart voor 8 wakker, voelde me vreemd. Misschien maar even plassen bedacht ik me. Naast bed voelde ik druppels langs m'n benen glijden en toen besefte ik mij dat m'n vliezen gebroken waren. Snel vriend gebeld die op dat moment aan het werken was. Om half negen de verloskundige gebeld en uitgelegd dat ik ook al weeën had. Deze waren goed op te vangen, kwamen om de 5 minuten en hielden 30 seconden aan ongeveer. Om negen uur kwamen ze al om de minuut en hielden zeker een minuut lang aan. Heftig, maar ik kon ze goed opvangen (blijven ontspannen vond ik moeilijk, maar het hielp enorm!). Vriend en moeder waren er om kwart over negen en om half tien de verloskundige. Op handen en knieën op de bank de weeën opgevangen, later nog even onder de douche en al gauw zat ik op 4 cm. Verloskundige moest nog even een visite doen en na een uurtje kwam ze weer terug. Rond half 12 had ik 8 cm ontsluiting, deze weeën waren heel pittig. Ik kon mij nog moeilijk ontspannen, maar wist waar ik het voor deed. Het randje bleef staan waardoor de verloskundige dit moest weg masseren, vond dit erg gemeen! Na twee pogingen en nog een aantal weeën was het dan zo ver.. ik mocht gaan persen! Ik vond het heel eng, omdat ik nog niet precies voelde waar ik naar toe moest persen, eenmaal het hoofdje gevoeld kon ik precies goed persen. Binnen 25 minuten was hij er dan!! Placenta kwam ook al gauw, paar keer gemene duw gehad in m'n buik maar was dit al gauw vergeten. Twee hechtingen omdat ik een schaafwondje had. Kleine verdoving, voelde ik niks van, was zo intens gelukkig met mijn ventje. Bevalling van 4,5 uur en dat bij m'n eerste kindje, het is mij erg meegevallen en zou dit in de toekomst zeker nog over willen doen voor nog een wondertje. Oh ik vergeet helemaal te melden dat ik rond de 5 cm heel erg misselijk werd toen ik op m'n zij/rug moest gaan liggen voor het toucheren. Heb één keer moeten overgeven, maar luchtte wel op Ook gepoept en geplast tijdens het persen maar op dat moment voelde ik totaal geen schaamte en wilde alleen maar zo snel mogelijk m'n zoontje zien.
Leuk topic! Erg interessant om andermans verhalen te lezen. Hier de mijne in 't kort: In de nacht van 17 op 18 juni verloor ik de slijmprop. Die ochtend verloor ik steeds kleine beetjes vruchtwater (wat ik toen nog niet wist). Had ook al flink wat weeen maar dacht bog steeds niet dat de bevalling begonnen was. Enfin, 's middags naar het ziekenhuis, aan de ctg en getoucheerd: 3 cm! Vk overleg gehad met de gyn: Vliezen breken. "Jij gaat vandaag bevallen!" werd er gezegd. Met de vliezen breken had ik 4/5 cm. Ukkie had in het vruchtwater gepoept. Ze kreeg een elektrode op het hoofdje voor de hartslag. Uur later: 6 cm. Ween werden uiteraard steeds heftiger en op een gegeven moment zag ik het echt niet meer zitten. Gevraagd om pijnstilling: Remifentanil. Eerst nog even toucheren: Nog stééds 6 cm. Door het pompje kon ik me aardig ontspannen tussen de weeen door en ging ik in 1,5 uur tijd van 6 (waar ik dus al een paar uur op zat) naar 10 cm. Toen mocht ik persen. Wat een verschrikkelijk gevoel was dat! Ik vond er geen bal aan. Na ruim een uur persen was ze er nog steeds niet. Ik was uitgeput en haar hartslag daalde ondertussen ook. Ik kreeg verdoving voor de knip en uiteindelijk is ze gehaald met de vacuumpomp. Op de uitgerekende datum is ze geboren.
Bij mij ging het heel vlot. Bij mn eerste werd ik s nachts om half2 wakker. Ik voelde me misselijk alsof ik ziek werd. Dus maar even onder de douche. Eenmaal onder de douche kreeg ik kramp wat steeds terug kwam. Omdat ik in het zh moet bevallen belde ik de gynaecoloog. Die zei dat ik mocht komen maar dat ik me niet hoefde te haasten. Mn vriend nog even koffie gedronken thuis en toen onderweg naar het zh. Eenmaal in de auto kreeg ik steeds meer pijn. Om 05:00u waren we in het ziekenhuis.. Ze zou even kijken hoever ik al was.. 6cm! dit had ik nooit verwacht. Vanaf toen ging het heel snel. Na anderhalf uur had ik volledige ontsluiting en persdrang. Ik heb 6minuten geperst en toen was ons ventje er al! Een hele snelle bevalling van 4.5uur Maar het kan nóg sneller! Mn tweede zwangerschap verliep niet zo lekker. Had ontzettend veel last van voorweeën die niet doorzette. Ik was zo moe van die slapeloze nachten dat ik een prik zou krijgen en een nachtje in het ziekenhuis mocht slapen. Half 11 ging mn vriend naar huis en kwart voor 11 kreeg ik die prik. Ik voelde me al lekker stoned worden dus heb mn vriend geappt dat ik ging slapen. Ik viel heerlijk in slaap totdat ik half 1 wakker schrok. Ik dacht bij mezelf, was dat nou een wee? Maar voelde ook al een aardige druk daaronder. Toch maar even naar de wc.. maar dat lukte ook niet en de weeën kwamen al om de 3 minuten. Ik de zuster geroepen en die zei eerst, probeer maar wat te slapen..:x nog geen 5 min later heb ik dr weer geroepen, toen moest ik weer aan de ctg. Ik werd helemaal gek. Weer 5 min later heb ik dr weer geroepen en gezegd nu haal je iemand die gaat kijken hoe ver ik ben want ik moet weten of mn vriend kan komen. Daar kwam de vk, ze heeft gevoeld en zei verbaasd dat ik al op 7cm zat. Ik dacht bij mezelf onee, dit gaat veelste snel. Dus meteen mn vriend gebeld dat ie moest komen. Ondertussen werd ik naar de verloskamer gereden en ik schreeuwde het uit van de pijn en de enorme druk die ik voelde. 15 min later kreeg ik enorme persdrang en ik perste "iets" uit. Dit waren mn vliezen gevuld met vruchtwater. De vk kon ze dus gewoon aan de buitenkant doorprikken. Ik kreeg meteen een enorme perswee, ik pufte zelf maar mn lichaam perste mn zoontje er gewoon in 1 keer uit. Hij was geboren om 2.05! Helaas was papa 10 minuten te laat de bevalling duurde in totaal maar 1.5uur.. het was gewoon te snel om te verwerken dat ik echt bevallen was.
Mijn Bevallingsverhaal : Zondag ochtend 12oktober werd ik ingeleid omdat ik 42 weken zwanger was s'morgens tegen half 7 gebeld hoelaat ik daar moest zijn, ik kon direct komen. Half 8 waren wij in het ziekenhuis, om half 9 kwam de verloskundige om te beoordelen hoe ik ingeleid zou worden. Ik had 1cm ontsluiting dus ik kreeg 1 x gel en om half 1 zou zij proberen om mijn vliezen te breken. Ondertussen kreeg ik al wat rugkrampen en om half 1 zat ik nog steeds op 1cm maar baarmoeder was zo ver verweekt en verstreken dat ze wel m'n vliezen kon breken. Eenmaal dat gedaan kwam er geen vruchtwater, dat kon vertelde ze. Ze plaatste ook gelijk een elektrode op z'n hoofdje. Half uurtje later kreeg ik zelf wel wat weeën maar niet sterk genoeg dus hup aan de weeën opwekkers. Elk kwartier kwam de verpleegkundige kijken hoe het ging met de weeën. Eerste instantie voelde ik ze niet heel erg dus werden ze continue opgehoogd, uiteindelijk werden ze erg pijnlijk en door de rug weeën wist ik niet hoe ik ze op moest vangen ik had rug en buik weeën. Op het gegeven moment raakte ik hierdoor ook in paniek en overstuur. De verloskundige kwam toen kijken en had net aan 1.5 cm dit was rond half 3. In overleg met verloskundige hadden we een ruggenprik aangevraagd om 3 uur. Hier in het ziekenhuis geld dat je binnen 1 uur geholpen moest zijn. Helaas heb ik m'n ruggenprik pas rond half 6 gekregen en had toen nog maar 3 cm ontsluiting wat een domper... De ruggenprik deed goed z'n werk en ik kon me vrij goed ontspannen. Rond half 9 / 9 uur weer controle 5cm ontsluiting. Hup weeën opwekkers weer omhoog want het ging te langzaam. Rond 12e weer controle gehad nog steeds 5 cm, de verloskundige wou het tot half 2 geven en anders zou het een keizersnee worden.. Half 2. Nog steeds 5 cm maar wel dat ze nu een stukje kon weg duwen zo had ik bijna 5.5 tot 6 cm. Op gegeven moment werden de weeën pijnlijk door de ruggenprik heen en mn heup deed gigantisch zeer. Ik op het knopje gedrukt vk toucheerde 9 cm!!!! Kon me oren niet geloven in anderhalf uur van ongeveer 5.5 /6 cm naar 9 cm gegaan. Toen mocht ik op het gegeven moment gaan persen wow wat raar zeg en wat een kracht heb je dan in je! Ik heb ruim anderhalf uur geperst ik kon niet meer ik was echt kapot ik kon 4 keer persen op een perswee zo krachtig waren ze maar helaas schoot het niet op. De vk had de gyn erbij gehaald die m'n een verdoving gaf, auw zeg! Toen moest ik nog x persen ze hadden het intussen over dat ze de o. k mensen moesten bellen voor een keizersnee. De vk wou dat ik nog 20 min zelf door zou persen maar ik was kapot ik kon echt niet meer, het boeide me ook niet hoe Jack ter wereld kwam als hij maar ter wereld kwam en wel direct.! Knoop door gehakt het word een keizersnee omdat ik het zo lief vroeg Weeën opwekkers uit weeën remmers aan en die persweeen weg puffen mijn god wat een karwei is dat gelukkig mocht ik afentoe aan het pers gevoel toegeven anders barste ik echt uit elkaar. Rond kwart voor 6 was ik op de o. k, rond 6 uur lag ik op de operatie tafel en om 06:13 was Jack daar. Rond 7 uur lag ik met de kleine op de uitslaapkamer. En om half 9 op de verloskamer waar ik 4 dagen moest blijven. Ik hoorde achteraf pas wat de reden nou was dat het persen niet verder lukte, Jack was tijden de persweeën gaan draaien en zo een sterrenkijker geworden. Het was echt een hele pittige bevalling en nee zou het nooit meer over willen doen, maar ik ben smoorverliefd op m'n kleine mannetje.
Leuk om alle verhalen te lezen! Idd rond de 4 cm ontsluiting erg misselijk eb overgeven. Hoor dat heel vaak trouwens. Mijn bevalling van mn zoontje ging ook snel. Om 19.00 braken mn vliezen. ben gaan douche gelijk ff mn benen en onderkantje geschoren haha. Rond 20.30 begonnen de weeen, gelijk regelmatig. om 21.45 verloskundige gebeld, ze waren al op de hoogte van mn gebroken vliezen. Ze was hier rond 22.15. had toen 4 cm ontsluiting. ze zei ik kom over 2 uur terug om te kijken. Toen ben ik nog op de wc gaan zitten om te proberen om te poepen, was bang om tijdens het persen te poepen haha waar je je dan wel niet druk om maak, het lukte nog ook. had toen echt een weeenstorm, zat bijna geen tijd meer tussen de weeen. dacht echt omg ze komt pas over 2 uur. Maar om 23.15 ineens persweeën, dus man gebeld en ze was er binnen 10 min. moest nog heel even wachten want ik had ook een randje, was zo weg gelukkig. Maar helaas na bijna een uur persen en alle standjes geprobeerd te hebben geen baby. hartslag daalde elke keer met persen dus toch nog naar het ziekenhuis. Man en moeder snel spullen bij elkaar gepakt (had geen vluchttas, wilde te graag thuis heb daar wel van geleerd) was binnen 10 min in t ziekenhuis, was erg rot om persweeen op te vangen in de auto. daar nog ongeveer halfuurtje geperst met behulp van de vacuümpomp. Zoontje was een sterrenkijkertje. Om 01.15 geboren. Dus duurde alles bij elkaar ongeveer 6 uurtjes. Ik hoop met deze bevalling alsnog thuis te kunnen bevallen. Hopelijk gaat t ook lekker snel zal deze keer wel een vluchttas maken haha
Leuk om die verhalen te lezen! Hierbij mijn verhaal. Bevallen met 40.6 's nachts wat gerommel, wat onrustig geslapen. 's Ochtends rond een uur of 06.00 begonnen de weeën wat regelmatig te komen. Manlief moest nog even wat klusjes doen (eigen bedrijf) dus vroeg of het goed was dat hij nog wegging. Het was ons eerste kindje en ik had geen flauw idee wat er zou gaan komen of hoe lang het zou gaan duren dus ik vond het prima. Hij zou rond 09.00/09.30 uur thuis zijn. Om 09.45 uur was hij er nog niet en ondertussen gingen de weeën toch echt wel zeer doen. Manlief proberen te bellen, had ik storing met mijn telefoon Om 10.00 uur kwam hij eindelijk thuis. Hij heeft de verloskundige gebeld en zij adviseerde om even onder de douche te gaan. Tijdje onder de douche gezeten en toen ik er onderuit kwam braken mijn vliezen. Omdat onze zoon niet ingedaald was ben ik op bed gaan liggen. Zo'n vijf minuten later om 10.30 uur was de vk er. Ze checkte even hoever ik was.. 8 cm Om 11.00 uur had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik gaan persen. Om 11.25 is onze zoon geboren. De kraamverzorgster kwam net binnen toen onze zoon geboren was. Geen hechtingen aan het hele avontuur overgehouden, maar omdat het allemaal zo vlot ging wilde mijn baarmoeder niet krimpen en heb ik een fluxus gehad (ca. 1 liter bloed verloren). Dat was eigenlijk het enige smetje op het hele verhaal. Bij een evt. volgende zou ik het alleen niet meer goed vinden dat manlief nog even weggaat. Ik vind het wel jammer dat we niets gefilmd hebben. Het meeste is toch wel heel erg langs mee heen gegaan. Het enige wat ik nog weet is dat manlief tegen me zei dat ik er echt voor gemaakt was Ik heb de hele bevalling geen kik gegeven maar toen heb ik hem wel even toegesnauwd dat dat toch echt niet zo was..
Wat een bijzondere momenten zijn het toch hė?! Nou hier liep het helemaal niet zoals verwacht. Wel een lang verhaal, sorry daarvoor, is voor mij ook een stukje verwerking.. Op vrijdag voor de bevalling had ik wat bloed verloren en had ik sinds de middag klachten van pijnlijke harde buiken die frequent kwamen, heb er zelfs de weeëntimer voor aangezet, maar weeën daar was het veel te vroeg voor. Vanavond maar niet sporten en een avondje op de bank. Een vriendin appte nog hoe het ging en ik deed m'n verhaal, ze zei als de klachten om 23.00 uur nog aanwezig zijn bel je gewoon de vk. De tijd kroop en de pijn bleef aanwezig, zal ik nu bellen?! Ik dacht ik vraag het eens op het forum, iedereen die reageerde zei je moet bellen. Ik pakte de telefoon en twijfelde nog bij het keuze menu toets 1 voor bevallingen, doorgeven kraambed of dringende vragen. Tja is het dringend?! Nou ja uiteindelijk toch maar gedaan, de vk hoorde m'n verhaal aan en dacht dat de klachten wel bij het termijn hoorde en adviseerde me Paracetamol te nemen, een kruik, niet meer te klokken en te gaan slapen. Ik voelde me niet serieus genomen en moest erg huilen.. De nacht was oké, maar zodra ik weer iets ging doen toch weer klachten. Eigenwijs ging ik toch even met m'n ouders naar de stad, want ja het paste bij het termijn dus ik zou me wel aanstellen. 'S middags hadden we een pretecho, daar vragen ze hoe het gaat en zo deed ik op ieuw m'n verhaal. Ze heeft gemeten tijdens de echo en was verontrust in combinatie met m'n klachten besloot ze ook de vk te bellen, maar wederom geen actie. Maandag zou ik op controle komen bij de vk dus dan zouden we verder kijken. Zo probeerde ik me zo rustig te houden dat weekend, want zodra ik iets deed kwamen de klachten. Maandagnacht wat een beroerde nacht was dat, maar het zal wel de spanning voor de controle zijn. Vriend was al vroeg aan het werk (4.00 uur). De klachten kwamen in alle hevigheid terug en ik dacht een bad dat zal goed doen. Word het bad niet warm genoeg, want schijnbaar hadden we 's nachts een spaarstand op het water. Vriend geappt om die reden en zegt dat hij dat vanavond wel even verandert. De verdere uurtjes ben ik de tijd aan het wegkijken tot ik op controle mocht komen en probeer ik een prettige houding te vinden. Na nogmaals in bad te zijn geweest ga ik weer op bed liggen. Ik lig nog maar net en voel een knapje, ik wist meteen wat het was (eigenlijk raar als je het nooit eerder hebt meegemaakt) spring uit bed en ja hoor m'n vliezen zijn gebroken. Ik app eerst m'n werk om te zeggen dat ze vervanging moeten zoeken voor m'n late dienst, bel m'n vriend die schrikt en zegt dat ik de vk moet bellen. Na nog wat twijfel, want ja over een uur moet ik op controle, bel ik toch maar de vk. Zij zegt met dat ik een maandverband moet pakken om wat vruchtwater op te vangen en op bed moet gaan liggen ze komt eraan. Tijdens het wachten komt mijn moeder die m'n vriend had gebeld. Het duurt even voor de vk er isen m'n vriend zegt anders bel je 112 maar! Ikzeg nee joh de vk komt er zo aan. Om 9.05 uur komt de vk, ik heb hevige pijn en m'n buik is gespannen. De vk kijkt en ruikt aan het maandverband (vies werk hebben ze..) en luistert naar het hartje. Inwendig onderzoek doet ze niet, omdat ze de bevalling misschien nog wel kunnen remmen. De vk twijfelt om een ambulance te bellen, maar eer deze er is zijn wij al in het zkh. Dus zo stap ik bij de vk in de auto (mijn moeder heeft geen rijbewijs). Handdoek eronder en gaan! Een vluchtkoffer heb ik niet, want tja ben pas 30+5 weken zwanger. De vk heeft thuis het zkh op de hoogte gebracht van onze komst. Al snel krijg ik persdrang en opnieuw wordt het zkh gebeld met de mededeling dat iedereen klaar moet staan. Vriend wordt gebeld dat we onderweg naar het zkh zijn. Hij zit nog op zo'n anderhalf uur afstand.. In de auto wordt een plan bedacht, wie pakt de rolstoel, wie rent naar de lift etc. De autorit was drama, het wegpuffen van persweeën was echt moeilijk. Ik zeg nog dat ik dat nog niet heb gehad op m'n zenclubje (yoga). Na een half uur zijn we in het zkh (10.00 uur). Hoe ze het gedaan hebben weet ik niet maar de vk stond al bij de lift, zodat we meteen in konden stappen. Eenmaal op de verloskamer staat een heel team klaar. Er word een infuus geprikt die in eerste instantie mislukte en ondertussen word m'n broek naar beneden getrokken. Het gaat allemaal zo snel. Ze zetten een draadje op het hoofdje, doen de CTG band om en controleren de ontsluiting.....10cm!! Vriend wordt niet meer op de hoogte gebracht, want dat zou te gevaarlijk zijn! Na 11 minuten word Hidde geboren, heel even mag hij bij mij liggen en knipt m'n moeder de navelstreng door. Dan word Hidde onderzocht en weggebracht naar een andere ruimte. Terwijl hij onderzocht wordt, word ik gehecht, douche ik en kan ik naar hem toe.. Dat was het bevallingsverhaal! Korte aanvulling Hidde is naar het WKZ gebracht, heeft het super goed gedaan, na 4,5 week zkh zijn we sinds vrijdag thuis!
Mijn verhaal van mijn eerste dochter! Op maandag 10 okt was ik 41 weken zwanger en moest voor controle naar de gyn! Daar werd gekeken of ik nog genoeg vruchtwater had etc.. ook werd er een inleidingsdatum gepland nml donderdag 13 okt. Ik ging weg bij de gyn en voelde al wat rommelen, die avond gingen we bij de turk eten en het rommelde steeds meer! Om 20 uur werden ze pijnlijker en we dachten nog aan een blaasontsteking ( de vk zei ga naar de huisartsenpost om daarop te testen) nou dat was het dus niet hihi.. Rond 23 uur ging ik na een hete douche en wat paracetamol naar bed! Aangezien het de avond daarvoor ook mee stopte! Nou dus niet en heb de hele nacht onder in kamer gezeten en wat weeen wegpuffen! Om 7 uur werd mn man wakker en wou gaan werken, ik zeg blijf jij maar lekker hier jij en bel aub de vk! Die kwamen rond 9 uur, ze toucheerde en had 2 cm.. poehpoeh dacht ik nog.. ze zouden om 13 uur terug komen om te kijken of dan mn vliezen gebroken konden worden.. tussentijds zelfs nog geslapen met een kruikje precies 13 uur waren ze terug, had nu 3 cm en ze prikte mn vliezen door.. helaas had mn meisje erin gepoept en moestem we naar het ziekenhuis! Dus snel alles bijeen geraapt en hup naar het ziekenhuis. Daar aangekomen had ik een kleine 4 cm ontsluiting! Ze prikte vast een infuus voor opwekkers en ik kreeg een slang in mij voor het vruchtwater schoon te spoelen (achteraf bleek bijvullen) en een elektrode op mn dochters hoofdje.. al snel.rond 15 uur hebben ze me toch aan de opwekkers gelegd want het schoot niet op! Ieder half uur zette ze hem.hoger en om 18 uur werd het me echt teveel.. met nog steeds maar 4 cm.kreeg weeen om de 20 sec pff dus toch maar een ruggeprik! En erachteraan de catheter . Mn man is toen nog wat gaan eten onder en ik ben even wat gaan slapen.. ouders en schoonouders waren ook gekomen want ze maakte zich zorgen ( was eigenlijk niet de bedoeling maar was wel.blij met de afleiding! Om 20 uur nog steeds 4 cm en om 22 uur ook Om 22.30 werd dan ook besloten voor een keizersnee want ook het hartje daalde steeds.. moest ook steeds op mijn zij liggen anders daalde de hartslag hartstikke van mn dochter.. ik was toch wel blij met de keizersnee maar ook weer niet. Extra spul in de ruggeprik gedaan en hoppa ik was er klaar voor! Om 23.28 uur werd ze dan eindelijk geboren! Wat was ik.blij maar ze huilde niet, 5 minuten lang niet pfff niemand die wat zei ook, werd echt boos daar! Eindelijk dat eerste huiltje en kreeg ik haar ook eindelijk te zien.. toen ging ze snel.met papa mee en mij gingen ze hechten en werd naar de uitslaapkamer gebracht waar ze eindeijk in mijn armen mocht liggen! Rond 1.30 mocht ik terug naar de afdeling en hebben de opa's en oma's even snel gekeken en zijn toen allemaal naar huis gegaan! Mn dochter dronk niet dus werd laterna opgenomen op neonatologie met een sonde.. daar zag ik ze steeds maar even alleen tijdens de voedingen smorgens en overdag, de laatste gaf ik om 19 uur anders werd het te vermoeiend! Na 6 dagen mochten we eindelijk naar huis maar door deze bevalling hoe het allemaal is gelopen en dan een keizersnee heb ik bijna een depressie aan overgehouden.. Toen ik zwanger was van mn zoontje mocht ik kiezen, geplande ks of normaal proberen! Na vele groeiechos bleek hij ook een grote baby te zijn( mn dochter paste niet door mn bekken door haar gewicht) en hebben we besloten voor een geplande ks mits ik alles mocht zien op een scherm Ik had zoveel rust toen we de datum.hadden gepland! Laterna bleek dat er geen camera hing in de OK dat was wel balen zeg! Die dag 39 weken zwanger moesten we ons om 8.15 melden op de kraamafdeling! Kreeg een operatieschort, infuus en catheter! Die laatste was echt hels pff.. om 11.15 werd ik pas naar de OK gereden en daar bleek dat de gyn had gezorgd voor een eigen camera zodat ik wel alles kon zien! En wauw wat was dat prachtig! Voor mij was het echt een droom bevalling! Toen ze de vliezen doorpikte zag je ineens een hoofdje zitten met veel haar en toen werd hij eruit gehaald wauwww.. Om 11.59 werd hij geboren met idd een hoog gewicht en we hadden een goede keuze gemaakt volgens de gyn want op de normale manier was het niet gelukt! Hij werd snel even nagekeken en heb hem toen bij me gehad en daarna op de uitslaapkamer weer! Om 14.30 mocht ik terug naar de afdeling De start van mn zoontje was wel goed en lag gewoon bij me op de kamer en na 3 dagen mochten we naar huis! Het herstel was overigens wel hels! Na 1 week is de wond voor de helft opengesprongen brrr die pas na 10 weken helemaal dicht was! Nu is het ook een behoorlijk lelijk.litteken maarja..
Bij mijn eerste bevalling had ik geen eens door dat het al begonnen was, ik was 38,6 en had 2dagen later al een afspraak staan voor strippen omdat me zoon een week voor liep en veel last had van voorweeen al een tijdje. Mijn vk wou niet dat ik van een te grote baby zou gaan bevallen. Ik had de hele dag al last van die voorweeen ze waren niet regelmatig kwam steeds om de 7min of 15 min 5 min...zo ging het de hele dag ik heb zelfs die dag nog lekker een boswandeling gemaakt en gewinkeld moest alleen tussen door even stoppen met lopen om die voorwee even optevangen op de hoogste pik maar echt pijnlijk was het niet. Toen ik thuis kwam wou ik even proberen te slapen in de middag dat lukte niet werd te veel afgeleid door die voorweeen. Toen ben ik het maar goed bij gaan houden en me moeder nog gebeld die zei bel de vk anders even ik dacht nee ze zijn niet pijnlijk en niet regelmatig. Toen het avond was stopte het toen dacht ik nu ga ik slapen want was erg moe en de nacht ervoor ook weinig geslapen. ik lag een uurtje in bed en toen wowie toen kreeg ik toch heftige kramp ik dus naar de wc gegaan heb me echt helemaal leeg gepoept haha fijn detail. Maar de hefige kramp bleef aanhouden om de 2 min kwamen ze ik heb me man geroept en zei bel nu de vk. Normaal moet je een uur wachten en bijhouden maar ik wist gewoon het is nu begonnen. De vk kwam gelukkig gelijk naar me toe en wat denk je al 7cm!!! Snel naar het ziekenhuis toe en me mannetje is binnen 3 uur geboren. De weeen vond ik wel heftig want had buik rug en been weeen tegelijk maar het was wel echt te doen. Het persen ging iets minder me zoon was toen al eigenwijs hij lag er een beetje scheef voor, en me persweeën werden steeds zwakker tot dat ik geen persweeën meer had. Ze wou nog een keer proberen anders zou de gyn erbij komen om te helpen met de tang. was al 45min aan het persen. Ik dacht echt niet komt niks van in, dus ik ben op eigekracht gaan persen wat kwam er een oerkracht in me vrij zeg en de verpleging hielp me tijdens het persen om op me buik te drukken op de billen en toen werd het hoofdje gelukkig geboren. Mijn 2e bevalling ben ik ingeleid met 37,3 kreeg ik een ballonnetje had een te hoge bloeddruk en begon zwangerschapsvergiftiging te ontwikkelen en me zoontje was erg rustig geworden. Mijn gevoel zei al dat ik weer een snelle bevalling zou hebben. Na het plaatsen van de ballon moet ik aan de ctg gelijk ze zeiden je kan even een half uurtje een beetje menstruatiepijn krijgen en ze hoopte dat de ballon de volgende ochtend ze werk al had gedaan. Wat denk je ik lig aan de ctg en ik krijg toch pijnlijke weeën en regelmatig ik zei al tegen me man nou dit voelt niet als menstruatiepijn. Ik had de klok in de gaten gehouden want moest een half uur aan de ctg en uit ervaring wist ik dat ze nooit binnen een half uur terug zijn. dus na een half uur maar gedrukt op de bel en toen zeiden ze al ja we zagen het al op het scherm jij mag door naar de verloskamers. eenmaal daar heerlijk gedocht en kon ik de weeën goed opvangen voelde nu meer als voorween en niet meer pijnlijk binnen 3 uur was het ballontje eruit. Ik was super moe omdat ik al nachten niet goed sliep en het was al 22.00 dus ik koos ervoor om eerst lekker te slapen en de volgende dag te starten met het echte werk. De volgende dag infuus gekregen vliezen gebroken en gelijk heftige weeën dit keer geen rug been en buik weeën maar gelijk persweeën ik kon ze niet meer opvangen en heb gekozen voor pijnstilling een morfine pomp. heb 3x kunnen drukken en toen mocht ik eindelijk echt persen en hij was zo geboren het heeft nog geen 2 uur geduurd. Mijn gevoel had dus gelijk gehad.
Afgelopen maandag ben ik bevallen van een zoon. Mijn dochter is geboren via een geplande keizersnede, dus het was een totaal nieuwe ervaring. Fijn om het hier even op te schrijven: Zaterdagnacht kreeg ik weeen. Nog niet erg regelmatig (2 per uur ongeveer), maar ik voelde dat er iets aan zat te komen. Mijn man was op een verjaardag en vroeg hem voor de zekerheid thuis te komen. Ik heb nog redelijk kunnen slapen die nacht en we hadden afgesproken met mijn schoonzus om met de kinderen naar julianatoren te gaan. Omdat het niet doorzette, besloten we te gaan en hebben de vluchtkoffer en maxi cosi meegenomen. De onregelmatige weeen bleven aanhouden in het pretpark, maar ik voelde me nog prima. We zijn daarna nog uit eten gegaan en waren rond 20.30 thuis. Mijn man bracht mijn dochter naar bed en ik installeerde me op de bank. Toen begonnen de weeen regelmatig te komen...10 minuten, 8 minuten, 6 minuten. Helaas steeds niet tot die 5 die nodig zijn om naar het ziekenhuis te mogen (ik was onder controle bij gynaecoloog ivm vorige keizersnede). Dit hield helaas heel lang aan. Ik heb de hele nacht films gekeken en de weeen opgevangen op handen en knieën. Om 7.00 uur belde ik het ziekenhuis, maar ze konden niets voor me doen tot ze om de 5 minuten kwamen. Ik heb toen mijn dochter wakker gemaakt en klaar gemaakt voor de peuterspeelzaal. Mijn man heeft haar gebracht en ik ging douchen. Ik heb de laatste dingen klaargezet voor de komst van de baby en de was, vaatwasser en robotstofzuiger aangezet. Ik wilde nog net een rekening betalen en toen kwamen de weeen om de 3-5 minuten. Mijn man belde het ziekenhuis en we mochten direct komen. In de auto kwamen de weeen nog sneller, maar eenmaal aan de ctg om 11.00 uur kwamen ze weer om de 7 minuten. De verloskundige deed inwendig onderzoek en ik had 2 cm ontsluiting. Ze ging me toucheren en maakte er 3 cm van. Vervolgens kregen we lunch en de verpleegkundige raadde me aan lang te gaan douchen. Om 14.00 uur kwam de verloskundige weer. Ik had 5 cm ontsluiting, de vliezen werden gebroken en de baby kreeg een elektrode op zijn hoofd om zijn hartslag te registreren. Mijn zus kwam nog even langs en mijn man ging nog even op ziekenbezoek bij mijn neefje. Op dat moment begonnen de weeen echt zeer te doen en ik besloot een remifentanilpomp te vragen. Deze kreeg ik vrij snel en de weeen werden dragelijk. Tussendoor doezelde ik een beetje weg. Dat was heerlijk, aangezien ik niet had geslapen. Ik weet niet of het door het pompje kwam, maar ik moest twee keer overgeven. Later heb ik nog eens twee keer overgegeven. Ik kreeg nog een keer controle van de verloskundige en zat op 7 cm. Toen begonnen de weeen weer sterker te worden en deed het pompje niet meer genoeg. Om 18.15 voelde ik enorm veel pijn en persdrang. Ik kon niet eens meer op de knop drukken om de verpleegkundige te roepen en riep naar m'n man om dit te doen. De verpleegkundige en verloskundige kwamen direct. Ik zat op 10 cm en tijdens het wachten op de volgende wee, moest ik vast oefenen. Ondertussen werd de remifentanilpomp afgekoppeld en de instrumenten klaar gelegd. Ik voelde dat het zwaar zou worden. Ik kreeg m'n benen bijna niet meer omhoog en had het gevoel geen kracht meer te hebben. Ik raakte een beetje in paniek en had niet het vertrouwen dat het me zou lukken. Bij de eerste perswee ging het al mis. M'n houding was niet goed, ik perste niet hard genoeg en maakte te veel geluid. Ik voelde alleen maar pijn. De volgende weeen gingen net zo en m'n vertrouwen viel steeds verder weg. Ondanks dat ze zeiden dat ik het zo goed ging. De verloskundige hielp me op weg door de huid op te rekken. Dat deed nog meer zeer en ik zocht naar uitwegen; pijnstilling, maar dat was er natuurlijk niet, de baarkruk, maar dat ging niet meer. Bijna wilde ik een keizersnede opperen. Op een gegeven moment werd de verpleegkundige streng en stelde me voor de keuze: of nog 30 persweeen op deze manier of 15 op de juiste. Er ging een knop om en ik kreeg als tip door de pijn heen te persen. Dat voelde beter en er kwam vaart in. Ik zag het hoofdje staan en kreeg weer even een terugslag toen ik hem tussen twee weeen in voelde terugzakken. Maar een perswee later kwam zijn hoofdje eruit. Ik moest even inhouden omdat de navelstreng 2 keer om zijn nek zat en doorgeknipt moest worden. Vervolgens mocht ik zijn schouders eruit persen en werd op mijn buik gelegd. Na 2 dagen weeen, 6 uur ontsluitingsfase en drie kwartier persen was de pijn direct weg. Uiteindelijk bleek dat ik een beetje was uitgescheurd, maar daar heb ik niets van gevoeld. De verloskundige en verpleegkundige moesten snel naar de volgende bevalling en wij bleven liggen. Hij had direct honger en ik legde hem aan. Hij heeft wel een half uur gedronken. Daarna werd hij schoongemaakt en aangekleed, ik werd gehecht en daarna kwam de hele familie hem even bewonderen. Toen iedereen weg was, kon ik lekker douchen en we mochten na ontvangst van al het papierwerk naar huis. Zo..dat lucht op! Edit: ik was trouwens 40+6 zwanger en zou die middag een afspraak hebben met de gynaecoloog voor het opstellen van een plan. Dat was dus niet meer nodig gelukkig.
Hier komt mijn bevallingsverhaal. Hopelijk ook een stukje verwerking voor mezelf. Bij 40+1 ben ik gestript, ik bleek toen al 2 cm ontsluiting te hebben en de vk had goede hoop dat het strippen effect zou hebben. Volgende ochtend de slijmprop verloren, de dag daarna vrijwel continu harde buiken maar niet echt pijnlijk. 'sNachts om half 1 werd ik wakker van de eerste wee. Deze kwamen nog erg onregelmatig maar waren wel pijnlijk. Om 4 uur mijn man wakker gemaakt en de vk gebeld. Deze gaf aan dat het nog wel even zou duren aangezien ze nog onregelmatig waren. Om 9 uur kwam ze kijken, en inderdaad zat ik nog steeds op de 2cm die ik al had. Om half 1 kwam ze weer. In de tussentijd werden de weeën regelmatig en krachtig. Toen bleek ik 4-5 cm te hebben. Toen zijn we naar het ziekenhuis gegaan en daar begon het allemaal.. Daar aangekomen had ik 6-7 cm, en ik kreeg op mijn verzoek een ruggenprik. Deze werkte helaas maar halfzijdig. De weeën stagneerden direct. Dus hoppa weeënopwekkers erbij, wat resulteerde in een weeënstorm. Maar omdat de ruggenprik maar voor de helft werkte, kwamen die weeën er dwars doorheen en werd ik gek van de pijn. Toen kreeg ik persdrang en dacht ik dat de ellende voorbij was. Bij VT bleek ik nog steeds op 7 cm te zitten. Remifentanyl er bij omdat ik de weeënstorm en pijn niet meer kon handelen. Dit zorgde wel voor enige ontspanning waardoor ik het uiteindelijk vol heb gehouden tot 10cm. Toen het persen..1,5u bezig en het lukte niet op eigen kracht. Er was twijfel of het kindje voldoende gedaald was om te kunnen helpen met de vacuüm, anders werd het alsnog een KS. Gynaecoloog erbij, en gelukkig kon het met de vacuüm. Met nog 3 goeie persweeën en hulp van de vacuüm is ons mannetje na 21 uur geboren. Ik bleek een hoge vaginawandruptuur te hebben, die fors bloedde. De gynaecoloog heeft deze op de verloskamer netjes gehecht. Maar toen werd ik niet goed. Ondragelijke pijn aan de knip, en m'n linkerbeen werd ineens helemaal doof. Enorm hoge hartslag(175), lage bloeddruk en koorts. En ik voelde een hechting knappen van binnen. Uiteindelijk besloot de gynaecoloog mij onder narcose te gaan onderzoeken want ze kregen me niet stabiel. De wond was weer gaan bloeden, waardoor er vuistgrote stolsels gevormd waren die tegen een zenuw drukten. Deze zijn verwijderd en ik werd opnieuw gehecht. Ondertussen ca. 2 liter bloed verloren dus bloedtransfusie gehad. Nog een paar dagen in het zkh moeten blijven en inmiddels ben ik bijna een week thuis..het zal nog lang duren voordat ik goed hersteld ben. Maar gelukkig is ons kereltje kerngezond!
Heftig verhaal Lauren!!! Ik hoop dat je een voorspoedig herstel hebt en kunt genieten van je kereltje!
Okee, even heel kort. Het volledige verhaal staat chronologisch in een topic beschreven, genaamd "zijn dit voorweeën?". Heb het nog niet durven terug lezen, nog even te confronterend op het moment, dus ik hoop dat het volgende overeenkomt : Achteraf gezien vanaf 33+0 weken al weeën. Met 33+4 toch maar naar het ziekenhuis: verkorte baarmoederhals, dus opname met weeënremmers en longrijping. Met 34+1 naar huis. Met 34+3 weer terug met (weer achteraf gezien) weeën. Mocht naar huis om het af te wachten, kon alle kanten op. Drie uur later braken mijn vliezen, dus snel weer terug naar het ziekenhuis (liggend in de auto, want de baby was natuurlijk nog niet ingedaald). Eenmaal daar begonnen de weeën flink op te zetten, maar op de CTG zag je niks. Verpleegkundige geloofde dus niet dat de bevalling al begonnen was (zei ze tegen mij terwijl ik haar om de 3 minuten puffend aankeek ). Na een uur kwam de arts even kijken, en die concludeerde gelukkig dat de CTG ruk was. Bleek dat ik volledige rugweeën had die de CTG niet oppikte. Inmiddels 3 cm ontsluiting. Na een half uur: 5 cm. Oei, dat ging wel erg rap. Snel maar het team optrommelen, want dit zou een stuitbevalling worden. Zelfs de hoofd gynaecoloog kwam toekijken, want dit was toch wel heel bijzonder (de ramptoerist ). Weer een half uur later: 7 cm. Nu werd het echt moeilijk, dat laatste stukje. Bij 9,5 cm kreeg ik persweeën, maar mocht nog niet persen, want ik moest eerst tot 10,5 cm komen, omdat het een stuitbevalling zou zijn. Een uur(!) later mocht ik eindelijk meepersen, dus hop benen in de beugels (wat een nare positie is dat zeg! Maar het moest, want anders konden ze mijn dochter niet goed opvangen). Een flinke knip en persen maar. Ja leuk hoor, maar die persweeën waren inmiddels al zo goed als op. Dus flink het infuus open met weeënopwekkers: het hielp geen drol. Ruim een uur geperst, in totaal zo'n 5 persweeën gehad, de rest helemaal zelf gedaan. Na 50min hoorde ik geroezemoes in de hoek: er werd een deadline afgesproken. Ze hoefde mij echt niet te vertellen wat dat betekende (spoedkeizersnede), maar ik bleef rustig en geconcentreerd en heb toch nog mijn meisje er zelf uit weten te krijgen. Ze deed het prachtig, ademde meteen en keek in het rond. Ze mocht even op mijn buik liggen en werd toen weggenomen om onderzocht te worden en in de couveuse gelegd te worden. Ze was helemaal bont en blauw van onder van het persen, arme meid. Maar wat was ze sterk en gezond! Ik werd gehecht terwijl mijn man met haar mee naar boven ging naar de couveuse afdeling. Een uur later kwam hij weer naar beneden om mij op te halen om met bed en al naar boven te gaan voor nog wat quality-time met mijn meisje. Dat uur heb ik als heel eenzaam ervaren: ik werd alleen gelaten met een beschuit met muisjes en een glas limonade. Even kwam de verpleegkundige helpen met douchen, maar was ook weer snel genoeg weg. Maar het uurtje met mijn meisje daarna maakte alles weer goed De tijd daarna was vreselijk: zo niet wat ik had voorgesteld als kraamperiode. Mijn dochtertje deed het fantastisch, ongelooflijk. Wij lagen in een prive kamer in het ziekenhuis, lekker naast elkaar, zij in haar couveuse. Elke 3 uur mocht zij een uurtje eruit om te buidelen en te knuffelen en voeden. Ideaal dus. Maar natuurlijk lang niet zo fijn als lekker thuis zijn met een kraamhulp. Het was een erg chaotische en onrustig periode. Ik had dan ook de hele tijd koorts van de vermoeidheid. Eenmaal thuis, twee weken later, stortte ik flink in. Maar daarna knapte ik alweer snel op. Met mijn meisje gaat het nu super. We hebben de nodige opstartproblemen gehad met haar prematuriteit, vooral met de borstvoeding. Verder heeft zij verborgen reflux, en moet binnenkort geopereerd worden aan een aangeboren afwijking. Maar verder doet ze het boven verwachting goed! We hoefde al heel snel niet meer te corrigeren voor haar vroeggeboorte, ze heeft alles, zowel lichamelijk als cognitief helemaal ingehaald. Zo trots!
Vanaf week 34 voorweeën gehad. Ben met 39,1 gestript op vrijdagmiddag 4 uur omdat ik niet meer dan 4 uurtjes slaap per nacht had de eerdere 5 weken. Had toen ik gestript werd al 2 cm ontsluiting. Heeft niks uitgehaald na wat rommelen na en had dan ook gedacht dat ik overtijd zou lopen... Maandag voordat mijn man naar het werk ging nog bij mijn schoonzus op verjaardag geweest en die zei nog dat ze blij was dat se baby niet op haar verjaardag werd geboren. Mijn man is tegen half 2 vertrokken naar het werk en ik wilde even op bed liggen nadat ik hem uitgezwaaid had, nog even met iemand gebeld en toen ben ik naar boven gegaan rond kwart voor 3, even op het toilet gezeten om te plassen toen ik doorgetrokken had kwam er een warme golf vloeistof achteraan, ik wist zeker dat mijn vliezen gebroken waren en heb gelijk gekeken in de toilet of het helder was en dat was zo dus geen paniek wat dat betreft. Toch dacht ij even en nu?! Ik de VK gebeld en die zei dat ik even moest bellen om half 6 hoe het vorderde want dan kwam ze kijken. Mijn man gebeld op zijn werk en verteld dat er nog niks aan de hand was verder en dat ik wek weer belde maar z'n collega's vertelden dat hij beter gelijk kon gaan en zo heeft hij ook gedaan. Ik heb 2 weeën om de 6 minuten gehad en daarna om de 2 minuten met Max anderhalve minuut ertussen, wat verschrikkelijk wist niet wat ik met mezelf aan noest, douche hielp niet masseren niet en zitten kon ik al helemaaaaal niet! De VK gebeld om kwart voor 4 dat ik het niet neer aan kon en dat we wilden komen en dat mocht. Wat een verschrikkelijke autorit was dat! In het ziekenhuis was alles gereed gemaakt had ik al 4cm ontsluiting en heb ik in bad gezeten, mijn man kon geen slokje thee tussendoor nemen zo heftig kreeg ik ze achter elkaar. Toen uit bad en had ik 6cm en mocht ik pijnstilling, heb nog lekker wat gedronken even snel iets gegeten en mijn zus en moeder gebeld. Na een aantal uren heftige weeën bleef ik steken op 9,5 cm ontsluiting terwijl ik wel al persweeen had, voelt echt enorm tegen natuurlijk om niet te persen wanneer je lichaam aangeeft dat je moet. Daarna mocht ik persen maar mijn zoontje bleef met schouders haken waardoor hij na het persen gewoon weer terug zakte, met de verpleegkundige drukkend op mijn buik, ik persend en de verloskundige de knip zette kwam mijn zoontje ter wereld! Om 21:40 is hij geboren en om 15:10 begon de bevalling met het breken van de vliezen. Heb het als heel mooi en relaxed ervaren en ben geen seconden bang geweest of in paniek. Ik vond de weeenstorm het heftigste van alles. Na de bevalling hoorde ik wel van de kraamhulp dat de buikcompressie enkel en in nood gevallen gedaan word maar heb dit niet als heftig oid ervaren. Kijk mooi op mijn bevalling terug. Het herstel is mij ook enorm meegevallen hoor heb een heerlijke kraamtijd gehad.
Was precies 39 weken zwanger, nog nergens last van. Stond smorgens op om half 8, 8 uur was ik me aan t opmaken enzo, en voelde ik iets in m'n rug. Om 10.00 uur stond ik al over een stoel voorover gebukt, zo'n last van m'n rug (rugweeen). Om kwart over 10 toch maar de vk gebeld, zat nog geen minuut tussen de weeën. Half 11 was ze hier, ze kerk en ik zat al op 5 cm! (En ik maar denken dat ik me aanstelde). Als ik nog in t zh wilde bevallen moesten we gaan. 11 uur in t zh,half 12 6 cm, kwart over 12 8 cm en 1 uur mocht ik gaan persen. Was helaas geen tijd meer voor pijnbestrijding. Om 5 voor 2 was hij er. Wel een knipje rijker, maar dat maakt op dat moment echt niks uit. Een erg snelle bevalling dus, totaal 6 uur. En dat voor een eerste.
Mijn twee bevallingen; Bij dochter begonnen de weeën op zaterdagavond, was toen 1 dag overtijd. Onregelmatige weeën gehouden tot dinsdagavond, toen een nachtje in het zkh geslapen met pijnstilling, had al 3 dagen niet geslapen. Die avond had ik 4cm ontsluiting en werd de volgende ochtend wakker met 9cm. Gelijk naar de verloskamer, daar braken de vliezen, dochter in vruchtwater gepoept dus naar de afdeling gynaecologie. Aan de weeënopwekkers en 100minuten geperst en toen werd ze eindelijk geboren om 12:15uur. Gelukkig geen knip of scheur. Zoontje begonnen de weeën op woensdagmiddag om 14:00uur. Ook 1 dag overtijd. Om 20:30 naar de kliniek gegaan, toen 4cm ontsluiting. Ook weer aan de weeënopwekkers, maar ontsluiting vorderde niet. Om 2:30 snachts nog steeds 4cm ontsluiting, hartje van zoontje liep toen terug. Hij had de navelstreng om z'n nekje en is om 3:48 geboren via een spoedkeizersnede. Die keizersnede heb ik best een tijdje moeten verwerken, man mocht er niet bij zijn, en zoontje zag ik pas na 3 uur aangekleed en wel. Voelde helemaal niet zo 'eigen' als bij mijn natuurlijke bevalling. Moest echt een beetje aan hem wennen. Een eventuele volgende keer krijg ik sowieso een keizersnede en daar ben ik wel blij mee, vond dat achteraf fijner dan de natuurlijke bevalling.