Eerste bevalling aangegeven dat ik geen pijnstillers wilde, maar heeft mijn vk me overbluft en me een ruggenprik aangepraat, zonder me duidelijk voor te lichten over de nadelen daarvan. Dit is geeindigd in een ks. ondertussen een stuk wijzer en zwanger van mijn tweede kindje wil ik dit keer onder geen beding een ruggenprik. Een morfinepompje oid sta ik eventueel voor over maar heeft niet mijn voorkeur. En ik heb een andere vk nu
Ik vond dit maar een lastig onderwerp. Ik stond er alle drie de bevallingen wel hetzelfde in: het liefst géén pijnbestrijding, maar als ik het gevoel zou krijgen het nodig te hebben, dan zou ik er gewoon voor gaan. In mijn eerste bevalling had ik mij vooraf compleet ingesteld op een ruggenprik (als het niet zou gaan, dus), maar eer ik daarom vroeg was de bevalling al te ver gevorderd. Jammergenoeg had ik mij totaal niet verdiept in andere methodes van pijnbestrijding, waardoor ik midden in de weeën nog heb moeten overleggen over andere opties. Uiteindelijk werd het een pijnpompje, deze heb ik het laatste half uur van de bevalling gehad. Het haalde de pijn zeker niet weg, maar ik werd er wat ‘stoned’ van en het haalde de scherpe randjes weg. In de tweede bevalling ben ik direct voor een TENS gegaan. Dit deed echt helemaal niets voor mijn gevoel: we kregen ‘m ook niet goed aan de praat. Als back-up had ik toen het pijnpompje, maar dit is er niet van gekomen. In de derde bevalling wilde ik - indien nodig - voor een pijnpompje gaan omdat deze redelijk laat in de bevalling (ik beval erg vlot) nog gebruikt kan worden en het de eerste keer goed bevallen was, maar dit is er niet van gekomen. Ik ben dus volledig zonder pijnbestrijding bevallen. Mijn tip: staar je niet blind op één methode maar zorg voor een back-up. Ik heb het als best vervelend ervaren in mijn eerste bevalling dat ik, terwijl ik er niet helemaal meer bij was door de pijn, lastminute voor iets anders moest gaan dan wat ik vooraf had bedacht.
Stond in mijn bevalplan dat ze moesten aangeven wanneer ik echt zou moeten beslissen of ik een ruggenprik wilde omdat het anders te laat kan zijn en ik dan geen keuze heb gehad. Uiteindelijk zelf om gevraagd bij 3cm omdat ik de weeenstorm heel heftig vond. Helaas deee het bij mij niet wat het normaal zou moeten doen omdat de weeen al snel persweeen werden (op 6cm). Het is dus echt mega onvoorspelbaar maar wat ook al is gezegd; wel goed om vooraf alle opties te bekijken.
Bij de 1e zelf aangegeven dat ik liever zonder wilde, op het moment dat de rugweeën zo heftig werden was het al te laat voor pijnstilling werd mij gezegd (zat toen op zo'n 6 à 7 cm). Nu dus aangegeven dat ik graag pijnstilling wil indien ik weer rugweeën heb.. de eerste paar cm ontsluiting gaan nog wel, daar trap ik niet nog eens in.. Maar goed m'n vk zei ook dat iedere bevalling natuurlijk anders is, dus vooraf zeggen ik wil dit of dat is lastig, ik ga het moment afwachten.
Ik had alleen bij de jongste een bevalplan. Hierin heb ik met koeienletters gezet dat ik pertinent geen ruggenprik wilde mist noodzakelijk. Als ik dan toch pijnstillers wilde moest het een pompje met remifentanil zijn.
Bij de eerste had ik aangegeven dat ik niks wilde hebben waar ik Stoned of zo van worden. Ik wilde wel alles meemaken en niet achteraf dingen gemist hebben omdat ik "ver weg" was. Zusje had morfine pomp en was er geestelijk niet helemaal bij. Kan zich ook stukken van bevalling niet meer herinneren. Kreeg een ruggenprik die in eerste instantie super hielp maar daarna ging ook alles verkeerd wat er verkeerd kon gaan. Wat je vaker bij ruggenprik hoort. Voor de 2e dus wat anders uitgekozen. Thuis en geboorte TENS gebruikt. Super ding. Bij start van weeen moet je plakkers op je rug geplakt krijgen. Met een kastje geef je jezelf tijdens een wee dan een soort stroomstootjes. Door die stroomstootjes worden er pijnstillende en rustgevende endorfines vrij gemaakt. De stroomstootjes leiden je af van de pijn en zorgen ervoor dat pijnprikkels minder doorkomen. Omdat je zelf de controle hebt , ben je al snel relaxter. Bij 1e bevalling was ik compleet in paniek en had ik veel pijn. bij deze bevalling was ik relaxed. Ik voelde nauwelijks pijn. Toen het gevoelig begon te worden bleek ik al 10 cm te hebben. Zelfs het persen vond ik niet superpijnlijk. Heb geen au geroepen, niet geschreeuwd of gekleurd. Helemaal niks, ondanks bijna compleet uitscheuren. En toen ze eruit was heb ik meteen gezegd dat ik dit zo weer zou doen Verloskundige en kraam waren er verbaast over
Ik had vooraf besproken dat ik een ruggeprik wilde vanwege een weeenstorm bij mijn eerste bevalling (kindje moest met 4 maanden geboren worden vanwege trisomie). Ik was sowieso al medisch en al in het ziekenhuis dus toen mijn vliezen braken en ik weer direct in een weeenstorm terecht kwam lag ik binnen 30 minuten op de ok voor een ruggeprik. Echt top geregeld was dat. Maar ik heb totaal geen angst voor naalden dus was ook niet bang voor het zetten.
Hier allebei de bevalling dmv inleiden en bij allebei een pompje gehad. Bij de eerste bevalling met 7 cm en bij de tweede bevalling met 4 cm. Vond het top bevallingen en zou echt niet zonder willen. Ook bij de zwangerschap staat het gewoon weer als optie en als ik eventueel weer voor inleiden moet dan gelijk 2 infuusnaalden, zodat ik tijdens de weeën niet geprikt hoef te worden.
Ja bizar he, en dat terwijl ik zoveel echo's had gehad tijdens zwschap (om andere redenen). Gelukkig was ik me tijdens de bevalling niet bewust van de gevaren, maar achteraf schrok ik ook wel ja.
1e eindigde in een ruggenprik omdat ik na 12 uur weeën inclusief weeën storm in rug, benen en buik uitgeput was en nog maar 2 cm had. Daarna was hij er 4 uur later. 41+1 2e rustige aanloop bleef weer steken op 2cm maar na vliezen breken in het ziekenhuis ging het vlot en is hij zonder pijnstilling na 1.5 uur geboren. 40+5 3e had ik op verzoek van de gynaecoloog een beval plan. Ingeleid in overleg en op verzoek met 38+3. In het plan stond laagdrempel ruggenprik. De hel van nr 2 wilde ik niet nogmaals. De chaos en extreme angst never niet meer. Dus met 3 cm ontsluiting en zonder weeën is hij al gezet. Heerlijke bevalling waar ik letterlijk naar buiten ben gelopen naar de auto toen het voorbij was. Edit en ja ik had flink bijwerkingen bij de 3e van de ruggenprik. M'n bloeddruk bleef extreem kelderen een half uur. Verpleegkundige bleef bij ons en heeft 3x medicijnen in m'n infuus gespoten. Achteraf zag get er naar uit zei m'n man omdat ik lijkwit werd en weg zakte. Maar beeb had daar geen last van en de verpleegkundige bleef fantastisch kalm. Na dat half uur nergens meer last van.
Ik vind dit altijd zo lastig. Iets wat je nu wel/niet zou willen kan zomaar omslaan tijdens de bevalling. Bij de 1e heb ik alles over me heen laten komen en uit eindelijk gekozen voor een pethidine prik in m’n bil. Dit wilde ik absoluut niet nog eens, vreselijke ervaring. Een ruggenprik wilde ik ook absoluut niet, als de dood dat dit fout zou gaan, maar bij de 2e kwam ik in een weeen storm. Ik heb gesmeekt om een ruggenprik Nouja, uit eindelijk ging de bevalling zo snel. Ik lag om 19:45 in het ziekenhuis bed en 20:22 was hij er al. Helemaal geen mogelijkheid tot een ruggenprik en achteraf maar goed ook. Ik was zo in mezelf gekeerd en vertrouwde zo op mijn eigen lichaam, alleen de weeenstorm was echt niet tof!
Ik ben panisch voor alles wat met prikken en verdoven te maken heeft, dus voor mij was de keus makkelijk Toch heb ik bij alledrie een moment gehad dat ik dacht: spuit mij maar plat met alles wat je hebt. Maar dat was dan het moment vlak voor het naar persweeën overging en het daarna snel over was. Het is lastig. Ik denk dat het vooral fijn is als jij vertrouwen hebt in je plan, maar er verder nuchter in staat dat elke bevalling toch weer anders kan gaan.
Ik had aangegeven geen ruggenprik te willen Had daar geen goed gevoel bij. Mijn bevalling duurde erg lang mijn vliezen braken en kreeg gelijk weeen maar de ontsluiting kwam maar niet op gang na 20uur zat ik nog steeds op 3cm en na 2.5uur onder douche en wee opwekkend er boven op wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. De vk van het ZH zei nee je wilde geen ruggenprik terwijl het me inmiddels niet meer uitmaakte.. dus kwam aan met remifentanil een pompje kon ik op drukken bij pijn uiteraard begrenst dus ik drukte maar zoveel ik kon haha uiteindelijk werd ik heel ontspannen beetje suf en na 3kwartier zat ik op de 10cm! Dus afkoppelen en persen! Ik roep nu al volgende keer gelijk aansluiten met dit spul helemaal top Heb er geen bijwerkingen van gehad en baby ook niet en me bevalling verder zelf gedaan en ervaren