Meiden, ik zit een beetje met het volgende; Toen ik zwanger raakte van m'n zoon mocht ik kiezen van m'n ex; of abortus, of ik kon opdonderen. Ik ben uiteraard vertrokken, heb inmiddels een prachtige zoon van 3,5. Van z'n verwekker heb ik in 4 jaar tijd helemaal níéts gehoord. Nu heb ik bij een verhuizing, 4 jaar geleden, wat dingetjes van m'n ex in een doos gestopt. Kaarten die ik kreeg met m'n verjaardag en met valentijnsdag, een paar foto's en een paar kleine cadeautjes. Waarom? Omdat ik m'n zoon later, als hij er de leeftijd voor heeft en er zelf om vraagt, wilde kunnen laten zien dat hij niet is ontstaan door een simpele one night stand. Nu zijn we echter 4 jaar verder, heb ik een geweldige vriend waarmee ik ga trouwen en waarmee ik dolgraag m'n gezinnetje uit wil breiden. M'n zoon noemt m'n vriend 'papa', is helemaal weg van hem en weet eigenlijk al niet meer beter. Nu zitten die spullen me dus niet helemaal lekker. Aan de ene kant heb ik zoiets van; Ik kan het gewoon bewaren, mocht Damiën dan ooit behoefte hebben aan iets tastbaars, dan kan ik hem dat geven. Aan de andere kant; We zijn nu zo gelukkig en ik vind het tegenover m'n vriend eigenlijk niet helemaal eerlijk om een doos vol met spullen van een ex in huis, ookal is hij goed weggestopt, te hebben staan. Wat zouden jullie doen? Ik plaats dit topic hier omdat het voor een moeder van een kind waarbij de vader ook gewoon in het spel is waarschijnlijk heel makkelijk is; die zouden nóóit een doos met spullen van een ex bewaren. Maar hoe doe je dat als je kindje een verwekker heeft die hij nooit heeft gezien, voorlopig zeer zeker ook niet gaat zien, maar waar hij later ongetwijfeld toch vragen over krijgt? Ik heb nu zoiets van, ik gooi alles gewoon weg. Ik heb niets meer met die gozer, Damiën ook niet, wij zijn echt veel beter af zonder die vent en eigenlijk hoop ik ook dat Damiën nooit de behoefte krijgt om hem op te zoeken of om meer over heb te weten te komen. Maarja, als ik me dan bedenk dat ik zelf een biologische vader zou hebben die mij nooit heeft willen zien en er nooit voor me is geweest.. Ergens diep in m'n hart zou ik dan waarschijnlijk tóch nieuwsgierig zijn en misschien wel blij zijn met een paar spullen? Ik vind het echt ontzettend moeilijk..
Allereerst gefeliciteerd met het voorgenomen huwelijk. Het is sowieso fijn dat je een lieve man hebt gevonden die ook de pappa van je kindje wil zijn. Wat je met de spullen van zijn biologische vader doet is een moeilijke zaak. Mijn gevoel zegt ze te houden. Weg is weg, als je zoontje er dan later naar vraagt kun je het niet meer terug halen. Maar ik ben geen expert op dit gebied. Ik zou zelf een keer eenmalig een afspraak maken met een pedagoge of kinderpsycholoog om advies te vragen hierover. Heel veel succes en geniet van het geluk dat je hebt gevonden.
Van Harte met je aankomende huwelijk! enne super fijn dat hij de kleine als dat van hemzelf beschouwd! Maar heb je met hem overlegd, wat hij er van vindt dat je er over dubt om het te houden/ weg te gooien??? Vragen staat vrij, en overleggen hoort er ook bij, dus ook met dit. Succes en je komt er wel uit
Mijn zoon ziet zijn vader ook al ruim 3 jaar niet meer en hij is net 5. Toen we uit elkaar gingen heeft hij hem nog een paar keer gezien daarna niet meer.. Hij kent hem nu ook niet meer.. Ik ben nu opnieuw getrouwd en bijna uitgerekend van ons kindje.. Maar toch heb ik hier in een hoekje van de zolder nog een doos staan met een fotoalbum en ons trouwalbum.. Als hij er later om vraagt wil ik hem dat toch niet ontnemen..
Weet je man er wel van? Ik zou het wel vertellen zodat hij weet waarvoor je het bewaard en dat daar later geen misverstand over komt..
Ik zou denk ik de spulletjes bewaren en wanneer je kindje oud genoeg is (liefst volwassen) dat de keuze aan je kindje wordt gelaten. Wie weet gooit hij het meteen weg... maar kan ook zijn dat hij het alsnog wil bewaren. Dan krijg je in ieder geval geen spijt wanneer hij er naar vraagt. Enne... gefeliciteerd met je aanstaande huwelijk! Mijn partner heeft bepaalde dingen voor zijn dochter bewaard en zij mag nu beslissen wat ze er mee doet (of heeft ze al gedaan eingelijk) Terwijl hier wel gewoon ook de andere ouder "aanwezig" was.
De verwekker van mijn zoontje is ook vertrokken om nooit weer terug te komen... Heeft mijn zoontje ook nog nooit gezien. Persoonlijk zou ik de spullen bewaren. Voor je zoontje. Het kan voor hem later heel waardevol zijn.... Weggooien kan altijd nog.
Gefeliciteerd met jullie aankomende huwelijk! En ik zou het met je partner even overleggen...desnoods vragen aan familie of je iets bij hun mag laten staan tot je zoontje oud genoeg is...als je het niet in huis wilt hebben... Maar zou het wel bewaren...gewoon omdat je zoon heel waarschijnlijk vragen gaat krijgen en die dingen misschien wel heel fijn vind om te mogen bekijken. Mijn broertje is geadopteerd door mijn vader, hij was 6 maanden toen mijn vader in beeld kwam bij zijn moeder (niet mijn moeder) Mijn vader heeft hem opgevoed en dus ook zijn naam gegeven toen hij 6 jaar oud was. Nu is de situatie anders gegaan, ze zijn door scheiding in een pleeggezin terecht gekomen (heb 2 broers uit mijn vader zijn 2de huwelijk) en jeugdzorg vond dat we niet mochten vertellen dat mijn pa niet zijn pa is ivm psychologische schade....(vaag iets) Toen mijn broer 18 werd is het hem toch verteld...en het eerste wat hij vroeg...heb je foto;s of wat anders van mijn bio pa? En kan ik hem spreken....Zijn moeder had geen contact met hem en wist ook niet waar hij woonde...vent heeft nooit interesse gehad in mijn broer.... Maar mijn broer heeft hem op internet opgezocht (op naam) en gevonden....hij heeft hem 2 keer gezien. En nu is er geen contact meer, mijn broer vond het niet nodig. Hij wilde gewoon even face to face ontmoeten...en kijken wat voor iemand het was..en nu is mijn pa weer zijn pa...en zal dat ook altijd blijven zegt hij zelf...want die heeft me opgevoed en die is er altijd voor mij! Bloed vervangt het hart niet....maar ik zou het wel bewaren, zijn moeder heeft alles weg gegooid toen...en mijn vbroertje vond dat zo jammer dat hij dus is gaan zoeken.....mocht hij wel foto's hebben gehad en kaartjes ofzo....dan was hij misschien niet gaan zoeken....(en ook niet zo teleurgesteld door die verwekker........heeft hem best wel pijn gedaan dat die man geen interesse in hem had) Groetjes en succes met je beslissing!! Miranda
Bedankt voor de reacties! Mijn vriend weet er uiteraard wel van! We zitten momenteel in een verhuizing (eindelijk!) en bij het inpakken kwam die doos tevoorschijn.. Hij is er niet heel blij mee, vooral omdat hij het zo geweldig vindt om als 'papa' gezien te worden. Hoewel er ergens anders natuurlijk nog een verwekker rondloopt, heeft hij toch het idee dat Damiën van hem is. Ben ik ook alleen maar blij mee, vind ik echt fantastisch! Maar het maakt het wel ontzettend moeilijk.. Mijn vriend voelt zich er niet prettig bij, maar ik heb inderdaad zoiets van 'Wat als Damiën er ooit om gaat vragen?'.. Echt een dilemma dus!
Hallo, Heel mooi om te lezen dat je nu zo'n leuk gezin hebt... (hoop ik in de toekomst ook op). Persoonlijk zou ik de spullen bewaren, ik doe dat ook voor mijn meisje, (het is toch de biologische vader, en de ervaring leert dat kinderen op een dag toch iets willen weten, dan is het mooi dat je iets tastbaars hebt). Anders bewaar je het ergens anders voor hem, bij een familielid ofzo. dan hebben jullie het tenminste niet meer in huis staan, en voelt het misschien anders.
Ik zou het gewoon bewaren hoor. Ik heb een keer iets soortgelijks weggegooid en heb daar tot op de dag van vandaag heel veel spijt van.
geweldig dat je weer een lieve leuke man hebt ontmoet en helemaal gelukkig bent! ook mijn gevoiel zegt bewaren maar je kan het idd eerst beter bespreken met je huidige partner. en uitleggen dat je het alleen maar bewaart voor je zoontje omdat hij, hoe moeilijk oom, toch recht heeft te weten waar zijn roots liggen zeg maar...hij zal zelf gaan beseffen dat z'n vader zogezegd niet deugde maar daar moet hij wel zelf achter gaan komen. dan is het ook een betere niet minder harde) constatering. foto's spullen enz kunnen hem helpen vrede te krijgen met dit feit... ook ik ga spullen bewaren, foto's enz maar bij mij is het een totaal ander verhaal: wij hadden het wel goed met elkaar en alleen toen ons kindje geboren werd ging het mis.en ik ga ook verhuizen naar NL vanuit het buitenland en zo zal ons kindje hem niet vaak zien, dus kan hij in de tussentijd wel foto's bekijken ofzo...hij kijkt nu al naar foto's van ons huwelijk en zegtapa, mama!!! misschien dus toch ook belangrijk voor jouw zoontje...
Ik ben dan geen alleenstaande moeder en voed mijn kind samen met zijn vader op, maar als ik on jouw schoenen stond, zou ik zeker de spullen bewaren! Alleen al vanwege later, als je zoon vragen gaat stellen, dat je in ieder geval iets kunt laten zien. Dat hij een gezicht bij de naam heeft, zeg maar. Weggooien kan altijd nog, maar ik vind niet dat die keuze aan jou is, ondanks dat je zoon zijn verwekker nog nooit heeft gezien. Overigens snap ik je vriend zijn 'probleem' ermee ook niet helemaal, want waar gaat het nu helemaal over..? Een paar spullen en wat foto's. Je zoon ziet hem als zijn papa en dat is veel meer waard dan de titel 'verwekker', toch..?
Zeker bewaren! Het zou zomaar kunnen dat die spulletjes heel waardevol worden voor je zoontje, zelfs als hij jouw huidige vriend als papa ziet. Je vriend moet zijn gevoel en ego hiervoor opzij zetten vind ik.
Ik zou de foto's bewaren. De spulletjes die jij hebt gekregen zou ik wegdoen. Die heb jij gekregen, niet Damiën. Ik heb de lieve briefjes en cadeautjes van mijn ex ook echt niet bewaard. Zou het ook niet grappig vinden als mijn man die had bewaard van zijn ex. Evengoed krijgen mijn kinderen ook nooit de lieve briefjes en cadeautjes die ik nu van mijn man krijg, die zijn voor mij en niet voor hen. Zo lang je een foto kan laten zien en z'n naam en vermoedelijke woonplaats (van nu of van vroeger) niet voor je zoon achterhoudt denk ik dat je prima voldoet aan je informatieplicht naar je kind.
Hier indirect hetzelfde meegemaakt, maar in dit geval was ik 'het kind'. Mijn allerliefste moeder is ook slecht behandeld door mijn vader en hij is er vandoor gegaan toen ik 3 maanden was. Mijn moeder heeft alle spulletjes toch bewaard ondanks het feit dat ze een nieuwe man had (die mij heeft opgevoed als zijn dochter). Achteraf gezien ben ik haar hier heeldankbaar voor geweest en koester ik deze spullen nog steeds, als kind wil je toch weten wie je biologische vader is. Vanuit mijn oogpunt zou ik adviseren het te bewaren, je doet je huidige vriend geen tekort omdat het voor jou geen emotionele waarde heeft, en het kan je kind later heel veel opluchting geven!
Nouja, ik snap dat zelf wel ontzettend goed. Als het andersom zou zijn zou ik het ook absoluut niet leuk vinden. Maar goed, ik bewaar het in ieder geval sowieso, en ik zet het waarschijnlijk, dankzij de tip die hier werd gegeven, bij m'n moeder ipv bij ons in huis 'Ego' of 'gevoel opzij zetten', ik vind het nogal hard. Als je de rol van een vader vervult, ookal is dat niet biologisch, is het gewoon niet leuk om erbij stil te staan dat er ergens anders op de wereld een klootzak rondloopt die geen enkele interesse toont in het kind, maar daar, alleen maar vanwege z'n DNA, wel voor zou kunnen kiezen, uiteindelijk. Ik kan me best voorstellen dat dat een beetje 'bedreigend' is. Nu heeft mijn vriend er overigens zelf nooit iets over gezegd, en hij heeft ook absoluut niets gezegd over het weggooien, dat was alleen een twijfel van mij. Hem valt helemaal niets te verwijten, is een superman!
Ik zou ook zeker zeggen: bewaren! Mijn vader is op mijn 2e weggelopen. Ik heb nooit meer iets van hem gezien of gehoord, sterker nog ik weet niet eens of hij nog leeft. Verder vind ik het ook erg dat ik niet weet of ik nog half broers of zussen heb en wat voor andere familie banden ik aan die kant heb. Gewoon mijn hele vader zijn gedeelte is weg. Verder kan ik er ook niet met mijn moeder/verdere familie over praten. Het enigste wat ik weet is zijn voor en achternaam en dat hij tv's verkocht. Wat ik dus heel graag had willen hebben: Een foto van mijn vader als baby/kind/jong volwassene en 30/40er, een beetje een beschrijving over zijn geschiedenis (waar hij was geboren/welke dag/ opleidingen/werk/sporten en verdere hobby's) en welke familie ik van zijn kant heb met het liefste dus foto's erbij en het mooiste zou zijn een adres waardoor ik brief contact met hem zou kunnen hebben en hem miss ooit zou kunnen ontmoeten. Miss kan je hoe moeilijk ook, hier een soort boekje van maken. Ik zou hier een "moord" voor doen als ik dit zou krijgen.