Ik ben nu 1 week met verlof. Ik huil wel elke dag een keer omdat ik mij alleen voel. Hier heb ik wel vaker last van maar nu is het wel extreem. Ik denk door de hormonen. ik heb geen ouders, broers en zussen. Met schoonfamilie geen goede band. Met schoonouders gaat het nu iets beter, maar met schoonzus bv hebben we helemaal niets. Ik mis in deze periode vooral een eigen gezin, dus ouders die met je meeleven, vragen hoe het gaat ed. Ik voel mij er best alleen voor staan. Ik ben begin 30 en heb het idee dat mensen van mijn leeftijd mij niet begrijpen. Ze gaan er ook aan voorbij hoe dat nu is om in deze situatie te zitten. Staan er niet bij stil. Ik denk dat ik het na de bevalling ook wel moeilijk zal hebben omdat er dan voor mij geen ouders langskomen. Daar zie ik best tegen op. afgelopen weekend had ik een verjaardag. Mijn vriendin heeft al een kind en vroeg iets over kraamvisite. Ze zei, ja eerst komt toch de familie en later pas de andere mensen. Dat hoorde haar man en hij zei doodleuk, ja met alle familie die bij jullie langskomen zijn jullie zo klaar. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Door deze 'leuke' opmerking ben ik al 2 dagen van slag. Hij kan dat makkelijk zeggen, hij heeft alles nog. Toen zijn kind geboren werd kwamen zijn ouders en broers zussen wel langs. Ik heb wel tegen mijn vriendin gezegd dat ik het moeilijk vind om zonder familie te zijn en dat mensen daar aan voorbij gaan hoe dat is. Daar gaf ze me gelijk in. Ze wist verder denk ik niet wat te zeggen. ik ben de laatste tijd nogal boos op mensen dat ze maar van alles uitkramen en niet nadenken wat ze zeggen. Mensen mogen best eens rekening houden met mij. Dat gebeurt vaak niet. Van mij hoef die man niet meer langs te komen als ie telkens van dit soort dingen eruit gooit. Ik vind het toch maar lomp. Maar ik wil ook niet overal moeilijk over doen. Het liefst zou ik duidelijk maken dat dit soort opmerkingen niet meer hoeven. Hoe pak ik dit aan?
Wat een nare situatie. Ik begrijp heel goed dat dit niet makkelijk voor je is, en dat je deze dingen voelt. Knuffel voor jou! Ik vind dat je gewoon mag aangeven dat deze opmerkingen voor jou heel kwetsend zijn. Dat zou op mij echt niet overkomen alsof je overal moeilijk over doet. Je bent ook een mens met gevoelens en het is niet meer dan normaal dat je het fijn zou vinden dat anderen daar rekening mee houden.
Hè wat naar. Ik snap wel hoe jij je voelt. Ik was zwanger toen mijn toenmalige man verongelukte. Liep een kindje rond van 2.5 hier rond in huis. Mensen die alleen maar tegen mij zeiden wees maar blij dat je nog wat van hebt en wreven over mijn buik. Meerdere malen ook echt wel boos geworden en gezegd blij?? Zullen we ruilen ik ben 25 en ben straks alleen met 2 kids. Maak het bespreekbaar en laat je verdriet je verdriet zijn. Ik ben nu bijna 30 en geen ouders meer. Wel ene broer en zus waar ik goed contact mee heb. Veel vrienden en familie ook bewust de deur gewezen. Ga met mensen om die jij belangrijk vind in jou leven. Wat andere daar ook van vinden. Voor nu een dikke knuffel
Pfoe jeetje meis wat heftig zeg.. Kan me best voorstellen dat je je daar behoorlijk eenzaam bij voelt. Ik denk dat het vooral goed is Als je hier over blijft praten. Het is natuurlijk een enorm bijzondere maar ook emotionele periode wat miss soms als een achtbaan kan voelen. Je hormonen gaan lekker aan de loop. Ik hoop dat je ondanks het gemis van je gezin wel steun vindt bij je vriend en miss vriendinnen? Sterkte meid! En een dikke knuffel
Helaas heel herkenbaar lieverd, ik stuur je straks een pb. En 'mensen' die dat soort gevoelloze opmerkingen maken hebben 0,0 empathie en wil ik zo min mogelijk mee te maken hebben. Idioten. Houd je taai meis!
Kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Hier wel wat aanloop maar dat mag ook niet echt veel genoemd worden. En dat iemand vraagt hoe het met je gaat ... dat is al een aantal jaren geleden. Je zal je straks verbazen wat een uk met zich meebrengt. Zo ie zo is er nieuw leven om je heen wat jou meer bezig houd en het belangrijkste in je leven. Zorg dat je je weerbaarder maakt voor mensen die van die opmerkingen maken. Ze maken ze vaak in een opwelling maar dat wil niet zeggen dat jij het allemaal maar moet pikken. Reageer zoals je je op dat moment voelt je zal merken dat het je snel niet meer boeit. Oninteressante personen waar je helemaal niet bezig moet zijn. Geniet van je zwangerschap en zoek een puf clubje op vaak krijg je daar ook weer vriendinnen/kennissen uit. Succes en weet dat je niet alleen bent. Maar jij bent zo stoer om het te zeggen! x
Zo ik heb het weer helemaal gehad. Gister belde schoonmoeder naar vriend. Ging zich weer bemoeien met iets waar ze niet mee te bemoeien heeft maar goed, zo zijn moeders dan blijkbaar. De rest van het gesprek was weer lekker negatief. We wisten niet waar we aan begonnen. Het was toch wel moeilijk voor ons want omdat ik geen familie heb is er van die kant geen opa of oma die bv grote cadeaus kunnen kopen voor ons kindje. Het is allemaal te duur voor ons etc. Het ging alleen maar over geld. Jongejonge. Voor de duidelijkheid, ik heb me altijd uitstekend zelf kunnen onderhouden en verwacht dat dit niet anders zal zijn. Als er dure cadeaus moeten komen bekostig ik dit zelf wel. Ik ben van niemand afhankelijk. sinds ze gebeld heeft ben ik weer verdrietig. Ik zou dan denken, juist omdat er 1 opa en oma zijn weggevallen, laat ik dan juist als oma die er nog wel is positief zijn en helpen waar kan. Ik bedoel dan sociaal en niet financieel. Maar het ging alleen over geld. Ik ben vooral verdrietig omdat er weer zo negatief wordt gedaan. Ik trek dat steeds moeilijker. Juist omdat ik geen ouders heb om op terug te vallen, heb ik juist mensen nodig om ons heen die positief zijn. soms heb ik het idee dat ik maar alleen sta hierin. Vraag me ook af of iemand mij begrijpt hier. Of ligt het allemaal weer aan mij?
Hier andersom mijn vriend heeft geen ouders meer, wel een broer, maar daar is geen contact meer mee. Hij heeft het op sommige momenten daar echt wel moeilijk mee, ik probeer er dan ook voor hem te zijn. Gelukkig zijn mijn ouders wel begaan met ons en maken over dat soort onzin dingen zoals geld en kado's geen ruzie. Mijn antwoord op mensen is dan ook dat ik graag nog een stel opa's en oma's had gehad voor ons zoontje, maar dat dat nou eenmaal geen optie is. Ik weet niet hoe jou vriend reageert op zulke opmerkingen, maar misschien moet hij zn moeder eens de mond snoeren.
Het is ook moeilijk als je zelf niemand aan je zijde hebt die onvoorwaardelijk jou kan steunen en eens tegen jou kan zeggen. Het komt wel goed meid... Ik snap je erg goed. Hier ook geen ouders meer, wel broers maar daar heb ik ook niet veel aan. Iets wat ik tegenwoordig wel geleed heb, ik hoef niks meer te accepteren van anderen wat ik niet wil. Je hoeft niet gelijk ruzie te maken of contacten te verbreken, maar laat zo'n mensen lekker links liggen. Je man moet wel aan jouw'n zijde staan vindt ik. Schoonmoeders menen vaan wat te veel te zeggen te hebben. Gelijk afkappen en laten weten dat jullie de ouders zijn, want ze kunnen ver gaan straks als je kindje er eenmaal is. Ik wil je een dikke knuffel geven want het is gewoon erg zwaar en vermoeiend om alleen te zijn...