Hallo allemaal Ik ben nog maar kort op deze site actief en heb al heel wat kunnen lezen. Er is alleen 1 ding wat waarschijnlijk elke zwangere vrouw heeft; onzekerheid. Tenminste, ik wel! Ik denk als ik iets NIET voel dat het kindje er ineens niet zou zijn... Moet ook zegen dat ik weinig "kwaaltjes"heb.. Ben zelf nierpatient, en ik kan op de site van de nierpatienten vereniging weinig vinden, maar over het algemeen genomen, is het heel raar dat ik zo onzeker ben? Ik hoop gewoon dat alles goed blijft gaan, en kan soms nauwelijks bevatten dat ik zwanger ben! Ook omdat ik nogal veel mee heb gemaakt ben ik zo bang dat alles perfect goed gaat! Klinkt erg raar waarschijnlijk, maar wou het even van me af schrijven. Misschien nog tips om me minder druk te maken? Liefs Froukje
Hoi Froukje, Ik had daar ook heel erg last van (gehad). Schrok me ook steeds een hoedje als ik bv een dag minder pijn in mijn borsten had. Onlangs had ik flink buikpijn nadat ik 's ochtends opstond: een waterval van tranen als gevolg! Na al die verhalen over miskramen om me heen, dacht ik soms dat ik toch niet zoveel geluk kon hebben dat het in 1 keer goed zou gaan! Mijn vriend zei; één van de zwangerschapskwalen is dat je je continu afvraagt of je wel zwanger bent. Onzekerheid hoort er gewoon bij. Probeer er niet teveel aan toe te geven, dat is ook niet goed, maar laat je wel troosten als je even echt angstig om iets bent. Dan kom je er wel! En verwen jezelf een beetje of laat je verwennen . Dat zorgt voor een beetje leuke afleiding. Meer tips kan ik helaas niet geven! Na de 3 maanden wordt je vanzelf wat ontspannender. Heel veel succes.
Ik herken je onzekerheid echt helemaal. Ik had wel last van veel dingen maar voelde me ook regelmatig erg onzeker zeker als iets anders was dan de andere dag of als ik bijvoorbeeld pijn had. Ik herken ook helemaal wat je zegt over dat je veel hebt meegemaakt, ik had ook zoiets van waarom zou dit dan nu goed gaan? Het kan toch nooit gebeuren dat dit perfect gaat verlopen? Ik kon zeker in het begin nog maar moeilijk genieten, was te bang dat als ik er te blij mee zou zijn ik het kwijt zou raken.. Ik heb maar gewoon geprobeert er niet teveel aandacht aan te besteden die onzekere gevoelens en het een beetje over me heen laten komen, iets wat ik heel goed kan sinds ik zwanger ben. Vanaf 24 weken ben ik langzaam aan echt gaan genieten, denk door de levensvatbaarheids grens. Ik heb ook twee pretecho's laten doen, die deden ook heel veel goeds en natuurlijk de echo's in het ziekenhuis die je krijgt zijn ook echt dingen om naar uit te kijken. Nu mag ze inmiddels alweer geboren worden, de tijd gaat echt snel. Dan ga ik me weer zorgen maken om hele andere dingen, het hoort er dus ook wel een beetje bij tot een zekere hoogte. Liefs
Wat een lieve reactie's! Dankjewel! "gelukkig"dat ik niet de enigste ben...Myo: wat jij zegt is ook erg herkenbaar, ik kan ook echt in tranen uitbartsen van onzekerheid! En dat laten verwennen is zeker geen slecht plan! Ik ga mijn vriend is aan zijn mouw trekken En dat wat je vriend zei klinkt ook wel erg logisch... Bedankt voor je reactie, en geniet van je kindje! @Chai: En wat fijn dat jij over een tijdje het wondertje mag verwelkomen!Ik probeer ook zeker niet te veel aan die onzekerheid toe te geven en te genieten van het geheel. En die echo's; dat vind ik nu zo spannend, het wachten op die 2e echo lijkt wel jaren te duren Ik denk dat ik me na die 2e echo meer kan ontspannen als ik zie dat het goed groeit etc. Dan ga ik nog meer mijn best doen om te genieten. Mijn vriend geeft ook vaak aan: Frou, je hebt geen reden tot angst, alles was goed, en je voelt je ook goed, dus maak je niet druk... Dan gaat het wel weer even, met gewoon ook afleiding zoeken, lekker met de hondjes lopne, naar mijn paard en werken. Als ik stil zit ga ik malen, niet doen dus. Nogmaals bedankt voor jullie reactie's, liefs Frou.
Hey Frou, Geen dank hoor. Probeer je inderdaad niet druk te maken voor daar ook echt een reden toe is, dat is echt een goede van je vriend. Maarja, mij lukte dat ookniet helemaal.. Voor je het weet kom je over de levens vatbaarheids grens en dan ga jeje echt een stuk geruster voelen. Als jeje onzeker voelt mag je ook altijd een pb sturen als je dat fijner vind dan een topic starten, ik weet zo goed hoe jeje voelt! Veel liefs!
Oh het is echt heeeel normaal dat je onzeker bent hoor! Pas als je de baby elke dag voelt ebt dat een beetje weg, maar als het dan weer even niet voelt, is dat ook weer zo terug. Als je dalijk je eerste echo hebt gehad word dat wel wat beter, omdat je dan de risicovolste periode al achter de rug hebt. MAAR zelfs als baby er dalijk is, de onzekerheid gaat nooit helemaal weg. Succes! en probeer wel te genieten!
Dankjewel! Ik denk ook wel dat als het wat groter is alles werkelijker word, nu leef ik nog in zo een roes.. En dat zei een vriendin van me ook al: ook als het kindje er is hou je die onzekerheid soms nog, maar dan over andere dingen...Fijn vooruitzicht!*grapje* Bedankt voor je reactie! @Chai: dat zal ik zeker doen! Liefs Frou