Ik heb heel lang een tweede gewild, maar mijn man wist niet goed wat hij wilde. Maar nu na 3 jaar heb ik het gevoel dat die wens weg ebt. Ik vind het wel goed zo met z'n drieen. Ik ben veel aan het nadenken - wil ik een tweede om die reden - wil ik een tweede om weer zwanger te zijn en een baby vast te houden - wil ik een tweede omdat ik jaren heb gezegd dat graag te willen en mensen dat nu van mij verwachten. Dat mijn zoon nu erg eenzaam is vind ik dus niet. Daar hoef ik het ook niet voor te doen. Gezien het financiële plaatje is het natuurlijk ook praktisch. Mss niet in het begin, maar wel later. Wie herkend zich in deze situatie. Je hoeft mij niet te overtuigen om wel of geen tweede te krijgen.
Ik herken het wel een beetje, maar dan meer door een postpartum depressie.. We hebben het er ook wel over gehad, maar ik wil toch zelf ook nog wel graag een 2e, om allerlei redenen.. Ik ga wel gelijk aan de ad als ik bevallen ben, dat is wel een geruststelling. (Ik ben nu juist bang om zwanger te worden om de reacties van anderen, vorige maand heb ik een vmk gehad.. Was rond de kerstdagen en heb er best last van gehad.. Dus ik heb het gewoon verteld aan mensen en de reacties liepen uit een van 'gelukkig maar' tot 'willen jullie nog een 2e?'.. Dat doet best pijn, vooral omdat ik me er wel in verdiep en ik goede therapiën volg..) Gr. Carlien
Als het nu goed voelt, waarom zou je het dan veranderen? Ik vind het erg zwaar met twee kids. Ik zou er nu natuurlijk geen meer kunnen missen, maar soms denk ik wel eens pfffff, 1 kind was echt makkelijk. Nou zit er hier ook wel een verhaal achter wat ik hier niet zo neer wil zetten. Succes met je keuze!
Wij zullen het bij 1 kindje houden. Ik was zelf ook alleen. Is me goed bevallen haha. Mijn man wil beslist geen 2e. Hij komt uit een gezin met twee kinderen en heeft altijd erg geleden onder zijn broer. Er werd en wordt nog steeds flink voorgetrokken bij hem thuis. Hij is erg bang dat hij dezelfde fouten zal maken als zijn ouders. Verder is het ook medisch gezien niet bepaald handig. Wij zeggen maar dat we van deze ene dubbel gaan genieten. Ik probeer ook erg bewust te genieten van mijn zwangerschap omdat ik weet dat ik dot maar 1x mee mag maken. En daar ben ik al zeer dankbaar voor. Ik ben blij met wat ik heb, en kijk niet naar wat ik had kunnen hebben.
Toevallig hadden we het er vandaag nog over. Bij mijn man is het voornamelijk de zelfde reden als de partner van Sanne1987. Maar ook praktische reden wegen mee. Denkende aan toekomst, financieel e.d. Daarbij vond ik de baby tijd erg pittig. Het hoort erbij en doe alles met liefde, maar om het een tweede keer over te doen? Dat weet ik zo net nog niet. Nu hebben we een prachtige gezonde zoon. Niemand kan me garanderen dat een tweede kindje dat ook is. Er zijn meerdere factoren. Ik zeg nog geen definitieve streep er onder. Als en ik zeg als.. er ooit een tweede kindje mag komen, dan zal daar zeker 5/6 jaar tussen zitten.
Hier is het juist andersom, vriendlief wil graag een tweede, ik weet het niet zo goed.. Maar hier is nog geen kindje, dus als dat eenmaal eens zover is zien we wel weer verder!
Hier deels bewust en deels onbewust. Eigenlijk is door ziekte van mijn man de keus voor ons gemaakt.Ik heb na mijn zoon ook een pnd gehad en ook om die reden wilden ik er niet nog een keer voor gaan. Inmiddels is mijn zoon 5.5 jaar en vindt ik het wel prima zo.Geen babytijd meer en makkelijker weg kunnen gaan. Vriendjes zijn hier altijd welkom en soms is het hier een drukke gezellige boel. Ik kan zeggen dat ik oprecht gelukkig ben met maar 1 kind.
Ik heb altijd geroepen dat ik er graag 2 wilde. Mijn partner vond eentje altijd wel genoeg. Nu is het bijna andersom. Hij vindt het echt hartstikke leuk, heel anders dan hij gedacht had. Ik weet het nog zo net ziet. Ik vind het met z'n 3tjes ook erg leuk en gezellig. Niet dat dat met z'n 4tjes niet zou kunnen, maar ik geloof zoals het nu is dat ik het wel goed vind. Daarbij spelen ander factoren als financiën e.d. natuurlijk ook een rol. Wat ik wel erg storend vind, zijn de reacties van de mensen om ons heen. Er wordt door een aantal mensen min of meer verwacht dat het niet bij eentje blijft. Ze gaan er automatisch van uit dat de 2e wel zal volgen. Moet je die gezichten eens zien als ik dan zeg dat er misschien wel geen 2e komt.
Hier bewust 1 kindje, mede doordat we elkaar op latere leeftijd hebben leren kennen! We zijn heel erg gelukkig met onze prachtige gezonde dochter en helemaal compleet nu
Dit is t enige kind wat wij zullen krijgen. Deze zwangerschap is al een bijzonder, heb lang geen kinderen mogen krijgen vanwege m'n medische toestand. Dus deze zwangerschap is eigenlijk wel een beetje een wonder. Meer dan één biologisch kind zit er dus niet in. Wellicht dat we in de toekomst voor pleegzorg kiezen. Dat overwegen we al langer.
Ja echt! En vooral van mensen waarvan ik het niet had verwacht. Het was heftig, maar ik denk dat nu wel goed kan gaan, medicijnen slaan bij mij goed aan en ik weet al welke medicijnen, goede begeleiding, etc.. Wij hebben zelf ook twijfels gehad.. Ook een opmerking van zou je niet even wachten, maar dat maakt niet uit.. Want de hormonen komen toch weer terug.. Ik hoop maar dat ze bij draaien als ik wel zwanger ben en anders pech voor hun, dat is 1 van die dingen die ik wel heb geleerd op therapie Gr. Carlien
Hier door medische redenen ook nog niet duidelijk of we voor een 2e kindje zullen gaan. Op dit moment sowieso niet. Ik geniet met volle tuigen van onze zoon en ben zo ontzettend gelukkig met hem. Soms ben ik ook wel bang dat een 2e veels te druk voor mij wordt. Als ik om me heen kijk naar gezinnen met 2 of meerdere kinderen ben ik echt blij dat wij het nog zo rustig hebben en dat wij nog heel veel kunnen doen. Met 1 kind heb je toch nog meer vrijheid.
Hier zit ik daar ook mee. Een tweede lijkt met erg leuk & al helemaal om dan iets te hebben wat ''echt'' van mij en mijn vriend is(dochter komt uit een eerdere relatie). Dochterlief is alles voor ons en is ook echt mijn vriend haar kindje. Ze noemt hem papa etc. Aan de andere kant.....Dochter is nu 1,5 en merk dat het nu al allemaal wat makkelijker word dan echt dat baby. Weet nog niet zo goed of ik dat baby nog een keertje wil. Heel moeilijk allemaal..... Ik heb erg de verlangens gehad na een 2e kindje maar ik geloof dat dat nu al afneemt.
Wat ontzettend vervelend meid! Wat zul jij je rot hebben gevoelt. Probeer wel je eigen gevoel te volgen (en dat van je partner natuurlijk). Jullie beslissen of er een 2e komt en ook wanneer!
Ik twijfel ook al tijden. Ik vind het zo ook goed. Ben dolgelukkig met mijn kleine meid, ze is mijn alles. Ze komt niks tekort qua liefde en aandacht en heeft genoeg neefjes en nichtjes om mee te spelen. We kunnen veel leuke dingen doen. Het gevoel wat ik had op moment dat wij drie jaar geleden stopten met de anticonceptie, de zekerheid van wij gaan voor een kindje, wij willen dolgraag een kindje dat heb ik nu helemaal niet. Ik vind dat geen goede basis, hier voorlopig dus geen tweede kindje. Ik zeg dus niet nooit want wellicht verandert mijn gevoel nog.
Hier ook geen tweede. De zwangerschap is voor mij lichamelijk te zwaar. Had bi, HG, hoge bloeddruk. Uiteindelijk liep bevalling fout. Voor mij hoeft het niet meer. Ben gelukkig met 1 gezond kind. Pfff deze week zei nog een patiënt, die gelukkig niet wist dat ik maar 1 kind heb en het daarbij blijft, 1 kind is geen kind. Denk dat mijn dochter ook zonder brusje gelukkig is!
Wat ik me soms ook afvraag is: kan ik van een tweede kindje wel net zoveel houden als van mijn dochter? Klinkt misschien stom maar daar ben ik wel eens bang voor.
Heel verstandig om je gevoel te volgen en ook niks is mee. Ik herken me er wel in maar meer met dat ik absoluut niet voor een derde kindje zou kiezen. We hebben er twee en ik ben zielsgelukkig, maar wij zijn er ook heel stellig in dat onze kinderwens vervuld is. Dat enigkinderen eenzaam zijn vind ik onzin. Ik heb persoonlijk nooit een broer of zus gemist en ik ken genoeg mensen met broers en zussen die weer andere problemen hadden. Je kunt je als broer of zus bijvoorbeeld ook achtergesteld voelen. Mijn haren gaan altijd overeind staan van mensen die zeggen dat enigkinderen eenzaam zijn.