Een koperspiraal is een hormoonloze oplossing. Je hebt je eigen cyclus terug, dus kies daar alleen voor als je natuurlijke cyclus redelijk aangenaam verloopt. Heb er zelf ook eentje en ben er erg blij mee, geen hormonen en geen pillen meer slikken Was wel duur in aanschaf, 80 euro geloof ik, maar dan ben ik wel voor 3 jaar voorzien.
Ik ben wel blij dat er vier jaar tussen onze twee kids zit. Ik zou er niet aan moeten denken dat er maar anderhalf of twee jaar tussen zit want juist dat lijkt mij erg zwaar. Ik vindt de zorg voor nu makkelijk aangezien de oudste behoorlijk zelfstandig is. In de ochtend kleed hij zichzelf aan en ik de baby en scheelt mij dat weer een paar minuten. Ook aan tafel kan hij zelf zijn brood smeren en eten terwijl ik de baby te eten geef. Douchen is ook heel relaxed hij kan dat zelf terwijl ik tegelijkertijd ook de baby douche en hij mij gezellig helpt. Op het moment dat ik de baby ga afdrogen gaat hij verder met douchen en droogt zichzelf ook af. Maar nu is de oudste ook wel heel makkelijk dus dat scheelt wel. Elke situatie is anders maar ik wil de derde graag weer over drie jaar want dit bevalt me wel
Ik ben nu zwanger van de eerste en ons plan is ook om het er bij één te houden: - vanuit financieel oogpunt - we denken zo meer aandacht te kunnen hebben voor ons ene kind - er zijn al zoveel mensen op de wereld, kinderen die een uitzichtloos bestaan hebben. - het kind vraagt er niet om om geboren te worden in deze, soms best lastige wereld/maatschappij.
Wij weten het nog niet zeker, maar vinden het zo ook heerlijk. Ze gaat twee dagen naar de crèche, waar ze met andere kindjes leert omgaan en als ze wat ouder is playdates uit kunnen komen. De kans dat het bij een kind blijft is groot. Het lijkt me druk twee en de aandacht verdelen ook moeilijk. Kan ik onze dochter dan nog alle aandacht geven? Doe ik haar niet tekort? Daarnaast ben ik ook niet zo'n babymoeder zo bleek. Ik vond het heerlijk hoor, maar ook zwaar. Vind het nu veel leuker! Ik word 35, dus geen jaaaaaren meer om de knoop definitief door te hakken, maar nog even over nadenken kan wel.
Het heeft voor en nadelen, een kind. Hetzelfde voor 2 of meerdere kinderen. Ik vind het zelf heerlijk 2 kids. Vind het een zegen dat we er 2 hebben mogen krijgen na een enorm lange weg. De oudste is bijna 4 en de jongste bijna 7 maanden. Ideaal. De oudste vind het leuk om mij t helpen bij de verzorging van de jongste. Hij voelt zich echt grote broer en is zo lief van hem. Hij geeft de speen als de jongste die kwijt is, hij helpt het flesje geven, de jongste ligt bij hem op de mat te kijken als hij met de duplotrein speelt (en ik dus mijn handen vrij heb om te koken).... Wat ik wel es lastig vind is dat bv de jongste moe is en huilerig en ik wat wilde gaan ondernemen buiten met ze. Dan zal de oudste moeten wachten. Hier zouden we gevoelsmatig nog wel een kindje willen...maar het is voor ons niet eenvoudig (onderschrift) dus zal het ws bij 2 kids blijven....maar wie weet..
Ook al was de eerste tijd soms erg zwaar (er zit maar 20 maanden tussen de eerste en tweede en de eerste is 2,5 jaar voor 85% slechthorend geweest dus veel problemen daarmee gehad) zou ik niet anders willen , als ik nu de liefde tussen hun zie dan weet ik weer waarom. Het is zo onbeschrijfelijk ze kunnen elkaars hersens in slaan maar owee als er iemand aan hun broertje of zusje komt dan komen ze je halen Dat is echt zo onvoorwaardelijk, op zich herken ik dat wel met mijn familie (al is dat echt niet altijd even soepel gegaan en zijn ook wel dingen waar ik het niet altijd mee eens ben zullen we maar zeggen) maar mijn moeder is vorig jaar overleden en dan besef je hoe belangrijk een familie is, het is geen garantie natuurlijk want voor hetzelfde geld zien ze elkaar niet staan maar helemaal alleen opgroeien had ik niet gewild, had ik saai en alleen gevonden maar ik had denk ik ook geen leuk kind geweest als ik alles op mijn manier had gekregen (want thuis speel en ben je het meeste en als je dan compromissen moet maken daar leer je juist heel veel van, geen school, sport of vrienden met kinderen die daar tegenop kunnen vind ik) Ik merk het aan mijn man, die is enigskind en is af en toe zo "ego" in zijn denken, pas toen ie mij heb leren kennen is ie gaan leren wat familie inhoud en wat voor bijdrage dat kan leveren in je leven, en nu vind ie het jammer geen broers of zussen te hebben, zeker als een van je ouders overlijd merk je dat enorm, dan ben je maar alleen, want je overblijvende ouder is toch niet hetzelfde als een broer of zus die hetzelfde voelt.. Maar ook gewoon de gezelligheid, de levendigheid in huis en ja daar hoort af en toe elkaar gek maken ook bij (want het is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn haha) maar ik had niet anders gewild en heeft mij wel gevormd tot de persoon die ik nu ben.. Mijn man had een kindje genoeg gevonden maar nu hij ons gezin zo nu ziet zegt ie ook zelf dat het als een tekortkoming had gevoeld als we het niet hadden gedaan en dat onze oudste niet bepaald een leuker kind had geworden (hij leeft nu al soms zo in zijn eigen wereld ivm gehoorverlies al die tijd, hij kan nu wel weer aardig horen) Ik kan me echter wel weer voorstellen dat er situaties zijn waarbij het niet anders is, om verschillende redenen maar als er geen redenen zijn zou ik het nooit bij 1 kindje hebben gehouden, lijkt me zo saai en stil in huis (als ik er nu maar eentje thuis heb dan is het al alsof ik geen kind eraan heb haha)
Zo.. en of! Daar hoef je je echt geen zorgen om te maken hoor! Je hart maakt vanzelf ruimte vrij. Verder hoor ik niet zo in dit topic thuis. Hoewel ik het nu, net als Jucade, best zwaar heb met 3 kids weerhoud het er mij niet van om in de (verre) toekomst er nog eens voor te gaan.
ja heb ik eigenlijk nooit aan getwijfeld, ik houd van ze allebei op mijn eigen manier, kan ook dingen opnoemen die ik leuker aan hun karakter vind (en ook welke minder) en juist om deze verschillen vind ik ze lief en leuk en houd ik van ze, nu heb ik mazzel met jongen / meisje, ik zeg altijd, JIJ bent mijn allerliefste jongetje en JIJ bent mijn allerliefste meisje.. Dus ja bij een derde zou dat wat lastiger worden LOL Maar neehoor liefde genoeg, maar goed liefde alleen brengt geen kinderen groot zeiden mijn oma en moeder altijd en dat klopt ook wel, kost ook een hoop geld, tijd en geduld en dat moet er ook allemaal zijn, met knuffels worden de rekeningen niet betaald dus ook dat vind ik wel belangrijk om naar te kijken, dat is ook een beetje ons obstakel, we kunnen het nu allemaal goed betalen (en ook sparen) ook bij een eventuele tegenvallen en met een derde word dat toch weer wat moeilijker, NU NIET maar als er een tegenvaller komt misschien wel en die wil ik ook incalculeren..
Vraag ik me ook wel eens af hoor! Ik heb zoveel liefde voor mijn dochter. Maar kan ik die verdelen over twee kinderen?? Ik weet het niet....
Tuurlijk wel. Ik hou evenveel van beide meiden. De liefde die je voor nr 1 hebt, is hetzelfde voor nr 2 hoor. Dat groeit vanzelf.
Ja inderdaad je hart groeit wel mee. Wanneer dat de enige reden zou zijn, is dat geen reden om niet nog een kindje te krijgen.
Goed die van het financiele snap ik nog wel maar verder méér aandacht voor één oke..maar 2 is ook nog peace of cake hoor. Als jij er nog eentje op de wereld zet neem ik aan dat je die geen uitzichtloos bestaan geeft. En ook kind 1 heeft er niet om gevraagd om geboren te worden. Dat is écht een dooddoener en slaat kant nog wal. Geloof me ik vind het prima 1 kind, vind t ook niet zielig ofzo maar de beweegredenen die jij aanhaalt zijn in mijn ogen nietig.
Ik heb altijd tegen mijn vriend gezegd dat ik heel graag 3 kinderen zou willen. Hij is enigkind, maar heeft geen uitgesproken voorkeur. Ik heb zelf een broertje en 3 halfzusjes. Of er ook daadwerkelijk 3 gaan komen, is afwachten. Ik wil alleen nog wel wachten tot onze kleine man 3 jaar is. Dat leeftijdsverschil is er ook tussen mij en mijn broertje en dat heb ik altijd als prettig ervaren. Ik maak in ieder geval niet bewust de keuze voor maar 1 kind, al kan ik me de redenen van sommigen wel heel goed voorstellen.
Mijn man zou wel graag een 2e willen maar ik niet. En zolang we het er niet over eens zijn gebeurt er niks haha
Ook wij houden het bij 1 kind. Vanwege medische redenen zou een nieuwe zwangerschap voor mij risico's met zich meebrengen voor zowel mij als het kindje. Dat risico durf ik niet aan. Ik heb een gezond meisje en daar mag ik me al heel gelukkig mee prijzen. Ook mijn man vind 1 genoeg.
Mee eens, als je om die laatste 2 redenen geen kind op de wereld wil zetten had je ook niet aan nr 1 moeten beginnen. -> excuus, dat laatste is nogal lomp geschreven, desondanks begrijp ik niet waarom wel 1 kindje als je oa deze redenen hebt om geen tweede op de wereld te zetten. Die komt namelijk in precies dezelfde wereld terecht.
Laten we elkaar nu niet afvallen in waarom we wel/geen meerdere kids wensen. Je hoeft het niet eens te zijn maar accepteer elkaars mening/gedachtes en principes tav de keus die ze maken.
Dus moet ik m'n mond maar houden, haha dat is een goede. Ik zal m onthouden voor als ik weer eens een reactie wil geven op iets wat ik niet begrijp.
Nee je zegt niet alleen dat je het niet eens bent (daar ben je vrij in). Je insinueerde ook dat ze dan ook de 1e niet had moeten 'nemen'. Dat is de zin die bij mij naar overkwam. En als je iets niet begrijpt kun je om uitleg vragen, is heel normaal..