haha ik had bij de eerste een heel rustig kindje (het sliep en at maar geen gekrijs zeg maar, wel heel snel want hij stond al met 4 maanden dus toen kon ik al lekker aan de slag, dus die "saaie-babyperiode" niet lang gekend) de tweede was ook een huilbaby (ernstige reflux) toen ze enemaal potjes kon eten was het probleem opgelost maar voor die tijd ach ze is nu nog een pittige tante. Maar ik bedoelde meer saai qua ja kan er zo weinig mee, dat "gebler" en gedoe is niet mijn ding als ze kunnen aangeven wat ze willen (al is het maar wijzen) vind ik het alweer beter worden haha
Mja hier ook een huilbaby.. E toen ze ophield met huilen begon het projectielspugen. (Reflux dus ook..) Ik heb echt maaaaaaaaaanden niet geslapen 's nachts.. Elke keer als ik d'r weg legde begon ze te huilen.... Tja wisten wij veel. Cb zei reflux kan niet.. Dus dan geloof je dat.... (Nahja nu dus niet meer.. Maar goed aldoende leert men) Mijn neefje was het tegenovergestelde... Die sliep heel de dag en nacht. Zeker tot hij een jaar oud was. Inmiddels is hij alweer ruim 2 en gewoon een lekker manneke met echte jongensstreken. Maar ik vond dat huilen heftig en vervelend... Maar zou ook niet weten wat ik moest met een kind dat alleen maar slaapt..... Kan me trouwens voorstellen dat het nog zwaarder voelt als je eerste kind heel rustig is.. En je 2e continu huilt. Wij wisten gewoon niet beter.... Plus geen ouder kind dat ook nog aandacht wilde. Gelukkig kunnen we er inmiddels om lachen
Dat roep ik hier ook wel eens ja: dat ik -die van echte uitdagingen houd- kinderen heb gekregen die daarbij passen.... Thirza een huilbaby door kiss-syndroom, KMA, reflux en eczeem en chronische oorklachten. Caitlyn KMA, reflux, verstopping en een hartafwijking. Wens soms wel eens zo'n baby die idd alleen maar eet en slaapt, maar ws zou ik me ook ongelovelijk gruwelijk gaan vervelen dan....
Haha, nee dat is zo. Maar je moet toch rekening houden met slaapjes van de peuter ook nog, hoe doe je dat met dagjes weg? Er zou dan sowieso een paar jaar tussenzit, de woning die we nu hebben is niet geschikt voor 2 kinderen. Ik ben erg gesteld op mijn vrijheid ook wel. Maar zeg nooit nooit. Maar op dit moment een grote nee haha. Wie weet over een paar jaar anders.
Hier trouwens ook helemaal geen babymama. Ik ga het leuk vinden als ze zelfstandiger worden... (dus overeind komen, kruipen/lopen, praten). Ben wat dat betreft gelukkig wel gezegend met kids die dat vlot doen....
Dat saaie en rustige van de babyperiode herken ik ook niet. Dochter was (en is) een pittige tante en dat liet ze al vanaf dag 1 heel goed merken. Slapen heeft ze gelukkig altijd wel goed gedaan (ik prijs me gelukkig met een meisje dat vanaf 5 weken doorsliep), maar krijsen kon ze ook heel goed. Heel lang ook... Ik had een aantal vriendinnen die relatief makkelijke kinderen hadden (in mijn ogen dan) en vrij snel voor een tweede gingen. Ik raakte al in blinde paniek als ik er alleen al aan dacht! Bij twee vriendinnen bleek die tweede van het type onze dochter te zijn en toen zeiden ze ook wel dat als het andersom was geweest, ze ook op z'n minst nog een hele tijd gewacht zouden hebben. Dat is ook zo'n punt bij mij dus, ik ben ontzettend bang dat ik weer zo'n krijsbaby krijg (zonder gemeen te willen zijn, vaak krijsen ze niet zonder reden en dat weet ik ook wel) of een slaapdraak die na een jaar nog niet doorslaapt... Ik zou dat niet trekken, echt niet. En ik weet wel: je móet dus je doet het maar gewoon, maar echt... nu ik de keuze nog heb kies ik er graag nog even niet voor
Dat vind ik nu ook wel lastig, helemaal met nu een verschil van 4 jaar: deze week alleen thuis met onze twee dames: Thirza heeft vakantie. Maar kan dus niks met 'r gaan doen, want Caitlyn moet slapen... (woensdag is papa gelukkig thuis, dan ga ik wel met 'r de hort op ). Qua woonruimte: wanneer is een woning echt niet geschikt voor een bepaald aantal kinderen? De meeste mensen vinden ons huis geschikt voor een gezin met 2 kinderen, maar wij hebben er nu 4 in totaal, (2 parttime, maar als die hier fulltime zouden wonen, zou het ook wel prima zijn), en onze overburen hebben er straks 5..... Wij hadden altijd bedacht dat elk kind een eigen kamer nodig had, (hier vooral vanwege leeftijdsverschillen en feit dat de kids van mijn man een jongen en een meisje van 10 en 12 zijn en op een gegeven moment echt niet meer samen kunnen, en weer teveel schelen met onze kids). Maar Thirza roept nu steeds vaker dat zij dan met Caitlyn op een kamer wil, (want halfbroer en -zus hebben ook samen een kamer). Vindt ze dus veel gezelliger. Dus ach, wie weet gaan we de verbouwing die we zelf altijd in gedachten hadden, wel helemaal niet nodig hebben....
Ik wilde heel graag nog een kindje, mijn man absoluut niet, hij heeft nog 2 kids uit vorige relatie en vond er 3 in totaal wel genoeg. Maar het lot heeft anders bepaald en ik ben zwanger geraakt van onze tweede dochter die nu alweer 8 maanden is. Ik was heel erg bang om het hem te vertellen, maar hij reageerde heel goed. Ik was natuurlijk dolgelukkig, maar was erg bang omdat ik geen kindje wilde met iemand die dat niet zou willen, maar gelukkig vond hij het heerlijk en heeft er nu dus 4! Oh en ik dacht ook altijd dat ik niet van een tweede zoveel kon houden als van de eerste, nou het kan, dat verzeker ik je..
haha ja hier ook mazzel mee, hier heeft een kennis een meisje van 1 jaar die nog niet zelfstandig zit, loopt, kruipt of wat dan ook, ik zou daar niet goed tegen kunnen denk ik.. (ja je zal wel moeten maar ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel) terwijl zij is echt een babymama en vind het geweldig (is ook haar laatste) dus zij is in de zevende hemel hihi
ja precies, het lijkt me zo sneu voor de oudste, dat je niet altijd even gemakkelijk weg kan! lekker dagje dierentuin, pretpark, ergens wat eten, fietsen whatever.. wij wonen op een appartement, van 85 m2, zonder lift, met 1 trap. en een klein balkon, bleh! niet geschikt voor 2, word ik gillend gek denk ik haha. maar idd, als je een best ruime kamer hebt, kunnen er 2 kinderen op slapen, waarom niet idd?
Hier slapen ze overigens ook samen op 1 kamer, wij hadden ook geen kamer meer over! gaat prima, en de stiefkids ook op 1 kamer, die zijn 15 en 17, maar het gaat nog prima, ze zien elkaar snachts toch niet, en op een gegeven moment is het wel over met de logeerpartijtjes naar papa en stiefmoeder. Als dat zo is dan mag de oudste, als ze wil, een eigen kamer, maar tot nu toe zegt ze dat ze dat niet wil en bij haar zusje wil blijven
Ik vond de baby, dreumes, peutertijd heel erg bijzonder om mee te maken. Ondanks dat ze als baby veel huilde. Maar de eerste 4 jaar vond ik best wel claimend en toch wel lang duren. Ik voel het niet zo dat die jaren zijn omgevlogen. Ik vond het niet heel uitdagend en ik hou ook niet zo van herhalen, herhalen, herhalen. Nu ben ik met mijn dochter wel een stuk geduldiger dan met anderen gelukkig Ik heb er gewoon geen behoefte aan om dat nog een keer mee te maken. Al die fases nog een keer, nee dan vind ik het wel saai worden. Nog een keer leren zitten, kruipen, lopen, praten, zindelijkheid.. Dat heb ik nu wel gezien en heel intensief beleefd (want ben fulltime thuis geweest). Ik ben blij dat ze nu naar school gaat en zoveel kan. Ja, dan kun je zeggen dat de interactie dan weer nieuw en bijzonder is. Ja, dat geloof ik ook wel. Maar verder niet. En die eerste 4 jaar heb je het tweede kind ook weer zoveel alleen thuis, want nr 1 is naar school. En die interactie zie ik ook wel bij neefjes, nichtje en met andere kindjes. Dat vind ik leuk en voldoende, bovendien fijn dat ze ook weer weg gaan Maar de meesten zullen zich bij een 2e wel gewoon vanzelf aanpassen aan de situatie en zich focussen op het positieve.
Arevinol, dat is ook hoor, zo beleef ik het ergens ook wel. Ben daarom blij dat de tweede ertussendoor is geschoten zodat er niet mega veel tijd tussenzit. Toch twee kinderen, niet heel die baby tijd overnieuw moeten doen.
Wij wonen ook op een flat hoor! Wel met lift en drie grote slaapkamers (minimaal 15 m²) maar echt een mini balkon en het is toch een flat. Toch wel minder voor een gezin vind ik
Hier wonen we ook met 3 kinderen op 80m2, het is niet heel groot nee maar ik vind het wel te doen. Ook geen tuin en een balkon van 3m2. We willen zeker verhuizen. Overigens was mijn eerste ook een huilbaby en ook mn hart vastgehouden maar gelukkig 2 rustige mannetjes gekregen.
Is minder he! ik vind het zo irritant met de kinderwagen.. die is zo zwaar te tillen, want we hebben ook geen ruimte beneden er voor! Umm; hoe doe je dat dan? spelen je kinderen wel eens op balkon? ik wil het van de zomer wel een beetje leuk voor dr maken daar. gelukkig is het daar ook lekker koel, klein badje op zetten haha. maar snap dat je wilt verhuizen ja.. rozemarijke; wat fijn dat het goed gaat op de slaapkamer zo! goed om te lezen allemaal hoor
Ik zet met warm weer idd een badje op het balkon. Het is niet ideaal maar het kan. Vaker zit ik bij mijn ouders of vrienden in de tuin, die wonen allemaal in de buurt. Nog idealer is een speeltuin hier in de buurt, niet te groot, hek eromheen, heel overzichtelijk en met een klein zwembadje precies bij het terras dus je kunt je kind goed zien. Wordt gerund door de gemeente. Komend seizoen nemen een abonnement erop, kost 35 euro per gezin. Zoiets is onmisbaar als je op een flat woont.
Hier komen ze praktisch nooit op het balkon, in de zomer is het enorm warm, te klein en moet er dan constant bij blijven. We hebben wel een grasveld achter ons appartement.