Ik heb zelf een auto immuun ziekte en mag blij zijn dat we 1 gezonde dochter hebben en ik ook nog redelijk goed kan leven.. ik denk dat ik met een tweede erbij compleet uit balans zal raken vanwege chronische vermoeidheid. in mijn omgeving weet iedereen dit en krijg ik weinig vragen. Soms wel van collega's of als ik eens een wijd shirt aan heb, merk je wel dat mensen soms kijken en vooral verwachtingsvol kunnen kijken. Dan zeg ik altijd maar gelijk dat er geen tweede komt. Mijn schoonmoeder vindt dit wel jammer en benoemt regelmatig de nadelen die er zijn voor een enigskind, volgens haar dan Maar ik ga mijn leven niet op het spel ztten, dat kan ik niet recht praten tegenover mijn dochter. Gewoon doen wat voor jullie goed voelt.
Hier bewust één, vooral omdat we redelijk laat zijn "begonnen" (hoewel dat bij een tweede altijd minder lijkt uit te maken dan bij de eerste). Verder voordeel bij ons is dat aardig wat kennissen en vrienden hebben die er ook bewust één hebben. Dus dan krijg je die vraag al minder en kijkt men ook minder vaak raar op als je zegt dat er geen tweede meer komt. Overigens zijn het allemaal leuke kinderen, niet verwend o.i.d.. Leggen makkelijk contact met andere kinderen, veel vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Genoeg positieve voorbeelden, dus ik maak me niet druk .
Zo denk ik er ook over. Wij hebben nu 1 dochter van ruim 2. Ik twijfel op dit moment erg over een 2e. Vind het nu nog veel te vroeg, aangezien onze dochter nogal pittig is(al vanaf de geboorte). Ik heb mijn handen vol aan haar. Ook hecht ik veel waarde aan mijn eigen leven(ik als persoon, en niet als moeder). We zien wel of er nog een 2e komt, hij/zij is wel heel erg welkom, en als er geen kindje meer komt is het ook goed. Ik heb 1 oudere broer, en eigenlijk gun ik onze dochter ook een broer/zus, ook om de reden wat er in de toekomst staat te gebeuren, als we dood gaan. Zo kan ze ook herinneringen delen over ons, het gezin, etc. waar ze anders met niemand anders over kan praten. Want wie is er dan die haar vanaf haar prilste jeugd heeft meegemaakt? Ik vind dat elke ouder zelf mag beslissen hoeveel kinderen ze willen. Wat maakt het nou uit of je er 1 of 10 hebt? Ik merk dat sinds ik moeder ben mensen om je heen echt overal iets over te zeggen hebben, is het niet over een 2e kind, dan wel over het zindelijk worden van je kind, of over wel/niet een middagdutje, enz enz. Vooral "ouderen" kunnen heel goed vertellen hoe je het moet doen....:x
Hihi, herkenbaar, de behoefte om het niet weer mee te maken....Vooral die roze wolk die niet bestaat. De grootste bullshit die ik ooit heb gehoord/gelezen!
Zie het maar zo; minder dan 2 is blijkbaar niet goed genoeg, maar meer dan 2 ook al niet. Doe wat je zelf goed vindt, heb jij geen behoefte aan meer dan 1 kind? Prima! Al heb je geen behoefte aan kinderen in het algemeen, helemaal jouw keuze! Net als wanneer je op 3, 4 of 5 eindigt. Helemaal jouw keuze! Wat je ook doet, voor vreemden is het nooit goed. Geldt voor veel meer dingen trouwens, maar irritant is het wel. Het is hun zaak helemaal niet.
Hier ook bewust maar 1 kindje. Krijg ook regelmatig de vraag wanner de 2e komt. Uitleggen doe ik niet meer. Waar ik wel een hekel aan had was als ik zei dat er geen 2e komt, dat ze dan zenden Ohh dat weet je niet, of we zullen nog weleens zien?! Hoe ouder mijn dochter wordt, des te minder de wens voor evt een baby wordt. Wij vinden het prima zo. Een tweede kind heeft voor ons geen enkele toegevoegde waarde
Hier ook bewust 1 kindje. Wij wisten dat al voor onze zoon er was. Ik laat me nog wel eens wat vd kaart brengen door "het is zielig" verhaal maar bedenk me dam vrij snel dat een 2de om die reden nog triester is. Een 2de moet net zo gewenst zijn als de 1e en dat hebben we niet. Ik kom zelf uit gezin met 3 Kids en ik draai ook voor alles op. Broers of zussen zegt dus niets. Ik heb er zelfs zorgen bij als mijn ouders wat overkomt.. Wij voelen ons heerlijk met ons boefje en zijn evengoed een gezin. Uitleg geef ik niet meer want mensen willen geen uitleg horen maar HUN mening even geven en daar pas ik voor. En mbt verwennen dat ligt echt aan de opvoeding natuurlijk..
Hier ook bewust 1 kind maar herken de opmerkingen totaal niet, komt misschien omdat de reden hiervan mijn leeftijd en mijn lichamelijke gesteldheid is...iedereen is juist blij voor ons dat een kind ons überhaupt gegund is. Ja, soms denk ik wel eens na of het 'zielig' voor zoontje is maar bedenk me dan dat het hebben van een broertje en/of zusje geen garantie is voor een gelukkigere toekomst en dat zoontje er ook gebaat bij is een gelukkige moeder te hebben die dingen met 'm doet en dat zou bij twee kinderen wel een heel ander verhaal kunnen worden en dat risico nemen niet.
Hier was het eerst mijn vriend die altijd zei ik wil maar 1 kind ik had eventueel wel een tweede gewild maar nu ben ik blij met onze mooie dochter en kan ik ook zeggen ja wij willen bewust maar 1 kind en de opmerkingen zoals ja alleen is ook maar alleen dan zei ik altijd ow ja dus omdat het zielig zou zijn voor dochter moeten we maar een tweede nemen en dan zijn ze gelijk stil haha
Hier bewust 1 kind maar nu 7 jaar later wil ik stiekem toch een 2e. Nooit gedacht maar ik heb het verlangen weer gekregen voor een 2e kindje. Maar ja ik was ook altijd stellig want ik geniet van mijn vrijheid en dat heb ik nu veel omdat mijn zoontje al een tijdje op school zit en ik ben geen moeder voor meer kinderen, kan niet tegen slapeloze nachten en geen babymoeder dus nee wilde echt geen 2e maar ik moet erop terugkomen want ik wil nog wel. En neem alles voor lief, denk ook dat mensen raar zullen opkijken als ik zwanger blijk te zijn want ik was altijd heel duidelijk dat ik echt niet wilde. Maar wie weet ooit nog
Hier ook bewust 1 kind. Al heb ik eerder geroepen wel 2 te willen, maar daar ben ik van teruggekomen. Zwanger worden is niet van zelf sprekend bij ons. Voordat onze zoon er was, waren er ruim 3 jaar verder en veel verdriet door eerdere miskramen. Zwanger zijn is ook niet mijn hobby. De eerste 16 weken stront misselijk geweest en leefde op crackers met een laagje smeerkaas. Vanaf 20 weken volledig in de zw door bekkeninstabiliteit. Ik was een pinguïn! Oja en bevallen is ook niet mijn ding. Laat staan de gebroken nachten van 1,5 jaar. Nee... hier blijft het bij één! Mocht het zo zijn dat er ongepland een tweede zou komen dan is het wel gewenst. Maar we zoeken het niet bewust op. En wat andere mensen er van denken boeit me niet! Mijn leven, mijn geluk. Als andere het zielig vinden dan nemen ze er zelf nog maar één en brengen ze die maar langs als hij groot genoeg is