Ik was 21 toen ik bewust zwanger werd. Nu inmiddels net 22 jaar en de bevalling nadert Toen ik het vertelde kreeg ik van familie en vrienden wel hele leuke reacties omdat ze wisten dat ik er ook klaar voor was en ik jong moeder wilde worden. Maar ik heb ook veel vragen gehad of ik bewust zwanger was of dat het een ongelukje was. Nu ik een dikke buik heb staren mensen me op straat ook wel erg lang aan.. Ik weet dat ik nog jonger lijk dan 22 en dat mensen denken dat ik een tienermoeder ben, maar dan nog Best irritant, maar ja daar sta ik wel boven
Het gekke is, toen ik 21 was, was ik nog helemaaal niet bezig met kinderen krijgen... ik vond ze eigenlijk helemaal niet zo bijzonder. Toen ik 23 was, ging er bij mij een bepaalde knop om en kreeg ik bij het denken aan een kindje van ons samen een heel warm gevoel. Het dat is nu een jaar later niet meer weggegaan. Ik dacht eerst dat het een bevlieging was, omdat ik het niet van mezelf kende. Maar dat is het echt niet! En toch wil ik niet te hard van stapel lopen, ik ben ook van mening dat je er geestelijk naar toe moet leven om er echt klaar voor te zijn!
Vervelend, maar mensen doen dat. Onbewust doe je het zelf ook, denk bijv. aan iemand in een rolstoel... Ik probeer dan altijd mezelf tot de orde te roepen, maar altijd 'even' kijken doe je wel! Idd boven blijven staan, mensen moeten maar denken wat ze willen denken!
Ik ben ook 21 en bewust zwanger, ook wij kregen van vrienden en familie ook leuke reacties .. Ik heb ook het idee inderdaad dat iedereen mij aankijkt net alsof ik een jong meisje ben, terwijl ik er ook niet jong uitzie ofzo... Mensen hebben me nog niet gevraagd of het een bewuste keuze was .. Vind het ongegeneerd kijken soms wel vervelend, maar ben hartstikke trots Maar snap dus precies wat je bedoeld Liefs
Ja, laatst een oudere man die ik tegemoet kwam lopen die echt voor mijn neus stil ging staan, me van onder naar boven en weer van boven naar onder bekeek, vervolgens HUH zei en toen weer door liep Soms Maar idd ik ben er ook trots op, dus mensen kunnen me wat
Wat ik ook zo grappig en opvallend vind is dat volwassen mensen vooral vrouwen tussen de 55 - 70 normaal voor iedere zwangere vrouw aan de kant gaan in bijvoorbeeld een smal gangpad in de winkel of tijdens het winkelen, behalve als je jong bent... Mensen zitten me echt zo aan te kijken; jij bent hartstikke jong, ga jij lekker aan de kant want ik ga echt niet voor jou aan de kant.. pfff, daar word ik echt chagrijnig van! Herkennen jullie dat ook?
Jaaaaa! Echt he? Dat vond ik ook al zo vreemd! Laatst een keer bij een rommelmarkt, ik werd zo aan de kant gebeukt :x
Ik ben 20 en bewust zwanger, ik krijg geen rare reacties of rare blikken, maar dat komt denk ik omdat hier in Engeland er veel meisjes zijn die rond de 15-16 zwanger worden, dus is 20 in vele ogen een mooie leeftijd hier. Zelfs als je onder de 20 bent (17-19) vinden mensen het hier niet erg, zolang ze je maar minimaal 1 keer met man hebben gezien (niet je vader uiteraard, maar als je dus een vaste relatie hebt)
Ik was 21 toen ik voor het eerst stopte met de pil.. Toen ik 2 maanden later ineens vrij onverwacht een nieuwe baan kreeg (die stukken beter was dan wat ik had, al had ik geen hele slechte baan) hebben we samen besloten (en dat vond ik echt heel erg) dat ik toch weer voor een jaartje aan de pil zou gaan.. Na een jaar zou ik een vast contract krijgen, althans dat was mij beloofd.. Toen ik na een jaar (na een jaar hard werken en goede resultaten) toch geen vast contract kreeg (waarvan de reden mij tot op de dag van vandaag nog steeds een groot vraagteken is) en ik dus nogmaals een jaarcontract zou krijgen moest dat dus uitgesteld worden.. Ik heb er toen wel werk van gemaakt want er was geen enkele reden om mij dat contract niet te geven en na een paar maanden had ik dan toch mijn vaste contract en kon ik stoppen met de pil.. Vervolgens duurde het nog eens 11 maanden voordat ik zwanger was en uiteindelijk ben ik op mijn 24e mama geworden.. Inmiddels ben ik (1 dag) 27 en mama van 2 kids.. Ik val dus nog net onder het kopje "bewust jonge mama's" al had het wat mij betreft ook veel eerder gemogen De reacties in onze omgeving waren heel leuk!! We woonden al een tijdje samen dus niemand keek er echt van op.. Bij Lotte wel maar dat was meer omdat ze zo snel na elkaar kwamen (Julian was 7 maanden toen ik zwanger raakte van Lotte) maar daar werd ook heel leuk op gereageerd!!
Ik ben ook een bewuste jonge mama! Wij trouwden toen we beide 21 waren, Rayan werd geboren toen ik 22 was. Onze vrienden hadden niet anders verwacht, ze wisten altijd al dat ik graag moeder wilde worden maar eerst wilde trouwen. En aangezien we pas waren getrouwd zaten ze al af te wachten. Mijn familie vond het geweldig, manlief's familie vond ons eigenlijk veelste jong.
Hier ook een toekomstige jonge moeder.. Ik ben 23 en mijn vriend 34, dus we konden sowieso niet te lang wachten... Het is wel een onverwachts cadeautje geweest, na een tijdje van proberen en ik niet zwanger werd, hadden we besloten nog even te wachten, niet wetende dat de kleine meneer toen al in mijn buik zat ! Geen rare reacties hier, alleen van sommige mensen....maar dat is heel soms..
Ik was 23 en mn vriend 30 toen ik gepland zwanger werd en het vertelde. Hier was iedereen alleen maar heel blij voor ons! We waren op dat moment ook al wel bijna 9 jaar samen en ze wisten van mij dat ik graag jong moeder wilde worden. Soms krijg ik wel de vraag of het echt gepland was, maar alleen van mensen die mij niet echt goed kennen, en dan nog vind ik het niet erg. De meesten vinden het eigenlijk alleen maar heel leuk! En veel beginnen meteen de voordelen van jongmoederschap op te sommen haha. Op straat word ik wel eens aangestaard alsof ik een tienermoeder ben, maar ach who cares?!
Wauw dat is dus eigenlijk nog een heel stuk opgeschoven! Aan de ene kant begrijp ik heel goed dat als je iets moois en vast tegemoet zit dit voor heel veel rust kan zorgen.. Aan de andere kant laat die wel weer zien dat je in het leven geen zekerheden hebt. Toevallig heb je (heel gelukkig!) nu wel dat vaste contract gekregen! maar voor hetzelfde geld niet. Onlangs afgestudeerd en dus ben ik ook hard opzoek naar een baan. Wat echt absoluut niet makkelijk is in deze tijd! Toch ben ik vastbesloten en hebben we er daarom ook voor gekozen om volgend jaar voor een wondertje te gaan. Soms baal ik er toch wel van hoe het toch je keuze kan beinvloeden!
Ik was dit hele topic vergeten! Een week nadat ik dit topic heb geopend had ik een positieve test in mijn handen! Het was dus in ronde 1 raak. Mijn hele omgeving reageerde positief! Eigenlijk had iedereen het wel verwacht. Zelfs mijn moeder, die toch wel een voorstander van reizen/samen nog dingen ondernemen was, is zo trots als een pauw! Haar eerste kleinkind is onderweg! Mensen die verder van mij afstaan hebben gevraagd of het gepland is (3 mensen ofzo), maar verder had iedereen het wel verwacht. Ik ben dus 22 (als het goed is) als ons kleintje geboren wordt!
Wij gaan ook voor een kindje sinds deze maand! Dus heel spannend. Ik ben net 23 geworden, mijn man is 30. We zijn in 2011 getrouwd. Ook vanwege zijn leeftijd wilden we niet te lang meer wachten. Hopelijk zijn we snel zwanger, we hebben het er dagelijks over. Dit is echt gegroeid, emotioneel zijn we er nu klaar voor. Ik ben benieuwd hoe de omgeving zou reageren...denk gemengd.
Ik ben ook bewust jong moeder geworden. Toen ik 21 was werd mij verteld dat het wel eens heel moeilijk kon worden voor mij om zwanger te worden. Ik had namelijk overgwicht gehad en Boulimia. Wonder boven wonder was ik in ronde 1 zwanger! Ben uiteindelijk op mijn 22e bevallen. Nu zijn we inmiddels al weer 'n tijdje bezig en lukt het nu dus niet. Heb pcos en krijg nu medicatie om zwanger te worden. Ben dus echt blij dat ik toen jong ben "begonnen". Ik kreeg trouwens alleen maar de vraag van mensen of het een foutje was. Vond ik heel erg vervelend. Mijn directe vrienden en familie zagen het wel aankomen en vonden het geweldig.
Ik was 19 toen ik stopte met de pil , en in februari wordt ik 21. Ik hoop snel een positieve test in handen te krijgen Wij zijn ook heel bewust gestopt. Nu moet ik wel zeggen dat mijn vriend volgende maand 36 wordt. En hij heeft al een dochter die 4 dagen in de week bij ons is , vaak nog meer soms ook minder. Dus ik ben al een beetje ''mama''. Teminsten zo voelt het wel voor mij en die kleine meid. We kregen al regelmatig de vraag zijn jullie al bezig voor een kindje ? Dit gebeurde een half jaar voor dat ik met de pil stopten. Ik wilden nog even wachten en paar maanden na me 19e verjaardag heb ik de pil weggeooid. De meeste zijn denk ik niet verbaasd omdat ze wisten dat wij niet lang wilden wachten omdat mijn vriend al ouder is natuurlijk en hij wil geen 40+ zijn als die vader wordt.
ik heb op mijn 18 besloten voor een kindje te gaan , 1 maand voor mijn 19de bevallen . ben nu 20 en heb ne grote kapoen van 15 maanden
Ik was 23 toen ik zwanger raakte en toen ik beviel. Nu ben ik 25 en ik beval nog voor mn verjaardag. Wij krijgen onze hele relatie al opmerkingen van "zo jullie zijn er jong bij". Wij hebben elkaar leren kennen toen ik 18 was en mijn man 20. Dat was december 2005. We zijn in 2007 gaan samenwonen, na 1,5 jaar. We hebben in 2008 een huis gekocht en geregistreerd partnerschap afgesloten. Toen waren we 2,5 jaar samen. Toen ik zwanger werd waren we bijna 5 jaar samen. Wij wisten gewoon al heel jong dat we samen verder willen. Meest gestelde vragen aan mij? Zijn jullie heel erg gelovig? (nee totaal niet) is je man veel ouder (nee, 2 jaar maar, nu 27), had je niet eerst carriere willen maken (nee, nooit gewild en nog steeds niet). Ik werd er dus wel eens een beetje zat van, al is het in mijn vriendengroep vrij gelijk verdeeld, een aantal hebben net als ik al 1 of 2 kids, een aantal nog niet. Ik werd de eerste keer zwanger op het moment dat ik met mijn afstudeerstage begon, dus heb mn opleiding toen in 7mnd ipv 10 mnd afgerond. Ik vind het idd ook alleen maar voordelen hebben. Mocht ik ooit nog behoefte aan een carriere hebben, kan ik daar ook nog mee beginnen als de kids ouder zijn en bijvoorbeeld op de middelbare school zitten of het huis uit zijn. Dan ben ik net 40. Dat geldt ook voor reizen en "nog even genieten" van elkaar en alles. Dat kan allemaal nog wel als de kids groot zijn!