Volgens mij kun je dat ook niet meer aanvragen, maar wordt dit (algemene heffingskorting) automatisch verrekend.
Bij mij zag ik dat het verrekend is bij de belastingopgave. Maar volgens mij kan je het bij de digid van je man ook opgeven. Het is wel zo dat je minimaal 6maanden bij je partner moet zijn. Maar dat is denk ik bij de meeste ook zo.
Hier thuis komen zitten door auto-ongeluk,,heb er twee jaar best moeite mee gehad mede ook doordat we buren hebben die blijven treiteren en vernielen....nu krijg ik meer rust en ja kwa contacten mis ik soms wel.... Als wat op me pad tegen kom wat ik kan met me nek wil ik wel weer paar uur gaan werken als is het maar om financieel ruimer te krijgen
Ik denk overigens dat er ook een heel groot verschil zit tussen thuis moeten zitten of er bewust voor kiezen....
Zelf heb ik altijd die wens gehad totdat er kinderen kwamen. Maar toen onze jongste geboren werd was ik blij dat ik weer aan het werk kon. Bij de tweede dezelfde kriebels maar toch gewoon weer aan het werk gegaan. Bij de derde dacht ik, nu blijf ik thuis. Heb toen ouderschapsverlof opgenomen met het idee dat als het niet beviel ik mijn baan nog had. Wat was ik blij dat ik weer aan het werk kon. Het scheelt dat ik een hele leuke baan heb met leuke collega's. Ik zou niet hoeven werken, mijn man verdient voldoende voor ons vijven. Maar ik haal zoveel plezier uit mijn werk! Ik werk 20 uur, ben op 1 dag na thuis voor de kinderen. Die dag is mijn moeder bij ons thuis. Zelf vind ik het een heerlijke combinatie!
Ik ben ook thuisblijf moeder en ik vind het heerlijk. Moet er ook echt nog niet aan denken om onze dochter ergens anders achter te laten, mijn vriend staat er precies zo in. Voorlopig heb ik nog de mogelijkheid om thuis te blijven. Moet wel zeggen dat ik heel af en toe wel denk dat een dag of 2 werken pee week ook wel leuk is, maar zo vind ik het ook meer dan prima nu. Ik loop vooral tegen mensen aan die jaloers lijken te zijn, heel vervelend. Of mensen die zich vrij genoeg voelen om te vragen hoe we toch aan ons geld komen. Mijn vriend werkt gewoon, niks bijzonders dus. Als je het financieel aan zou kunnen zou ik het zeker eens proberen. Het is zo heerlijk.
Hier ook 1 en het bevalt geweldig. Ik heb wel gewerkt van toen de oudste 1 was tot ze 3 werd, maar was liever thuis. En toen met het vooruitzicht dat zij naar school zou gaan wilde ik echt thuis zijn. Ik hoor wel mama's die juist willen gaan werken als het kroost op school zit. Maar mijn ervaring is dat ze je dan ook juist hard nodig hebben. Even blijven bij de inloop s ochtends..een handje helpen op school...altijd ruimte voor afspraakjes en feestjes e.d. ik ben blij dat ik voor de jongste ook heel veel tijd heb nu...al gaat hij over een jaar wel 2 dagdelen gezellig naar de psz.
Ik vind het erg onverstandig, thuis blijven en financieel afhankelijk zijn, en niet meer actief zijn op de arbeidsmarkt. Tenzij je getrouwd bent of een samenlevingscontract hebt waarin een financiële vergoeding geregeld wordt na een relatiebreuk, zodat je tijd hebt om een baan te vinden. Een baan vinden na lang niet actief te zijn geweest is moeilijk, zat anderen met actuele werkervaring waar werkgevers uit kunnen kiezen. Er staat in het alleenstaande moeder gedeelte een vers topic van een thuisblijfmoeder die wil scheiden, geen werk, geen eigen huis. Hou in je achterhoofd dat dit de realiteit is tegenwoordig.
Ik ben een bewuste thuisblijfmoeder en vind het heerlijk. Heb uiteraard ook wel eens dagen dat ik terug verlang naar een baan maar als ik zie hoeveel ik mee maak met de kids vind ik dat geweldig. En ik doe zoveel dat ik niet eens zou weten waar ik de tijd vandaan moet halen om te werken hihi De reden dat ik ( wij ) er bewust hebben gekozen is omdat het bedrag wat ik per maand verdiende bijna het zelfde was als wat wij moesten betalen aan opvang kosten. Het loonde dus niet echt om te werken, wij hebben toen de keus gemaakt dat ik stop met werken en de volledige zorg voor de kids overnam. Mijn man werkt zo'n 50/60 uur per week en hij vind het heerlijk en ik ook. Het werkt op deze manier veel fijner. Heb toen doorgegeven aan de belastingdienst dat ik niet meer werkte omdat het totale inkomensbedrag veranderde. Enige nadeel is dat mensen denken dat je omkomt van het geld omdat je deze keuze hebt maar dat is absoluut niet zo. Ook wij moeten gewoon opletten met wat we uitgeven en gaan al jaren niet op vakantie naar het buitenland, een weekje hier in nederland per jaar is ons '' grote '' uitje. Maar goed, dat zijn dingen die ik er graag voor opzij zet, de kinderen komen hier namelijk niets tekort.
Natuurlijk speelt dat maar ik ga mijn leven, het leven van mijn kinderen en dat van mijn man niet op indelen.
Wij hebben alles goed geregeld, dus ik vind het niet onverstandig. Als ik alleen zou komen te staan hoef ik niet te werken om het financiël te redden. Mijn moeder is ook jong alleen komen te staan, mijn ouders hadden het goed geregeld. Zij heeft daarna niet meer te werken en kon er zijn voor ons (was ook wel nodig in die situatie) Hier hebben wij dus van geleerd en onze maatregelen getroffen. Ik ben gestopt met werken toen onze oudste naar de basisschool ging. Ik wilde niet dat zij door mijn moeder of de gastouder naar school gebracht zou worden. Op dat moment hadden we al 3 kinderen, dus ik had het druk genoeg. Ik ben daarna niet meer buitenshuis gaan werken. Wel werk ik thuis voor het bedrijf van mijn man. Maar dat doe ik voornamelijk in de avonduren. Ik vind het niet stil en saai. Ik heb genoeg bezigheden of sociaal gebied. Zelfs meer als toen ik werkte. Ik heb niet zoveel behoefte om sociale contacten op te bouwen met mensen met wie ik alleen maar werk. Ik doe nu vrijwilligerswerk en doe veel voor de school van de kinderen Deze contacten vindt ik veel waardevoller als de vluchtige contacten die ik altijd gehad hem met collega's en cliënten. Voldoening en sociale contacten hoef je niet alleen maar te halen uit je werk. Volgens mij denken heel veel mensen dat...
Ik ga straks als de kindjes er zijn het eerste jaar thuis blijven bij onze kleintjes! Mijn man is veel van huis voor zijn werk soms wel (paar weken achter elkaar) en mijn werk was daar moeilijk mee te combineren. De winkel waar ik werk is elke dag open en ook elke dag tot 8 uur. Wat dus zou botsen met de baan van mijn man. Daarbij hebben we ook nog honden en een kat die beweging en verzorging nodig hebben. We gaan er financieel wel op achteruit uiteraard maar gelukkig niet heel veel want als ik zou werken zouden we voor twee kindjes bijna 5 dagen per week kdv moeten betalen. Het lijkt me aan de ene kant moeilijk of in ieder geval wennen om het sociale leven van het werk te missen maar aan de andere kant weet ik dat we zo meer rust zullen hebben en ook een fijner leven dus. En als ze 1 worden dan kijken we opnieuw naar onze situatie en ga ik misschien wel weer werken fulltime of partime en misschien wel helemaal niet.
Waarom denk je dat een TBM altijd thuis is? Ik ben eigenlijk altijd op stap, feestje hier, boodschapje daar, uitje met vriendinnen hier, uitje met het gezin daar. Zijn maar weinig momenten dat ik echt de hele dag thuis ben. En natuurlijk zijn die dagen er ook wel maar denk dat iedereen wel eens zo dag heeft toch? Zelfs werkende ouders. Maar over het algemeen heb ik het nu drukken dan toen ik nog werkte.
Precies..als ik voor kindjes zou gaan in een relatie maar daarbij blijf werken om de reden dat we wel eens kunnen gaan scheiden dan zou ik überhaupt niet voor de kindjes gaan. Ik denk dat er dan iets niet goed in je relatie is als je daar zo'n rekening mee moet houden.
Ik werk vanuit huis in de avonduren en als de kinderen slapen/schoolwerk aan het doen zijn. Ik ben thuis vanaf de geboorte van mijn oudste, en zou het nooit anders willen. Nu ligt het bij ons ook anders, alle 3 mijn kinderen hebben autisme en nog wel meer problemen en gaan ook niet naar school maar krijgen thuisonderwijs (van mij) Kleine wereld? nee, 4 dagen per week gaan we naar bijeenkomsten (toddler playgroup voor de jongste, en homeschooling groups voor de oudste 2) Verder ondernemen we veel, musea, speeltuinen, park, dus vervelen hoeven we ons nooit. Ik zou zeggen, zolang het financieel haalbaar is, doen! Deze jaren krijg je nooit meer terug.
Tja als ik zou moeten gaan leven met het idee wat er misschien in de toekomst zou kunnen gaan gebeuren dan word ik gek
Volgens mij begrijp je dit niet helemaal goed hoor, de zogenaamde aanrechtsuitkering die je noemt, is geen subsidie maar een belastingteruggave (algemene heffingskorting) Een heffingskorting is een belastingteruggave, maar als u weinig tot geen inkomen hebt, kan er via uw inkomen geen teruggave plaats vinden. Dat wordt anders zodra u een fiscale partner hebt met voldoende inkomen. Dan wordt het namelijk mogelijk om uw zogenoemde aanrechtsubsidie te verrekenen met de door uw partner te betalen inkomstenbelasting. Uw partner gaat minder belasting betalen en zo komt de aanrechtsubsidie u en uw huishouding ten goede. Dit heeft niets te maken met een uitkering zoals je bijvoorbeeld zou krijgen bij werkeloosheid. Zonde dat je dat geld zomaar laat liggen terwijl je er wel recht op hebt.
Je hebt wel alvast je kist besteld neem ik aan? Nee zonder gekkigheid. Hier hebben wij hele duidelijke afspraken dat mocht het mislopen tussen ons, dan gaan de kinderen voorop. En manlief zal dan ook voor ons allen blijven zorgen totdat ik de boel op rit heb en het zelf kan. Maar eerlijk is eerlijk, hij verzorgd alleen het geld en grote klussen (of nouja, die doe ik niet omdat hij het zegt beter te kunnen hahaha) De rest doe ik gewoon. Dat wil dus zeggen dat ik een aanvullende bijstand aanvraag (aangezien ik toch een klein inkomen heb) en een huisje ga zoeken. En dan juridisch en belastingtechnisch alles regelen.. Mensen denken altijd zo moeilijk. Alsof je bij een scheiding gelijk in de stront mag zakken. Je hebt toch al die tijd met iemand samengeleefd of een basis van liefde en vooral RESPECT. Dus help je elkaar weer op weg, ook al is dat zonder elkaar.
Wij hebben er ook bewust voor gekozen. De reden bij ons was meer dat we er maar 200 euro mee opschieten als ik 3 dagen in de week zou gaan werken en Ivan dus naar de opvang moet. Daardoor was de keuze voor ons heel makkelijk. We hebben er nog geen moment spijt van, zolang we ons financieel gezien redden is het prima! Soms heb je wel wat lange dagen, maar we gaan er ook veel tussenuit. Als Ivan en misschien zijn toekomstige broertje of zusje naar school gaan zog ik het liefst richting het fulltime werken willen. Ik geniet nu volop van mijn kleine mannetje en die tijd pakt niemand mij meer af!