Hier een mama die absoluut is blijven werken. Buiten het feit dat het financieel gewoon niet haalbaar is als ik stop met werken, moet ik er niet aan denken om thuis te zijn. Ik merk dat ik heel veel voldoening haal uit mijn werk. En de uren op een dag dat ik even geen mama ben, voelen goed. Nu zal ik in de ogen van velen van jullie wel een slechte mama zijn omdat ik dat zo voel.. Onze kleine man gaat 3 dagen in de week naar het kinderdagverblijf.. Mama is 1 dag thuis en papa is 1 dag thuis. Hij is nu 7,5 maand en zodra hij binnenkomt is hij mama al vergeten en gaat hij vrolijk met zijn vriendjes en vriendinnetjes spelen... Maar zodra hij 's avonds weer wordt gehaald is papa of mama zijn grote held Overigens vind ik het KDV een verrijking voor hun ontwikkeling. Om jullie een voorbeeld te geven. Een vriendinnetje van mijn zoontje gaat niet naar het kinderdagverblijf. Het meisje is 2 weken ouder dan mijn zoontje.. Qua ontwikkeling loopt dat meisje achter op die van mij. Nu zul je denken, dat is toeval.. Maar zodra die kleine meid hier, samen met haar mama, op bezoek is geweest doet ze thuis ook ineens veel meer.. Ze kopieert mijn kleine jongen en gaat die vaardigheden ineens thuis ook vertonen.. Lijkt mij persoonlijk geen toeval.. Maar uiteindelijk moet ieder doen wat hij/zij wil.. als je het financieel kan EN je kan ertegen om hele dagen thuis te zitten.. dan moet je het vooral doen..
Mijn kleine dame gaat ook niet naar een KDV en loopt voor op de meeste van haar leeftijd. Ze telt tot 20 en ze weet verbanden te leggen die de meeste kinderen nog niet kunnen. Toeval? Of gewoon een kind dat snel leert? Ik denk dat een KDV niet perse beter is voor een kind. Ik moet eerlijk zeggen dat het waarschijnlijk wel toeval is. Misschien doet haar moeder wel te weinig met haar. Vaardigheden moet je namelijk ook aanleren en stimuleren.
Ik denk niet dat een kind beter of slechter wordt van een KDV. Voor mij is het een veel aantrekkelijkere optie om mijn kind straks bij mijn moeder te plaatsen wanneer ik werk. Een vertrouwelijke plek waar ze de zorg en aandacht krijgt die ik wil...en vooral liefde!
helaas heeft niet iedereen die luxe.. mijn schoonouders werken, mijn vader woont in het buitenland en mijn moeder is gehandicapt
Goed zo meid, ben blij met je reactie eerlijk gezegd want ik ben het he-le-maal met je eens. Ik moet er zelf ook niet aan denken thuis te moeten zitten, brrr.... En ik kies bewust voor het kdv want ik denk inderdaad dat het goed is voor de ontwikkeling van een kind, sociaal, wat betreft vaardigheden die ze kunnen leren van andere kinderen, ook leren omgaan met verschillende volwassenen vind ik belangrijk. Ik zou het gewoon een benauwd gevoel vinden als mijn kindje in een kleine sociale kring zou bewegen (wij en mijn ouders bijvoorbeeld). Maar goed, dat is mijn persoonlijke overweging. Ik ben meer dan alleen moeder van mijn kindje en dat geldt natuurlijk ook voor mijn man. Grappige in dit topic vind ik (al vanaf het is gestart) dat de TS eigenlijk al wel weet wat ze wil, maar er misschien niet voor durfde te kiezen want antwoorden als die van jou en mij worden redelijk stelselmatig genegeerd. Niet erg hoor, maar viel me op.
Ik vind het trouwens geen luxe, voor mij is het in ieder geval een bewuste keuze om niet opa en oma bij de opvoeding te betrekken, ondanks dat ik vind dat ze mij en mijn zus heel goed hebben opgevoed en ik hoop het minstens zo goed te doen.
Ik vind het altijd zo makkelijk om de ontwikkeling aan een KDV over te laten of daar maar vanuit te gaan dat ze daar wel ontwikkelen. Wat ontwikkelen ze dan? Met kinderen spelen? Wat ontwikkelen ze dan zo goed. Ik zou eerlijk niet weten wat ze nu extra of anders ontwikkelen dan een kindje dat naar een gastouder gaat of thuis blijft. Kinderen die thuisblijven zijn echt niet de hele dag "thuis", . Isabella gaat bijvoorbeeld 3 keer per week naar een drukke speeltuin, we doen de dagelijkse dingen, gaan elke dag wandelen in de natuur en leren dan actief over de wereld, naar de bibliotheek et cetera. Een kindje dat op een KDV zit is daar op dat moment en gaat verder niet andere dingen doen die buiten het KDV zijn. Ja misschien eens een keer naar buiten, maar vaak hebben ze daar geen tijd voor. Dus waarom het nou zo goed zou zijn voor de ontwikkeling zie ik niet helemaal. Maar slecht is het natuurlijk ook niet.
Behalve je eerste zin, snap ik wat je zegt. Als je je kindje naar een kdv brengt, betekent dat niet dat ik de hele opvoeding aan het kdv overlaat hoor! Of dat ik te lui ben om mijn eigen kind op te voeden of wat dan ook. Ik vind gewoon mijn persoonlijke ontwikkeling even belangrijk als dat van mijn kindje. En tja, wat je onder ontwikkeling verstaat is natuurlijk heel persoonlijk. Jij vindt misschien veel voldoening in het zien opgroeien van jouw kleine, van het volgen van iedere stap die het letterlijk en figuurlijk zet. Prima, maar bij mij zouden de muren op me af komen en zou ik het idee hebben dat ik zelf stil sta en niks nieuws aan mijn kindje bij kan brengen omdat ik zelf niks leer. Dus dat is heel persoonlijk. En zo ook de ontwikkeling van het kindje op een kdv. Ik bedoel daarmee het sociale, en dan het leren omgaan met meerdere verschillende mensen (groot en klein) en wel de hele dag en niet alleen bij gelegenheid in de speeltuin of zwembad. Als een verlegen persoon die ik zelf ben, vind ik dat ontzettend belangrijk voor mijn kind (-eren). En ik geloof dat goed voorbeeld, goed doet volgen, bijv. met lopen en praten en samen dingen doen en leren delen met andere kinderen, enz. Maar goed, het blijft een "voor en tegen" verhaal en het is voor iedereen anders. Maar, en dat heb ik op dit forum al wel vaker gezegd, ik schrik ervan hoeveel vrouwen stoppen met werken omdat ze kinderen krijgen. Ik vind dat toch een beetje ouderwets ofzo, kan er niks aan doen.
Ten eerste moet iedereen echt zijn eigen keuzes maken. Geen enkele keuze is de juiste voor IEDER gezin, en daar gaat het tenslotte om. Wat is/voelt goed voor jou en jouw gezin. Wat een ander daar wel of niet van vind doet er niet toe. Maar ik wil wel even zeggen dat ik denk dat veel mensen een verkeerd beeld hebben van het 'thuismoederen'. En dit zeg ik omda tik dat zelf ook gehad heb. Toen ik nog geen kinderen had riep ik altijd dat ik zeker 3 dagen wilde blijven werken en had daarvoor de zelfde argumenten als ik hier hoor. Het liep echter anders en ik moet zeggen dat er geen enkele baan is geweest waarin ik zoveel over mezelf en het leven gelerd heb als in het 'moeder' zijn. Voor mij zijn de rollen ook echt verweven met elkaar. Ik heb als ik bij mijn zoontje ben niet het idee dat ik dan alleen nog maar zijn moeder ben. Of dat ik als ik iets alleen onderneem dan meer 'mezelf' ben. Ik ben juist meer ALTIJD mezelf dan dat ik ooit geweest ben. En er zijn best momenten dat ik het ff zat ben, het zorgen, de luiers etc. Maar ik heb geen enkele baan gehad waar ik niet af en toe ff van baalde. Ik las dan ook iedere maand oplaaddagen in (dagje shoppen, sauna, uit eten.....) en blijf me ook op andere vlakken ontwikkelen door te lezen en cursussen te doen. Ook zie ik het persoonlijk niet als iets dat voor altijd is. Het is een fase in mijn leven. Ik leef nu zo omdat dat nu bij me past, over een paar jaar denk ik er misschien wel anders over. Maar ik vind het jammer dat sommige mensen (en dan bedoel ik niet perse mensen hier, maar gewoon mensen in mijn eigen omgeving) zo kortzichtig kunnen zijn. Die roepen gelijk dingen als klein wereldje, je niet meer ontwikkelen, dat je de hele dag alleen maar aan het poetsen bent.......Heel misschien zijn er mensen voor wie het zo uitpakt, maar ik ken ook mensen die 20 jaar lang elke dag met dezelfde trein naar het zelfde bureau in het zelfde kantoorgebouw gaan om daar elke dag hetzelfde werk te doen. Of je je zelf ontwikkelt, verder gaat in het leven, nieuwe dingen leert hangt van jezelf af en niet van het feit of je wel of niet buitenshuis werkt Verder heb ik een hekel aan het vergelijken van kinderen wat betreft ontwikkeling. Sommige kinderen zijn nou eenmaal sneller dan anderen en of het kdv daar iets mee te maken kan, maar het kan net zo goed toeval zijn. Mijn zoon is vanaf zijn geboorte al snel met de meeste dingen (kroop met 7 maanden en liep met 11, spreekt in 3 woordzinnen etc) moet ik dan gaan zeggen dat komt doordat ik thuis ben?? Nee het heeft met HEM te maken, én het feit dat hij thuis gestimuleerd word helpt hem daar wel bij. Ik ken een gastouder die een jjongen in d eopvang kreeg die 4 jaar 4 dagen per week naar een KDV ging, Het kind was niet zindelijk en sprak als een kind van twee......DIE heeft dus op een SLECHT kdv gezeten, maar daarmee ga ik niet ALLE kdv over 1 kan scheren en zeggen dat ze DUS allemaal SLECHT zijn. Ik heb ook een oppaskindje dat uit zichzelf niet erg onderzoekend is of leergierig is. Als je die niet stimuleerd dan vind ie het allemaal wel best. Stel je breng die naar een kdv met leidsters die geent ijd hebben dan komt er ook weinig van hem terecht maar stel hij heeft ouders die het ook wel makkelijk vinden dan zal er ook weinig gebeuren (je kon hem tot 1 jaar rustig in de box zetten en dan hoorde je hem zo een paar uur niet hoor). Dus je kunt niet zeggen dat een KDV of thuisblijven HET beste is. Uit het meest recente onderzoek is wel gebleken dat gastouderopvang de beste vorm van opvang is (veiligheid, juiste zorg etc.).
Hoi Burberry, Ik ben in februari bevallen van een mooi mannetje, en heb na veel nadenken besloten om mijn baan op te geven en te gaan genieten van de kleine. Mij bevalt het heel erg goed! Elke dag zie ik hem steeds verder ontwikkelen, dat zou ik echt niet willen missen! Financieel zijn wij er natuurlijk wel iets op achteruit gegaan, maar we redden het zo prima. De dag invulling bestaat uit zoveel dingen: baby zwemmen, huishouden, boodschappen, visite, thuisstudie, en het aller belangrijkste, het zorgen voor de kleine. Ik verveel me totaal niet! Ik kan heel goed begrijpen dat je bang bent dat je misschien later geen baan zal vinden. Maar als je je diploma's en ervaringen hebt, is dat echt geen probleem. Als je zelf fulltime voor je kindje zorgt, kun je tegenwoordig al een ervaringscertificaat aanvragen, omdat dit (gelukkig) ook word gezien als een "baan". Ik ben ook heel erg onzeker geweest of ik wel zou stoppen met werken, en af en toe heb ik dat nog wel eens. Maar voor mij voelde dit het beste. Je moet doen wat jou het beste bevalt. Het is, zoals Lilly al zei, het is jou eigen keuze! Groetjes, Cathy
Nou, dit geldt dus echt niet als je een hoog opleidingsniveau hebt hoor! Alhoewel blijven werken omdat je bang bent niet meer terug te kunnen mij inderdaad niet de beste motivatie lijkt om te blijven werken.
Ik kan uit ervaring zeggen dat als je er een tijd tussenuit gaat (de arbeidsmarkt) dat het wel degelijk invloed heeft op banen in de toekomst en sollicitaties.
Ik zou het in mijn huidige baan kunnen vergeten als ik er 4 jaar tussenuit ga.. teveel concurrentie..relatief weinig banen en veel afgestudeerden. Maar daarnaast vind ik het ook erg leuk om te werken hoor, dus idd niet DE reden, maar wel 1 waar ik rekening mee gehouden heb.
Hier was het kiezen tussen twee kwaden... Aan de ene kant wil ik mijn kind zo min mogelijk naar het kdv brengen, maar aan de andere kant wil ik ook niet stoppen met werken. Dat laatste weegt voor mij zwaarder, dus ben ik blijven werken. Mijn zoontje gaat nu 1 dag per week naar het kdv. Ik geniet van mijn werk, maar ik vind het wel enorm zwaar om hem op het kdv achter te laten. Misschien moet het nog wennen (en dat wennen gaat ook niet snel, omdát hij dus maar 1 dag per week gaat), maar ik vind het veel zwaarder dan ik had verwacht. Tijdens mijn zwangerschap dacht ik er nog vrij luchtig over, maar als je dat kleintje eenmaal in je armen hebt, denk je er misschien ineens heel anders over. Buiten dat vind ik wel dat ik gewoon moet werken. Ik heb gestudeerd, en ik heb een leuke en interessante baan met goede arbeidsvoorwaarden, leuke collega's, etc. Ik werk er bovendien al 10 jaar, en in mijn branche zijn er weinig vacatures. Dat wil/ga ik niet zomaar weggooien. Gelukkig had ik wel de optie om een heel jaar ouderschapsverlof op te nemen, waarbij ik maar 2 dagen per week werk. Ik ben dus het grootste deel van de week bij mijn kind. Dit is van alle opties voor mij de beste.
Ik werk nu 40 uur en ga na mijn verlof 32 uur werken, waarvan 8 uur thuis (die kan ik verdelen over de 4 dagen dat ik thuis ben). Gelukkig gaat mijn man ook minder werken, namelijk 24 uur. Die laatste dag gaat ons kindje naar het kdv. Ik ben gezegend met een kdv op mijn werk, wat me, zeker als ik nog borstvoeding geef, geweldig lijkt! Kan ik overdag ook af en toe mijn baby zien! Ik mis hier wel de verhalen over mannen die minder gaan werken of helemaal gaan stoppen (1 man stopt geloof ik). Ik vind dat iedereen het echt helemaal zelf moet uitmaken hoe je het gaat doen straks, maar wel ouderwets dat het toch nog steeds in 90% van de gevallen op de moeder aankomt om voor de kinderen te zorgen. Wij nemen trouwens allebei ouderschapsverlof op, we zijn (semi-)ambtenaren, dus we krijgen lekker een gedeelte doorbetaald. En ik hoef niet een poos fulltime te werken na het ouderschapsverlof , maar dat is wel heel veel geluk hebben. Mijn man spaart nu al vakantiedagen op zodat hij de 3 maanden dat ie fulltime moet werken na zijn verlof met vakantiedagen kan verkorten. Ik weet niet meer wie het zei, maar ik ben het er helemaal mee eens: dat je persoonlijke ontwikkeling in principe niet afhangt van of je buitenshuis werkt of niet. Maar, (en weer weet ik niet meer wie) iemand zei dat diegene het nodig heeft om iets te moeten, dat heb ik ook! Ik heb de neiging om mezelf alleen thuis op te sluiten en heb het echt nodig om ergens heen te moeten, ben nogal lui aangelegd . Als laatste nog even over geen verlofgeld krijgen als je je baan opzegt: je werkgever betaalt je verlof niet, dat doet het UWV. Ik weet niet precies de termijn, maar als je baan afloopt binnen een bepaalde termijn van je uitgerekende datum heb je toch nog recht op 16 weken verlofgeld, ook al is je contract dan al afgelopen. Daar heeft je werkgever dus geen last van en ook niks over te zeggen. Misschien een geruststelling voor sommigen...
Als het financieel mogelijk was geweest zou ik denk ik stoppen het eerst jaar/anderhalf jaar. Maar vooral in deze tyd misschien moeilijker om weer een baan te vinden. Denk dat als het slecht weer is buiten het hele dag thuis zitten saai wordt pffff moeilijk
Mijn man gaat wel iets minder werken, en ik ook. Maar ik zal meer thuis zijn dan hij. Ik zie dat niet als een ouderwetse rolverdeling, ik wil zelf gewoon minder werken en meer tijd doorbrengen met mijn kind. Ik zou het in ieder geval niet willen omdraaien. Overigens heeft het ook een praktische reden, mijn man verdient gewoon meer. Hij zou overigens ook best nog een dag minder willen werken.
Ik denk zeker dat het in onze huidige maatschappij een nadeel is voor je carriere als je er een tijdje tussenuit gaat om voor je kinderen te zorgen. Maar dat zou het naar mijn mening niet moeten zijn. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat wanneer je in een bepaalde branche werkt en je wilt hogerop een tijdje stoppen met werken geen ideale keuze is. En misschien zeg ik nu wel iets heel verkeerds maar ik vind het ook helemaal niet gek dat het nog steeds de vrouwen zijn die het meeste zorgen. Ik zie het als iets heel natuurlijks, wij dragen het kind, dat kan een man nou eenmaal niet. Wij kunnen het kind voeden, dus ergens 'hoort' het ook zo. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel niet dat vrouwen thuis achter het aanrecht horen, terwijl de man op jacht gaat of zo Ik vind ZEKER dat er voorwaardes geschept moeten worden zodat werken en het krijgen vna kinderen makkelijker word maar wel ZONDER die belangrijke taak die vrouwen hebben te vergeten. Namelijk het krijgen en verzorgen van kleine kinderen. OOK DAT is belangrijk voor de maatschappij. Ik blijf het vreemd vinden dat er zoveel eisen worden gesteld aan KDV en ook steeds meer aan gastouders maar dat er door zoveel mensen word neergekeken op ouders die fulltime voor hun kids zorgen. Mijn man en ik vinden het zelf prettig dat ik thuis ben zolang de kinderen klein zijn. Het is wel onze planning dat wanneer de kinderen ouder zijn en ik weer buitenshuis zou willen werken hij zeker 1 dag thuis zal zijn. Maar hoe dat loopt zullen we moeten zien, ik ben mijn werk als gastouder aan het uitbreiden en toen we dat afpraken werkte ik nog helemaal niet. Als ik over 4 jaar nog steeds met plezier gastouder ben dan zou het niet perse nodig zijn dat hij minder gaat werken.
Helemaal mee eens! Dat heb ik ook al vaker gezegd op dit forum. Wij verdelen het eerlijk, mijn man gaat een dag minder werken en ik nadat het ouderschapsverlof op is ook 4 dagen in de week. En mijn man gaat ook een dag in de week thuis werken. Omdat hij een eigen bedrijf heeft, kan hij zijn tijd makkelijk indelen. Maar anders zou ik nog kiezen voor 32 uur werken en dan een dagje meer kdv voor de kleine. Want dat moet ook wel gezegd worden: vaak staan werkgevers op z'n zachtst gezegd niet te springen om mannelijke werknemers die ouderschapsverlof op willen nemen of parttime willen werken. Helaas. Maar ik geloof dat er ook niet veel mannen zijn die daar dan voor willen vechten want ja, het is wel makkelijk zo'n vrouw die wel parttime kan werken. Er is nog veel te doen wat de emancipatie betreft!
@Fenneke80 Mijn vriend zijn baan verdiend het dubbele van de mijne dus dan is de keuze snel gemaakt wie er thuis blijft.. Wat hij wel gaat doen is 1 dag in de week of 2 weken papa dag opnemen.. Het is dus niet omdat het ouderwets is maar omdat hij gewoon een beter loon heeft dan de mijne..