Ik heb ooit een ruggenprik gehad vor een andere operatie (enkel), en ik vond het vrij pijnlijk. Ik heb daarna ook nog echt heel lang dat plekje op mijn rug precies aan kunen wijzen, en met weersveranderingen ging het zelfs wat steken. Maar ik denk dat het bij iedereen weer anders is...
Bij de eerste had ik geen keuze, na een klein helletje aan bevalling ben ik alsnog op de operatietafel beland met spoed. Nu voor de 2e wist ik niet of ik mocht kiezen, maar ik heb meteen aangegeven bij de eerste controle dat ik erg op zag tegen weer zo'n dramatische bevalling als de eerste. Zegt de gyn: "Oh, maar gezien je voorgeschiedenis, zal ik adviseren om een keizersnede te doen." En daar was mijn probleem opgelost. Ik moet wel zeggen dat ik alsnog opzag tegen het natraject van de keizersnede, maar dat is me tot nu toe reuze meegevallen. Er word nog wel eens gedacht dat een keizersnee de makkelijke weg is, nou laat ze maar denken. Blijkbaar heb ik dan niet veel moeite om zwanger te worden, het kindje valt er niet vanzelf uit. En wat betreft de oerkrachten? Die zijn mijn eerste kindje bijna fataal geworden. Lang leve moeder natuur en de dokters die zo kundig zijn om af en toe een handje te helpen. Groet van Kiki
Ik ben ook dmv 'n geplande keizersnee bevallen, omdat ons meisje in 'n onvolkomen stuit lag. Ze hebben haar tot 2 keer toe proberen te draaien in 't zh, maar ons eigenwijsje draaide gezellig weer terug!! Ik heb toen zelf gekozen voor 'n geplande keizersnee, omdat 50 % van alle stuitbevallingen, eindigt in 'n (spoed-)keizersnee en ik het veiligste voor m'n kindje en mezelf wilde! Heb toen nog wel 'n week gelopen voor de afspraak gemaakt werd (de gyn wilde me zo lang mogelijk laten wachten omdat dat beter was voor 't kindje) De dag na de geboorte van m'n meisje zou ik 39 weken zijn, dus ik heb voor een ks nog lang doorgelopen. De ks is me zoveel meegevallen, ondanks dat ik heel erg bang ben (was!) voor 't zh en dokters enz. Mede door m'n angst en op aanraden van de gyn (en omdat ik heel graag thuis op 'n natuurlijke manier wilde bevallen) heb ik 'n versie (draaipoging) gehad. Deze mislukte en de gyn zag nog 'n kans dat 't wel zou lukken, dus 2 dagen later nog eentje gehad. Moet zeggen dat de versie erg meeviel, het is niet pijnlijk, maar wel zeer onprettig!! (zacht uitgedrukt...) Ik stond achter de draaipogingen omdat mijn gyn me verzekerde dat 't compleet veilig was voor m'n kindje. De ks is dus erg meegevallen, mijn herstel ging ook heel voorspoedig en ik heb erg weinig pijn en na-weëen gehad. (wel flink wat paracetamol en morfine-spuiten gehad!) Als ik nog een keer voor deze keuze zou staan, zou ik precies 'tzelfde doen, het is echt zo goed bevallen! (letterlijk en figuurlijk!)