@TS: mijn keuze zou het niet zijn, maar als jij en je man hier goede afspraken over hebben gemaakt, en jullie het samen redden, heeft verder toch niemand er iets mee te maken?
Mijn mamma heeft nooit gewerkt en ik ben gelukkig dat mijn mamma altijd voor me was. Bij schoolreisjes, ze haalde me altijd op. Ik ging nooit naar kinderdagverblijf. Mijn mamma nodigde zelf vriendjes uit dat ze bij mij konden spelen. Mijn moeder kookte lekkere verse warme eten in de ochtend en in de middag. Weet je meid. Ik weet mijn kans. Ik zou het pakken. Als je man hiermee akkoord gaat moet je zeker doen! Alles voor de familie, alles voor de kids. Het is even slikken wat je omgeving denkt, maar later wordt je beloond met lieve familie om je heen Mijn situatie: Wanneer ik kinderen krijg, mag ik vrij nemen tot hun eerste jaar (een regel in Denemarken).
Wat maakt uit wat anderen ervan vinden? Als jullie als gezin achter deze keuze staan, dan heeft niemand anders daar iets van te vinden.
Jullie hebben samen bewust deze keuze gemaakt en zijn er gelukkig mee, dan is het toch lekker belangrijk wat de rest van de wereld vindt. Ik zou er lekker van genieten en je er niets van aan trekken, iedereen doet het op z'n eigen manier die het beste bij ze past. Buitenstaanders hebben hier niets over te zeggen.
TS, we kunnen elkaar -helaas- de hand schudden hoor. Ook ik heb dit soort opmerkingen gekregen, en krijg ze nog steeds. Ik ben hoog opgeleid, had een goede baan voor mijn zwangerschapsverlof en studeerde. Ook door het werk van mijn man hebben wij heel bewust de keuze gemaakt dat ik fulltime thuis zou zijn. Toen mijn kindje drie maanden was heb ik wel nog mijn laatste vak afgerond (1 dag per week van huis, paste oma op). Dat duurde een paar maanden. Toen heb ik 3 maanden echt fulltime "gemoedert" en sinds een paar maandjes werk ik een paar uur per week (gemiddeld een uurtje of 6) buitenshuis. Maar.... ver onder mijn 'niveau'. Ook bewust voor gekozen (gezien de werktijden etc). Eén vriendschap steek ik ook geen energie meer in. Dat was een 'vriend' die reageerde met: "wat ben ik blij dat jij weer wat gaat doen zeg! Laatst dacht ik echt dat je dat huis uit moest!" Pardon?!?! Dus ik vraag nog heel netjes: hoe bedoel je? kan je een voorbeeld geven? Nee, dat kon hij niet zo 1,2,3... Ik ben weg gegaan en sindsdien geen contact meer opgenomen. Weet je, als je mij niet kan accepteren door de keuzes die ik maak maar die mij als mens niet veranderen, dan bekijk je het maar. In het begin had ik ook erg de neiging om me te verdedigen, ging ook onze keuze in twijfel trekken, maar daar ben ik gelukkig (grotendeels) van af. Ik zeg grotendeels, want soms komen mensen zo lomp binnen en dan word ik toch nog boos daarover. Maar kijk maar eens naar het topic wat laatst was. Iets van "tbm, nog van deze tijd?" of zoiets. Daar werd een partij met modder gegooid, door allemaal mama's!! Het is blijkbaar een gevoelig onderwerp.... Mijn tip voor jou: blijf bij jezelf.
Jij en je man hebben met jullie volle verstand hiervoor gekozen en dat hebben de mensen in jullie omgeving te respecteren! En een 'vriendin' die zo iets zegt...die verdient in mijn ogen de noemer 'vriendin' niet. Het is eigenlijk ook nooit goed: ga je (parttime) werken dan kijkt de ene groep je scheel aan, en besluit je fulltime thuis te zijn voor de kids dan kijkt de andere groep scheel naar je. Heel sneu dat je vervelende reacties krijgt omtrent j(ulli)e keuze maar je kunt jezelf wel in de spiegel aankijken en trots zijn op de keuze die je hebt gemaakt. Ik hoop dat je je gesterkt voelt door de reacties die hier op het forum worden gegeven. Geniet lekker van jullie kids!!
Ben je gek meid, je bent een goede ouder!! Het enige waar mensen zich misschien zorgen over maken is dat je nu afhankelijk bent van je man. En misschien denken die mensen alleen in cijfertjes/materie. Terwijl het daar natuurlijk NIET om gaat . DAt jij je nu volledig op de kids kunt richten en dat nog leuk vind ook, is TOPPIE! Als ik het kon (ben alleenstaand) zou ik het misschien ook doen. @mompelientje: DAT is lekker! Goeie regeling!