wie kan mij tipes geven, opvoeden en geduld

Hoi, je schrijft wel heel lief over je manneke en dat is erg leuk om te lezen.. Ik heb zelf nog geen kind zo oud maar werk wel met kinderen maar dan weer ouder. maar wat ik als tip kan geven is wees consequent, zegt je gevoel dit en dat zeg/doe je ook blijf daar dan bij. dit is voor je kindje ook het meest duidelijk anders blijft hij je denk ik uitproberen..
En dat in zijn bedje slapen overdag, misschien moet je hem er in leggen en hem er niet uithalen voor dat hij ruim 15 a 20 min heeft gehuild. Dit heb ik bij mijn kleintje ook gedaan en ze sliep telkens al voor de 20 min om waren..
Ik hoop dat je hier wat aan hebt maar nogmaals ik weet niet hoe het werkt met een kindje van 4.5 maand..
Succes

 

Ik wil als eerste zeggen je moet doen waar jij je goed bij voelt .

Als je je kindje in bed wil leren slapen moet je hem wakker in bed neerleggen.

je geeft hem dan bv een aai over de bol of je geeft hem een kusje .

Als hij begint te huilen dan herhaal je dit en wacht tot hij rustig is maar hem niet uit bed halen.

maar niet direct na ieder huiltje eenrennen maar bv 10 min wachten

Het is erg vermoeiend maar het heeft uiteindelijk wel resultaat

succes

 

Dat wat Jacoba zegt heeft hier ook heel goed gewerkt. We moesten even een week doorbijten maar toen was het klaar. Ook ben ik voor 's avonds direct met rituelen begonnen. Pyama aan, slaapzak aan, gordijnen dicht doen (en dit hardop benoemen) etc.

Mijn zoontje is ongeveer net zo oud als die van jou, draakje, en is niet per definitie rustiger bij zijn vader. Maar ik weet wel dat je kind het meteen voelt als je wat gestresst bent en daardoor onrustig wordt. Mijn vriend is altijd de rust en de kalmte zelve en dat voelt onze kleine man. Bovendien is papa nu heel erg leuk, want die is de hele dag weg en als hij thuis komt is het dikke pret. Dan gaan ze lekker even spelen en dat vinden ze beide geweldig. Maar dat wil niet zeggen dat Tymen dus liever bij zijn vader is.

Wat temperament betreft, hier ook zo'n driftkikkertje. Ook hier biedt duidelijkheid in mijn ervaring een uitkomst. Tymen kan heel driftig doen, maar daar trap ik niet in. Dan maar even brullen, want ik ben de baas en hij niet. En je kunt idd rustig tegen hem zeggen dat hij even kalm aan moet doen. Denk niet dat hij het nu al snapt, mar als je het vaak genoeg herhaalt..

Succes met je mannetje en blijf vooral zo lekker van hem genieten!

 

Dit heeft hier ook erg goed geholpen, dat kreeg ik ook als tip bij het CB... ik moest hem dan zodra ik merkte dat hij moe werd in zijn bed leggen, dus dan was het flesje drinken, effe boeren even samen spelen en even alleen spelen, en als hij moe werd, dan verschonen en bedje in...

Meestal begint hij dan te huilen (nu nog hoor maar houd snel op) dit duurt dan bv 10 min en is stil, soms na tijdje weer huilen... vaak huilen ze met verschillende volumes, dus eerst hard en dan steeds zachter en dan heel even stil en weer hard enz... bij mij werd gezegd bij de 3e keer dan even bij hem kijken aai over de buik geven, werd hij dan rustig dan even kusje geven en weer weg, alleen dat aaitje werkte niet, ik mocht hem dan uit zijn bed halen misschien wel een boertje dwars... men zei dat ik niks mocht zeggen alleen praatte ik zachtjes tegen hem...

In het begin moest ik dit 3 keer herhalen ... en dan sliep hij goed... nu is het meestal in bed leggen even huilen en hij slaapt tenzij er echt nog een boer dwars zit..

de tijd dat et duurde dat is dus niet meer trug hoefde heeft ongeveer een weekje geduuurt....

 

Ieder kind is anders, en iedere mama-kind-band is weer anders.
Consequent zijn is een van de 'staanders' waar het begrip opvoeding op rust. Je kindje (te veel) verwennen is heerlijk, soms makkelijk, maar heeft vaak niet het gewenste effect op de lange duur. Kindjes zijn gebaat bij duidelijkheid, en bij (ja heel erg ouderwets) rust en regelmaat. Alles altijd op dezelfde manier doen, biedt overzicht voor zo'n kleintje. Misschien is dat het 'geheim' van jouw man?

Onze dochter heeft veel gehuild de eerste maanden. Ik werk al jaren met kinderen(en baby's), en wist me soms geen raad. Wat deed ik nou anders/ verkeerd? Ik wilde haar pertinent niet 'verwennen', dus legde haar in d'r eigen bed om te slapen. Dat werd steevast huilen-huilen-huilen. Wel 2 uur huilen. Ik beneden huilen en zij boven.
Ik heb ook de rust en regelmaat methode waar de cb's mee schermen geprobeerd. Maar dat werkte averechts. En toen ben ik gaan toegeven aan MIJN oergevoel: ze wilde bij me zijn, dan was ze rustig. Wekenlang heb ik met haar rondgesjouwd in een draagdoek. Inderdaad, net als volken in andere landen. 's Nachts sliep ze in haar eigen bed (zonder problemen) en overdag was ze bij mij. Dat was blijkbaar duidelijk voor haar, en dat was waar ze ontzettende behoefte aan had.
Toen ze wat groter werd, ben ik opnieuw begonnen om er rust en regelmaat in te brengen. Moe= naar bed en daar zelf in slaap vallen. Dat ging in een keer goed! Ze was er aan toe. Nu is ze 7,5 maanden, en slaapt altijd in d'r eigen bed, soms moppert ze even, maar meestal niet.

(Ik heb even het slapen eruit gelicht, omdat dat ons grootste probleem was. Wat ik eigenlijk wil zeggen is: luister naar je kind en naar je gevoel. Ik had zoveel dingetjes bedacht/gepland, maar de praktijk werkt anders)

 

Mijn dochter is ook een temparament volle baby. Ze heeft een behoorlijke eigen wil en als ze iets niet echt wilt blijft ze schreeuwen en houdt ze niet op. mijn dochter is nu 3,5 maand. Zij wilde altijd bij mij liggen en wiebelen, bij mijn vriend niet. Bij andere is ze heel lief en slaapt ze veel en direct in bedje. bij mij huilt ze altijd en af en toe kan ik haar wel achter het behang plakken. Maar als ze dan weer een lach heb van oor tot oor dan ben ik alles weer vergeten. ik moet zeggen dat ik het wel moeilijk vindt om moeder te zijn. IK ben nu wel consequent en de aanhouder wint. uiteindelijk gaat ze nu wel diverse keren naar bed zonder te huilen. op haar manier is ze dan wel aan het babbelen. maar goed ze ligt in haar bed en huilt niet. Ik vindt het moeilijk om haar te laten huilen maar uiteindelijk ben ik de baas en niet zij. Ik doe dit immers voor haar welzijn. Tuurlijk knuffel we ook nog. elke dag tussen 4 en 6 uur ben iki lekker met haar aan t spelen en knuffelen dan wordt er lekker getut. daarna gaat ze lekker naar bed. Andere zeggen dat ik een afhankelijke babay hebt die de hele dag aandacht wil. ik vindt dat juist fijn, lekker knuffelen met elkaar.
Zoals je ziet ben je niet de enige met dit probleem. misschien eerst eens tien minuten laten halen en gaat het dan weer niet dan haal je hem er weeer uit. je hebt het dan in elk geval geprobeerd.

 

Even over dat laten huilen... Is dit jengelen of kan dit ook echt krijsen zijn? Als Esmee in bed huilt kan het soms door merg en been gaan en dan denk ik dat er iets aan de hand is. Ze valt hierdoor ook niet in slaap. Soms jengelt ze en dan is het snel stil. Als ze krijst loop ik soms wel 30 keer naar boven,speen erin, boertje, aaien. Het valt mij ook niet mee om moeder te zijn, heb er tijdens de zwangerschap te makkelijk over gedacht . Mijn man is er veel makkelijker mee en heeft soms twee mensen te troosten als hij uit zijn werk komt.

 

Hier nog zo'n een. Ik heb Annika ook steeds haar zin gegeven en overdag sliep ze alleen als ze bij mij op de arm lag. Sinds vorige week ben ik bezig om haar overdag ook in haar bedje te laten slapen. Het is echt afzien in het begin, vooral als ze echt hard gaat krijsen. Ik heb dan ook al een aantal keren in tranen haar weer uit bed gehaald, mezelf de schuld gevend dat het zo niet werkt. Toch probeer ik het elke keer weer. En ik geloof dat ik eindelijk succes heb, want ik heb haar net binnen 10 min. in slaap gekregen!
Een vast ritueel en niet teveel gedoe dat helpt het beste volgens mij.Ga op je eigen gevoel af en laat je eigen tranen ook maar eens de vrije loop, lucht lekker op.

 

Ik vind laten huilen, erg makkelijk gezegd. Mijn dochter krijste echt, zonder adempauze 2 uur aan een stuk (en ja, dat heb ik echt geprobeerd. Mijn moeder zat bij mij om MIJ rustig te houden, ik heb het zowel geprobeerd met wel naar haar toe gaan na 15 minuten huilen, even troosten en weer weggaan, als niet naar haar toe gaan. beide hadden geen effect, want slapen deed ze niet). Krijsen, zwaaien met armen en benen, zich ontzettend druk maken, vreselijk overmatig zweten van alle inspanning, en als ik haar dan eenmaal uit bed haalde was ze helemaal...tja...hoe zal ik dat omschrijven?...helemaal van de wereld. Helemaal op, er kon geen lachje meer af, alle energie had ze verbuikt, maar slapen....? Nee hoor, echt niet in haar eigen bedje.

Ik werk op een kinderdagverblijf, en ken de methode van rust en regelmaat al een tijd, en weet ook hoe goed ie werkt. Ik stond (en sta) er dus helemaal achter, maar voor mijn kindje werkte het niet, gewoon omdat ze er nog niet aan toe was.

 

En nu doet ze het wel? Volgens mij komt het toch vanzelf wel als ze ouder worden? Ik probeer het ook na elke voeding, maar meestal belandt ze in de kinderwagenbak beneden. Ik heb er geen zin in om haar de hele dag op de arm te hebben. Bedje vindt ze ook niet wat.

 

Ja ik had bovenaan ook al een stukje geschreven.
Ze is nu bijna 8 maanden en slapen is (thuis) geen probleem meer. Ergens anders slaapt ze nog niet echt goed, wel in de wagen, maar niet in een bedje. Maar goed, het is het belangrijkste dat ze thuis goed slaapt natuurlijk.
Ik heb een hele poos met haar in een draagdoek rond gelopen en ben daarna he slapen op bed weer gaan opbouwen en dat ging toen meteen goed.

 

oef ik ken de situatie.. bij mij slaapt ze nog steeds in armen.. in haar wiegstoeltje slaapt ze wel, ze jengelt een beetje, maar uiteindelijk valt ze wel in slaap. maar als ik haar wakker maar gapend, en doodmoe op bed leg dan is ze klaarwakker ik zet muziekje aan, knuffel haar en loop weg, heb zo een camera ding, dat je kan zien wat ze doet... ik wacht dan tot ze echt begint te huilen, en weer van voor af aan, tot ze uiteindelijk toch weer in armen in slaap valt.. echt moeilijk!

hebben jullie ook een schema overdag? alles op zelfde tijd?
op advies van arts ben ik begonnen met regelmaat, hoeft niet dezelfde tijd zei ze, maar wel hetzelfde ritme, wakker flesje spelen slapen, wakker fruit spelen slapen, wakker flesje spelen slapen.. etc.. ik probeer het, wel moeilijk allemaal! maar anders krijst ze af en toe zo!ze is echt heel ondeugend, maar ja dan die grote glimlach van ze weer he.. wat kan daar nou tegenop! idd als je niet zo ontzettend veel van ze hield zaten ze allang achter het behang!

 

Ik had ook zo'n temperamentvolle baby (meisje) en dat is ze nu met 2.5 nog steeds.En nu komt ook nog eens de peuterpuberteit,en heb ik er een kleintje bij sinds 2.5 maand.
En veel gedachten die ik had over opvoeden,moet ik toch een beetje laten varen,doordat ze dit karakter heeft.Je kunt het niet veranderen maar wel proberen goed te begeleiden.Voorbeeld:Als mijn dochter stout is en ik haar daarom wil straffen,zegt ze mama wat heb je een mooie bril.Nou dan lig ik natuurlijk helemaal in een deuk,hoe verzint ze het.Maar zo'n pittige dochter is wel zwaar,en je moet heel consequent zijn.Wat ik niet altijd ben.En heel geduldig,wat ook niet altijd lukt.Je moet gewoon doen waar je je goed bij voelt.

Mijn dochter huilde veel als baby,maar ik wist niet wat ze had(pas na 6 maanden) ik heb toen een strak schema gehad;na het eten gelijk naar bed en troosten in bed.Ze wilde daardoor nooit uit bed als ze huilde.Maar het is niet echt een knuffelkind nu.Ik vraag me dan af,ligt dat aan mijn opvoeding of gewoon aan haar karakter.Mijn broertje die ook een drukke baby was had precies hetzelfde,ook geen knuffelaar.Dus ik zou zeggen,knuffel er flink op los nu het nog kan. Met mijn zoon ben ik nu 360 graden gedraaid.Hij huilde ook veel,en nu nam ik hem gewoon veel op schoot.ik zie wel hoe het verloopt nu.

 

wat bedoel je met afstand doen?