Wij hebben een prachtig dochtertje van 15,5 maand waar we super gelukkig mee zijn! De eerste tijd was wel heel zwaar ivm veel huilen en zeer weinig slaap. Tot 2 maanden geleden moest ik er dan ook absoluut niet aan denken om nog een kleintje erbij te nemen. Het was gewoon te zwaar. Maar toen opeens: ze is zo makkelijk geworden! Zo lief, kan beter communiceren waardoor we haar ook beter begrijpen in wat ze wil ed, slaapt heel makkelijk (je legt haar neer en ze slaapt zonder een kick te geven en ze slaapt door!). Als ik haar zo bezig zie en bij me heb, denk ik alleen maar: ohh.. hier zou ik er nog wel meer van willen hebben Alsof moeder natuur me doet laten vergeten hoe ontzettend zwaar we het hebben gehad het eerste jaar. Mijn verstand zegt dus: niet beginnen aan een 2e, geniet nog even van je rust en slaap en van dit mooie kindje. Maar mijn gevoel zegt: ik wil stiekem toch wel gaan voor een 2e. Vriendlief wil nog wel een kindje, maar is er ook niet zeker van of dit nu al de tijd is. Hij wil misschien dat ze wat zelfstandiger is. Maar goed.. dan denk ik: eerst stoppen met de pil, dan nog zwanger worden, 9 maanden zwanger zijn... voordat het kind er is, zijn we zo al minimaal een jaar verder.. Is dit verhaal herkenbaar? En hebben jullie geluisterd naar je gevoel of je verstand?
hier vooral gevoel. Maar daniel was wel van het begin af aan een makkelijk kind want binnen een week al doorsliep als je hem niet wakker maakte. Nu weer het geluk van een zeer senl tevreden kindje!
Bij mij kriebelt het al lang! Esmée is een slechte slaper.. nja slecht.. gaat om 7 uur na bed en is tussen 5 / 7 (op zn laatst) wakker. geen probleem! ik denk met gevoel mijn vriend, wil nog geen 2e.. hij denkt met verstand. Alles word duurder, de scholen etc. dat moet nog te betalen zijn. Gaat dat lukken met een 2e? dus hier wachten we nog maar even af...
Uiteindelijk heb ik geluisterd naar mijn gevoel. Ik twijfelde ook ontzettend. We hadden het zo fijn met z'n drieën. Ik ben heel blij met mijn meisjes, het is zeker zwaar maar wel de moeite waard.
Ik was 6 maanden na de bevalling van mijn dochter alweer zwanger. Puur gevoel, wij hebben echt niet over de praktische zaken nagedacht, die zijn er om op te lossen is ons motto geweest.
Is het leeftijd bij ons een stukje groter, maar mijn ervaring is nu wel dat een 2de veel makkelijker is dan de 1ste. Je hebt het nu een keer meegemaakt en ik merk dat we beide veel relaxter er mee omgaan...klinkt raar maar de 2de doe je er een beetje bij....zo voelt het bij ons in ieder geval.
Bedankt voor alle reacties! Toch veel mensen voor gevoel dus @pcootje: ik heb ook het gevoel dat een tweede makkelijker zal gaan. misschien onzin, maar bij de eerste trok ik me van alle adviezen van iedereen om me heen veel te veel aan. Zoals laat maar huilen, je geeft haar te veel aandacht, niet te lang aan de borst laten zuigen, niet zo verwennen, alleen op de rug laten slapen.. enz enz.. bij een volgende zou ik me hier niets van aantrekken. als ze wilt lekker in de draagzak bv. niet zo druk maken omdat ze per se in bed moet slapen. het had bij de eerste veel makkelijker geweest als ik gewoon had toegegeven aan de behoefte van mijn kleine en niet per se luisterde naar alle vervelende adviezen leermoment voor de volgende denk ik
Hier net zo'n verhaal. uiteindelijk besloten kop in het zand te steken en zien hoe het loopt. Toen in 1x zwanger, even overdonderd maar kijk er erg naar uit, hoewel ik het ook erg spannend vindt hoe het zal gaan. Ik hoop dat het 1e jaar bij de 2e makkelijker zal gaan, maar we zullen het anders vast ook wel redden. Denk dat je zelf ook wel makkelijker wordt. Oudste slaapt hier nog niet door, hoop dat ik er straks niet te vaak 2 wakker heb. Denk er over om de 2e in een co-sleeper te laten slapen zodat ik daar mn bed niet voor uit hoef. 2e zal ik zonodig lekker in een draagdoek bij me dragen, denk dat dat allemaal ook een stuk scheelt. Hier zit er straks 2 jaar en 5 maand tussen.
ik liet in sept mijn gevoel spreken, maar heb in nov de knop omgezet en ga nu op mijn verstand af. ik weet gewoon dat het voor mij persoonlijk beter is om nog een paar maandjes te wachten
Wij gingen voor verstand.. als onze oudste ruim 3,5 zou zijn, hoopte wij dat er een 2e zou komen. Maar de natuur hielp ons een handje... En onverwachts was ik al eerder zwanger. De jongste werd dus geboren toen de oudste 2 jaar en 4 maanden was. Ik vind het toch wel zwaar geweest weer ondanks dat we 2 makkelijke meiden hebben. Dus hoe lief ze ook zijn als ik het over had gedaan, had ik een jaar langer gewacht.
Wij gaan altijd op ons gevoel af dus toen de oudste 21 maanden was, kwam ons tweede meisje. Ze had veel last van reflux en krampen. Het was echt een huilbaby. Toch had ik niet anders gewild, het wordt langzaam aan wat rustiger en ik heb erg veel zin in dit jaar. Ze zijn ook gek op elkaar.
Wij hebben ook een pittig meisje en van tijd tot tijd dachten we "Waar zijn we aan begonnen" Toch rond de 9 maanden waren we er helemaal klaar voor; we wilden er nog wel een! Niet een al te groot leeftijdsverschil lijkt mij ideaal, dat je kleintje wel zelf kan lopen en goed kan meehelpen met dingen, maar het zou mij verschrikkelijk lijken als je 1e op school zit en je zit met dutjes van de 2e. Onze kids schelen als 't allemaal goed gaat 20 maanden, dan zitten we toch nog in de luiers, gebroken nachten en baby gesleep. Voor ons ideaal. We bereiden ons wel voor op een heftig 1e jaar, maar dat zou 't hoe dan ook zijn neem ik aan.
Hier beetje hetzelfde, dochter was een huilbaby en nog erg pittig maar toch gevoel gevolgd en kijk er erg naar uit. Dochter zal dan 21 mnd zijn! Alleen de nachten dat man niet thuis is zie ik tegenop.
Tja als ik voor gevoel was gegaan had ik gelijk wel weer zwanger willen worden komt ook omdat iedereen in mijn omgeving na mijn bevalling zwanger werd (nou ja iedereen 4 vriendinnen en mijn schoonzusje). Ik heb toen met mijn verstand gewacht want ik moet mijn opleiding nog afmaken daar ben ik in sept. aan begonnen en in februari begin ik aan mijn afstudeerstage... ik moet zeggen dat de kriebels veel minder zijn nu mijn meisje wat ouder wordt... ik geniet steeds meer van haar, ze begint te knuffelen en echt interactie te tonen ... dus voorlopig is het eerst wel genoeg zoals het nu is... dus eerst op verstand genoeg maar nu zegt mijn gevoel het ook ... Ik heb ook een stiefzoontje van 5 die de helft van de week bij ons is dus het zou eigenlijk onze 3e worden dat is wel zwaar lijkt me...
Ik zou dit topic geopend kunnen hebben. Vergelijkbaar verhaal met mijn zoontje. Ik laat voorlopig nog even mijn verstand de overhand houden . Maar ik denk dat ik als het zo blijft gaan over een maand of 6 wel voor een tweede wil gaan. Ik slik de pil al niet meer sinds een aantal maanden (andere reden dan zwanger willen worden), dus hoef niet meer eerst te ontpillen. Succes met je keuze.