Laat ik even beginnen met dat ik het pas 2 uur weet en ik mij wel besef dat dit een stukje paniekvoetbal is Ik heb veel schade opgelopen na een totaalruptuur. De klachten die ik had werden door de MDL niet gezien als zwangerschapsgerelateerde klachten. Ik ging ondertussen voor een tweede zwangerschap en liep nog meer schade op. Om een lang verhaal kort te houden. Na een lang traject is de situatie nu leefbaar. Er zit nog steeds verbetering in de situatie. Mijn kinderwens kwam al eens ter sprake en toen was de boodschap ‘ stel het uit gedurende het traject’. Waren we sowieso al van plan dus niets aan de hand. Inmiddels zijn we wat onderzoeken en metingen verder. Ik gooide het balletje vandaag weer op. Dit keer was de boodschap iets anders. Het wordt afgeraden om ooit nog zwanger te raken. In het beste geval raak ik terug bij af.. Maar wat nu? Ik heb 2 gezonde kinderen maar mijn wens is niet minder . Mijn eerste gevoel is f*ck die medische klachten. We gaan er gewoon voor. Maar zoals ik al zei aan het begin.. ik kan dit nu niet helder overzien.. wat zoek ik? Wellicht tips om hier mee te dealen…
Hi meid, wat ontzettend naar. Gekke vraag misschien. Maar komt die vraag door de bevalling of ook de zwangerschap an such? In het eerste geval zou ik denken ‘dan kun je een keizersnede om extra schade te voorkomen’ in het tweede geval is het wel een lastige keuze ja. Wat is je kwaliteit van leven als je toch voor een derde gaat en kun je dan nog de moeder zijn voor je twee kinderen die je nu bent? Dan zijn vragen die voor mij zouden meespelen. Als het antwoord is dat je grote schade kunt oplopen die serieuze impact heeft op je kwaliteit van leven en/of de mate waarin je voor je kinderen kunt zorgen, dan zou ik het niet doen. Ondanks dat, dat echt heel klote is. Er is denk ik geen goede keuze in dit geval, beide opties zijn klote natuurlijk
Net als hierboven: als het puur gaat om klachten van de ruptuur, zou je mss een keizersnede mogen. Dat is ook geen sine cure qua herstel, maar voorkomt daaronder nog meer schade. Maar mss heb je nog meer klachten? Zo'n negatief advies is natuurlijk ook goed doordacht gegeven, mss in overleg met een gynaecoloog etc.
Mijn tweede is geboren dmv een keizersnede. De ruptuur zelf is helaas niet alleen het probleem. De kans dat ik incontinent ga worden, en mijn ontlasting niet meer op kan houden, is heel groot. Op dit moment zijn de benodigde reflexen nog wel enigszins aanwezig en ik heb het gelukkig heel wat kunnen trainen. Maar het kan nog steeds misgaan. nee, dit is niet een levensbedreigend probleem. Maar wel een probleem dat heel veel invloed heeft op je dagelijks leven, op je psyche, en eigenlijk gewoon op alles. Ik weet nog hoe ik mij een jaar geleden voelde en dat wil ik nooit meer meemaken.. maarja, een kinderwens is ook heel heftig. Ik ga bijna denken dat de problemen die ik had niet zo erg waren.
Het is een heel lastige afweging, maar een grote kans op incontinentie is niet niks. Stel dat, dat gebeurt, kun je dan nog alles met je kinderen doen zoals je zou willen? Ik kan me voorstellen dat je dan niet met ze kunt zwemmen of achter ze aan kunt rennen? Het is een heel persoonlijke afweging, maar zo op basis van wat je hier schetst zou ik het niet verstandig vinden. Wat heeft het bijvoorbeeld ook voor effect op je relatie en houdt die stand als je incontinent bent? Dat zou me voor je partner ook heel lastig lijken. wat je mogelijk als volgende stap kunt doen is een second opinion vragen. Zeker ook omdat de adviezen in de afgelopen jaren nogal verschillen
Ik ben 3 kwart jaar de deur niet uit geweest omdat ik niet de volledige controle had. Dus ja, het heeft heel veel effect en ik kon er niet zijn voor mijn kinderen zoals ik zou willen. Het dringt nu een beetje door en ik zie de andere kant weer. Ik heb dinsdag een afspraak met de chirurg en binnenkort ook nog met de gyn. Om alles nog eens door te spreken.
Dat is fijn. En zou zeker ook een second opinion in een ander (gespecialiseerd) ziekenhuis doen. Stap voor stap. Je hoeft nu natuurlijk niet dat besluit in 1x te nemen. Een zwangerschap is sowieso niet niks. Je loopt altijd risico. Ikzelf loop ook een risico met zwangerschap, heb mijn 1e zwangerschap een trombosebeen gehad en als ik dat nog een keer zou krijgen loop ik kans op levenslange schade, bijvoorbeeld dan levenslang een steunkous aanmoeten. Maar dat kun je preventief behandelen (bloederverdunners) en ik zou het snel merken als het zou gebeuren, want weet hoe het voelt. Het risico dat ik loop is dus niet heel groot. het is ontzettend klote als je hier door belemmert wordt. Kan me voorstellen dat je daar best wat hulp bij nodig zult hebben om te verwerken als je echt de keuze hebt genomen. Zoek die hulp ook zeker! sterkte bij de verdere onderzoeken en jullie afwegingen
Ik begrijp dat het nog moet landen. Maar jullie hebben 2 gezonde kinderen. Ze geven dat advies niet zomaar. Je hebt al eens langdurig meegemaakt wat de gevolgen zijn. En de kans op blijvende incontinentie zou ik absoluut niet willen lopen. Naast alle lichamelijke klachten heeft het ook gevolgen voor je psyche. En de kinderen die er nu zijn verdienen alle tijd en aandacht van een moeder die er echt voor ze is. Daarnaast heb je ook nog een partner en is die relatie toch ook belangrijk. Dat alles zou voor moeten gaan op een kindje dat er niet is. Je kunt natuurlijk elders medisch advies vragen en hopen dat ze daar het risico wel willen nemen. Maar hier zeggen ze het niet zomaar. Als het fout gaat heb je geen enkele garantie. Dan zit je met 3 kinderen waar je niet voor kunt zorgen zoals jij zou willen.
De chirurg is het niet eens met het advies wat is gegeven... Zij is van mening dat een zwangerschap zelf, mits ik onder behandeling bij de fsyio, niet voor dusdanige problemen gaat zorgen. Een vaginale bevalling is wel uit den boze... 7 juli overleg met de gyn.. eens kijken wat die weer zegt. Van tegenstrijdige berichten word ik wel zenuwachtig.
Lief dat je er naar vraagt! De gynaecoloog ziet geen bezwaren voor een zwangerschap, mits ik onder begeleiding blijf van de bekkenbodemfysio. De druk van een baby zou niet zo’n invloed op mijn kringspier en nog een bepaalde spier moeten hebben om daadwerkelijke schade aan te richten. Wel kan het zijn dat er meer spanning op komt. Maar daarvoor blijf ik dan onder controle van de fysio. Een vaginale bevalling is geen optie. Al met al dus best wel fantastisch nieuws.