Onderstaand verhaal heeft mij door een enorm moeilijke tijd geholpen. Na 32 weken is mijn dochtertje van ons heengegaan. Inmiddels is dit bijna 3 jaar geleden, maar er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan haar denk. Graag wil ik dit met jullie delen en wie weet geeft jullie dit ook een klein beetje kracht! -------------------------------------------------------------------- Gisteren was ik in het bos.Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had. Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.Drie bomen die daar alle drie op een andere manier mee omgegaan waren. Gisteren. Vandaag heb ik ze gevonden. De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien; “dat kan ik niet want ik mis een tak”. De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten. De derde boom was ook geschrokken van de pijn.Had gerouwd om het verlies.En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd; “dit jaar niet”. Maar de zon kwam het jaar daarop terug. Nu zei de boom; “ja zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen. Ziet u mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort”. En het derde jaar dat de zon terugkwam sprak de boom; “ja zon, laat mij groeien want er is nog zoveel te groeien.” Na wat zoeken vond ik de drie bomen, of eigenlijk twee. De eerste boom was klein gebleven.De plaats van de wond was duidelijk te zien, het was het hoogste punt van de boom. De tweede boom was geen boom meer. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.De plek van de wond moest ik zoeken. Achter een heleboel bladeren vond ik hem. De derde boom was het moeilijkst te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk was geworden. Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond. -------------------------------------------------------------------- Toen ik dit las toendertijd dacht ik, wees niet de 1e boom, wees niet de boom die niet meer verder wilt gaan en blijf niet in het verleden hangen.... De tweede boom wilde ik ook niet zijn, ik wil niet dat ik heel diep moet zoeken om de pijn te vinden uit eindelijk na jaren. De derde boom die spreekt mij aan. Door juist sterker en krachtiger te worden van je verleden! Dit is mijn intentie en ik weet dat ik op de goede weg zit, ondanks dat er nog een lange weg voor me ligt. Maar wij komen er wel. Dit verhaal draag ik op aan mijn kleine lieve mooie sterretje. Je bent in mama's hart en ook dat van Loraine. Elke avond zwaaien we nog even na je, waar je samen met Opa hoog in de hemel je licht op ons laat schijnen.
Heel mooi, de tranen schieten me in de ogen! Voor mij is het inmiddels al weer 6 jaar geleden en ik kan wel zeggen dat ik me het meest kan herkennen in de 3e boom, alleen weten maar heel weinig mensen hoeveel energie, moeitem verdriet en kracht dat heeft gekost! Nu na 6 jaar kan ik eindelijk zeggen "het heeft een plekje gekregen" maar ze zijn nog dagelijks in mijn hart en hoofd! Bedankt voor het delen! Liefs
Prachtig verhaal, dankje wel voor het delen met ons.. Heel herkenbaar het bewust bezig zijn met je verdriet en gemis, hoe wil ik hiermee omgaan, wat voelt goed en wat niet... Heel inspirerend dus om te lezen dat de 3e boom zo groot en krachtig is geworden! Groetjes
Ik ben blij dames dat ik dit met jullie kan delen! En inderdaad het is een zeer lange weg die we moeten bewandelen, maar hopelijk worden we allemaal zoals die 3e boom, krachtig en groot!
Nu na ruim 10 jaar na ons eerste engeltje en 8 jaar na ons 2e wondertje, kan ik nog steeds niet zeggen dat ik de 3e boom ben geworden! Ondanks dat ik hierna nog 2 mooie bengeltjes heb mogen krijgen. Nog steeds ben ik aan het groeien! En wie weet als ik ooit sterf, sterf ik zo sterk en groot als de 3e boom.