Dames (heren?), ik heb even jullie advies nodig. Laatst was mijn zoontje (11 maanden) wezen spelen bij een zoontje van een vriendin van mij (21 maanden oud). Mijn zoontje is enig kind en haar zoontje ook. Leuk idee om ze dan samen te laten spelen, toch? Dit werd echter 1 groot drama. Het zoontje van mijn vriendin wilde continu aan mijn zoontje zitten. En dan bedoel ik; trekken, duwen, aan zijn slofjes plukken en zijn knuffeldier afpakken (mijn zoon kan niet zonder zijn knuffel). Telkens zette mijn zoontje het op een brullen. Ik wist niet wat me overkwam! Hij huilt echt bijna nooit. Ik begon enorm aan mezelf te twijfelen of ik nu geen zachtgekookt ei op de wereld heb gezet. Bedoel; kinderen kunnen best hardhandig zijn, maar om nou bij elke trekje en duwtje meteen te gaan brullen? Tot op gegeven moment zoontje van mijn vriendin weer zijn knuffel afpakte, mijn zoontje begon (weer) te huilen en op dat moment gaf zoontje van mijn vriendin mijn zoon een klap in zijn gezicht! Ik schrok me wezenloos. Je slaat m'n kind niet! Of je nou bijna 2 of 20 jaar bent. Zijn moeder was er op dat moment, helaas, even niet bij. Dus ik heb hem maar even streng toegesproken (heb mezelf enorm ingehouden, ik zou het namelijk ook niet leuk vinden als een andere moeder mijn kind streng toespreekt. Dat doe ik zelf wel.). Heb daarna tegen mijn vriendin gezegd dat mijn zoontje niet zo lekker was en dat we maar naar huis gingen. Nu zat het me dus niet lekker; is mijn zoon een zachtgekookt ei of is dat zoontje van mijn vriendin niet goed bezig geweest? Het is nl zo dat ik al eerder heb gemerkt dat er een hoop woede (frustratie?) bij dat manneke zit. Al vanaf dat hij heel jong was. Wellicht dat 'tie meer wil dan hij kan (heb wel eens gehoord dat dat kinderen heel erg dwars kan zitten), maar zelfs zijn moeder zegt wel eens dat het een handenbindertje is. Hij wordt thuis opgevoed door zijn ouders (thuisblijfmoeder), komt verder dus ook niet zoveel in aanraking met andere kids. Mijn kind komt 1x in de week bij een gastouder, met 3 andere kindjes en voorzover ik weet zijn daar nooit problemen. Ik geloof ook echt dat de gastouder het zou melden als mijn zoon continu zou huilen, zodra een ander kind hem aanraakt. Ik kom 'm wel eens ophalen en dan blijf ik vaak even een half uurtje kletsen en dan is mijn zoontje helemaal in zijn element. Lekker spelen, rondkruipen. Ook de andere kindjes zijn geen belemmering. Hij is dan zelfs wel eens de brutale door van oudere kindjes hun speeltjes af te pakken, die dan beteutert staan te kijken. Er zit dus heus wat pit in mijn kind Ik heb dus sterk het vermoeden dat het zoontje van mijn vriendin wat social skills zou moeten kweken. De keren dat hij met andere kinderen in aanraking komt, zijn zeldzaam en vaak voor korte tijd. Ik denk dat het voor mijn vriendin een goed idee zou zijn om haar kind een dag of dagdeel naar de opvang te doen. Hij wordt binnenkort zelfs 2 en zou naar een PSZ kunnen (scheelt in kosten, want ze vind een KDV te duur. En daarbij komt dat ze absoluut geen goed gevoel over KDV's en externe opvang heeft). Vinden jullie dat ik dit bij haar zou kunnen aankaarten? Het is verder echt wel een leuk joch. Kan al best veel voor zijn leeftijd en is superactief. Ik denk daarom ook dat zo'n opvang nog eens goed voor hem is: kan die lekker zijn energie kwijt. Iets waar mijn vriendin nog wel eens gebrek aan heeft (logisch...) Vind het zo moeilijk om me met de opvoeding van andere mensen te bemoeien. Maar ik had gehoopt op een leuke middag met deze 2 boys. Ik zie dus voorlopig geen 2e speel-date in het vooruitzicht... Maar ja, straks vraagt me vriendin daar om en wat moet ik dan zeggen?
Ik vind niet dat je je daar mee moet bemoeien, het ene kind bijt nou eenmaal wat meer van zich af dan het andere, om dan te zeggen dat hij social skills moet gaan kweken vind ik overdreven. Ieder kind is nu eenmaal anders. En wat jij als goede opvoeding ziet ziet jouw vriendin misschien juist weer als iets niet goed, ik zou me er dus niet mee bemoeien.
Je had het toen gelijk moeten zeggen dat hij sloeg dan had ze er wat aan kunnen doen! En die social skills komen vanzelf, hij is nog geen 2 dus idd op een psz of dergelijk komt dat vanzelf! Ik vind dat je iets moet aangeven op het moment dat het gebeurt en niet achteraf. Enne op die leeftijd is het meer naast mekaar spelen dan met mekaar en ja van delen hebben ze vaak ook nog niet gehoord al kun je dat natuurlijk wel blijven aangeven.
Even het verhaal omdraaien. HIJ is 2 en jou kind nog net geen 1. Daar zit gelijk het grote verschil. Een kind van 2 is al wat weerbaarder dan een kind van nog geen 1. Natuurlijk gaat jou kind schreeuwen als zijn knuffel woord afgepakt. Maar hij kan dat nog niet voorzichzelf bedenken. En dat kind van 2 jaar is al wat verder en moet idd opgevoed worden maar dan nog blijft het maar een kind van net 2 jaar. En dat dat kind slaat is niet goed. Dat moet de moeder oplossen en als de moeder dat had gezien had ze dat ook zeker gedaan. Jij als vriendin mag best tegen dat kindje zeggen dat is niet lief. Maar niet meteen denken dat dat kind van 2 een mega groot probleem heeft. Dat heeft het niet. Het is zijn leeftijd die hem maakt zo als hij nu doet. Jou kindje kan dat ook gaan doen als hij 1.5 2/3 of ouder is. heeft niks met een zacht gekookt eitje te maken maar alles met de leeftijd waar in een kindje zich bevind. En ja het is lastig als een ander kind jou kind slaat de meeste moeders vinden dat vreselijk. Daar moet je toch echt mee leren om gaan straks ben jij die moeder waar van het kindje een klap uit deelt Snapje het een beetje. En ja je hebt er altijd extreme gevallen bij zitten maar zo te lezen valt dit nog onder het leren samen spelen. Ja meer bij dat 2 jarig kindje daar geef ik je wel gelijk in. Maar bedenk dat ook straks jij die moeder kan zijn.
Bemoeien met opvoeding: niet doen. Andermans kind rustig corrigeren op ongewenst gedrag (zoals slaan, of dingen afpakken): wel doen. Ik denk niet dat er zo veel mis is met de opvoeding die je vriendin aan haar zoon geeft, althans niet op basis van wat je hier schrijft. Ik zou het niet groter maken dan het is. Laat ze lekker samen spelen, grijp (rustig) in als een van beide iets doet wat je niet oké vindt zodat hij ervan kan leren (en dat is niet na 1 x, het gaat om herhalen, herhalen, herhalen en heel consequent mee omgaan), en bespreek het met je vriendin als je iets moeilijk of lastig vindt.
Ik zou me er verder ook niet mee bemoeien maar natuurlijk mag je het kind wel toespreken als hij slaat! Dat doe je ook als jou kind naar een ander slaat!
misschien kan je de volgende keer bij een speelgelegenheid afspreken met haar zoals ballorig. dan heeft het zoontje van haar meer afleiding waardoor hij zich minder op jouw zoontje richt.
Wat verwacht je veel van de kinderen. Kinderen van deze leeftijd kunnen nog niet echt 'samen' spelen. Onze dochter van anderhalf pakt ook alles af en slaat soms ook. En dat terwijl ze al vanaf haar geboorte 3 ochtenden naar de opvang gaat. Dit gedrag hoeft echt niks te maken te hebben met wel of niet naar de psz gaan.
Mee eens. Al had ik op het moment wel gewoon tegen mijn vriendin gezegd dat haar zoontje de mijne heeft geslagen. Ik snap niet zo goed waarom je dat niet gedaan hebt. Verder... mijn zoontje is ook 21 maanden en is ook wel eens niet lief voor een ander kindje. Ik vind dit geen makkelijke leeftijd omdat hij heel veel wel begrijpt, maar nog niet goed kan luisteren. Volgens mij vertoont het zoontje van je vriendin compleet normaal gedrag voor een bijna 2 jarige en ik zou echt niet zeggen dat hij social skills moet kweken Ik zou not amused zijn iig als ik je vriendin was en ik kan écht wel tegen kritiek.
Okee. duidelijk dames! Precies de reden dat ik deze post heb geplaatst. Begon hevig aan mezelf te twijfelen. Nee, een kind van 2 kan nog geen social skills leren. Nee, een kind van 1 kan ik ook nog niet wijsmaken dat hij een beetje eelt moet kweken (ja, ik ben misschien een overdreven beschermende moeder). En nee, ik zal me ook absoluut nooit met de complete opvoeding van een kind bemoeien. Of ze haar kind naar de opvang wil doen of niet, dat is volledig haar keus! Sta ik achter. Maar als ik zie hoeveel plezier mijn zoontje op de opvang heeft, zou ik dat toch wel eens kunnen opperen bij haar? Of is dat ook bemoeien? Ik ben inderdaad fout geweest door niet meteen te zeggen dat haar zoontje mijn zoontje geslagen heeft. Ik wilde hem denk ik meer in bescherming te nemen omdat de 'date' al niet zo goed ging en ik haar zoontje niet als de boeman wilde afschilderen. Ik weet ook zeker dat ze hem dan streng had toegesproken, want ze is verder ook best streng naar hem de keren dat hij mijn zoontje aan het huilen had gebracht. Uiteraard zal het ook een hoop 'onbeholpen' gedrag van hem zijn bedoelt hij het allemaal goed (daar ben ik ook echt van overtuigd). De volgende keer zal ik inderdaad een afspreken bij een speeltuin of iets al ballorigs. Ik denk inderdaad dat het leeftijdsverschil nog te groot is om ze 'lekker' samen te laten spelen. Het zal dat zoontje van mijn vriendin ook een groot plezier doen denk ik. Kan hij zijn energie daar kwijt! Dank dames! ik neem al het advies ter harte!
Niet mee bemoeien. Dit komt wel vaker voor. Kinderen op die leeftijd spelen ook niet samen, ze spelen wel naast elkaar. Het slaan is natuurlijk niet goed te keuren en het is goed dat je hem op dat moment hebt uitgelegd dat het niet mag. Maar daarin moet je idd rustig blijven. Je hebt het hier nog over een dreumes he. Die overziet de gevolgen nog niet van zijn aktie. Ik denk dat je iets teveel verwacht had van deze 'playdate'.
op die leeftijd moeten ze vaak nog leren om 'lief' met elkaar te spelen, kindjes van die leeftijd zien meestal alleen wat ze zelf willen en niet hoe het andere kindje dat vind. logisch dus dat er vanalles word af gepakt enz, dat betekend wel dat de moeder (of jij) op dat moment moet ingrijpen want anders leert het kind het nooit natuurlijk.
Jeetje zeg, jou zoon is 11 maanden en het andere kind is 21 maanden. Dacht je nou werkelijk dat die weten wat lief samen spelen is? Het kind van 21 maand is aan het uitproberen en die heeft niet nog geen eens benul wat slaan precies is. (dat moeten ze namelijk leren de normen en waarden). Dat gaat niet zo vanzelf. (al zou ik er wel voor tekenenen) Ik denk dat JIJ eens even bij jezelf na moet gaan denken. In plaats van het kind van 21 maand een uitbrander te geven, had je hem iets kunnen leren. Iets mee kunnen geven in het leerproces. Nee jij gaat terwijl zijn moeder niet in de buurt is, het kind streng toespreken en op hoge poten naar huis. Ik denk dat er iets niet klopt..... *komt misschien wat bot over, maar zo is het niet bedoeld*
Even ter verduidelijking: ik heb dus niet gezegd dat hij social skills moet kweken tegen mijn vriendin. Dat komt hard over. Dat begrijp ik ook wel! Maar ik kon even niet zo goed de juiste bewoording vinden. Sorry dat ik zo hard overkom, maar ik was gewoon zo teleurgesteld in de hele situatie dat ik dit even kwijt moest. Verder kritieken over dat ik 'hard' ben in mijn bewoording, geloof ik dus allemaal wel, dames. Maar dat kwam even uit mijn frustratie naar voren. Sorry sorry sorry.
Ik vind ten eerste al dat jij niet kan beoordelen of dat jongentje naar een KDV of PSZ toe moet. Mijn dochter gaat ook niet naar beide maar is wel sociaal. Dochtertje van een bekende van mij die naar een PSZ én gastouder gaat was mijn dochter aan het knijpen en wegduwen toen ik een stukje taart at en mijn dochter ook een hapje wou. Ik denk echt niet dat het meisje social skills mist hoor, het is de leeftijd. Hier had mama t ook niet gezien, en kon er dus ook niks van zeggen... Ik vind dat je een beetje overdreven reageert.. En dat je al zeker niet kan gaan oordelen of dit kindje social skills mist of naar een PSZ moet. Beetje relativeren, het jongentje moet nog 2jaar worden!
gaat jouw kind waarschijnlijk ook doen over een jaar; van zich af slaan. logisch dat je hem hebt gecorrigeerd, aangezien de moeder er niet bij was. maar wat ik niet begrijp is dat je er niks van gezegd hebt en een smoesje hebt verzonnen om weg te gaan. kinderen van die leeftijd spelen nog niet samen, die spelen voornamelijk alleen. jouw zoontje kan alleen huilen als iets word afgepakt. een kind van 21 maanden gaat slaan, schoppen of bijten. heel normaal gedrag voor die leeftijd. niet goed te keuren en moet zeker gecorrigeerd worden, maar je verwachten voor die leeftijd liggen echt vewl te hoog.
Ik zie idd niks abnormaals aan het gedrag van de bijna 2 jarige, die denken nog niet na over hoe het voor een ander is en kunnen nog niet delen, dat is zelfs nog lastig als ze ouder zijn. Ik denk dat je prima met mekaar kan afspreken maar dan niet verwachten dat ze leuk met mekaar gaan spelen, op die leeftijd is het verschil te groot. Maar ze kunnen wel naast mekaar spelen en gaat hij te ver zal zijn moeder dat vast corrigeren en als ze het niet ziet kun jij er wat van zeggen. Als mijn vriendin hier is met haar kids en ze doen wat dan zeg ik er ook wat van en andersom. Ik vind niet dat je kunt opperen dat ze hem maar op een kdv moet doen. Dat moet een ieder voor zich weten! Het is ook best duur en je krijgt het alleen deels terug als je ook die uren werkt. En hij zal vast naar de psz gaan over een paar maand
Ik lees niks geks Ik zou er ook echt niks van zeggen tegen die moeder. Samen spelen zit er echt niet in op die leeftijd. Mijn dochter is net 1, als ik bij mijn vriendin ben die 2 jongens heeft, 1 van bijna 6 en 1 van 2, dan spelen ze met mijn jongste alsof het een pop is. Ze zitten ook constant aan haar. Als ik zie dat ze het zat is zeg ik er wat van, en anders laat ik ze maar, die vinden het gewoon leuk, een baby Mijn oudste doet dan ook mee, terwijl die normaal gewoon normaal omgaat met haar zusje. En als mijn jongste dan voor de 30e keer een autootje afpakt waar het mannetje van 2 mee speelt, tja, dan krijgt ze wel eens een duw. Zo gaat dat gewoon..
Als ik het zo lees is hier absoluut niets vreemds gebeurd bij de "speeldate" Toen mijn zoontje nog kleiner was moest hij ook snel huilen als zijn speentje/knuffeltje van hem werd afgepakt door oudere kindjes of als hij speelgoed moest delen dus dat heeft niets te maken met zacht gekookt eitje maar met de leeftijd. Nu is hij 21 maanden en kan het veel beter hebben als er een speeltje wordt afgepakt ofzo. Wat betreft het slaan, daar had je meteen iets van moeten zeggen tegen je vriendin (jullie zijn niet voor niets vriendinnen) dan had zij het als moeder zijnde kunnen uitleggen aan haar zoontje! Ieder kind slaat wel eens (en vaker dan eens) ze zijn zich er nog niet van bewust dat ze daar iemand anders pijn mee doen en hebben dan gewoon duidelijk uitleg nodig. 21 maanden en 11 maanden is zoooo verschillend! Ik heb nu bijvoorbeeld een heel ander kind in de omgang dan 10 maanden en ik denk dat jij dat over een paar maanden ook zult hebben. wat betreft "social skils" kweken, dat kun je echt niet maken! Het zijn kids, ze leren al zoveel in zo'n korte tijd.. Dit komt allemaal goed, ze hebben hun eigen emoties en frustraties bij elke leeftijd en moeten daar eerst mee leren omgaan voordat ze kunnen leren wat hun gedrag voor gevolgen heeft op andere kindjes..