Echt waar. Even stoom afblazen, want zit met een vuurrood hoofd en en heb het gevoel of ik of heel hard moet gaan huilen of heel boos ga worden uit pure onmacht/frustratie! Ik zal proberen kort en bondig te blijven... Ben ziek thuis niet aan het werk omdat ik kamp met een burn-out/enorme vermoeidheidsverschijnselen. Dit schijnt erg vaag voor bep mensen te zijn, maar ik ben er lekker mee Het afgelopen jaar was een heftige voor me zoals velen weten en is me niet in de koude kleren gaan zitten en daarnaast heb ik ook nog wat karaktereigenschappen (zoals perfectie), want maakt dat Mirre compleet opgebrandt was. Vanaf dag 1 al tegenwerking van de bedrijfsarts en het lijkt steeds complexer/moeizamer te worden deze hele situatie en dat is iets wat mijn gezondheid niet veel goed doet. En dat terwijl ik keihard werk aan herstel...ga naar en psychologe, een haptonoom, ging naar een homeopate (mee gestopt omdat ik juist meer allergie klachten kreeg erdoor) ga regelmatig naar m'n huisarts en naar een Diksha. Deze laatste maakt de chakra's vrij van oude rommel/verdriet etc opgekropte "verkeerde" energie zodat m'n energie uiteindelijk weer kan gaan herstellen. Nu zit de bedrijfsarts die verbonden is aan mijn werkgever (eigen arbo-dienst) me vanaf dag 1 al op de hielen en geeft constant aan een andere visie te hebben dan de mijne.In eerste instantie na m'n miskraam in aug 06 moest ik snel weer aan de slag (ongeacht hoe ik me voelde, want ieder mens heeft tegenslagen in het leven zei hij....) Toen moesten de uren snel opgeschoefd worden om Mirre weer zo snel mogelijk full time aan de slag te hebben (wederom deed niet ter zake hoe ik me voelde) enige wat ik te horen kreeg was...hou er maar rekening mee ..dan en dan...moet het weer 100% zijn! Net of ik kan zeggen tegen me lichaam "Zeg He Hallo nu moet je weer 100% in orde zijn".... Graag als het zou kunnen! maar iedereen weet dat je wat gezondheid betr vaak geen keus hebt, dingen komen op je pad en ik denk altijd maar zo : "Mensen wees blij dat je gezond bent, want het kan iedereen overkomen, dus wees voorzichtig met je oordeel"... Maar goed de bedrijfsarts vind dat ik moet kunnen werken, terwijl zowel de huisarts als de pychologe en de haptonoom van mening zijn dat ik rustig aan moet doen en dat evt oppakken van werkzaamheden met de tijd goed in overleg met mij en m'n behandelaars moet worden gedaan. Pffff... Wat een druk zetten ze erop ik ben er zo verdrietig van. Had dus (ondanks dat m'n huisarts een verklaring heeft afgegeven dat ik ruimte en rust moet hebben zsm om te herstellen, maar dat slaan ze in de wind ...)vorige week maandag weer moeten starten met werken voor een x aantal uren, maar ik voel me daar niet in staat toe. Ben hierover heel eerlijk en duidelijk geweest en heb een deskundige oordeel (second opinion) aangevraagd bij het UWV omdat er dus een meningsverschil/conflict is dus daarvan in afwachting ..... Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met de manager van m'n werk telefonisch en ze ging het gesprek de formele kant op zetten met de mededeling over dat de bank gerechtigd is m'n salaris nu niet uit te betalen omdat ik geen arbeid verricht. Ik heb aangegeven dat ik ziek ben en niet kan komen en dat we dit besproken hebben de -inmiddels-nwe-vervangende -interim- bedrijfsarts die eigenlijk een soort spek en bonen rol in het geheel heeft, want hij kan /mag (of wil) het oordeel van z'n collega niet tegenspreken. Enfin al met al allemaal stress terwijl ik juist rust nodig heb! Vanmorgen telefoontje van de nwe-vervangende-interim-bedrijfsarts hoe het staat met het UWV..., want ze hebben haast (aangetekende brief al ontvangen betr evt salaris stopzetting etc etc) Net kontakt gehad met UWV...zijn ze m'n aanvraag kwijt Niet te geloven toch!? Bellen met een half uurtje terug over wat nu, want ik heb wel een hijgende bedrijfsarts en wg-er in m'n nek hangen die mij op allelei manieren proberen op te hangen aan de hoogte boom. En net als het nodig is ...is m'n huisarts ook 'weer' op vakantie...brr... en ik wil naar hem toe , want zoals het nu gaat is echt niet goed voor me. Ik heb steun nodig om weer helemaal fit te worden en geen tegenwerking. 28 feb. vandaag is de sterfdag van m'n schoonvader...1 jaar geleden. Ik wil er NU zijn voor m'n partner, want hij is er al maanden voor mij. Ik baal ontzettend van alles ...... wat een onmacht/onrecht gevoelens. Bedankt voor het lezen. Ik moest het echt even kwijt. Morgen zet ik hem weer op! Nwe ronde, nwe kansen..maar nu ff niet. Liefs van een ff in een dip zittende Mirre
Hoi Mirre, dippen moeten er ook zijn! Je gaat vaak 3 stappen vooruit en weer 2 terug als je aan het herstellen bent. Voel je daar niet extra down door. Het hoort er nu eenmaal bij. Probeer het voor vandaag even van je af te zetten en zoals je zelf al zegt: morgen ga je er gewoon weer even tegenaan! Zet 'm op!
Och meisie, wat vervelend zeg dat er altijd mensen zien die alleen maar de financiele kant zien en jou zsm weer aan het werk willen helpen. Probeer in ieder geval zoveel mogelijk aan jezelf te denken en laat je niet dwingen aan het werk te gaan! Ik hoop dat je de rust vind die je zo hard nodig hebt! Sterkte ook voor je vriend!
Pfff, klote zeg... Kan me voorstellen dat het je even teveel wordt. Je wilt je verhaal kwijt en zit misschien niet op adviezen te wachten, maar ik vroeg me af of de psychologe niets kan betekenen? Zij zou een brief kunnen schrijven, en hoewel ze officieel niet mag zeggen of je wel of niet kunt werken, mag ze wel je huidige situatie beschrijven en aangeven waar je valkuilen en je onvermogens op dit moment liggen en wat je nu nodig hebt. Veel succes en sterkte! Amber
lieve mirre, soms vraag ik me af waar hun gevoel zit? het is tegenwoordig alleen maar eigenbelang :x nou doe ook maar uit eigenbelang aan je eigen denken want dat is het enige wat telt! jij en je mannetje... anders kom je niet uit je dip! meid veel sterkte en een hele dikke knuf
O, lieve mir. Dat kun je er net niet bij hebben nu. Ik herken je verhaal. Ben ook een tijdje overspannen geweest. en had toen ook een #@%^$ als bedrijfsarts. Probeer een andere te krijgen, bedrijfsartsen horen er voor je te zijn. Advies: ga de volgende keer niet meer alleen, maar neem iemand mee. Laat je er in ieder geval niet door opfokken. Dikke knuff!
Lieve Mirre, Wat een kl*te zooi zeg ! en dan druk ik me nog netjes uit. Probeer je niet "gek" te laten maken door wie dan ook hoor, jij moet luissteren naar je lijf en daar kan en mag een ander niet over oordelen. Ik denk aan je en hoop dat je snel weer wat meer ruimte krijgt. Een hele dikke knuffel, Bibu !
De papieren zijn dus echt zoek en ik moet ze morgenochtend opnieuw langsbrengen bij het UWV in Scheveningen(eigen keuze, want stel dat ze weer zoek raken in de post) Dinsdag 6 maart heb ik waarschijnlijk een afspraak met de arts van het UWV voor een deskundige oordeel. Allemaal heel spannend. Ik voel zoveel onmacht/me erg alleen staan hierin. Wat geen (arbeids)conflict was lijkt er nu steeds meer op te gaan lijken. Klote hoor. Maandagochtend moet ik gewoon een afspraak hebben met m'n huisarts hoe dan ook.... Zucht eerst zometeen maar weer eens die papieren etc bij elkaar zoeken en me aankleden, want door al dit gedoe ben ik daar niet eens aan toegekomen en met een uurtje of wat staat m'n lief voor de deur om naar de familie te gaan deze moeilijke dag. Het nu maar ff proberen te laten en morgen er weer achteraan me inzetten voor mezelf! Als ik het niet doe...wie doet het dan wel!?(uitzondering m'n vriend) Lieve meiden fijn dat jullie meeleven. Mirre
he mirre, ik kan van je gevoelens meespreken, zit nog voor de arbeidsrechtbank al 3 jaar met een zaak. Ze hebben me zo de dieperik in geduwd dat ik nog net na 2 jaar naar boven kon krabbelen en ze doen nog steeds moeilijk. het is niet alleen nederland pokkeland , ook belgie heeft een ramp aan deze dingen. Het was bij mij een arbeidsongeval. was in m'n recht, toch doen alle partijen moeilijk voor betalingen. je bent voor hen maar een nummer hoor, hoe erg het ook klinkt. Ik zou je zeggen kop op meis, je kan het. Na regen komt zonneschijn ook na hele donkere wolken. Laat je niet op je kop zitten
Wat een klote situatie meid maar inderdaad rustig blijven en aan jezelf denken want je kan er nu toch niks aan veranderen. Ik weet dat het heel moeilijk is maar als jij denkt dat je niet kan gaan werken dan moet je het niet doen meid. Heel veel sterkte.
Laat je niet gek maken meis. Neem de tijd die je nodig hebt. Je gezondheid is het belangrijkste wat er is. Tegenwoordig wordt het begrip Burn-out flink onder de loep genomen. Zo zijn er inmiddels uitspraken bij de rechter gedaan. Mocht je e.e.a. hierover willen lezen, kun je bij google gewoon burnout+uitspraak intypen. Beter is natuurlijk dat jij je hier helemaal niet mee bezig houd. Richt je op je herstel, ga - voor zover mogelijk - leuke dingen doen! Sterkte. Liefs, Danielle
Wat een gedoe meis... Probeer ondanks alles toch wat rust te nemen. Dat is het beste wat je kunt doen. (ik weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is...) Ik zal aan je denken, heel veel sterkte.... En een knuffel van mij! Groetjes Petra
Beste Mirre, Ik heb in het verleden ook problemen gehad met de arbo maar in mijn geval was het met de arbo-verpleegkundige. Wat ik ook deed ik trok steeds aan het korte eind. Zelfs het advies van mijn huisarts werd genegeerd. Met als gevolg dat ik veel langer thuis zat. De arbo-verpleegkundige had als eerste de fout gemaakt om mijn veelste vroeg aan het werk te sturen. Na dat ik een paar keer niet op me werk verscheen werd ik eindelijk door verwezen naar de arbo-arts. Dit had ik al een paar keer zelf gevraagd maar dat werd steeds genegeerd Die heeft uiteindelijk goed naar me geluisterd en naar mijn huisarts. En moest toen echt thuis blijven en niks doen. En toen begonnen ze op me werk moeilijk te doen...pfffffffff.... uiteindelijk is dat wel weer goed gekomen maar toch. Als ze naar mijn en me huisarts hadden geluisterd had ik maar een maandje thuis gezeten. Nu duurde het ruim 7 maanden Ik wens je heel veel sterkte toe! LIefs Jetje
belachelijk! als je in de ziektewet met een gebroken been zit, wordt je toch ook gewoon doorbetaald toch? wat een kutzooi allemaal zeg ! nou meid ik kan je niet meer als je heel veel sterkte wensen en een burn out komt vaker voor dan je denkt, alleen de werkgevers en hun artsen snappen er zelf helemaal geen ene kl*t*n van !? Doe maar kalm aan en kop op! xxx Swiggy
Ja, het geestelijk welzijn wordt nog steeds onderschat. Ik heb bijna hetzelfde meegemaakt (zie ook pb). Wat een onmacht en je kan er niks tegen doen. De arbodiensten werken naar mijn mening niet meer voor de werknemer maar voor de werkgever. En dat komt volgens mij weer door alle nieuwe regels; dus door de overheid. Hetzelfde als met herkeuringen hoor, mensen die niet kunnen werken en na die nieuwe wet wel weer voor 50% worden goedgekeurd. Het moet niet gekker worden! Ik kan me er zo over opwinden. Maar wat kunnen we eraan doen! Ik hoop dat het bij jou wel tot een positief einde komt! liefs Nikkie
jee Mirre dat is niet niks zeg, wat een onbegrip en een getrek aan jou op deze manier het is inderdaad zo dat je beter een been kan breken bij sommige mensen, dan kunnen ze "zien" wat je hebt verschrikkelijk, ik wens je heel veel sterkte
Dit is inderdaad een klotesituatie en helaas heb ik hem hier ook meegemaakt. Ze wilden mij ook niets meer betalen, terwijl de arbo-arts zelf t oordeel gaf dat ik niet in staat was te werken. Ik heb toen rechtsbijstand ingeschakeld en die hebben dit alles op zich genomen en gelukkig ook allemaal kunnen oplossen. het ontslag wat ik erbij kreeg boeide me niet, maar ik had recht op ziekengeld en dat heb ik dus ook gekregen. Ben je zelf niet bij een rechtsbijstands-verzekering aangesloten? Dan zou ik deze zeker inschakelen. Sterkte ermee! Liefs Angela.
Jeetje Mirre wat een rotsituatie zeg!Hoop dat je na 6 maart wat meer duidelijkheid hebt en ze je dan de rust gunnen die je zo hard nodig hebt om te herstellen! Liefs,Claudia
Lieve meiden dank voor jullie steun! Ik heb heel slecht kunnen slapen en sta helemaal strak van de spanning in m'n lichaam. M'n gevoel zegt dat het er allemaal niet beter op gaat worden , maar inderdaad ze zien je als een nummer en je kost geld dus.... Rechtsbijstand heb ik sinds 2 januari 07, maar daar zit een wachttijd op van 3 maanden dus kan er geen beroep op doen en daarnaast vraag ik me af of het uberhaupt wel zin zou hebben, want deze loopt via m'n eigen werkgever (ik werk bij een bank/verzekeringsinstelling) Eigenlijk iedereen die wel eens in een soortgelijke situatie heeft gezeten (klachten psychisch/burn-out/overspannen etc) lijken aan het kortste eind te trekken en dat baart me wel erg zorgen ivm het deskundige oordeel! Regelmatig spookt het volgende door m'n hoofd.... Waarom laten ze iemand niet gewoon herstellen, want dit werkt alleen averrecht. Wat hier ook al geschreven werd...als ze me met rust hadden gelopen en niet zo hadden lopen "drukken" had ik misschien allang weer kunnen werken, maar nu voel ik me steeds rotter worden. En wie is daarvan de dupe!? Juist IKKE Denk dat een ieder die in deze situatie zit/heeft gezeten precies het onmacht gevoel kan begrijpen wat ik nu voel (moet er bijna van kotsen zo druk maak ik me erom) Straks papieren bij het UWV opnieuw inleveren en zien wat de dag vandaag gaat brengen. Ik hoop meer rust als de dag van gister. Liefs Mirre