Lekkere overgang ook. Ook twee tegenovergestelden. Kan me voorstellen dat je daarna ook maar verder bent gaan kijken voor ander werk.
Mijn leidinggevende weet het ook gewoon. Ik heb het wel eens met haar besproken dat ik op blijven letten bij online vergaderen vaak gewoon lastig vind, dus dat ik mijn best doe om erbij te blijven met mijn hoofd. En dat fysiek bezig zijn daar gewoon in helpt. Ik heb het met meer, als ik iets moeilijks moet doen,dan wil ik van tevoren ook eerst de kaders bedenken en dan ga ik daarna aan de slag. Dat moet ik ook doen zonder scherm voor mijn neus. Thuis hang ik dan een was op of ik maak het bed op of zo. Op het werk ging ik dan vaak koffie halen en naar de wc. Of na een vergadering de lange route terug naar de computer nemen om even af te schakelen en dingen op een rijtje te zetten. Dat soort dingen. Maar ik reken dat wel als werktijd, ik ben dan ook wel bezig met mijn werk, alleen anders.
C drinkt ook vaak heeeeel lang Helaas drinkt ze steeds vaker zonder in slaap te vallen en dus komt ze overeind als ze klaar is
Haha nou uiteindelijk maakt het mij geen bal uit, mag toch even zelf weten wat ik doe ( binnen de proporties) zal niet zomaar een nieuwe auto kopen zonder te zeggen.
@Iertje81 ik koop serieus zo weinig voor mijzelf dat mijn als ik online iets leuks zie al zegt, stuur mij de link even dan bestel ik het, of dan laat ik iets zien zo van wat vindt jij hiervan en dan bestelt hij het vervolgens. Ik moet ook al een jaar een nieuwe garderobe gaan shoppen (ja moet van mijn man), maar ja toen bleek ik zwanger nu heeft hij een afspraak gemaakt met ons oud collega, zijn vrouw heeft een kledingwinkel met kleding in mijn stijl, hij gaat bij hem op de koffie en bij kletsen met de kids, ik moet in de winkel een minimum bedrag bij elkaar shoppen (anders kom ik nog niet met een nieuwe garderobe thuis). Dat weet de vrouw van onze oud collega ook dus die appte al ik leg alvast wel wat leuks klaar en mag dus privé shoppen. En ergens vind ik het wel leuk om nieuwe kleding te kopen, maar heb echt een gruwelijke hekel aan shoppen voor mijzelf. Voor mijn man en kids en anderen absoluut geen probleem mee om te shoppen overigens Ik biecht dus eigenlijk op dat ik te weinig voor mijzelf shop en mijzelf te veel op de laatste plaats zet.
Ik verving een zwangere vrouw en toen zij weer terugkwam ging ik zelf hoogzwanger weer weg en beviel ik een maand later Ik verving haar maar 3 maanden en wist niet dat ik zwanger was tot 21 weken Dus toen ik aangenomen werd wist niemand er nog vanaf, inclusief mezelf Daar hadden ze wel wat vragen over ja
Nog een biecht: Ik ben echt verzot op m’n stiefjeliefjes. Heus. En hun moeder is m’n beste vriendin dus ik ga haar echt niet afvallen. Maar sjeeminee wat een onopgevoede neanderthalers zijn het toch soms. Twee dagen op de twee weken zijn we continu aan het bijsturen op de meest eenvoudige fatsoensnormen. Tafelmanieren (niet met je handen in je eten, boven je bord eten, niet als een varken je eten met je mond van je bord af lebberen), schoenen gewoon in de gang zetten ipv van je af pleuren, een broek aantrekken als je naar beneden komt, etc etc etc. Bedoel: als ze nu peuters waren geweest, à la. Maar we hebben het hier over een 10-, 8- en 6-jarige. Ik erger me echt kapót aan dat gedrag.
Ik snap best wat je bedoelt. Mijn stiefkind (het zoontje), vertoont ook gedrag waarvan je denkt: ‘hoe gaat het daar in hemelsnaam thuis?’ Het is echt een heel lief jongetje en hij is fantastisch met mijn kinderen maar inderdaad wat je zegt qua eten en bepaalde fatsoensnormen (die overigens voor iedereen verschillend zijn: ik weet het), sta ik soms echt met m’n ogen en oren te klapperen. Laat staan hoe hij eruit ziet qua kleding. Dat kan soms gewoon echt niet. We hebben vorige week weer met verbazing zitten kijken. Het staat zo ver van ons af...
Dát, inderdaad. Het typische bij ons is dat we niet eens heel ver van elkaar af staan. Bedoel; zoals ik zei, hun moeder (dus de ex van m’n man) is mijn beste vriendin en we zitten dus geregeld bij elkaar op de koffie, gaan lunchen/high teaen etc. We bespreken alles en houden er in basis dezelfde opvattingen op na. Maar de uitvoering verschilt nogal. Ik snap echt wel waar het vandaan komt. Ze kreeg drie kinderen in drieënhalf jaar. De oudste (A) heeft DCD en NAH. Dus is het makkelijker om gewoon een zeil over tafel heen te leggen, het maar te laten begaan en naderhand te vegen en dweilen onder de noemer “pick your battles” dan om driemaal daags de discussie aan te gaan met kinderen dat ze bestek moeten gebruiken, niet staand op hun stoel moeten eten en gewoon niet de boel onder te knaaien. Temeer daar ze een lieve, leuke edoch niet geheel opvoedkundig draagkrachtige partner heeft. Ik ben er ook eentje van “pick your battles”. Heus. Maar simpele fatsoensnormen vind ik áltijd de battle waard. Daar zal het ‘m wel in zitten...
Oh hier moet ik dan dus ook opbiechten dat mijn jongens er ook wat van kunnen. En ik probeer écht gewoon om ze fatsoen bij te brengen en corrigeer ze absoluut wanneer ze onbeschoft doen. Maar de oudste wordt bijna 4 en als die zijn zin niet krijgt, dan flikt hij het echt om serieus naar je te spugen, schoppen, slaan of echt hondsbrutale dingen te roepen. Ik accepteer dit absoluut niet en als hij dat doet, dan krijgt hij van mij echt een draai om zijn oren (ik sla natuurlijk absoluut geen kind maar pak hem wel even heel serieus beet en hij moet van mij elk stipje op de vloer helemaal schoon boenen). Maar als het hem uit komt doet hij het gewoon weer. En de jongste ook. Hele boterhammen worden in z’n mond gepropt die hij vervolgens weer uitspuugt omdat hij erachter komt dat hij er niet op kan kauwen. Begrijp me niet verkeerd. Ze zijn ontzettend lief ook en de oudste kan zich juist ook heel behulpzaam en lief opstellen. Maar soms is het echt een onbeschoft jochie hoor waarvan ik denk: ‘als je mijn kind niet zou zijn, ohhh..’
Oh en tafelen met ze doe ik dus ook niet graag. Zo enorm ongeduldig dat ik vaak in het weekend denk; zoek het uit. Ik eet wel als jullie op bed liggen. Kan ik er tenminste van genieten
@Nina Sanders maar bij een peuter (en zelfs een kleuter) is dat normáál. Ik moet twee op de veertien dagen een kind van tien jaar oud uitleggen dat hij z’n hoofd uit z’n bord moet halen en bestek dient te gebruiken... Overigens eten wij op zondag ook standaard ná kinderbedtijd. Om precies dezelfde reden.
Aaahahaha. Ja oké, 10 jaar is wel een beetje d’r over. Wij doen dat dus vaak op za én zo.. zoals nu.. de mini was nog oververmoeid van de bruiloft van mijn moeder gisteren dus die heeft een potje gegeten want wilde absoluut niets anders en ligt er al een half uur in. De oudste heeft net aardappels, bloemkool en een halve gehaktbal op. Had ik nog in de vriezer zitten. Ons eten wordt om half 8 bezorgd. Doeiiiiiiiii
Ik heb hier een twaalf jarige die nog steeds dr bord aflebberd of met dr handen eet (patat en pizza is ok, maar sperziebonen niet)
Hahaha je nr. 1 is zoooo herkenbaar. Ik heb vorige week een fucia roze Chanel tasje gekocht en wilde zeggen die heb ik echt al heel lang hoor maar ik schrok een beetje toen man zei he nieuwe tas? Toen heb ik gezegt ja dat is een neppe van de markt goede namaak he!? En hij trapte erin we hebben pas een gesprek gehad dat ik moet minderen met kopen volgens hem
Likt ze de laatste restjes van d’r bord of ‘eet’ ze op die manier haar bord vanaf moment van opscheppen leeg? Nogal een verschil...
Allebei, al is t vooral t eerste. Maar ze wil ook nog wel eens dr eten met een vork naar het randje van haar bord schuiven en dan brengt ze dr mond naar de rand en schuif t zo naar binnen Dit doet ze alleen thuis hoor (mag hopen dat ze dit niet bij haar vriendinnen doet)