Heeft er iemand hier ervaring met het principe Jenaplan school? Min zoon van 5 zit nu op een openbare basisschool, maar ik krijg steeds sterker het idee dat hij daar niett thuishoort, dat hun systeem niet rijmt met zijn karakter (of andersom natuurlijk). We zijn al bezig met de schoolmaatschappelijk werkster en met de GGD (schoolarts), omdat hij op school een gedragsprobleem heeft, maar thuis absoluut niet. We zijn nu aan het proberen te achterhalen waar dat aan kan liggen. Nu ben ik me alvast aan het oriënteren op onderwijssystemen en op zich spreekt Jenaplan me wel aan, maar ik hoor niet zoveel van anderen erover, ervaringen van anderen. Zowel positief als negatief, ik zou ze graag willen horen. Iemand? Gr. Sandra.
Wat voor kind is hij? En welke problemen ondervindt hij op school? Wat doet hij thuis anders dan op school? Even een paar vraagjes anders kan ik je vraag niet beantwoorden.
Hij is een gevoelig kind. Is heel (te) tolerant, laat zich pesten en doet zelden wat terug of bijt niet van zich af. Van de andere kant slaat hij de leerkracht (heeft hij bij 3 verschillende een keer gedaan). Hij voelt zich onbegrepen. Hij is niet 'in een hokje te plaatsen'. Hij kan heel snel boos worden om iets, en dan explodeert hij gigantisch, dat uit zich in schreeuwen en huilen en dwars doen. Van de andere kant is zo'n bui ook heel snel weer over en kan hij heel lief tegen de leerkracht aankruipen voor een knuffel. Tegen jongere kindjes is hij echt superlief, die helpt hij altijd. Kinderen van zijn eigen leeftijd laat hij over zich heenlopen. Thuis is hij dus een gewone normale kleuter, met ontdeugende stoute momenten, soms luistert hij niet, maar dat vind ik normaal bij een kind van 5, en hij is verder heel lief, kan niet vaak genoeg knuffelen, is verantwoordelijk (ruimt zijn eigen kamer uit zichzelf op) en is vrolijk. Op schooldagen kun je er bijna donder op zeggen dat hij huilend wakker wordt 's nachts met een nachtmerrie. Hij heeft nu 3 weken vakantie en is nog geen 1x wakker geworden. Heb je hier wat aan? Ik heb hem een paar weken geleden meegemaakt dan op school hoe hij daar dan doet, ik hoorde het wel steeds van de leerkrachten, maar zag het dus met eigen ogen, mijn haren gingen ervan overeind staan, zo akelig dat hij deed, tegen een bankje aan schoppen en schreeuwen en zo. Thuis heb ik hem nog nooit zo zien reageren.
Hoe is zijn ontwikkeling gegaan tot nu toe? Was het een snelle of trage baby? Sprak hij vroeg? Kan of kon hij dingen al voor zijn tijd, zoals tellen ed? Waarom voelt hij zich onbegrepen, en waarom is hij niet in een hokje te plaatsen? Welk speelgoed speelt hij graag mee, en speelt hij liever met grotere of juist kleinere kinderen dan met leeftijdgenootjes? Dus nog een paar vraagjes Heb wel een beetje een idee maar mote even bovenstaande weten voor ik iets ga zeggen wat niet klopt.
Haha okay is niet erg hoor, vraag maar raak. Zijn ontwikkeling is tot nu toe heel erg snel gegaan, 4 dagen voor zijn eerste verjaardag liep hij. Kruipen heeft hij nooit gedaan, alleen zich over de grond gesleept op zijn buik. Praten ging ook al heel snel, met 2 jaar al in zinnetjes. Hij is een denker, komt met vragen waar wij niet 123 een antwoord op weten (waarom gaan mensen dood, kom je terug als je doodgaat, is het nu donker aan de andere kant van de aarde, waarvan is rijst gemaakt) beetje filosofisch denk ik. Tellen kon hij al heel vroeg, telt nu met gemak tot 100, en hij kan al terugtellen, vind hij ook geweldig om te doen, hij maakt al kleine rekensommetjes, hij kan nu sinds paar weken het alfabet en doet graag spelletjes met ons hiermee, dan moet papa A zeggen, ik B en hij zegt dan C. Hij was met 2.5 jaar overdag zindelijk met 3 jaar ook snachts. Hij is niet in een hokje te plaatsen omdat hij anders is dan de meeste kindjes, zoals dat nadenken en doordenken dat hij doet, hij is niet echt te peilen om sommige vlakken. De meeste kids zijn ofwel einselgangers, ofwel sociaal, hij is beide, hij kan uren alleen spelen, maar ook heel goed met anderen, de leeftijd maakt voor hem niet uit, ouder, jonger, evenoud, hij past zich dan aan aan de situatie. Waarom hij zich onbegrepen voelt weet ik niet, en daar zijn we nu onder andere ook mee bezig, we zijn 3weken geleden bij de schoolarts op het GGD geweest en eind augustus hebben we met haar een gesprek zonder hem, ik heb dit aangekaart en het zou bekeken gaan worden. Hij speelt heel graag met Knex, maakt dan voorbeelden uit het boekje na, ook kan hij uren met zijn autootjes spelen op zijn kamer, dan zet hij muziek aan, en je hoort hem niet meer. Ik vind dat hij een heerlijke fantasie heeft. Spelletjes op de pc doet hij graag, vooral van die educatieve, en op de playstation doet hij het liefst racen. Dit houden wij wel wat in toom, de computers. Verder is hij heel onzeker, zegt bij veel dingen van te voren:'dat kan ik niet'. Uiteindelijk lukt het hem wel, en dan is hij ook superblij. We proberen hem al een beetje te stimuleren met woorden als:'kom op, jij kan dat wel, ik weet dat jij dat kan, probeer het maar gewoon en als het niet lukt, is dat helemaal niet erg, dan blijf je oefenen, ooit lukt het dan wel'. Maar aan de andere kant kan hij té stoer zijn, als de zwemjuf dan vraagt of hij 4 baantjes gaat zwemmen kan hij zeggen:'HA! Ik zwem er 8!' Wat dan vervolgens niet lukt, en dan barst hij dus in huilen uit. Ik weet niet of dit relevant is maar hij is ook een ontzettende ijdeltuit, zonder gel gaat hij de deur niet uit! hahaha. Zijn grootste wens is een zusje krijgen, zodra hij een vallende ster ziet gaat hij dat wensen zegt ie, maar een broertje mag ook wel, 'maar ik krijg toch een zusje' zegt hij dan, 'en zij mag dan in mijn bed komen slapen en met mijn knuffels knuffelen en met mijn speelgoed spelen'. Zo,ik denk dat alle vragen wel beantwoord zijn, sorry dat het zo'n heel lang verhaal is geworden. Ben wel erg benieuwd naar je antwoord.