Haiiii,, ben nu bijna 33 weekjes... ohh wat gaat de tijd toch snel... hoe dichter ik bij de bevalling kom, hoe enger..... ik heb gisteren me cursus bevalling gehad. en op het eind, kregen we filmpjes te zien van verschillende vrouwen & situaties hoe ze bevallen. Je zag gewoon letterlijk alles.. dat hadden ze nou echt niet moeten doen.. ook hoe de (placenta)/ na-geboorte er uit kwam en die gingen ze helemaal ontleden en vast houden. Dat was geen prettig gezicht. oh verschrikkelijk, ik vind het zo eng.. ik laat het maar op me af komen. Ik weet dat heel de wereld op aarde gezet door vrouwen en dat je het wel overleeft en iedereen zegt ook zodra je je kleine wondertje in je armen hebt liggen ben je de pijn vergeten.. En dat de vrouw zo precies is gemaakt om een kindje te laten bevallen.. maar hoe meer ik er aan denk en hoe dichter bij het komt, vind ik het best wel een beetje eng. Is me eerste bevalling. bij de cursus hebben ze het over extra hulpmiddelen (als dat nodig is zoals o.a. vacuum, inknippen etc etc) nou daar wordt je niet blijer van. Wie heeft dat ook wel, dat je soms momenten hebt dat je het eng vind. is dat normaal??
Heel herkenbaar, die angst voor de bevalling! Maar dat komt goed. Op een gegeven moment ga je een hormoon ofzo aanmaken waardoor je niet meer tegen de bevalling op ziet is mij verteld. Ik geloofde er eerst ook niks van maar heb in de afgelopen weken gemerkt dat de angst eigenlijk zo goed als weg is. Oh en wat betreft die filmpjes, wat heftig, dat zou ook echt niks voor mij zijn om dat te zien!
ik vind het zo gek want ik ben helemaal niet bang! terwijl ik echt rond de 25 weken en nog eerder me al zorgen zat te maken om de bevalling...leek me zo eng! maar denk er nu niet eens aan..denk alleen maar als het komt komt het.. Ik denk wel dat als de weeen komen dat ik misschien wel een beetje bang ga worden haha.. Maar heb ook nooit cursus gedaan of filmpjes gekeken..denk dat ik dan ook ff denk..nou dat wil ik niet weten! Merk het vanzelf wel!
Ja herkenbaar! Ik was zo schijt voor de bevalling mijn vorige zwangerschap! Iedereen wilde bevallen en ik wilde overtijd lopen Toen het ineens uit het niets begon was ik helemaal niet bang meer. Ik heb een weeenstorm gehad maar het viel allemaal heel erg mee. De pijn was minder erg dan verwacht en ik vond het super. Nu ben ik nog wel een beetje bang voor de tweede keer, maar heb er ook zin in! Komt wel goed, vraag anders bij je vlos alvast hoe makkelijk zij doen over pijnstilling, had ik ook gedaan. Toen ik zeker wist dat ik alles kon krijgen wat ik wilde was ik gerustgesteld.
Ik denk ook dat als het moment daar is je oerkrachten krijgt en er heel anders overdenkt. Zn filmpje lijkt mij ook niks :S...
Dat zijn inderdaad van die dingen waar je je vantevoren zorgen om maakt, ja. Maar: als je eenmaal zelf gaat bevallen, gaat je er toch in mee. Het is namelijk tóch onvermijdelijk. En geen bevalling is hetzelfde.
Komt wel goed... schatje *schuift glaasje roosvicee naar TS* Nee is ook echt wel eng! Zeker de eerste, je weet allemaal niet wat je moet verwachten. Laat je niet bang maken door die hulpmiddelen. Die pakken ze echt alleen maar als je baby in nood komt. Merk dat ik nu een stuk minder zenuwachtig ben voor de bevalling dan bij Aiden. Kijk, leuk is anders en lekker is het niet. Het doet gewoon pijn. Maar niet zoveel pijn als je zou denken, want waarom doen we het anders nog es dunnetjes over??
Omdat ons lichaam een bepaald hormoon aanmaakt die ervoor zorgt dat we de scherpe randjes van de pijn snel weer vergeten Maar goed, er is altijd een percentage vrouwen die daadwerkelijk niet zoveel pijn hebben tijdens de bevalling, en gelukkig is het niet meer zo'n issue om pijnbestrijding te krijgen als een paar jaar geleden.
Ik vond het ook doodeng hoor!! Ben uiteindelijk bevallen met de pijnpomp, knip en tangverlossing..en achteraf viel t allemaal echt mee! Misschien een geruststelling, ze mogen je geen pijnbestrijding meer weigeren..ik heb daar dus ook echt wel gebruik van gemaakt
Als iemand tegen mij het woord bevallen, inknippen of scheuren zei begon ik al te janken en wilde ik er niets meer over horen haha! En dat was niet aan het eind van m'n zwangerschap maar dat was al het eerste waar ik na de test aan dacht haha! Uiteindelijk ben ik ingeleid in het ziekenhuis, 3 dagen gel wat niet werkte, toen aan het infuus, een vreselijke weeenstorm, ingeknipt én gescheurd maar.... Ik zou het zo weer doen!!!!!! (zal ook wel moeten over ongeveer 22 weken haha) Dus meid ik snap je angst, heeel erg goed zelfs wat was ik vreselijk bang van tevoren! Maar als je eenmaal bezig bent denk je niet meer wat een pijn, maar elke wee is 1 dichter bij je kindje en HET MOET ERUIT!! Haha en voor je het weet is je kindje geboren en weet je waar je het voor hebt gedaan en is dat het allemaal waard!!!! Succes meid je kan het!!
Heel erg bedankt voor jullie reacties, krijg er wel een glimlach weer van.. ik laat het gewoon op me af komen en niet er teveel aan denken.. Ik wou altijd heel graag kinderen, ik zei minimaal 3 stuks en maximaal 5. "en die is bang voor bevallingen" hahaha !! en toen ik het gelijk al wist, zat ik al aan de bevalling te denken van : "oewwwwh!!" en dan zeg ik nog tegen me vriend na 1jaar wil ik de 2e. LOL de "wil" is er wel, maar angst en bangheid OOK !! aghh misschien achteraf zeg ik straks nog "WAS DIT HET?????" Whoppaaaaaa maken er gelijk nog 10 bij hihihihihi
Zo reageerde ik na mijn bevaling van "was dit alles" Moet ik niet schreeuwen van de pijn, en moet het niet 24uur of langer duren!!!! Nee na vijf uur was alles klaar, en het zwaarst vond ik het in de ziekenwagen (ritje van 5min). en ja het is niet pijnloos maar het viel mijn zo mee. succes. groetjes Jessie
Is idd heel erg herkenbaar wat je zegt. Ik wordt ook steeds angstiger naarmate de zw vordert. Ik heb ook een cursus gehad namelijk 'samen bevallen' hier werd ook veel verteld over keizersnee ed. maar gelukkig alleen plaatjes gezien. Zou eigenlijk ook niet echt op een filmpje zitten te wachten. Je hoort idd dat je alles na de bevalling heel gauw vergeten bent, maar toch blijf ik het spannend vinden. Ook hoe de weeen aan zullen voelen ed. Probeer positief te blijven en je gewoon te verheugen op de komst van je beebje. Ik zal het ook proberen, haha. Liefs Miriam
Hoi, Ik heb dat ook wel hoor die angst maar aan de andere kant ook van ik laat het wel over me heen komen. We hadden voorlichtingsavond in het ziekenhuis en toen lieten ze ook foto's zien; het hoofdje stond en een half kindje wat eruit kwam. Vond dat zelf best schokkend om te zien (is natuur en je weet het wel) maar vond best dat ze even hadden kunnen zeggen dat ze dit soort beelden gingen laten zien. Was er best even van geschrokken!
Daarom lees en bekijk ik er dus niet teveel over, ik ga alles echt gewoon op me af laten komen als het moment daar is. Anders zou ik me echt kapot stressen vrees ik, bah!
Zoooooooooooo herkenbaar. Bij de eerste absoluut geen angst. Het boek van Beatrijs Smulders veilig bevallen heeft me mega goed geholpen. Helaas deze keer niet. Schijt 17,000 kleuren terwijl de bevalling opzich wel meeviel. Maar ja toch weer de angst hoe het nou ook alweer voelde ( ja pijn duh) maar goed een tweede gaat snller als de eerste dus daar hopen we dan maar op he
Heel normaal hoor, dat je soms bang bent. Ik had het ook, het ene moment verheugde ik me er enorm op, ander moment kon ik wel janken zoveel angst MAAR toen het moment eindelijk daar was, ging alles eigenlijk vanzelf en had ik geen tijd om bang te zijn. Mijn dochter is met vacuum gehaald en ik ben behoorlijk ingeknipt, maar dat vond ik op dat moment helemaal niet zo erg (want je wilt gewoon dat je kind er is). En ja, het deed pijn die weeen maar wat ze zeggen is waar: als je baby er is ben je direct de pijn vergeten (of in ieder geval een paar dagen later ) Ik kwam er pas achter dat ik ECHT aan het bevallen was toen ik 8/9 cm ontsluiting had... Dat geeft de burger moed, toch? Liefs
Erover lezen heeft mij uiteindelijk juist wel geholpen omdat ik steeds op de helse pijn zat te wachten Nu had ik natuurlijk wel pijn steeds, en achteraf gezien zat ik al 1,5 dag in de weeen, maar dat het nou hels was? Neuh dat niet. Alleen persweeen wegpuffen vond ik niet heel cool, kan ik me herinneren Toen heb ik ook heeeel even gedacht "dit doe ik nooit weer" en "m'n moeder heeft tegen me gelogen " (want volgens haar voelde bevallen als een vrij hevige ongesteldheid). Ligt er denk ik ook aan hoe hoog je pijngrens is. En idd, gewoon lekker op je af laten komen, want het is toch heel anders dan dat je ervan voorstelt.
Was gisteren even bij de bevallings catagorie hier, ben er snel weer vandoor gegaan hoor.. haha.. Zolang ik maar het nodige weet vind ik het wel goed zo. Ben echt als de dood dat ik me anders zo angstig ga voelen voor van alles.
Ik heb de angst wel heel erg gehad, ook rond de 33 weken zo'n beetje. Was toen echt heel erg bang voor de bevalling. Nu het steeds dichterbij komt, merk ik dat de angst steeds minder wordt. Heb nu echt zoiets van, kom er maar uit en het maakt me niet uit hoe en of en hoeveel pijn het zal doen. 't Schijnt een vuil trucje van moeder natuur te zijn, dat je je zwangerschap op den duur zo zat wordt dat je gaat uitkijken naar iets als een bevalling. In ieder geval, dat zegt Claudia de Breij.