Vandaag een pre-consult gehad met een anesthesist ivm verhoogd risico op een keizersnede bij een tweelingbevalling. Ook omdat ik nare ervaringen heb gehad met onder narcose gaan, maar ook heel erg op zie tegen een ruggenprik gezien een (mogelijk erfelijke) aandoening in de familie en iemand gedeeltelijk verlamd is geraakt daardoor. Anyway: het onderste kindje ligt nu mooi met het hoofdje naar beneden, maar wisselt wel de hele tijd. Het tweede kindje ligt altijd in stuit of overdwars. Als het eerste kindje maar goed ligt, dan is een vaginale bevalling mogelijk. De tweede kan daarna gedraaid worden of in stuit worden geboren. Maar de periode tussen de geboorte van baby 1 en baby 2 is spannend, baby 2 moet in principe snel geboren worden. Uiteindelijk kan dit uitlopen op toch nog een spoedkeizersnede voor baby 2. Wat, gezien mijn geschiedenis, volgens de anesthesist dan risico's met zich meeneemt als ze een paar minuten hebben om mij onder zeil/ verdoofd te krijgen. De anesthesist heeft eigenlijk het nadrukkelijke advies gegeven om voor een geplande ks te gaan tussen de 36 en 37 weken om te voorkomen dat ze alsnog eerder uit zichzelf komen en ze misschien alsnog in tijdnood komen. Zeker met twee kindjes spelen ze liever op safe en willen ze het liever gepland doen en alle tijd hebben. Er wordt ook nog met een neuroloog overlegd gezien die erfelijke aandoening of ze een ruggenprik aandurven bij mij (en of ik het durf). Ik weet nog niet hoe mijn gyn hier over denkt, maar volgens de arts ligt de beslissing uiteindelijk bij mij. Komende weken krijg ik nog meer info over de voors en tegens van vaginaal bevallen bij een tweeling en een ks. Dit komt best ff hard aan want had het niet zien aankomen. Eerste ingeving is vaginaal bevallen en van het goede uitgaan. Maar mijn man speelt ook liever op safe en zegt ks. Maar ja...een ks is niet niks. Mag je echt 6 weken niets doen? Kun je je kind in bad doen en in en uit de box/bed halen? En dan heb ik ook nog een 2jarige... Als de kindjes nou allebei goed gaan liggen met hoofd naar beneden neig ik zeker naar vaginale bevalling. Maar als ze nou allebei in stuit gaan liggen hoef ik geen keus te maken en is het duidelijk... Vind het zo moeilijk! Wat zouden jullie doen? Graag ervaringen
Oh dit is inderdaad een lastige zeg!! Ik heb geen ervaring met een keizersnee dus ik kan je vragen over het herstel niet beantwoorden. Ik herken wel je wens om vaginaal te bevallen. Mijn kindje ligt nu in stuit en als dat zo blijft neig ik serieus meer naar een vaginale stuit bevalling dan naar een geplande ks.. Maar als de gyn dit zo nadrukkelijk aanraad.. Dan zou ik ook wel twijfels hebben ja! Lastig hoor.. Ik zou inderdaad aankijken hoe de kindjes gaan/blijven liggen en dat mee laten wegen in de beslissing. Liggen ze beiden ongunstig zou ik denk ik toch voor een ks gaan, liggen ze beiden heel gunstig zou ik in overleg met de gyn toch graag voor een vaginale bevalling gaan.. Ligt er een gunstig en een niet zou ik het echt niet weten.. Hopelijk zijn er hier vrouwen die je meer kunnen vertellen over de naspeel van een ks! Heel veel succes in elk geval
In jou geval zou ik het ook nog afwachten! Ik ben zwanger van de eerste, ze ligt in stuit, en is voor een eerste te groot, met alle risicos van dien als ik voor een vaginale bevalling zou gaan.. Ik heb het er flink moeilijk mee gehad, maar een geplande ks is de beste optie.. Al vind ik het nog steeds heel erg, en inderdaad ook tegen het herstel op zie. Plus het natuurlijke stukje wat ik straks mis, de hele ervaring..
Hier is de bevalling van mijn eerste rampzalig verlopen, na 12 uur weeen en persen werd het een ks onder volledige narcose. Bij de tweede durfde ik geen vaginale bevalling meer aan en heb zelf gekozen voor een geplande ks met ruggeprik. Ik heb natuurlijk niet de geestelijke bagage die jij hebt met betrekking tot een ruggeprik, dus die keuze was voor mij makkelijk. Wat betreft herstel: het is mij bij beide enorm meegevallen. Die 6 weken kwam ik bij lange na niet aan. Na ongeveer 1 week was ik al behoorlijk wat mans hoor. Natuurlijk meot je niet zware dingen tillen, maar de baby in bad doen kon ik al de volgende dag. Ik heb geen spijt, maar weet ook niet wat het is om vaginaal te bevallen.
Ik heb de eerste keer een ks gehad en de 2e keer een vaginale bevalling. Ik verkies zeker de normale bevalling! Maar in een risico geval zoals bij jou zou ik absoluut afgaan op het advies van de deskundige! Is er een mogelijkheid tot natuurlijke keizersnee? Kindje bij je op de borst, langzamer geboren worden, daarna jij en je man beiden een kindje bloot op de borst als hun gezondheid dat toelaat?
Persoonlijk vond ik de keizersnede geweldig, vergeleken met de eerste twee bevallingen. Ik had dan misschien geen keus, omdat het een drieling was, maar ik zou het zo weer overdoen. Er werd me ook verteld, dat de tweede en derde baby de bevalling 2-3 keer meemaken vanwege de volgorde dat het geboren wordt, dat is ook niet niks voor zo'n baby. Wat betreft 6 weken niks kunnen/mogen doen, ligt ook aan jezelf en hoe alles verlopen is. Na vier dagen mocht ik naar huis en ging ik elke dag 2 keer naar het ziekenhuis om ze te verzorgen. Thuis ging de boel ook gewoon weer verder (ben alleenstaand). Ik moet er wel bij zeggen, dat mijn oudste twee kinderen toen al 10 en 13 waren. Je hebt nog een kleintje erbij, dit vergt ook veel energie, is nogal een groot verschil. Ik zou voor een ks gaan. Misschien kun je zekerheid krijgen door een onderzoek of een ruggeprik geen risico's geeft bij je.
Ik zou voor een ks gaan. Hier bij nr 3 en 4 een keizersnede gehad en viel enorm mee. Ben 3 dagen in het ziekenhuis gebleven bij de vierde en was er toen ook echt klaar mee. Thuis gewoon de kinderen verzorgd en gekookt (alle vier gedoucht ed). Maandag de ks gehad en vrijdag al boodschappen wezen doen.
Ondanks dat ik geen verhoogd risico loop bij narcoses en ruggenprikken (voor zover ik weet) snap ik jouw dilemma heel goed. Ik wil absoluut vaginaal bevallen. De gedachte van een KS maakt mij heel verdrietig. Dit omdat de bevalling van mijn dochter heel prettig is verlopen. Het lijkt mij vreselijk om mijn kindje(s) niet direct op mijn buik te krijgen, een verhoogde kans op het niet slagen van de BV te krijgen, een pijnlijke wond te hebben, een poosje beter niet m'n oudste te mogen optillen etc. Is het een idee om een second opinion bij een andere anesthesist aan te vragen? Dan weet je zeker of zijn advies ook door anderen wordt gesteund of dat je toevallig een 'sjaggerijn' aantrof Je schreef trouwens dat kindje twee er heel snel uit moet. Ik heb juist begrepen dat het geen enkel kwaad kan om daar zo een half uur tussen te laten.
Het is niet de gyn die het aanraadt maar de anesthesist. Dat is nogal een verschil, die gaat namelijk niet uit van wat het beste is voor de kindjes (omdat dat niet is waar hij of zij voor is opgeleid). Ik zou het advies van de gyn afwachten, voor de 37 weken halen vind ik nogal wat eerlijk gezegd. Ik zou het zeker vaginaal proberen denk ik. Gezien je ervaringen met narcose, de risico's met ruggeprik, en je wens om vaginaal te bevallen in eerste instantie... Duidelijk toch?
Thnx voor jullie meningen! Ervaringen zijn zo wisselend met een ks. Ik word blij van de positieve maar schrik van de negatieve. Het is gwn wisselend per persoon. Gisteren heel toevallig van een kennis gehoord hoe t bij haar ging en baby 1; vaginaal maar baby2 kreeg t moeilijk en wilde er niet uit dus werd een spoedks. Mijn man heeft zijn keus al gemaakt hij is voor een ks. Maar ik weet t nog niet. Ik zou vandaag gebeld worden nadat hij met neuroloog en mijn gyn had overlegd dus ik ben benieuwd wat de gyn er van vindt. Mijn eerste bevalling is goed gegaan en miss is dat nu wel een pre dat deze misschien dan nog makkelijker gaan. Ik weet t niet...
Anesthesist zei juist meerdere keren dat hij denkt aan de kindjes. Zeker bij tweelingen speelt hij liever op safe met een ks. Want als baby2 het ineens moeilijk gaat krijgen telt elke minuut of zelfs seconde en mijn situatie met narcose en ruggenprik maakt het dan extra lastig.
Wauw fijn zeg dat het zo goed is gegaan bij jou. Had je nog recht op kraamzorg thuis nadat je thuis kwam?
Luister naar je gevoel meid! Zelf moest ik ook kiezen voor een ks of stuitbevalling. Ik koos voor de keizersnee en stond al ingepland. Maar madame koos ervoor om een week eerder te komen en de artsen stelden mij toen de keus voor een ks of stuitbevalling. Ik heb gekozen voor de stuitbevalling omdat ze nog redelijk klein zou zijn. Wel viel haar hartje weg tijdens de persweeën. Maar ik ben blij dat ik een 'normale ' bevalling heb gehad. Mijn vriend is zelf ook een tweeling en via de normale weg geboren. De 1e lag ook goed En 2e in stuit en dit schijnt perfect gegaan te zijn. Maar nogmaals luister naar jezelf.
Het herstel vd keizersnee is mij behoorlijk tegengevallen. Vooral de eerste twee weken. Maar ik heb er geen spijt van want het was beter voor mij en mn zoontje. Als k jou was zou ik safe spelen en even door die eerste weken van herstel doorbijten. Succes !
Ik zit zo'n beetje in hetzelfde schuitje... Mijn eerste bevalling was "normaal" voor zover dat kan, maar de tweede een hel! Hoofd was er uit, maar schouders klem. Paniek op de verloskamer en ben letterlijk als een koe bevallen. Op handen en knieën terwijl ze naar binnen gaan en een armpje er uit trekken Ik heb er behalve een knip niks aan overgehouden maar mijn dochter had een gestuwd hoofd en, naar mijn mening, een bevallingstrauma.... Nu is het dilemma dus gewoon bevallen met het risico op herhaling, of een geplande ks. Ook ik ben bang voor het herstel van de ks maar ook voor een helse bevalling. de vk heeft aangegeven dat ik serieus een ks moest gaan overwegen, maar er is tot nu toe niemand die een definitief oordeel geeft. Dat komt wel je hebt nog even zeggen ze dan. Klopt natuurlijk maar ik lig er soms wel wakker van...
Precies mijn ervaring! Als ik het een beetje voor het kiezen zou hebben...vaginaal. Maar in jouw geval...ik geloof dat ik nog niets zou beslissen totdat alle mogelijke risico's echt goed op een rijtje staan!
Tja, hele lastige beslissing die je zelf nemen moet! Ik heb mijn keizersnee (wel spoed) onder narcose als zeer traumatisch ervaren, bijna 7 maanden verder en nog steeds niet hersteld, heb de eerste 6 weken echt wel mn rust genomen en niet veel gedaan. Zou ik nog eens zwanger raken dan zou ik echt graag normaal willen bevallen. Maar in jou geval, met de risico's die ze met je besproken hebben... Ik denk dat je dan beter een geplande ks kan krijgen als uiteindelijk nog een spoedks. Je mag niet meer tillen als het gewicht van je baby zeiden ze tegen mij dus je zit idd dan wel met je andere kindje. Bij een vriendin van mij was het andere kindje toen 1,5, dat kindje klom zelf op de tafel voor een schone broek en haar man had van het ledikantje aan 1 kant een soort deurtje gemaakt, die deed ze dan open en klom hij zelf in bed. Je kunt er best naar doen maar het lijkt me wel pittig. veel succes in het maken van je keuze!
Wat het veiligste is voor mijn kindjes, dus een ks hoogstwaarschijnlijk.. Mijn persoonlijke belangen vind ik ondergeschikt.
Eens! Zou ik ook doen.. Is een natuurlijke keizersnede geen optie? Ik durf bij een 2e niet bevallen, omdat ik een herseninfarct gehad heb de druk bij het persen maakt me nu al erg bang.. dus mochten wij ooit een 2ekindje krijgen ga ik voor een natuurlijke keizersnede..