Zwanger en een eetstoornis

Oh wat moeilijk voor je! Ik heb in het verleden anorexia gehad dus weet wat je doormaakt. Tijdens mijn eerste zwangerschap gelukkig geen last van gehad toen ik aankwam. Helemaal niet zelfs want nu deed ik het niet voor mezelf maar voor het kleine kruimeltje in mij. Hoe hard het ook klinkt probeer dat voor ogen te houden. Ik zou wel aan de bel trekken. Streng diëten en/of eetbuien/braken kan schadelijk zijn. Sterkte meid!!

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Zelf geen eetstoornis, maar ik adviseer je om dit onderwerp te bespreken met je man, verloskundige en huisarts. Zei moeten/kunnen je hierin begeleiden en zorgen dat jij voor 100% kunt genieten van je zwangerschap!

X

 

Geen echte eetstoornis gehad maar wel altijd heel obsessief geweest met mn gewicht en eten (tijd in pubertijd wel uitgehongerd) daarna schildklier aandoening waardoor ik sowieso aan kwam.

Bij mn zoontje ben ik gestopt met wegen want werd er zo ongelukkig van dat ik aan kwam.

Nu heb ik tegen de vk gezegd dat ik gewoon echt niet wil wegen en dat hoeft dus ook niet.

Maar merk wel dat ik nog steeds mn buik vergelijk met andere of ik niet te dik ben

 

Hier ook een eetstoornis gehad in het verleden, boulimia. Tijdens mijn zwangerschap had ik erg last van eetbuien en de drang om te compenseren, wat ik gelukkig nooit heb gedaan!! Wel ben ik daardoor erg veel aangekomen, wat ik ook lastig vond. Ik kon dit gelukkig goed bespreekbaar maken met de verloskundige.
Nu, na de zwangerschap nog steeds last van de kilootjes die ik er door de eetbuien heb aangegeten maar geen compensatiedrang, ik voel me er wel goed bij.
Maak het bespreekbaar!! het is echt niet erg, en het is echt te doen om ook nog te kunnen genieten!

 

Hier anorexia gehad tijdens mijn jeugd.
Altijd het idee gehad dat ik dit overwonnen had. Tijdens m'n zwangerschap van oudste dochter (12jaar geleden) helemaal geen last gehad van bijkomend gewicht maar ben dan ook "maar" 13 kg bijgekomen en deze kwamen vooral tijdens de laatste 3 maanden.
Na de bevalling voor het eerst gemerkt dat deze ziekte nooit helemaal zal verdwijnen. Ondanks ik borstvoeding gaf en dus heel veel nood had aan de juiste voeding, kon ik er niet mee om dat ik niet onmiddellijk terug op gewicht stond. En dus heel streng beginnen dieeten met als gevolg dat m'n baby constant honger had. Toen dat besef kwam, heb ik het even beter gedaan maar toen zij eenmaal vaste voeding at en geen bv meer kreeg ging het terug fout.
4jaar geleden ben ik begonnen met hogeschool en hoe raar het ook klinkt, hier voelde ik me voor het eerst echt thuis. Plots geen eetklachten meer en ik had er zelfs geen probleem mee dat ik op 2 jaar tijd meer dan 5kg was bijgekomen. Integendeel, ik kreeg zoveel
Positieve commentaar dat het me zelf ook deugd deed..
Net voor m'n afstuderen om de een of andere reden toch terug hervallen.. Ven toen intens gaan fitnessen, eten was terug nutteloos en voor ik het wist was er op 2maanden meer dan 7kg verdwenen.
Toen ik op controle bij de gyn ging en haar aangaf dat we terug voor ivf zouden kiezen zei ze me onmiddellijk dat zij me eerst wou zien aankomen.. ik woog toen 47kg bij 1m70 ... Dat kwam heel hard aan maar ik heb na enkele maanden de knop kunnen omdraaien. Gelukkig was onze eerste ICSI een succes..

Deze zwangerschap ben ik met 22weken al 8kg aangekomen.
M'n borsten zijn meer dan 2cups groter en m'n billen en poep lijken wel van iemand anders. Daar heb ik het momenteel zoooooooo moeilijk mee en er zijn ook momenten dat ik het vertik om te eten maar wanneer m'n buik dan gromt denk ik onmiddellijk aan dit kleine hummeltje. Zou het mezelf nooit kunnen vergeven als er door mijn schuld iets mis zou zijn. Als zij niet genoeg voedingstoffen of vitamines binnenkrijgt en hierdoor er iets fout loopt...

Maar m'n voornemens voor na de bevalling zijn wel al gemaakt.. Fitnessen en gezond eten..

Ik wil je heel veel sterkte wensen want ik weet wat je doormaakt en ik weet dat dit een ziekte is die nooit helemaal verdwijnt. Die enkel af en toen inslaapt.. Denk aan je baby'tje, die heeft alle voeding nodig...
En heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap!!

 

Heel herkenbaar Palomi..
Juultje ten eerste proficiat met je zwangerschap. Wat erg dat anorexia je blijft achtervolgen. Ik hoop dat waar je in behandeling bent je kunnen helpen genieten van je zwangerschap.

 

Echt heel moeilijk. Bespreken met je verloskundige sowieso. Daarnaast zijn er bijv. diëtistes die gespecialiseerd zijn op juist dat gebied (in combi met zwangerschap), wellicht heb je daar iets aan?
Maar het belangrijkste is natuurlijk dat je toch probeert gezond en voldoende te eten, zodat je baby'tje niks tekort komt. Als het niet lukt om helemaal te stoppen met compenseren, probeer het dan in ieder geval te beperken.

 

Hier ook zwanger geweest met een eetstoornis.
Ik heb het aangegeven bij de verloskundige. Mijn gewicht werd nooit besproken, en ondanks dat ik flink was aangekomen is hier nooit iets over besproken.
Dat was echt fijn. Ik hoefde ook niet elke controle op de weegschaal, maar 2 keer geloof ik.

Verder heb ik geen tips voor je, behalve dat je eigenlijk moet proberen het los te laten. De baby pikt jouw vibes op, en als je teveel met je stoornis bezig bent is dat ongezond voor de baby.
Ik heb geaccepteerd dat mijn lichaam veranderd , logisch. En dat omarmd, want het is een unieke ervaring.

Na de bevalling was ik echt heel dik geworden, maar ik heb nooit meer last van mijn stoornis gehad na de geboorte. Tuurlijk, voelde me niet echt prettig.... maar kon dat echt in perspectief zien. Ondertussen op een super gezonde manier heel veel afgevallen, alles voor mijn dochter ....

Heel veel succes, en geniet van de mooiste tijd van je leven

 

Ik heb ook een lange periode een eetstoornis gehad en helaas ((in mijn geval) zal ik altijd op mijn eetgedrag moeten letten anders laat ik heel gauw mijn maaltijden weer staan. Anderhalf jaar geleden zijn we begonnen met de medische mallemolen om zwanger te worden. Ik had in mijn hoofd dat ik het voor iemand anders deed, maar het ging met babystapjes beter. Nu dat ik zwanger ben, ben ik compleet omgedraaid en normaal en gezond gaan eten. Helaas moest ik vorige week op de weegschaal staan en schrok ik me dood ! Ondanks dat ik weet waarvoor ik het doe vind ik het vreselijk om mijzelf zo dik te zien.


ik wil je heel erg veel sterkte wensen met je zwangerschap en nog van harte gefeliciteerd. Blijf hierover praten en blijf voor je kleine zorgen ! Mocht je het idee hebben dat je terug gaat vallen in je oude patroon zoek dan hulp om hierover te gaan praten. Ik zou het sowieso de verloskundige vertellen.

Heel veel succes !