Onze kleine man van anderhalf vind tandenpoetsen alleen leuk als hij het zelf mag doen en dan kauwt hij er een half minuutje op. Ik mag het al 2 weken niet meer doen, voorheen was dit geen probleem. Wat zouden jullie doen? Is dit een fase of moet ik even doorzetten?
Ik vind de antwoorden een beetje cru eigenlijk. Ik heb het eerste gekozen, maar dwang is hier absoluut niet het goede woord. Het is hier nooit een discussie (van onze kant) geweest of wij wel of niet poetsen. Ik poets altijd en soms mag ze even zelf, maar ik heb echt zelden hierover een conflict gehad, omdat het gewoon duidelijk was. Ik zou er dus meteen duidelijk mee zijn: ik poets, als je zelf mag poetsen is dat een extraatje. Doorzetten hoor, want het is niet het allerleukste om te doen en hij zal niet uit zichzelf opeens zeggen 'ja mama, leuk, poets jij nu mijn tanden maar weer!'
Ik heb voor de derde optie gekozen, hoewel ik het ook niet eens ben met het woord 'dwang'. Ik vind het wel heel belangrijk dat het goed gebeurt, en hoe moeilijker hij doet, hoe langer het duurt. Sinds een week of 2 hebben wij een krukje in de badkamer. Hij kan zichzelf niet zien, maar voelt zich wel heel groot, nu hij nét over het randje van de wastafel kan kijken, haha! Sindsdien gaat het tandenpoetsen eigenlijk altijd goed (daarvoor was het heel soms nog een strijd)
Dochter vindt sinds een maand of 3 tandenpoetsen helemaal prima. Eerst zelf en daarna papa of mama. Daarvoor vond ze het niet fijn maar had ze gewoon weinig te willen. Zoon (3,5) poets electrisch. De eerste minuut poetst hij zelf en daarna poetst mama of papa nog een minuut. Poetsen is cruciaal en elke dag dat je niet poetst is een risico. In de auto moet ook ALTIJD de gordel om
Hier poetsen we samen. Zij een tandenborstel en ik. Ze poets even, en dan poets ik even. Zo doen we het om en om tot haar hele mond gepoetst is.
Dochterlief heeft nooit een probleem gemaakt van het tandenpoetsen. Als ze een tand of kiesje krijgt of pijn in keel of oortjes heeft slaan wij gerust een dagje over als ze niet wilt. Ga er geen strijd van maken, dan ben ik verder van huis. Doe het dan een beetje voor de vorm, en hoop dat de tandpasta nog een beetje doorwerkt (ze wilt altijd wel de tandpasta eraf sabbelen haha). Overigens zijn de keren dat d'r tandjes niet zijn gepoetst op 1 hand te tellen... Doorgaans vind ze het geen probleem (zeker niet als ze voor de spiegel staat en naar zichzelf mag kijken van mama)
Bij tandenpoetsen is het borstelen veruit het belangrijkste, de tandpasta zelf is echt secundair. Dus als ze dat eraf zuigen en alleen een beetje kauwen op de borstel, da's hetzelfde als helemaal niet poetsen. Tuurlijk is dit een fase: dat ze niet gepoetst willen worden voor een tijd is heel normaal. Maar het moet nu eenmaal gebeuren, maar ' dwang' is wel het laatste middel. Hier probeer ik er een spelletje van te maken, met gekke stemmetjes, tandjes tellen of een liedje zingen. Maar als dat allemaal niet helpt wordt er gewoon gepoetst, of ze het leuk vinden of niet. Het is een fase, gaat vanzelf over. Overigens las ik net een artikel dat kinderen 8 of 9 moeten zijn om geheel zelfstandig goed te kunnen poetsen. (!)
Hier is de regel: Lucas mag 2 liedjes poetsen en daarna papa/mama 2 liedjes. Dat is al een hele tijd zo. De laatste tijd leverde dit weer veel strijd op. Nu heb ik dus zijn handpop van Dikkie Dik gepakt, die poetst zijn tandjes na en niet papa/mama Werkt perfect (voor zolang het duurt, maar voor nu werkt het!) We hebben dus ook een speciaal tandenpoetsliedje. Klinkt misschien wel heel dom
onze zoon mag zelf altijd poetsen, en mama gaat "napoetsen" onze dochter heeft 2 tandenborstels, zij is nu bijna 1,5 jaar en heeft een eigen tandenborstel waar ze een beetje mee rond loopt door de badkamer,daarna gaat papa of mama haar tandjes poetsen, voordeel is dat ze het van haar broer ziet, en hij vind tanden poetsen geweldig, hier is het iig altijd zo dat mama of papa na poetst,
optie1. de ene dag wat meer dwang dan de andere. maar er wordt altijd nagepoetst door ons. of hij nu wel of niet mee wenst te werken, dat is zijn eigen keuze.
toen hij jonger was was het altijd een enorme drama om tandjes te poetsen het was echt een gevecht! toen heb ik de tandenborstel een poosje vervangen voor een vinger tandenborstel en viola! het werkte prima. na een aantal weken weer de gewone tandenborstel gebruikt en nooit meer problemen gehad. hier is het zo: mama poetst eerst en daarna mag hij
Precies zo. Maar omdat het hier ook geen punt van discussie is, en het hoe dan ook moet, heb ik gekozen voor optie 1. Een heel enkele keer is het ook echt 'dwang' omdat ze dan wil weglopen. Ik pak haar dan op schoot en hou haar vast, terwijl ik haar zeg haar mond open te doen. We blijven dan zitten tot ik overal geweest ben.
Demi mag eerst zelf poetsen en dan poetsen wij nog. Ik kies geen antwoord want ik vind het zeker geen dwang. Demi laat ons vrijwillig bij haar poetsen.
Wij poetsen altijd zelf de tanden van de kinderen. Tandenpoetsen is iets dat moet en daar gaan we ook niet over in discussie. Ik moet wel zeggen dat ze er hier nooit een heel groot drama van maken en ook (nog) niet zelf willen poetsen. Meestal proberen we er een feestje van te maken compleet met liedjes zingen en gekke bekken trekken. Soms heeft zoonlief niet zoveel zin maar dan neem ik hem op schoot en meestal heeft hij dan snel door dat hij er toch niet onderuit komt.
Dani begint nu pas een beetje mee te werken met poetsen, hield altijd stijf zn kaken op elkaar of ik mocht gewoon niet poetsen en moest hij het zelf doen. Ik laat de kids eerst zelf poetsen en ik poets het daarna goed. Ik heb dus gewoon doorgezet, of Dani mijn tanden laten poetsen en uitleggen dat poetsen goed is voor de tandjes en ze anders kapot gaan. Dat werkte bij mijn dochter erg goed want ze wilde absoluut geen kapotte tandjes hebben.
Hier is het standaard dat ik eerst haar tanden poets en daarna mag zij nog even, als ze wil. Ik vind tanden poetsen dermate belangrijk dat als ze protesteert ik toch gewoon doorpoets. Een heel enkele keer wordt ze dan echt boos, nou ja, dan poets ik dus haar tandjes terwijl ze ligt te brullen, maar dat moet dan maar. Maar het gaat eigenlijk altijd vanzelf, ik maak er een grapje van, kietel onder haar kin en ze moet lachen en doet gewoon haar mond open.
Dit ga ik es proberen, 2 tandenborstels, kijken of dat werkt. Enne, dat dwang ach ja, dat staat er misschien een beetje raar, maar ik hoor om mij heen dat regelmatig de houdgreep wordt toegepast en dat zie ik niet zo zitten eigenlijk.... Het ging tot nu toe (anderhalf) ook echt prima, maar sinds zijn kiezen 2 weken geleden doorkwamen wil hij alleen zelf een beetje sabbelen. Dus jullie laten de kleine ook best veel eerst zelf en daarna moeder/vader, hmm, ok, ik ga morgen toch maar weer doorzetten. Vind het zelf ook erg belangrijk maar ik kan het hem nog niet echt uitleggen, daarvoor is hij te jong. Nu draait hij telkens zijn hoofd weg en kom ik echt nier daar waar ik graag wil zijn. En houden jullie dan echt 2 minuten aan??? Dat lijkt mij zooooooo lang.....