Bij ons in bed slapen...

Ik ben eerlijk gezegd een voorstander van in zijn eigen bed slapen, al was het alleen maar omdat Jelle niet slaapt als hij bij ons ligt maar denkt dat hij mag gaan keten.. Maar rond de negen maanden is wel de leeftijd dat ze echt dingen door gaan krijgen. Jelle heeft ook zo'n periode gehad, maar ik heb toch doorgezet en hem in zijn eigen bed laten liggen. Het kost een paar nachten, maar daarna snapte hij het.

 

Ik ben persoonlijk ook geen voorstander bij ons in bed te laten slapen. En ik denk dat ze met 9 maanden het echt wel doorhebben. Ik zou ook consequent blijven, meestal hebben kindjes snel door dat huilen niet werkt en is het snel weer over.

 

Rond die periode liet ik mijn kind altijd bij ons in bed slapen. Ze hebben dan erg last van verlatingsangst, en ik wilde hem die veiligheid bieden. Na een paar weken was het over, en sliep hij weer in zijn eigen bedje.
Ik ben wel een voorstander van samen slapen op die leeftijd.

 

ik ben ook geen voorstander van in ons bed laten slapen
maar ik kan niet ontkennen dat het hier niet gebeurt,
vind het wel gevaarlijk... en bovendien wendt de kleine er aan
dat wil ik niet, dus slaapt ze zo veel mogelijk in dr eigen bedje
en als ze dat niet wil, ga ik naast dr zitten, even met dr kwebbelen en valt ze zo wel in slaap

 

mijn dochter kruipt geregeld bij ons in bed, ze gaat op tijd naar bed en als wij bovenkomen en gaan slapen dan ligt ze binnen een half uur weer tussen ons in
mij maakt dat niets uit en mijn man ook niet
als zij die geborgenheid nodig heeft dan krijgt ze die

ze heeft als baby ook vaak bij ons geslapen, met BV was dat wel makkelijk en dan sliepen we allen zonder hoofdkussen en mijn dochter had een apart dekentje en lag hoger dan mijn man en mij, dus geen gevaar voor stikken en dergelijke.

Mijn zoontje slaapt wel prima in zijn eigen bed en die kan ook nergens anders slapen
ligt echt aan het karakter van het kind denk ik.

Wij hebben er in ieder geval geen problemen mee, zolang ze maar voldoende slaap krijgt!

 

Als Joris hier het 's nachts wakker word (komt maar zelden voor) dan leg ik hem ook tussen ons in. Ik heb nog nooit meegemaakt dat hij de nachten erna dan ook weer automatisch kwam. Dan sliep hij gewoon weer door. Als Joris wakker word is er ook echt wat aan de hand.

 

Als tayo 's nachts wakker wordt dan probeer ik hem altijd eerst zijn speentje te geven, mocht dit
echt niet werken dan neem ik hem ook mee naar ons bed. Dit gebeurt trouwens niet elke nacht want meestal slaapt hij gewoon door. Elke ochtend als hij wakker wordt halen we hem ook naar ons bed vinden we gezellig.

 

Mijn meisje slaapt ook regelmatig bij ons hoor. Soms wordt ze snachts wakker en moet dan even huilen. Als ik ze niet in haar eigen bed terug in slaap krijg als ze haar speentje heeft gehad, dan komt ze even lekker mee naar ons bed. Even troosten en knuffelen, lekker tussen pap en mam inliggen.. als ze dan weer vast slaapt, gaat ze dan gewoon weer naar haar eigen bedje want de hele nacht bij ons vind ik wel teveel, is te warm etc.

's ochtends is ze vaak een half uurtje of uurtje eerder wakker voor haar fles, zo rond de klok van half 6, 6 uur. Meestal haalt papa ze dan op en ligt ze nog fijn een half uurtje tussen ons te doezelen en knuffelen.
Ik heb niet het idee dat ze het erom doet eerlijk gezegd.
Van verlatingsangst hebben we hier ook nog helemaal niks gemerkt, juist omdat we haar altijd al die geborgenheid hebben geven, van 'als er wat is, dan zijn we er!'

 

Ik ben ook geen voorstander van bij ons in bed slapen, ik moet ook eerlijk bekennen dat ik zelf dan niet kan slapen, ben veels te bang dat er wat gebeurd.
Hij mag vaak wel smorgens even bij ons op bed komen stoeien

 

Ik doe het hetzelfde als Ma2b alleen leg ik haar wel wat sneller bij ons. En als ze dan slaapt gaat ze haar eigen bed in. Ik zie er geen probelemen in hoor, het is toch juist fijn en gezellig? Ik wilde op een bepaalde leeftijd echt niet meer bij mijn ouders slapen, dus ik vertrouw erop dat Ymke dat ook wel niet meer zal willen als ze ouder is

 

Als ze bij ons niet lekker zijn mogen ze lekker bij ons in bed liggen. Inderdaad geborgenheid bieden als dat nodig is....Na een paar dagen gaat het altijd weer over en slapen ze weer lekker in hun eigen bedje

 

ben blij dat je er niet zo moeilijk over doet, zodra mijn zoontje snachts huilt (wat overigens zelden is) haal ik hem lekker bij ons in bed hoor, al die drama en dat arme kind laten huilen vindt is vreselijk onzin

trouwens verwennen/aanwennen uiteindelijk zal dat toch wel meevallen?

mijn zoon weet dat hoj af en toe bij ons in bed mag als hij snachts wakker schrikt of naar gedroomd heeft of wat dan ook voor reden om te huilen maar hij weet de volgende avond dondersgoed dat hij in zijn eigen bedje moet en dan slaapt hij ook gewoon!

ga gewoon lekker mee met de stroom, dat hameren op regels van het cb NONSENS, maar dat is mijn mening

 

Hier ook een mannetje wat regel matig bij ons slaapt.

Hij start in zijn eigen bed en als hij in de nacht wakker word komt hij vaak bij ons.Hij slaapt dan zo weer veder.

Toen hij rond een jaar was was het in een keer over en sliep hij van 7 tot 7.

Nu zijn we terug van vakantie en is hij weer terug in zijn oude ritme gewoonte weet niet hoe ik het moet noemen.Maar merk gewoon heel erg dat hij geborgenheid nodig heeft.Wij hebben er bij de geen problemen mee.En zo slapen we allemaal toch.

 

kan je niet een campingbedje bij jullie op de kamer zetten en als hij dan weer zo`n drama maakt kan je hem misschien daarin leggen.
als dat goed gaat kan je steeds vaker proberen om hem in zn bedje te laten liggen.

ik ben zelf absoluut geen voorstander van bij ons in bed slapen.
alyssa komt smorgens wel vaak ff bij ons liggen, maar dat is alleen om lekker wakker te worden.
toen alyssa verkouden was en helemaal van slag was door dr verstopte neus mocht ze ook ff bij ons op bed liggen.
toen ze weer rustig was moest ze weer naar de bedje.

liefs doris

 

Een oud collega van had haar kindje vanaf de geboorte in hun slaapkamer. Eerst in een hangwieg aan het voeteneind, later moest ze dan over in een ledikantje. Dat ging eerst goed, maar des te ouder dat meisje, des te moeilijker ze in d'r ledikantje te houden was. Ze had al heel snel door dat papa en mama haar lekker bij hun in bed namen...Helemaal niet erg als dat een tijdelijk iets is, maar het ging van kwaad tot erger. Toen ze wat ouder werd kreeg ze een eigen kamer en moest ze gaan slapen in een groter bed. Ze bleef wakker tot mama en/of papa naar bed kwamen en ging dan meteen naar hun toe en tussen hun in liggen. Sexleven van mijn collega en haar man bestond niet meer, àls het al gebeurde moest het even snel op de bank, in bed kon echt niet meer Op een gegeven moment, meisje was toen dus al 6 jaar, wilden m'n collega en haar man dus echt weer het bed voor hunzelf en hebben toen ontzettend veel problemen gehad om hun dochter weer in haar eigen bed te krijgen. Ze hebben hulp van derden gehad, omdat het kind er echt trauma's van kreeg, verlatingsangst etc...En dan vraag ik me dus af, heb je je kind er dan een plezier mee gedaan door haar altijd maar bij je in bed te nemen, of heb je haar geremt in haar ontwikkeling en zelfstandigheid?

Dit is alweer een tijdje geleden, maar mede door dit verhaal ben ik heel erg voorzichtig met mijn kinderen bij mij in bed te nemen. Ze komen eigenlijk alleen in het weekend, 's ochtends even gezellig bij ons, verder echt nooit! Wanneer 1 's nachts huilt, dan laat ik ze liggen of ze moeten erg overstuur zijn, dan wil ik ze nog weleens oppakken, maar ik verlaat echt nooit de kamer...Met 9 maanden krijgen ze echt wel in de gaten dat wanneer ze maar lang en hard genoeg huilen, ze uiteindelijk lekker bij papa en mama mogen liggen. Op zich niks mis mee, ze zijn dan nog zo klein, maar pas gewoon op dat het er niet insluipt dat je ook een aantal jaar met je kind in bed slaapt en dus samen met je man geen privéleven meer hebt...

 

Esmee heeft dit twee weken geleden ook gedaan, niet hielp... alleen bij ons in bed was mw zo vertrokken. Maar dit wilden wij niet, we hebben haar 1 nacht laten huilen, best lang en sindsdien heeft ze het niet weer gedaan (afkloppen)! Ze hebben het dondersgoed door hoor! Jouw kindje is wel wat jonger maar ik denk dat ze het op die leeftijd ook goed doorhebben!

 

Wij hebben hem meerdere malen laten gillen krijsen zelfs tot dat hij zo overstuur was dat hij heeft gekotst.

Hij is dan gewoon bang en wil bij je zijn.

Op zijn kamer zitten en wachten tot hij slaapt helpt niet.


Hebben van alles al geprobeerd.

Ik weet dat hij het kan doorslapen want dat heeft hij altijd gedaan.Dus ik vertrouw er op dat hij van zelf weer door gaat slapen als hij het vertrouwen weer heeft.Dat er niks engs is.