Dames, 4 weken geleden ben ik bevallen van onze 2e zoon. Het manneke is gezond, eet en slaapt goed dus dat is niet het probleem. Mijn probleem is mijn oudste zoon, 20 maanden is hij. Al ruim 6 weken voor de geboorte van Hayden is een dame van het cb langsgeweest omdat ik me geen raad wist met Justin zijn driftbuien. Een aantal tips gekregen en het avondeten werd weer een minder groot drama. Ik heb justin nooit gedwongen om te eten btw, nu geven we hem een stuk speelgoed als hij moet wachten en dat GING goed. Nu is hij vorige week echt goed ziek geweest, sinds een aantal dagen beter, maar sindsdien is er helemaal niks meer met hem te beginnen.... Hij huilt al 3 dagen aan een stuk, gilt de hele tijd mama en bumba (ik vervloek die clown!!) en wil alleen maar koek en tv. Ok, dat hij jaloers is als ik de kleine moet voeden en hij dan streken uit gaat halen, kan ik allemaal begrijpen. Maar ik weet nu niet meer wat ik moet doen. Gister zijn we met hem naar een indoor speeltuin geweest, hij gilde alles bij elkaar. Hij was pas stil toen we hem in de kindersteol zette met iiets lekkers en drinken. Echt nergens wilde hij spelen. Vandaag in het dorp ging hij ZO hard gillen in het kruidvat, dat echt alle mensen zich omdraaide omdat ze dachten dat ik hem een mep gegeven had ofzo... omdat ik de sultana nog even moest betalen voordat hij hem mocht opeten. Nu lijkt het alsof ik hem overlaat met snoep en koek, wat absoluut niet zo is. Heb juist altijd heel voorzichtig geweest met koek en snoep kreeg hij van mij nooit. Hij kreeg een soepstengel en toen hij oud genoeg was een tarwebiscuit. maar goed, nu hij dus al 3 dagen huilt als hij bij mij is (als papa alleen met hem weg gaat is hij wel vrolijk...) zit ik echt met mn handen in het haar. Ik heb nog maar een paar weken verlof en daar wil ik van genieten! Maar ik durf nergens heen met alle 2 de kinderen... Heeft er iemand tips? Zeg ajb dat het komt dat ie ziek geweest is en dat alles goedkomt.. nee serieus, ik snap het gewoon niet meer. Ik blijf al weken rustig omdat ik ook wel snap dat het een hele verandering is voor hem, maar WAT HEB IK NOU FOUT GEDAAN!?>!>>!??! Het huilen staat me de hele dag nader dan het lachen, het begint al als ik hem uit bed haal... Geen idee waarom hij huilt, want praten doet ie ook al niet bijster veel... pfff, heeft er iemand tips?? Lonneke
Hoi Mijn meiden schelen 17 maanden. En is het begin haalde mijn dochter ook vooral dingen uit wanneer ik met de jongste bezig was. Een vooral haar zusje slaan was favoriet want dan kreeg ze zeker aandacht. Gelukkig werd dit snel minder (aantal weken geduurd) Misschien heeft jou zoontje er meer last van dat hij moet wennen dat mama de aandacht verdeeld. En dan ook nog ziek geweest kan ook meespelen. Misschien een idee om echt tijd voor hem alleen te maken? Misschien heeft hij dat wel nodig? Succes
och meid.. lijkt me heel erg vermoeiend en snap heel goed dat je in tranen kan uitbarsten maar je moet wel onthouden dat jij de "baas" bent en niet hij! je zou eingelijk moeten proberen niet aan de gehuil toe te geven. ja is makkelijker gezegd dan gedaan vooral als je op straat bent. maar hij heeft heus wel door dat hij alleen op die manier zn zin krijgt en dat moet jij voorkomen. twijfel niet aan jezelf hoor jij doet helemaal niks fout. je had hem in de speeltuin bijv. de keuze kunnen geven. of je gaat leuk spelen of we gaan naar huis. gilt hij verder dan maak jij die keus voor hem en dan zitten jullie gauw weer thuis. geen koek geen snoep. hou voet bij stuk want jij bepaald en niet hij he. je hebt er nu nog een kleintje bij dus al teveel stress kun je niet gebruiken.
Zo herkenbaar....en m'n 2de zit nu nog in m'n dikke buik! Hou m'n hart vast voor straks. Dean is ook 20 mnden nu en ook veelal driftig als hij z'n zin niet krijgt. Momenteel een drama met eten en als ik hem ophaal bij het KDV een ENGELTJE maar zodra ik hem de auto uit wil tillen begint het drama :x Vreselijk is het! Blijf meelezen, want iedereen kan wel zeggen: laten voelen wie de baas is...en steeds denk ik Ach het is maar een fase, maar je houdt soms je hart vast als je alleen met hem ben. Als papa er is veelal ook poeslief en dan ineens weer t kleine duveltje Soms moet ik -achteraf- van binnen wel lachen want dan komt ie het goedmaken op zijn manier (ene keer aait ie m'n arm, andere keer krijg ik een stralende lach) maar tja het is wel slopend ...zeker straks met een 2e erbij Hou je taai Mirre
Hoi Lonneke, Mijn dochter (18 maanden) is ruim 1,5 week ziek geweest. Sinds het weekend is ze weer een beetje opgeknapt. Ze heeft alleen nog steeds dat ze om de haverklap huilt en heel snel gefrustreerd is. Ik heb ook de hoop dat ze zo doet omdat wij heel los met alle regels omgingen toen ze ziek was (heb die clown ook heel veel gezien) en dat het nu weer even zoeken is naar een nieuw evenwicht. Misschien bij jullie ook? Veel succes! Lauwie
Hier ook een pittig meiske van ongeveer die leeftijd... ik denk dat het (hier althans) een groot deel frustratie is vanwege het nog niet heel duidelijk en veel kunnen praten. Sterkte ermee en gefeliciteerd nog met je tweede zoon! (en bedenk: tis een fase!)
Dat hij jou spanningen voelt zal ook niet helpen. Maar hier hetzelfde hoor. Hij is anderhalve week goed ziek geweest en nu is er geen land meer met hem te bezeilen en hij wil overdag niet meer slapen!
Nou heb ik niet exact het zelfde verhaal ....maar mijn zoon heeft nog al driftbuien ....op zijn tijd ....dus ik ga binnenkort een keer naar de orthapedagogische therapeut ...misschien is het wat voor je ? het is niks engs ....geen jeugdzorg of etc ....gewoon een therapeute thuis ..... ik hoop er baat bij te hebben want in mei verwachten wij nummer 2
Ook mijn jongens zullen 20 maand schelen. Ben heel benieuwd hoe mijn oudste gaat reageren. Hij heeft nu ook enorme driftbuien, vooral als hem iets niet lukt. Dan gooit ie alles op de grond of bijt erin. Hij loopt de laatste week ook constant achter me aan en wil de aandacht. Krijgt hij die niet, dan wordt hij boos, gooit zich op de grond en gaat liggen huilen. Denk dat hij ook wel de komende veranderingen merkt... Volgens mij moet je zoon nog hard wennen aan de gedeelde aandacht. Het feit dat hij voor de geboorte ook al die buien had, had volgens mij ook te maken met dat jij (waarschijnlijk) minder met hem kon bezig zijn omwille van de steeds grotere buik, ongemakken, ... En dat alles in huis baby-klaar gemaakt wordt. Denk dat het belangrijk is om hem heel veel te betrekken bij de verzorging van zijn kleine broer. En dat je elke dag tijd maakt om enkel met je oudste zoon bezig te gaan. En verder....heel veel geduld hebben. Probeer zijn buien te negeren, hem af te leiden. Het is een fase en gaat wel voorbij, maar slopend lijkt het mij idd wel. Probeer zelf ook even rust te vinden, want hij voelt je spanningen ook.
julian is 14 maanden maar als hij zijn zin niet krijg is het ook vette driftbuien ik denk dat het echt momenten zijn die er toch bij horen. ook ik hoop dat het snel beter gaat mijn zoontje is nu ook ziek dinsdag avond bij de ha post geweest 22:15 luchtweg infectie en aan de ventolin en misschien dat die kroep ontwikkeld ook maar hij eet ook niet smiddags en savonds. maar hij s zo nu en dan lekker aan het spelen maar hij is ook gewoon goed ziek ik denk echt dat het wel goed komt maar wanneer durf ik ook niet te zeggen
Hoi wat heftig allemaal! Ik zelf heb 1 kindje ook een dreumes van 20 maand en ja ze kunnen je het bloed onder de nagels weg halen! Maar ik sluit me aan bij het advies dat je zoon moet leren weten wie de baas is... Jij en niet Hij! Het is natuurlijk een hele verandering voor je zoon dat hij inene aandacht moet delen e.d. en dat hij op een negatieve aandacht gaat vragen is hier een gevolg van. Ik weet niet of het je gaat lukken (ivm de baby) maar ik zou een paar keer per dag 100% aandacht gaan geven aan je oudste zoon, dus samen spelen en knuffelen e.d. en positief belonen. Betrek hem bij de baby en als hij mee helpt beloon hem dan met woorden "goed zo dat je mama zo goed kan helpen" e.d. Hier helpt dit altijd goed als mijn zoon mij helpt met schoonmaken e.d. dan glunderd hij van oor tot oor als ik zeg Goed zo! Ik ben alleenstaande moeder en toen mijn zoon en ik een eigen huis kregen na 9 maand bij mijn ouders te hebben gewoond, moest mijn zoon ook leren dat hij niet altijd zijn aandacht kon krijgen. Ik moet afwassen, stofzuigen e.d. in het begin begon hij ook op een negatieve manier aandacht te eisen toen was ik er af en toe ook mee aan... Maar ik ben heel concequent en ben deze manier van aandacht eisen gaan negeren en heb positieve dingen altijd met woorden beloond (doe ik nu nog) en na een tijdje zag ik resultaat! Dit heeft zich goed doorgezet mijn dreumes weet inm. dat hij zich af en toe zelf moet vermaken e.d. en is lang zo dwars niet meer dan in het begin. Sterkte! Hopelijk kan je hier wat mee
Bedankt voor jullie adviezen. Ik heb hem vandaag voor een paar uurtjes naar oma gebracht zodat ik even bij kon komen. Bij oma is hij nu natuurlijk super lief (op een enkele driftbui na)... Ik heb zoals ik al schreef, reeds hulp van mijn consultatiebureau. Alle tips die zij geven volgen we al op. Driftbuien negeren, als hij stout is, na 3 waarschuwingen op de gang zetten en dan vertellen waarom hij daar zit (a la supernanny). Koek op vaste tijd... De dame van het cb zei destijds al dat ik eigenlijk alles al deed volgens het boekje en dat ze me weinig nieuws kon leren. En idd, zeker aan het einde van mn zwangerschap kon ik bijna niet van de bank afkomen, en als hij dan iets stouts deed begon ik maar te roepen/stem verheffen om te proberen hem op te laten houden. Nu voel ik me lichamelijk weer heel goed en dus kan ik nu beter de tips en stappen van het cb volgen. Ik geef Jus al zoveel mogelijk aandacht, Hayden slaapt bijna de hele dag... Hopelijk word hij snel weer de oude lieve vrolijke Justin, die hebben we al een paar maanden niet meer gezien namelijk....
Komt vast goed meid! En gewoon af en toe hier je verhaal neerschrijven helpt ook al. Je doet het gewoon goed. Justin zal binnenkort ook wel weer lief zijn naar jou toe. Geef hem de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Succes!
herkenbaar. oudste is 18 maanden, en wil ook alleen maar koek en snoep. krijgt ze natuurlijk niet, ze mag 1 doosje rozijnen en 1 volkoren bisquitje per dag, rest brood/fruit/pap ed. als ze dan haar zin niet krijgt, op de grond voor de keukendeur laten vallen, gillen stampen, echt niet normaal!
Nou idd dan kunnen ze er wat van Mijn zoon had vandaag al de snoepblik te pakken gekregen zonder dat ik het door had! Dus hij stond aan de salontafel heerlijk te snoepen... Ik heb het blik afgepakt en hoog opgeruimd nou toen was het mis! Gillen en Stampen en op de grond gaan liggen en krijsen. Heb het maar genegeerd binnen 2 minuten is het weer klaar nl
Hier worden de keukenkastjes eke dag leeggehaald, als ik het vergeet dicht te doen gaat ook de voorraadkast eraan (zal niet de eerste keer zijn dat er potjes kapot gegooid worden dus...) Maar kan ook niet overal een slotje op maken he?/
Och jeetje meid, wat ontzettend vervelend als je net een paar weken bevallen bent! Nog even een heel kleine opmerking: Niet bij ieder kind werkt de supernannymanier! Bij mijn studie (pedagogiek) wordt het zelfs sterk bekritiseert. Bij mijn zoontje werkt negeren bij een driftbuitje (hij heeft ze gelukkig niet vaak!) doorgaans niet echt. Hij wil dan gewoon even begrepen worden en gehoord. Ik pak hem dan op (hij is trouwens inmiddels 22 maanden) en troost hem en vertel hem dat het ook inderdaad jammer is dat het niet mag. En dat ik dat begrijp, want het is natuurlijk ook heel erg jammer als je net even graag tv wil kijken maar mama besloten heeft dat het genoeg geweest is voor de rest van de dag. Of dat als je jezelf een liga beloofd hebt je moeder dan niet meewerkt. Want die moeder waren ze even vergeten, het ging immers om de liga. Dan huilt hij nog een minuutje tegen me aan en accepteert hij het. Nu weet ik echt wel dat dit niet bij ieder kind zo werkt. Alleen bij sommige kinderen werkt een andere benadering beter. En ik heb toen mijn dochtertje geboren was meer geknuffelt met mijn zoontje dan met mijn dochtertje. Haha 's nachts had ik genoeg tijd om met haar te knuffelen Dat heeft wel geholpen bij het niet jaloers zijn denk ik. En ik denk dat het toverwoord consequent zijn is. Niet de ene keer wel toegeven en de andere keer niet. Hier hebben mijn kinderen een onderhandelingspositie. Das ook gezond. Maar als ik na wikken en wegen besloten heb om over te gaan tot een 'nee' dan blijft ie ook staan. Ook al kan ik wel door de grond gaan in een supermarkt bij wijze van spreken. Eenmaal besloten de 'nee' te gebruiken, blijf ik bij die beslissing. Zelfs een enkele keer toegeven omdat je een driftbui even niet kunt gebruiken onthouden ze en ze weten doorgaans dat als ze maar lang genoeg doorgaan mama uiteindelijk wel toegeeft, want immers: Vorige keer lukte dat ook. Nou ja, even in vogelvlucht hoe het bij mijn zoontje goed werkt. Wil niet zeggen dat het bij jouw zoontje ook werkt. En misshien heb je het ook al zo geprobeerd....
heel herkenbaar mijn dochter sleept ook alle kasten leeg en driftbuien tot en met..... tijd en geduld is het enige wat helpt uiteindelijk eten is ook met up en downs papa is vier weken thuisgeweest en aandacht heeft ze genoeg gehad maar dat hielp ook niet sinds deze week weer meer ritme vriend weer aan het werk weer naar de oppas en merk dat ze nu weer de oude gaat worden enige voordeel is ze sliep niet op haar eigen kamer en niet door sinds vorige week slaapt ze door en ook nog in der eigen bedje meid heel veel sterkte en momenten dat je tijd voor jezelf kan vrijmaken doen
Tijdens het voeden kan je je zoontje een verhaaltje voorlezen, ik ken een moeder die dit altijd deed en dat werkte goed. Ze kon dan tenminste rustig voeden, omdat haar oudste dan niks ging uitspoken. Ja en als je verder alles volgens het boekje doet, dan kan ik weinig tips geven, misschien dat je op deze link nog wat nieuwe tips vindt: Alles over Kinderen: peuterpuberteit Je wilt het niet horen, maar het is een fase en het gaat echt weer voorbij, het is erg pittig, vooral met een kleintje erbij. Veel succes! Liefs Huismus