ik heb een website gevonden van een baby genaamd Lara ze is geboren bij een zwangerschapsduur van 23 weken http://www.edwinfoto.com/ http://www2.specialprints.be/ ze heeft ook een eigen website maar dan moet je flash instaleren en dat heb ik al 3 keer gedaan maar ik kom er niet door heen. Ben eigenlijk wel benieuwd of lara al thuis is os ze nog in leven is.
Lara ligt nog steeds in het ziekenhuis ( ze is op de kanarische eilanden geboren en gelukkig is ze al een tijdje weer in Belgie) hmm, moet even zoeken hoe ik flash er weer op krijg, heb van de week hitman pro gedraaid, kan jullie dus geen laatste update geven. Maar het gaat erg op en neer met haar gezondheid, ze heeft veel te maken gehad met infecties, en ook zij heeft net als Sam NEC gehad. Het laatste wat ik heb gelezen was dat ze weer een infectie had. (vorige week). Groetjes Daphne
Ben momenteel even aan het bijlezen, en het gaat momenteel weer wat beter met haar. Ze heeft trouwens ook net zoals Sam stoma's. (indien uitleg gewenst, stuur me ff pb'tje) Ze ligt nog steeds aan de beademing.
Terwijl het eigenlijk wel meevalt, 610 gram. Op de NICU in het WKZ Utrecht mogen ze baby's vanaf 500 en nogwat gram opvangen...
ze mogen gemiddel baby verplegen vanaf 500 gram en 25 weken maar deze baby is 23 weken oud. De regels op de canarische eilanden zal wel anders zijn. ik had gelezen dat ze daargeboren was en dat ze overgeplaatst was naar antwerpen. maar dat is al weer 6 mnd geleden en was wel beniewd of ze dan nog steeds in het ziekenhuis lag omdat ze al ouder dan 40 weken is.
Regels in Belgie zijn anders dan die in Nederland. En de ouders hebben er geloof ik wel hard voor moeten praten om Lara een kans te laten krijgen. In Nederland zou zij geen kans hebben gehad, en in Belgie dus weer wel. Als je de foto's ziet, het wordt al echt een flinke meid. Maar ja.. nog steeds aan de beademing, en die wordt dan weer opgebouwd, dan weer afgebouwd. Denk dat dit meisje nog een pittige tijd tegemoet gaat. En of ze ooit van de zuurstof afkomt? Dat zal ook een heel gevecht gaan worden. Dan krijg je echt weer de discussie van waar ligt de grens, want hoe zal zij in haar leventje zijn. Het is best moeilijk hoor! (Maar als ouders zijnde, wil je stiekem wel dat je kindje gewoon die ene kans krijgt)
Waar de grens ligt, verschilt ook qua hoe het kindje het doet toch? Mijn oud-collega is met 30 weken en 1 dag bevallen (spontaan) van een zoontje. Ze hebben gevochten voor zijn leventje, maar helaas heeft hij het niet mogen redden. En kijk naar bijvoorbeeld Jayda van Jufffie, met 26 weken geboren en een supermooie flinke gezonde meid die al thuis is!
de grens stelt het zh bij ons in tilburg konden ze pas baby's opvangen vanaf 32 weken en alles daarvoor laten ze gaan ik ben met 24 weken bevallen en bij ons hebben ze niks gedaan en afgewacht totdat hij zelf opgaf.. terwijl hij zwaarder was als lara.. erg hoor om zo je kind te zien lijden en snakken maar goed hopelijk haalt dat meisje het wel! [-o< [-o< [-o<
Ik heb je verhaal gelezen inderdaad Verschrikkelijk, afschuwelijk ik heb er gewoon geen woorden voor.
Dit vind ik echt erg om te lezen Carulie Ik lag in eerste in stantie in een streekziekenhuis. Daar vangen ze kindjes ook pas op vanaf 32 weken. Dit ivm alle kennis en goede aparatuur. Maar voor die tijd ben ik overgeplaatst naar het AMC omdat de kennis en apparatuur daar veel beter was. Ook hadden ze in het streek de regel geen kindjes onder de 1200gram op te vangen. Maar mocht het wel zo zijn, dan zouden ze in elkgeval er voor zorgen dat moeder en kind zo snel mogelijk naar een Academisch ziekenhuis gebracht worden. Vind het daarom zo triest om te lezen dat jullie di ekans niet gehad hebben! Vrezelijk! Sterkte meis....... Waarom hebben de ziekenhuisen niet gewoon allemaal de zelfde richtlijnen!
ja bij ons zeiden ze tijdens zh opname van: mocht er wat gebeuren je bent binnen 3 kwartier in utrecht waar ze je wel kunnen opvangen en toen uiteindelijk dan toch de bevalling begon.. die duurde 6uur... en ons manneke heeft nog een paar uur geleeft en toch hebben ze niks gedaan.. ze hebben hem niet eens aangekeken, neusje schoonmaken kon er ook niet vanaf dus hij heeft behoorlijke moeite gehad met ademen op het laatst door het slijm. maar goed wij vonden dus ook dat ze ons niet goed geholpen hadden, ondertussen had ik al in utrecht kunnen zijn... maar daar hebben we ook al over gesproken met het zh.. en nu zegt mijn man.. mocht het de volgende keer weer dreigend zijn dan gaan we lang op vakantie naar een buurt waar een zh ons wel kan helpen dan. tis alleen zo cru om te lezen dat er dan een meisje geboren is alleen dan in het buitenland en dat ze je dan wel helpen en proberen te vechten voor je kind. dan krijg je het gevoel dat ze er tenminste nog wat voor doen he. ik brand hier al een kaarsje voor lara hopelijk haald ze het [-o<
Wist ik al. Die mensen zijn namelijk van sint-niklaas en daar heb ik een deel van mijn jeugd doorgebracht en ben ik ook naar school geweest. Maf he dat ze zoiets klein in leven kunnen houden? Hoe ze later zal zijn dat weten we natuurlijk niet... Misschien gehandicapt of iets anders erg... Is altijd een risico bij zulke kleintjes.
misschien houd ze er iets aan over dat weet je idd niet maar dan nog elk leven moet een kans krijgen vind ik.
Dat Lara er iets aan over gaat houden is wel zeker, maar toch als het om je eigen kind gaat dan wil je gewoon dat het een eerlijke kans krijgt. Caruli, ik krijg last van plaatsvervangende boosheid. Ik dacht dus hetzelfde als wat PetraK dacht, in een academisch ziekenhuis doen ze ook vaak meer moeite. En ik vind dat ook al is een kindje niet levensvatbaar, dan mogen ze op zijn minst toch wel dat korte leventje zo aangenaam mogelijk maken. Maar dit is misschien een beetje zout op de wonde strooien en dat is niet mijn bedoeling. En ik ben echt blij dat ik in Nijmegen woon, dicht bij het Radboud, daar sta ik nu ook weer onder controle, en zou echt niet anders willen (heb hier ook in het streekziekenhuis gelegen en dat was maar een grote paniekzooi) groetjes Daphne
Ja streekziekenhuizen zuigen! (op dit gebied dan he ) Ik heb daar 2 weken gelegen voor mijn bevalling (1 dag voor de bevalling ben ik overgeplaatst naar het UMC) en de artsen lijken echt leken! Tenminste zo heb ik het ervaren! Ze moesten continu met Utrecht bellen omdat ze het niet alleen af konden. ("ja, we krijgen haar bovendruk niet omlaag en die onderdruk is nu weer wat te laag, wat te doen?") En vervolgens werd de bloeddrukmedicatie daar op aangepast, en ja hoor, dan werkte het en bleef de bloeddruk gewoon normaal onder controle. Voor de pijn die ik heb gehad (niet te beschrijven pijn onder mijn ribben, in mijn maag en doortrekkend naar mijn rug) kreeg ik paracetamol, 1x per uitzondering diclofenax (want slecht voor de baby) en een fysiotherapeut! Die is vervolgens 2 seconden binnengeweest en meldde mij dat mijn spieren verkrampt waren! 1 dag later ben ik overgebracht naar Utrecht, want de pijn bleek te maken te hebben met acute HELLP (ze waren al wel zo ver dat ze wisten dat ik pre-eclampsie in een zware vorm had) en ze wisten hier niet meer wat ze met me aanmoesten. Ze waren duidelijk in paniek, nee dat schept vertrouwen! Nu ligt mijn mannetje wel in het streekziekenhuis op de neo, maar daar zijn ze juist dan wél weer heel erg goed! Fantastisch werk doen ze daar!